Shankara

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik wil hier even op inhaken, ik merkte hier bij mezelf "reactie" Over dat verliezen aan betekenis. In "mijn ervaring" klopt het dat de verschijnselen aan betekenis verliezen, ze gaan veel en veel vloeiender voorbij en over dan "vroeger". However...... er is meer "schoonheid" bijgekomen en dat is op zich natuurlijk ook een subjectieve ervaring, maar het lijkt toch in betekenis te hebben toegenomen. Een plant is een plant, een lammetje een lammetje, maar er is een mens voor nodig om het als schoonheid te ervaren.

Dus dat vind ik wel apart, de vroeger "negatieve" dingen lijken tegenwoordig een bepaalde lading te hebben verloren, maar mooi is mooier geworden. Ik weet natuurlijk niet of dit ook "de bedoeling is" maar het is maar even hoe ik het persoonlijk (ja dat wel) zie.

Het staat als zodanig te boek dat verschijnselen aan betekenis verliezen, het is niet mijn ervaring. Ik denk omdat er in deze constitutie, mijn aard zeg maar, iets zit dat er voor kiest zich druk te blijven maken. Wat het het aan betekenis doet verliezen is dat het niet langer een mij overkomt, het wordt als het ware door iets van hogerhand in volstrekte neutraliteit waargenomen.

Let wel op, het is namelijk nogal makkelijk te verwarren met relativeren. Als de verzwarende factor, het zorgelijke, afvalt is de opluchting navenant. Je kunt het onbezwaarde zien als 'schoonheid' betitelen maar ook een titel is het stempel van een subjectieve ervaring die zijn keerzijde kent. Omarm ook eens de lelijkheid om te weten te komen wat bedoeld is.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Het is niet alleen onderscheidingsvermogen wat telt maar ?meesterschap?. Daar gaat het om: meester zijn in iets, in het gelijke zijn.
Naast onderscheidingsvermogen in het rechtvaardige is er ook standvastigheid nodig in het voeden en toegewijd zijn aan de innerlijke waarheid in spreken en handelen.
Renoir is geen beginnende ziener en zijn meesterschap is om naar op te zien. Hij reist in een andere parkoer en de raakpunten die wij (iedereen) gemeenzaam beleven kunnen elkaars zien verhinderen. Dat is denk ik de reden waarom hij een eigen forum is begonnen en waarbij ik hem alle succes toewens.
Ikzelf ben hier geraakt door zien en mijn parkoer is te verhalen uit dat zien. Hier op het forum van Remon is voor mij de beste plaats om in zelfkennis te vertoeven. Het is als toekomen in een herberg waar je af en toe bekenden treft en waar het menu lekker is en regelmatig wordt aangepast.

?Een hoop gunst doen? ? voorzichtig zijn met verlangen, hé ar. Verlangen bedwelmt en werkt als gif in het uitplooien van de geest. Ik ben jou goed gezind ar., niet om wat je kan of om wat je hebt maar om wat jij bent en wij dat allemaal zijn.

Het doet er, zoals veelvuldig gezegd, niet veel toe welk parcours er bereisd wordt, althans zolang er niet al te grote omwegen bewandeld worden. Er is tijd genoegen om je uit te leven in allerhand mogelijkheden en dwaalwegen nadat je te weten bent gekomen wat je bent.

Voordat het zover is, is het begeven in allerhand dwaalwegen alleen maar tijdverdrijf en zou, in mijn optiek, allereerst de meest prangende vraag moeten zijn 'wie ben ik' om daar vervolgens zo spoedig mogelijk achter te komen.

Ik waardeer in dat opzicht iemand zoals U.G. Krishnamurti en Anja ********** als degenen die de kortste weg tussen A en B aangeven. Iemand als Philip Renard bekritiseer ik vanwege het opwerpen van een arsenaal valkuilen, om waakzaam over te zijn. Ook met iemand zoals Aad Nobel uit Zandvoort ben ik op het Remonforum in het strijdperk getreden vanwege de enorme omwegen, het elimineren van kindmechanismen, controles e.d., die verondersteldt werden opgeruimd te moeten worden. Ik waardeer vervolgens weer, bijvoorbeeld, een Byron Katie omdat ze een methode heeft gevonden om het denken te kunnen ontmaskeren.

Ik waardeer Toon en bekritiseer hem op onderdelen zoals z'n romantische kijk op de inzet die vereist is, alsmede het serieus nemen van zoiets veranderlijks als verschijnselen. Daarbij is er wat mij betreft geen voorstelling die bij machte is het zien te belemmeren. Het zien van belemmeringen, zoals door hem opgeworpen, is een voorwaardelijk, een gekleurd, zien.

Meesterschap is alleen gevraagd wanneer het aankomt op verduidelijken van de boodschap. Het ervaren van het niet zijn van een gelijke, is een subjectief ervaren subordening door een als zodanig ervaren ongewenst ondergeschikt zijn.

Het verschijnsel is niet enkel tengevolge van machtsoverwicht maar vanwege de zekerheid dat van een 'weten' uitgaat. Wanneer macht ondraaglijk is vanwege het ondervonden overwicht vormt ook het 'overwicht van weten' als zodanig een strijdpunt. Het is een mechanisme dat reguleerd of iets rijp is 'doorzien' te worden.

Zoniet ben je simpelweg niet toe aan het ontvangen van een waarheidlievende boodschap. Het is dan ook een individueel proces dat eenieder op zijn eigen wijze dient te doorlopen.

En zo heeft Toon zijn publiek in de vorm van een Leila. Richtinggevend vond ik zijn opmerking... (zie hieronder) maar hij hakt niet door.

Wat je hier zegt kan geen weten zijn omwille van de eigenschap die je herkende en prachtig verwoorde als het tegelijkertijd zijn. Je maakt hier een bedenksel van het persoonlijke zelf om die niemand toch weer wat lucht in te blazen.

Voor de rest is het beschouwend en filosoferend met de ogenschijnlijke bedoeling om tot een consensus van de visie te komen. Als het daar om te doen is geeft het dan maar op. Dit is geen waarheidvinding meer. Het resultaat is dat Leila nog beter in staat zal zijn het absolute onder woorden te brengen zonder ook maar enig idee te hebben hoe het is daar te verkeren. Dat zou ik Toon willen zeggen, maar hij kan daar hier ook kennis van komen nemen.

Dankzij Ar is de link naar hier nu gelegd.
En nogmaals ik ben van dat forum afgeschopt, het was geen keuze.
Overigens wil ik ook niet terug want wanneer ik Remon welgevallig moet zijn kan ik niet openhartig blijven schrijven.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ar

de 'waan' van wording.

van aap tot mens ,van mens tot mysticus, van mysticus tot magi?r, van magi?r tot uitgeputte, van uitgeputte tot grondloos (niet grondloze) , van grondloos tot het ''LEVEN'' zelf.

het was niet anders, het IS niet anders, het zal nooit anders zijn.

het 'herkennen' kun je niet zien......het 'merken' kun je niet beleven, toch gaat het om die 'herkenning' en dat 'merken'.

het merendeel waarbij het ''helder'' is...zijn absoluut onbekend en anoniem.

Oorspronkelijk geplaatst door Leila

Dit lezende maakte een grote treurigheid zich van mij meester.
De hopeloosheid, de onzinnigheid van het "zoeken", het "merken" van de volstrekt onpersoonlijke aard van "Bewustzijn" oftewel het "Leven".
Het spartelen in de droom, de hoop en verwachtingen.
Eén blik in de diepste leegte of duisternis.
Mijn god.
The point of no return, het afglijden, elk houvast ontbreekt.
Geen opperste zaligheid.
Een vreemdeling in de wereld.
En dan weer het vastklampen aan elke strohalm.
Het weer "normaal" willen zijn.
Voor de "mij" valt niets te halen.

Ik wou dat ik nooit aan die verlichtingsboel begonnen was.

Bron.

Prachtig hoe dit opengelegd is, het is noodzakelijk in Nietsheid te verkeren.

Er is geen houvast. alle strohalmen laten het afweten.

Je verdrinkt maar dit is geen einde, het heeft de potentie alles te zijn en dat kan zich nu manifesteren, er volgt een nieuwe wording in het niet zijn. Heb geduld.

[sagnaar]

toon 'ziet' er letterlijk en figuurlijk van af (de dialoog)......het zij zo.

een voorbije kans' voor een hoop duidelijkheid hier....niet om wat ze zouden zeggen, maar om wat ze niet kunnen zeggen...niet om waar ze naar verwijzen, maar om waar ze niet toe kunnen verwijzen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

toon 'ziet' er letterlijk en figuurlijk van af (de dialoog)......het zij zo.

een voorbije kans' voor een hoop duidelijkheid hier....niet om wat ze zouden zeggen, maar om wat ze niet kunnen zeggen...niet om waar ze naar verwijzen, maar om waar ze niet toe kunnen verwijzen.

Je lijkt welhaast geobsedeerd over alles wat niet kan, wat niet is, wat niet uitgesproken, gehoord of gezien kan worden.
Dat wat is IS, dat is duidelijk maar als er geen wording, voor mij in de betekenis van afleggen van het geloof in jezelf, is Gazelle wat is dan de betekenis van jouw ten tonele verschijnen ?

In de ondervonden nietsheid ligt geen boodschap besloten.

[Maria]

schei toch uit, Ar. N?g meer wazigheid en duidingen hier

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

In de ondervonden nietsheid ligt geen boodschap besloten.

Precies. Punt.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je lijkt welhaast geobsedeerd over alles wat niet kan, wat niet is, wat niet uitgesproken, gehoord of gezien kan worden.
Dat wat is IS, dat is duidelijk maar als er geen wording, voor mij in de betekenis van afleggen van het geloof in jezelf, is Gazelle wat is dan de betekenis van jouw ten tonele verschijnen ?

In de ondervonden nietsheid ligt geen boodschap besloten.

je laatste zin is een behoorlijke boodschap.

pas als dat er niet meer is......word er iets verteld.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door gazelle

je laatste zin is een behoorlijke boodschap.

pas als dat er niet meer is......word er iets verteld.

Dat is dan tevens de laatste.

Ar, ik weet niet of het je is opgevallen maar dit is een forum. Ik verkeer niet in een staat om je lichaamstaal te lezen, noch verkeer ik in een staat iets over te brengen zonder het geschreven woord.

Daarentegen zou de afwezigheid, van bijvoorbeeld Jan, me kunnen vertellen dat hij gevonden heeft wat hij zoekt maar dat is speculeren. Het niet lange deelnemen aan een forum kan een goed teken zijn, omdat vervuldheid van zichzelf hen doorgaans naar hier drijft, maar ik ben niet bij machte dat te beoordelen. Voor het zelfde geld is het frustratie niet te kunnen krijgen waarvoor hij kwam.

Verder Ar ben je toch niet gekomen om verslag te doen van een toestand. Dus zonder betrokkenheid en verlangen dat iedereen daarin kan delen en daarbij behulpzaam te zijn.

[Rennie]

Shankara - de tien verzen

1. Ik ben noch aarde, water, vuur, lucht of ether, noch een der zintuigen, noch een combinatie van al deze dingen; want al deze dingen zijn van voorbijgaande aard, maar Ik ben Dat wat overblijft in diepe slaap. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

2. Ik ben noch de kasten, noch de regels betreffende kaste, samenleving en gewoonte, voor mij bestaan er ook geen concentratie, meditatie, yoga- en andere oefeningen; want elke illusie van 'ik' en ?mij? is in het niet-zelf geworteld en wordt derhalve verdreven door de kennis van het ware Zelf. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

3. Ik ben noch moeder, noch vader, noch goden, noch wereld, noch Veda?s, noch offerandes, noch heilige plaatsen; want ik ben identiek met Brahman, die echter geen niet-zijn is. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

4. Ik ben niet te vinden in de Samkhya filosofie, ook niet in die van de aanhangers van Shiva, niet in de Pancharatra, niet in de filosofie der Jains, noch in die der Mimamsaka?s, noch in enige andere filosofie; door een bijzondere realisatie is er geopenbaard dat mijn aard absoluut puur is. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

5. Ik ben noch boven noch beneden, noch binnen noch buiten, noch hier noch aan de overkant, noch voor noch achter; want Ik ben één en ondeelbaar en alles doordringend zoals de ruimte. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

6. Ik ben noch wit noch zwart, noch rood noch geel, noch krom noch recht, noch kort noch lang, noch met noch zonder vorm; want mijn aard is zichzelf verlichtend bewustzijn. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

7. Er is noch leraar noch kennis, noch leerling noch leer, noch toehoorder noch spreker en ook geen met de zintuigen waar te nemen universum; want Ik ben het bewustzijn der werkelijkheid dat geen enkel onderscheid toelaat. Ik ben het Ene zonder dar er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure gelukzaligheid.

8. Voor Mij bestaat er noch waken, noch dromen, noch diepe slaap en evenmin wordt ik geconditioneerd door een van deze drie staten, want deze drie staten worden gekenmerkt door onwetendheid, maar Ik ben de vierde staat voorbij deze drie. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

9. Voor zover het universum niet samenvalt met het Zelf is het onwerkelijk, want enkel het Zelf is alles omvattend, alleen het Zelf vormt het uiteindelijke doel, enkel op zichzelf gegrondvest en van zichzelf afhankelijk. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.

10. Er kan zelfs niet gezegd worden dat het Een is, want hoe zou er iets anders dan Dat kunnen zijn? Noch het absolute, noch het niet-absolute bestaat, evenmin eenheid en niet-eenheid, want Het is absoluut non-duaal van aard. Hoe kan men Dat beschrijven wat door al degenen die zich op de Veda?s beroepen wordt verkondigd?


Uit: Select Works of Sri Sankaracharya, Edited by S. Venkataramanan, Cosmo Publications 2003 New Delhi

De tien verzen voor schriftgeleerden.

Shankara bezingt het Absolute en zoals dat in India gebruikelijk is volstaat dat.

Iedere van de tien verzen geeft aan wat HET allemaal niet is, het lijkt Ar wel, maar wat er ingehamerd wordt aan het slot van elk vers 'pure Gelukzaligheid' is datgene wat het wel is.

Bijna onopvallend worden de tegenstellingen hier gedrappeerd en de kaarten geschudt.

Het LEVEN is maar niks, je zou het, zoals in de Roomsch Katholieke Kerk, moeten verzaken en alvast maar een voorschot gaan nemen op het hiernamaal, door je verlangen ernaar toe te bewegen en het in alle Toon aarden (let op de woordspeling) bezingen.

Niet de kasten te zijn geeft de Indier de moed om door te zetten wij hebben daar geen boodschap aan omdat we de tegenstellingen van de lower- en upperclass al geruime tijd zijn ontstegen.

Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat maar die 'pure Gelukzaligheid' blijft mij maar niet lekker zitten. Want hiermee introduceer je de dualiteit, waar de een is blijft ook de ander niet uit.

En met die introductie van die gelukzaligheid is er ineens ook weer de vader, de moeder, de leraar, de leerling, kan er ineens weer wel iets anders zijn, kan er weer gezegd worden dat alles EEN is omdat er ook ONEEN is, we leven nou eenmaal deze vermeende bizarre werkelijkheid. Maar het blijft goed om te 'weten' dat we die niet zijn, we leven in de wereld maar zijn er niet van.