Waakzaamheid

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

Stel dat U zich begeeft van punt A naar punt B.
Laten we zeggen dat U zich van Uw huis begeeft naar een goede vriend en dit lopend doet. Wat merkt U dan allemaal op?
Bent U volledig waakzaam en ziet U alles zonder enige gedachte?
Ziet U de bomen,struiken,huizen,mensen,dieren op Uw weg zonder enig oordeel of vooroordeel over wat U ziet?
Persoonlijk ben ik daar veel mee bezig maar niet in staat dit over de gehele linie van de dag vol te houden.
Vaak ervaar ik hoe ik snel weer in gedachten verval en op dat moment niet waakzaam ben. Gurdief beschreef dit als zijnde een situatie van half-slaap.

Wat is Uw overtuiging hierover en wat zijn Uw ervaringen?

Muhealth.

Mijn ervaring is ook dat ik het niet de gehele dag kan volhouden om alles wat mijn zintuigen me voorschotelen te benoemen en er een oordeel of vooroordeel over te hebben.

Het nut/eigenbelang daarvan is me waarschijnlijk aan het ontvallen, jammer maar helaas.

Er zijn momenten dat ik verlang naar een enkel gedachte en als ik mazzel heb houden ze me een paar tellen bezig, ik kan er niet meer in verdwijnen al doe ik nog zo mijn best.

Misschien doe ik er wel te veel mijn best voor en moet ik eens kijken waarom ze er niet zijn.

Waarom benoem ik de dingen toch niet, waarom heb ik geen oordeel of vooroordeel.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

Stel dat U zich begeeft van punt A naar punt B.
Laten we zeggen dat U zich van Uw huis begeeft naar een goede vriend en dit lopend doet. Wat merkt U dan allemaal op?
Bent U volledig waakzaam en ziet U alles zonder enige gedachte?
Ziet U de bomen,struiken,huizen,mensen,dieren op Uw weg zonder enig oordeel of vooroordeel over wat U ziet?
Persoonlijk ben ik daar veel mee bezig maar niet in staat dit over de gehele linie van de dag vol te houden.
Vaak ervaar ik hoe ik snel weer in gedachten verval en op dat moment niet waakzaam ben. Gurdief beschreef dit als zijnde een situatie van half-slaap.

Wat is Uw overtuiging hierover en wat zijn Uw ervaringen?

Muhealth.

Ik ben niet altijd volledig waakzaam en ik zie zeker niet alles zonder gedachtes. En die gedachte kan soms ook een oordeel of vooroordeel bevatten. Maar ik vind dan ook niet zoveel mis met het hebben van gedachtes. Om in het moment te zijn hoef je niet pers? gedachteloos te zijn. Althans, dat is niet mijn ervaring.

Hieraan toevoegend: het wordt een probleem op het moment dat mijn gedachten met mij aan de haal gaan. En dan is het een kwestie, voor mij dan, om me even terug te trekken en de blik weer naar binnen gericht te houden. Want dat is dan het teken dat ik iets te ver van mezelf dreig af te dwalen. Dat betekent voor mij meditatie en/of retraite.

[Mars]

Wil iemand mij even helpen ?
Ik probeer mijn ervaring te overtuigen maar kom links iets tekort.

[Muhealth]

Beste Mihaela,Guy en anderen,

Helaas ben ik vanwege werkzaamheden niet in staat mij regelmatig op dit forum te begeven, doch ik doe mijn best ook een steentje bij te dragen
aan de discussies die hier worden gevoerd.
Gurdieff is één van mijn favorieten, maar dat is wel een hele populistische uitspraak.

In het in gedachten zijn schuilt naar mijn overtuiging een groter gevaar dan
we vaak vermoeden, daar deze ons vaak weerhouden van het werkelijke zien.
Vandaar dat ik het voorbeeld gaf van het ons begeven van punt A naar punt B. Hoe vaak zijn wij dan werkelijk stil van binnen en wat wordt er dan werkelijk waargenomen? Dagelijks ben ik dit aan het praktiseren.
Natuurlijk ben ik ook vaak in gedachten en stik van de oordelen en vooroordelen. Toch komt er ook het moment van gewaarwording van deze gedachten en ik kijk er naar als naar een film die niet van mij is.
Resultaat is dan dat deze gedachten verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Voor een moment ben ik bevrijdt en welt er een onbeschrijfelijk gevoel van liefde en begrip in mij op.
Maar tot het continueren van dit alles ben ik niet in staat.
En mijn vraag is dan ook of je dit so wie so kunt continueren of dat je er voor een overgroot deel niet aan ontkomt.
De dagelijkse beslommeringen slokken ons toch telkens weer op is het niet?
Toch zullen wij zoals Gurdieff stelde, meester moeten worden over ons zelf
en dit geschiedt niet doormiddel van het aannemen van Gurdieff's of Chrishna Murti's woorden doch veeleer door zelfbeschouwing.
Het moment van liefde en begrip, dat volgens mij ook het stoppen van het "IK" impliceert heb ik al vaak ervaren tijdens het spelen van een werk van Bach. Op een zeker moment was daar alleen maar muziek. Totdat het denken ontwaakte en ik niet meer wist waar ik was in de partituur.
Stom h??

Groetjes van Gerard en geen Muhealth meer.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

In het in gedachten zijn schuilt naar mijn overtuiging een groter gevaar dan
we vaak vermoeden, daar deze ons vaak weerhouden van het werkelijke zien.
Vandaar dat ik het voorbeeld gaf van het ons begeven van punt A naar punt B. Hoe vaak zijn wij dan werkelijk stil van binnen en wat wordt er dan werkelijk waargenomen? Dagelijks ben ik dit aan het praktiseren.
Natuurlijk ben ik ook vaak in gedachten en stik van de oordelen en vooroordelen. Toch komt er ook het moment van gewaarwording van deze gedachten en ik kijk er naar als naar een film die niet van mij is.
Resultaat is dan dat deze gedachten verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Voor een moment ben ik bevrijdt en welt er een onbeschrijfelijk gevoel van liefde en begrip in mij op.
Maar tot het continueren van dit alles ben ik niet in staat.
En mijn vraag is dan ook of je dit so wie so kunt continueren of dat je er voor een overgroot deel niet aan ontkomt.
De dagelijkse beslommeringen slokken ons toch telkens weer op is het niet?
Toch zullen wij zoals Gurdieff stelde, meester moeten worden over ons...

Dit deel loopt nogal parallel met het draadje 'Een zucht van verlichting'.

[Muhealth]

En beste mijnheer Aart.

Moet ik begrijpen dat U mijnheer Aart bent van Sesamstraat?
Welnu, U bent naar alle waarschijnlijkheid verlicht.
U heeft geen gedachten meer en geen oor of vooroordelen.
Maar ik neem dit ten hoogste in twijfel, daar ik al een vooroordeel proef in Uw betoog aan mij gericht.
Een wijs iemand zou zich echter iets meer integer opstellen en zoekenden meer serieuzer nemen.

Gerard (inmiddels geen Muhealth meer.)

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

Stel dat U zich begeeft van punt A naar punt B.
Laten we zeggen dat U zich van Uw huis begeeft naar een goede vriend en dit lopend doet. Wat merkt U dan allemaal op?
Bent U volledig waakzaam en ziet U alles zonder enige gedachte?
Ziet U de bomen,struiken,huizen,mensen,dieren op Uw weg zonder enig oordeel of vooroordeel over wat U ziet?
Persoonlijk ben ik daar veel mee bezig maar niet in staat dit over de gehele linie van de dag vol te houden.
Vaak ervaar ik hoe ik snel weer in gedachten verval en op dat moment niet waakzaam ben. Gurdief beschreef dit als zijnde een situatie van half-slaap.

Wat is Uw overtuiging hierover en wat zijn Uw ervaringen?

Muhealth.

Het valt mij in ieder geval op als ik het wel doe. Soms ook achteraf en soms ontglipt er ook iets. Wat ik opmerk dat als iemand anders iets zegt dat ik dan vaak opmerk dat een waarneming helemaal niet zo hoeft te zijn. Het is in ieder geval mijn streven om gedachten niet te laten plakken, die wel opkomen.

En de mogelijkheid dat een oordeel in sommige situaties ook erg functioneel kunnen zijn is ook de moeite waard om onder de loep te nemen. Juist als je van A naar B onderweg bent is het handig om in te schatten wat iemand mogelijk gaat doen.....of laten. Maar dat kun je op allerlei situaties toepassen. Een voor(oordeel) per defintie een (negatieve) waarde toekennen maakt ook deel uit van dat proces.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Muhealth

En mijn vraag is dan ook of je dit so wie so kunt continueren of dat je er voor een overgroot deel niet aan ontkomt.
De dagelijkse beslommeringen slokken ons toch telkens weer op is het niet?

Hoi geen Muhealth meer,
Op mij komt zo een vraag over als vergoelijken van je (onze) tekort schieten. Alsof je iets buiten jezelf legt, wat eigenlijk niet zo is.
Dat wij er niet aan ontkomen, en dat wij telkens weer opgeslokt worden, is het onze keuze. Geen bewuste keuze uiteraard, maar juist dat wij onbewust opgeslokt worden geeft aan dat wij er niet voor kiezen om continue bewust in te staan.
Dus dat wij nog niet in staat zijn om continue bewust er voor te kiezen om 'het te continueren', geeft aan dat er nog steeds oefening vereist wordt.
Iets wordt nog niet onder ogen gezien volgens mij, en dient zich voor om gezien te worden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Mijn ervaring is ook dat ik het niet de gehele dag kan volhouden om alles wat mijn zintuigen me voorschotelen te benoemen en er een oordeel of vooroordeel over te hebben.

Dit is een hele goede, het kost je vooral tijd en energie.
Energieke mensen zie je dat (wat ik ervan zie) ook zeker niet continue doen.

[Muhealth]

En beste Glans

Inderdaad bedoel ik: "het waarnemen zonder het te benoemen."
Maar probeer eens uit wat ik heb voorgesteld.
U begeeft zich van punt A naar punt B en bemerk wat U ziet en hoe vaak Uw gedachten dit "zien" belemmerd.
Op het moment dat U onbewust in gedachten geraakt kijkt U er naar als naar een film die niet van U is.
Wanneer U dit 10 minuten gelukt spreken we verder.

Gerard