Kruis dragen

[Esradha]

Fijn Rob, zo breng je weer een nieuwe vraag...

Het antwoord weet ik (nog) niet, het laat me wel een andere vraag stellen.
Is oorzaak en gevolg altijd zo rechtlijnig? Eerst het een dan pas het ander?
Maria oppert bijvoorbeeld dat alle tien deugden van Maria het gevolg zijn van volledige overgave aan het leven. Kan het ook niet andersom zijn, dat door de deugden te beoefenen je bereidheid tot overgave groeit?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Dank je voor jullie reacties. Dat helpt zeker.
Als ik erover google, vind ik inderdaad vooral veel bijbelse teksten.
Die zijn niet altijd gemakkelijk om er zelf nog de kern uit te halen.
Het gaat me niet zozeer om de religieuze betekenissen, maar meer zoals Ulla het bijvoorbeeld in haar eerste alinea omschrijft.

Ik kreeg vanmiddag nog een gebedssnoer van de tien deugden van Maria. Tenminste, google leerde me dat het dat is :-). Het lijkt op een rozenkrans, maar dan in het klein. Met tien kralen. Een oude man in het park gaf me deze in handen. Hij had hem zelf gemaakt. Snoer was gezegend door de pater. 'Om altijd bij me te dragen'. Bijzondere gift..

Hoi Es,

je maakt wonderlijke en mooie dingen mee. Eerst dat je naar dat park toe moet gaan en dan die man die je de rozenkrans geeft. Dat geeft toch te denken. Allemaal een beetje teveel "toeval". Synchroniteit. Ik vind het mooi, los van de wel of niet christelijke betekenis. Ik begreep zeker wat je bedoelde, denk iedereen hier wel. De kern uit de christelijke teksten kun je zeker naar een meer neutralere betekenis vertalen.

liefss Ulla

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Is oorzaak en gevolg altijd zo rechtlijnig? Eerst het een dan pas het ander?
Maria oppert bijvoorbeeld dat alle tien deugden van Maria het gevolg zijn van volledige overgave aan het leven. Kan het ook niet andersom zijn, dat door de deugden te beoefenen je bereidheid tot overgave groeit?

Volgens mij kan dat ook.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hoi Es,

je maakt wonderlijke en mooie dingen mee. Eerst dat je naar dat park toe moet gaan en dan die man die je de rozenkrans geeft. Dat geeft toch te denken. Allemaal een beetje teveel "toeval". Synchroniteit. Ik vind het mooi, los van de wel of niet christelijke betekenis. Ik begreep zeker wat je bedoelde, denk iedereen hier wel. De kern uit de christelijke teksten kun je zeker naar een meer neutralere betekenis vertalen.

liefss Ulla

Er schoot me vanmiddag nog te binnen welk moment deze man mij deze krans gaf. Ik had net een kaarsje aangestoken en Maria gevraagd mij te helpen op het pad dat voor mij ligt. Daarna wilde ik weer op een bankje gaan zitten en kwam deze man me tegemoet gelopen :-).

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Fijn Rob, zo breng je weer een nieuwe vraag...

Het antwoord weet ik (nog) niet, het laat me wel een andere vraag stellen.
Is oorzaak en gevolg altijd zo rechtlijnig? Eerst het een dan pas het ander?
Maria oppert bijvoorbeeld dat alle tien deugden van Maria het gevolg zijn van volledige overgave aan het leven. Kan het ook niet andersom zijn, dat door de deugden te beoefenen je bereidheid tot overgave groeit?

Ik kan het verlossende woord ook niet spreken.

Maar ik zou nooit tegen iemand die wantrouwend is willen zeggen 'heb vertrouwen' of tegen iemand die moeite heeft met acceptatie 'accepteer het nu maar'. Is het niet beter om dat wantrouwen en dat niet accepteren te onderzoeken?

Wat ik weet van dingen in mijn leven waar ik heel veel moeite mee heb gehad is dat het mij hielp om te zien dat het niet de dingen waren die mijn moeite veroorzaakten, maar ik. Het meest simpele is dat te zien bij twee mensen die het zelfde (of vergelijkbaar meemaken) en die totaal verschillende reageren. Dat bij 'mezelf' uitkomen heeft het risico in zich dat ik mij schuldig ga voelen; 'dan zal ik wel iets fout doen als een ander er geen last van heeft ...' (zoiets). Maar als die schuldgevoelens voorbij zijn dan komt er ook ruimte voor de mogelijkheden die het biedt: als ik degene ben die mijn wantrouwen veroorzaak, dan ben ik dus niet afhankelijk van anderen of gebeurtenissen (of een wonder of bedenk nog maar wat ...) maar dan ligt de sleutel heel dicht bij, bij mij. Ik heb er heel veel moeite mee gehad dat bij alles wat ik onderzocht heb dat ik telkens weer bij mezelf uit kwam. Boos ben ik er op geweest (niet te weinig) en ik had zo graag mijn heil van buiten mij, van een ander verwacht.

Ik geloof niet zo in oorzaak en gevolg. Maar wel in diepgaand onderzoek, niet te snel tevreden zijn, altijd proberen de vraag achter de vraag te bezien.

Verder lijkt het me geen kwaad kunnen om de 10 deugden van Maria te beoefenen.
Ik ben niet van katholieke huize, dus die weg is me onbekend.
Ik heb wel veel geleerd van de ondeugden die ik beoefen heb ...

[Esradha]

Je hebt gelijk dat onderzoek uiteindelijk belangrijk is.
Het startte echter met de uitspraak die ik gelezen had over het kruis, welke wel een oorzaak-gevolg uitspraak was. Vandaar de reacties en mijn samenvatting daarvan waar je op reageerde. Mijn vraag was hoe het kruis jou kan dragen. Daar heb ik nu iets meer beeldvorming bij.

Mijn opvoeding is wel katholiek, maar ook niet uitgebreid. Ik heb deze info ook maar via google ontdekt. Mijn vader is er meer in thuis, maar hij kende de tien deugden van Maria en deze kleinere variant op de rozenkrans ook niet.

[hypothese]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Dit i.t.t. de christelijke tradities waar verplichte zelfvernedering (mea culpa, mea culpa) werd gezien als leegwording.

Ik ben er niet zo zeker van dat "mea culpa, mea culpa" louter in relatie staat met verplichte zelfvernedering.
Ik denk dan aan het zondebokmechanisme.
Waarbij de verlangens en wensen die niet tot vervulling of tot moeilijke vervulling geraken teleurstelling opwekt. En dat deze teleurstelling/woede/ergernis zich kanaliseert in een zondebok.
Of
Hoe vaak ligt het innerlijk gesprek niet aan de basis van een emotionele ontreddering.

De anderen krijgen de schuld van de emotionele ontreddering of de schuld van het feit dat onze verlangens en wensen niet of moeilijk tot vervulling geraken.

Dus "mea culpa, mea culpa" (zoek het eens bij jezelf) ipv zo vlijtig te zijn met de schuld aan de anderen te geven.
En dat is toch iets anders dan verplichte zelfvernedering. Maar eerder verplichte "blijf eens bij de realiteit, en zie hoe de realiteit echt is".

[Frederiki]

Om verder te bomen rond de H. Lidwina van Schiedam:
Het is een traditie binnen de katholieke kerk dat er altijd figuren geweest zijn die, in navolging van Jezus, bereid zijn het lijden van medemensen op zich te nemen en zo die mensen te verlossen van ongeluk en ziekte.
Volgens de sage kwamen veel mensen, die problemen hadden of ernstig ziek waren, bij de H. Lidwina en werden geholpen en genezen. Ze heeft - volgens het traditionele taalgebruik - veel "mirakels" gedaan.

Ik vorige eeuw was er ook zo iemand in Itali?: Padre Pio, die in 1968 overleden is.
Hij was 'gestigmatiseerd', dwz. hij had de wonden van Christus, en leed constant helse pijnen. Maar volgens de verslagen heeft hij heel veel mensen genezen en andere 'mirakels' gedaan.
Hij zei altijd: "Ikzelf kan niets doen. Ik ben Gods bezem: Hij vaagt met mij waar Hij wil!"
Soms zei hij tegen mensen die in grote nood bij hem kwamen: "Je zult een beetje moeten wachten: mijn krediet is op."

In India zouden ze zeggen: Deze mensen nemen andermans Karma op zich.

[Esradha]

Pater Pio had ook een plekje in dat park. Als ik je reactie zo lees is zijn verhaal redelijk vergelijkbaar met die van H. Lidwina.

Hoe begrijp jij in het licht van deze verhalen de zin 'Draag uw kruis en het kruis zal u dragen'?

[Frederiki]

In de Katholieke visie:
'Het Kruis' staat voor het verlossingswerk van Christus.
Door je eigen kruis op te nemen neem je deel aan dat verlossingswerk en wordt je ondersteund door Christus zelf.