Voorbij de spiegel

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wat jij met de spiegel bedoelt is jouw zaak... Wat ik met de spiegel bedoel is het eigen van de mens, van de schepselen in het algemeen, om zichzelf te spiegelen aan de anderen... Zonder de anderen zijn we verloren en bestaan we gewoonweg niet, kunnen we niet bestaan...
En heel de gekende wereld is daarop opgebouwd. Heel de gekende wereld is, zoals jullie hier de hele tijd verkondingen, niet de realiteit maar enkel een film zoals wij die waarnemen door onze gekleurde brillen...
Voorbij de spiegel heeft mij een ogenblik ondergedompeld in de realiteit achter die film...

Tja, als je eigen invulling gaat geven aan zaken welke algemeen bekend zijn dan houdt alles op. Met 'spiegel' wordt gewoon bewustzijn bedoeld. Als dat er niet meer is dan ben je bewusteloos. Je schrijft dus feitelijk dat je bewusteloos bent geweest. Nou, dat is niks bijzonders.

Er is geen voorbij of achter de spiegel. Er is alleen iets wat er boven staat: Waarheid. Maar dat kun jij niet weten, want je geeft elke dag hoog op van je eigen zelf. Je weet wel, die met haar eigen gekleurde bril!

[Bassie]

Een ander goed idee is om de wasem van je spiegel weg te wrijven.
In de lege spiegel ontsteekt het licht moeiteloos.
Het licht waarmee je ziet.

Dan is de 'spiegeling' verdwenen waarmee de vorm Marie ziet.
Dan kan de vorm Marie constateren dat zij de vorm niet is.
Het enige constateren is dan nog van 'zijn'.

In de beslagen spiegel is het credo: vorm ziet (een andere) vorm.
En de vorm trekt daarbij de conclusie dat 'ik' de vorm Marie ben.

Maar wat wel nieuw onder de zon is, is hier komen beweren dat het het eigen van het 'ik', het zelf, is om zich te spiegelen in de anderen... en het te doen voorkomen alsof het om achtergebleven mensen gaat

Dat wat we 'zelf' (ik, ego) noemen spiegelt zich aan de andere zelven en trekt daar steeds maar de conclusie uit dat de waarneming een andere zelf is.

Zelven zijn dus idd achtergebleven mensen : zij geloven nog in de illusie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Een ander goed idee is om de wasem van je spiegel weg te wrijven.
In de lege spiegel ontsteekt het licht moeiteloos.
Het licht waarmee je ziet.

Dan is de 'spiegeling' verdwenen waarmee de vorm Marie ziet.
Dan kan de vorm Marie constateren dat zij de vorm niet is.
Het enige constateren is dan nog van 'zijn'.

In de beslagen spiegel is het credo: vorm ziet (een andere) vorm.
En de vorm trekt daarbij de conclusie dat 'ik' de vorm Marie ben.



Dat wat we 'zelf' (ik, ego) noemen spiegelt zich aan de andere zelven en trekt daar steeds maar de conclusie uit dat de waarneming een andere zelf is.

Zelven zijn dus idd achtergebleven mensen : zij geloven nog in de illusie.

Het is niet omdat je honderd keren en meer je eigen geloofsbelijdenis herhaalt dat die geloofsbelijdenis geloofwaardiger of werkelijkheid wordt...
Bey, bey

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bey, bey

Marie, het was leuk je te leren kennen.

Een (z)waar genoegen, zogezegd.

Nog even op de valreep:

In zijn boek Een ongewoon gesprek met God schrijft Neale Donald Walsch het volgende:

'God schiep het universum waar relativiteit en polariteit heerst en gaf ons het vermogen te kiezen zodat wij via onze keuze zelf konden ontdekken wie wij werkelijk zijn. De aanwezigheid van polariteit is essentieel: we kunnen immers pas ervaren wat licht is wanneer we duisternis hebben gekend. En we kunnen onszelf pas scheppen als we onszelf eerst hebben vernietigd. Onze taak is niet om iets te leren (omdat we feitelijk alles al weten). Het enige doel van je ziel is zich te herinneren wie wij zelf en anderen werkelijk zijn en anderen helpen zich dit te herinneren.'

Dat anderen zichzelf helpen herinneren wie zij werkelijk zijn is wat wij hier doen en dit is weer een andere, enigszins religieuze, insteek waar je mogelijk wel de aansluiting bij kunt vinden.