Wat is beter dan ik

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Wat stel je voor om te doen?
Ik denk aan kakken in onze schoen!

Een voorstelling van het gewone naar inspiratie van Lidy van Marissing.

Een man is in een parkje op het gras gaan liggen om daar met de ogen gesloten in zichzelf pratend een gedicht op te zeggen van Hugo Claus terwijl hij zich over het gras rolt tot hij kotsmisselijk poogt op te staand maar weer neervalt en weer opstaat om daarna, waggelend en zwalpend met het gelaat tegen een boom op te botsen en bloedend uit de neus neer te vallen.
Toeschouwers die zijn blijven staan, staan daar afwachtend met een gelaten blik op hun gezicht en proberen dan een lachen op te wekken door met een paar knikken van het hoofd in de gekozen richting door te gaan.

En

Een vrouw staat op en neemt midden in de kring, in kleermakerszit, een gedrongen houding aan - alsof zijn het hoofd gebogen naar haar handen een groente te versnijden heeft - terwijl zij zacht fluisterend het verhaal doet van 'Roodkapje en de Boze Wolf'.
De omstaanders, allen met een glas bier in de hand roepen eerst woorden van aanmoediging maar slaan even later luide kreten van verontwaardiging omdat niemand de woorden kan verstaan. Een dikzak treedt naar voor en grijpt de vrouw met één hand onder de kin en met een zwaai hangt de veel kleinere vrouw in ooghoogte met de glimmende vette kop van de dikzak.
De man sproeit onverklaarbare klanken in het gelaat van de jonge vrouw die met grote ogen vertelt hoe de Jager Grootmoeder bevrijdt door de Boze Wolf te snijden en op te vullen met zware stenen.
Niemand van de omstaanders reageert of probeert tussenbeide te komen. Zij wijken een weinig achteruit voor het speeksel van de dikke man dat in kleine klodders door de rondte schiet.
Wanneer de dikzak de jonge vrouw begint heen en weer te schudden roept achterin een wat oudere vrouw met geblondeerde haren met een stem als een sirene: 'Hij nijpt haar dood, hij nijpt haar dood!'
Als op bevel springen nu verschillende mannen naar voor om zich vloekend en tierend op het tafereel te storten en de jonge vrouw te verlossen uit de akelige wurggreep.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

, waggelend en zwalpend met het gelaat tegen een boom op te botsen en bloedend uit de neus neer te vallen.
Toeschouwers die zijn blijven staan, staan daar afwachtend met een gelaten blik


De omstaanders, allen met een glas bier in de hand roepen eerst


. Een dikzak

met de glimmende vette kop van de dikzak.

De man sproeit

Niemand van de omstaanders reageert of probeert tussenbeide te komen. Zij wijken een weinig achteruit voor het speeksel van de dikke man dat in kleine klodders door de rondte schiet.
akelige wurggreep.

Je hebt geen oog meer voor schoonheid Nowee. Verbittering slokt je op.



Als jij je blik langs de menigte zou laat strijken, zou jij
een van houtenplanken poort kunnen zien.
Je kan zijlings tussen de planken koekeloeren, zo dat je in de tuin kan kijken, waar een klein kind schatterd, een en al vreugde.
De puppy likt zijn blije gezicht, moeder straalt, en laat tevreden haar handen op haar schoot rusten.
De zon kijkt op hun neer, en wentelt zijn gezicht in een wolk, om zijn glimlach te bedekken..

________________________________
gewoon uit het leven gegrepen

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Je hebt geen oog meer voor schoonheid Nowee. Verbittering slokt je op.
Als jij je blik langs de menigte zou laat strijken, zou jij
een van houtenplanken poort kunnen zien.
Je kan zijlings tussen de planken koekeloeren, zo dat je in de tuin kan kijken, waar een klein kind schatterd, een en al vreugde.
De puppy likt zijn blije gezicht, moeder straalt, en laat tevreden haar handen op haar schoot rusten.
De zon kijkt op hun neer, en wentelt zijn gezicht in een wolk, om zijn glimlach te bedekken..
____________________________
gewoon uit het leven gegrepen

Mihaela, je verwart schoonheid met moraal waardoor een verkeerde inschatting van het gewone, het lege ontstaat. Luisterend naar het lege van een gebeuren, een tafereel, krijgt het gewone iets tintelend, iets spannend en bestaat de kans dat het schone zich laat zien.
In het tafereel, bijvoorbeeld, dat katerie schetst ontstaat een spanning door de nadruk op 'onze' schoen te leggen om daarmee het onderscheid tussen verbeelding en werkelijkheid op de voorgrond te plaatsen. Het schone ligt in de bondigheid van het denken en de uitdrukking ervan in het zijn gevoeg doen.
Het is een andere kwestie als het gewone gemoraliseerd wordt en als drukkingsmiddel wordt uitgebeeld. Het gewone is dan reeds lang versuikerd en wordt uitgebeeld als een devoot prentje dat met een zucht in de kast naast de andere clichés wordt bijgelegd. Zo raakt het gewone bedolven onder de verzuchtingen van het spioneren, het afkijken en zelf invullen van gevoelens en gedachten bij een aanwezig publiek.

Oog hebben voor schoonheid is al die regeltjes na te gaan die de blik bepalen, om ze van de hand te doen en in de leegte die ontstaat te ontdekken, te luisteren, te horen, te voelen, te betasten 'wat' het gewone is in al zijn schoonheid. In die ontdekking kan ik zeggen: 'Ik zoek mij een verleden omdat ik, net geboren reeds gestorven ben.'

[Iona]

Al googlelend kwam ik in Trouw een artikel tegen van Lidy Marissing een artikel tegen.

Peter de Boer- 13 maart 1999
Lidy van Marissing schrijft geen anti-poëzie maar een poëzie van 'tegenzinnen'. Ze gebruikt die term in het programmatische gedicht 'poëzie', uit haar nieuwe bundel 'Hoe zij zoekt'. Haar verzen gaan dus ergens tegen in.

Het zijn 'tekens / van enig verzet, een weerstand (hier zingt / niets zoals het hoort) tegen voortgejaagde / woorden'. Net als in haar drie vorige bundels betoont Van Marissing zich hier een uitgesproken cultuurpessimist. Zij hekelt de zinloosheid van het moderne bestaan, waarin iedereen, gedreven door 'netelige levensdrift', achter de verkeerde verlangens aanholt en zo het geluk misloopt. Die jachtigheid vertaalt ze in onmelodieuze, onrustige en beeldenrijke poëzie. Niets staat vast, elk inzicht 'verkorrelt', alles in deze 'met razende haast doortimmerde wereld' gaat 'kantelenderwijs' en doelloos teloor. We leven als in een file, 'waar alles / stokt en toch voortjaagt / ter plekke'. Hier regeert kortom het woeden der gehele wereld. Hoewel enerverend en in formeel opzicht tamelijk vrij, is deze poëzie toch niet wat je noemt losgeslagen. De boodschap is immers eenduidig: dat we onszelf voorbijhollen en niet in staat zijn tot wezenlijk contact met de werkelijkheid en elkaar. De mensen dansen 'met gekweld gezicht, met hakken / hamerend op hun geluk'. Dat hameren is de goede manier niet. Alles moet meer en groter, maar het einde van het liedje is telkens: 'in steeds / grotere bedden woelt men'. Tegen die door de wol geverfde gelijk is eigenlijk weinig in te brengen. En in die zin is deze bundel ook weinig verrassend.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door katerie

Wat stel je voor om te doen?
Ik denk aan kakken in onze schoen!

Gedicht: Nood gaat voor fatsoen.
- Voor katerie

'Nood gaat voor fatsoen',
En vindt geen rust noch waarheid,
In 't gewone doen.

Zo kwam kater Oen,
- Na nachtelijke arbeid -
Huiswaarts zonder schoen.

Het gebeurde toen
Hij gehurkt in stijfheid,
Zijn gevoeg wou doen.

Hij was kwijt: een schoen
En 't meeste van zijn waardigheid.
Meer kon hij niet doen!

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Al googlelend kwam ik in Trouw een artikel tegen van Lidy Marissing . ...

Een "grote" dame die ik gaarne lees en herlees voor haar manier om met woorden iets 'echt' of 'klaar' uit te drukken. Zij kan in woorden iets zeggen waarbij ik bij mijzelf vaststel dat ik luister en niet al bezig ben een antwoord te verzinnen op wat zij zegt.
Ook haar stijl, het monteren van tekst is verrassend waardoor hiaten ontstaan in het verloop en je als lezer kunt meedenken aan het verhaal tussen de fragmenten door.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Mihaela, je verwart schoonheid met moraal waardoor een verkeerde inschatting van het gewone, het lege ontstaat. Luisterend naar het lege van een gebeuren, een tafereel, krijgt het gewone iets tintelend, iets spannend en bestaat de kans dat het schone zich laat zien.

Ter verdere inspiratie of irritatie:

Zowel het lege, als het volle is schoon. Zowel het gewone, als het ongewone is dat wat zich laat zien.
Als leegte, schoonheid wordt verkozen boven volheid, lelijkheid, is er geest die opdeelt, oordeelt en veroordeelt. En ook daar is niets mis mee, het is ook maar dat wat gewoon gebeurt, zowel het moraliseren als bondigheid van het denken, en dus kan geen van beiden veroordeelt worden tot slechter dan het andere. Maar als dit opdelen (en het "andere" veroordelen) als realisatie van leegte wordt gezien, is dat misleiding.

Leegte maakt geen onderscheid tussen vol en leeg, verdrukkende moraal en tintelende spanning, ... Leegte omvat niets (niet iets) en daardoor juist alles (onopgedeeld in ietsen). Alles wat buiten de leegte gesloten wordt creert dualiteit, m.a.w. denkbeeldig vasthangen aan iets, zelfs al is die iets: leegte.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Een "grote" dame die ik gaarne lees en herlees voor haar manier om met woorden iets 'echt' of 'klaar' uit te drukken. Zij kan in woorden iets zeggen waarbij ik bij mijzelf vaststel dat ik luister en niet al bezig ben een antwoord te verzinnen op wat zij zegt.
Ook haar stijl, het monteren van tekst is verrassend waardoor hiaten ontstaan in het verloop en je als lezer kunt meedenken aan het verhaal tussen de fragmenten door.

Ik heb vandaag wat van haar gelezen.
Heb er niet direct iets mee.

Mooi dat het jou inspireert Nowee.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Gedicht: Nood gaat voor fatsoen.
- Voor katerie...

Ik houd niet van gedichten. Heb dan ook maar vluchtig de eerste en laatste zin van je gedicht gelezen en weet al niet meer wat de laatste is.
Moet je niet vragen hoe inspiratie en levenloos ik al jouw schrijven al jaren vind.
Maar ik ben dan ook een superfan van de originele dumb en dumber filmkomedie uit 1994.
De film is zo over den top, puur escapisme en daarom formidabel goed!
Hij heeft dan ook verschillende prijzen en nominaties gekregen.
Zie

'¢ 1995 MTV Movie Awards
Gewonnen: Best Comedic Performance (Jim Carrey)
Gewonnen: Best Kiss (Lauren Holly en Carrey)
Genomineerd: Best On-Screen Duo (Carrey en Jeff Daniels)

'¢ 1995 Razzie Awards
Genomineerd: Worst New Star (Carrey)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Dumb_&_Dumber

Dit forum is voor mij dan ook - net als voormalig forumlid Mara vind - doorgaans een forum van lekkende pruimen en fluiten trekkers...
niets meer dan intellectuele masturbatie.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

@Mihaela:...
In het tafereel, bijvoorbeeld, dat katerie schetst ontstaat een spanning door de nadruk op 'onze' schoen te leggen om daarmee het onderscheid tussen verbeelding en werkelijkheid op de voorgrond te plaatsen. Het schone ligt in de bondigheid van het denken en de uitdrukking ervan in het zijn gevoeg doen....'

Hoe verzin je het toch allemaal...

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

@Iona:
Een "grote" dame die ik gaarne lees en herlees voor haar manier om met woorden iets 'echt' of 'klaar' uit te drukken. Zij kan in woorden iets zeggen waarbij ik bij mijzelf vaststel dat ik luister en niet al bezig ben een antwoord te verzinnen op wat zij zegt.
Ook haar stijl, het monteren van tekst is verrassend waardoor hiaten ontstaan in het verloop en je als lezer kunt meedenken aan het verhaal tussen de fragmenten door.

Probeer is effe normaal te doen en probeer is te kijken naar dumb en dumber uit 1994, wat je niet zal lukken... Kijken misschien nog wel, maar lachen zal je niet toekomen volgens mij want geen gedegen film.

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

@Nowee: Ik heb vandaag wat van haar gelezen.
Heb er niet direct iets mee.

Kan ik helemaal inkomen.