Ego'loos bestaan, kan dat?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wat ik steeds uit jouw antwoorden begrijp is dat je aanneemt dat de ego (werking) doorzien betekent dat je daarmee terug moet naar het dierlijk niveau en dan zonder verstand of iets dergelijks verder gaat of moet. Die aanname kun je eerst onderzoeken is dat wel waar? Ik heb zelf gemerkt dat de egowerking oftewel ikzelf als persoon van alles verzint of probeert te verzinnen om daar niet aan te hoeven. Aan dat onderzoeken van iets wat je aanneemt. Maakt niet uit wat het is. In begin is dat lastig te zien.

Ulla, wanneer of hoe weet jij dat iemand spreekt zonder die egowerking en hoe spreekt die dan of zwijgt hij voor eeuwig?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

ik zie mijn persoon juist wel als centrum van de wereld. De wereld, dat ben ik. Er is geen onderscheid, ze verschijnen tegelijkertijd in dat wat je God zou kunnen noemen, de motor die alles draaiende houdt. En ik ben dat alles.

Honderd procent akkoord met je; maar dan komen ze hier weer zagen dat dat het ego is dat zichzelf opblaast en bang is om te verdwijnen. Hoe zie jij jouw verder leven en dan ook de wereldevolutie of verbied je jezelf om daarover na te denken of het te weten?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ulla, wanneer of hoe weet jij dat iemand spreekt zonder die egowerking en hoe spreekt die dan of zwijgt hij voor eeuwig?

Zolang ik reageer vanuit eigen geraaktheid heb ik daar weinig oog voor en zie alleen mijn vanuit eigen belang. Zelfs al weet ik dat al want dan ben ik druk doende mijn eigen gedoe te gaan doorzien. Op het moment dat ik dat helder , heb, zie ik ook helder wat de zogenaamde ander beweegt. En wat ik vaak zie bij mezelf en mijn medemensen dat het vaak ook een combi is. Een combi vanuit eigen belang en de drive bewustzijn wat wil wil doordringen en ons eeuwig drijft. Maar zelfs dat onderzoek ik telkens weer.

Wil je ook nog ingaan op mijn vraag/opmerking van mijn bericht waarop je nu reageert?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Wil je ook nog ingaan op mijn vraag/opmerking van mijn bericht waarop je nu reageert?

Wat ik steeds uit jouw antwoorden begrijp is dat je aanneemt dat de ego (werking) doorzien betekent dat je daarmee terug moet naar het dierlijk niveau en dan zonder verstand of iets dergelijks verder gaat of moet. Die aanname kun je eerst onderzoeken is dat wel waar? Ik heb zelf gemerkt dat de egowerking oftewel ikzelf als persoon van alles verzint of probeert te verzinnen om daar niet aan te hoeven. Aan dat onderzoeken van iets wat je aanneemt. Maakt niet uit wat het is. In begin is dat lastig te zien.

Je hebt het helemaal niet begrepen Ulla; het is niet ik maar jullie met jullie invulling telkens weer en jullie verdachte ego-werking bij elke opmerking die iemand ook maar durft maken dat ik vraag of we dan terug naar het dierenrijk moeten.

Ik heb al herhaaldelijk gezegd dat ik geen last heb van mijn ego-werking; toch zeker niet als ik over de wereld in het algemeen nadenk. ik sta niet in het centrum van die wereld; ik kan mijzelf en toch vooral mijn persoonlijke belangen uitschakelen en het geheel op een abstracte manier bekijken. Mijn vraag is waar gaan we naartoe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting zou uitgaan.

Dat zijn mijn zorgen voor morgen, dat zijn de vragen die ik mij stel en dat zouden de vragen moeten zijn waarover de mensheid nadenkt. Er zijn er hier die beweren dat ze hun ego doorzien hebben; hewel dat ze nu dan eens eindelijk over die vragen beginnen te discuteren of daar inzichten over beginnen te geven zonder in stomme ego-geleide aannamens te vervallen. Dat verlang ik van een forum over waarheidsvinding die naam waardig.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je hebt het helemaal niet begrepen Ulla; het is niet ik maar jullie met jullie invulling telkens weer en jullie verdachte ego-werking bij elke opmerking die iemand ook maar durft maken dat ik vraag of we dan terug naar het dierenrijk moeten.

Ik heb al herhaaldelijk gezegd dat ik geen last heb van mijn ego-werking; toch zeker niet als ik over de wereld in het algemeen nadenk. ik sta niet in het centrum van die wereld; ik kan mijzelf en toch vooral mijn persoonlijke belangen uitschakelen en het geheel op een abstracte manier bekijken. Mijn vraag is waar gaan we naartoe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting zou uitgaan.

Dat zijn mijn zorgen voor morgen, dat zijn de vragen die ik mij stel en dat zouden de vragen moeten zijn waarover de mensheid nadenkt. Er zijn er hier die beweren dat ze hun ego doorzien hebben; hewel dat ze nu dan eens eindelijk over die vragen beginnen te discuteren of daar inzichten over beginnen te geven zonder in stomme ego-geleide aannamens te vervallen. Dat verlang ik van een forum over waarheidsvinding die naam waardig.

Marie, ik had je eerste vraag al meerdere keren beantwoord. Verder dank ik je voor nu voor het gesprek. . Ik heb voor mezelf weer veel geleerd of gezien en ben erg blij met mijn eigen of opgedane inzichten, bevindingen en beleving daarin. In die zin zijn we instrumenten voor elkaar ook al lijkt het alsof het niets opschiet en we alleen maar aan elkaar voorbij praten. Wel vind ik het jammer dat ik je niet kan bereiken met wat ik probeerde te zeggen of aan te reiken.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je hebt het helemaal niet begrepen Ulla; het is niet ik maar jullie met jullie invulling telkens weer en jullie verdachte ego-werking bij elke opmerking die iemand ook maar durft maken dat ik vraag of we dan terug naar het dierenrijk moeten.

Ik heb al herhaaldelijk gezegd dat ik geen last heb van mijn ego-werking; toch zeker niet als ik over de wereld in het algemeen nadenk. ik sta niet in het centrum van die wereld; ik kan mijzelf en toch vooral mijn persoonlijke belangen uitschakelen en het geheel op een abstracte manier bekijken. Mijn vraag is waar gaan we naartoe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting zou uitgaan.

Dat zijn mijn zorgen voor morgen, dat zijn de vragen die ik mij stel en dat zouden de vragen moeten zijn waarover de mensheid nadenkt. Er zijn er hier die beweren dat ze hun ego doorzien hebben; hewel dat ze nu dan eens eindelijk over die vragen beginnen te discuteren of daar inzichten over beginnen te geven zonder in stomme ego-geleide aannamens te vervallen. Dat verlang ik van een forum over waarheidsvinding die naam waardig.

Het punt is Marie dat wanneer ego wordt doorzien, vragen als waar gaan we naar toe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting uit gaat, niet meer opkomen. Net zomin als dat er zorgen zijn voor morgen. Dat komt omdat er een verschuiving optreedt van angst naar vertrouwen. En nu zeg je weer dat je niet in het centrum van de wereld staat, terwijl je het eerder met mij eens was dat je zelf het centrum van de wereld bent. Door te stellen niet het centrum van de wereld te zijn, zie je de wereld als los van jou. Er is niet zoiets als de wereld in het algemeen. Daarmee suggereer je dat er een wereld buiten jou bestaat. Dat er een wereld is, die er ook is als jij er niet bent. Je kunt onderzoeken of dat waar is. Als je vertrekt vanuit een (verkeerde) aanname, kloppen de daaruit volgende gevolgtrekkingen ook niet. Vwb de vragen die komen niet meer op omdat gezien wordt hoe alles zich in volmaakte harmonie voltrekt. Maar dat kan niet gezien worden zolang de eerste aanname al onjuist is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het punt is Marie dat wanneer ego wordt doorzien, vragen als waar gaan we naar toe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting uit gaat, niet meer opkomen.

Dus we worden totaal wereldvreemd. Anderen zouden dat het toppunt van egoïsme noemen; maar ik volg je wel.

Net zomin als dat er zorgen zijn voor morgen. Dat komt omdat er een verschuiving optreedt van angst naar vertrouwen.

Het is dat wat ik ingezien heb om het gezag van de godsdienstleiders te fnuiken; niemand die wantrouwiger is en minder in hun Eigen God geloofd dan zijzelf, die wel de overmoed hebben om alle gelovigen voor te houden, dat ze zich totaal moeten overgeven aan die godheid.

En nu zeg je weer dat je niet in het centrum van de wereld staat, terwijl je het eerder met mij eens was dat je zelf het centrum van de wereld bent.

Ik kan alleen maar via mijzelf de wereld ervaren, dus ben ik voor mij het centrum van de wereld.

Door te stellen niet het centrum van de wereld te zijn, zie je de wereld als los van jou. Er is niet zoiets als de wereld in het algemeen. Daarmee suggereer je dat er een wereld buiten jou bestaat. Dat er een wereld is, die er ook is als jij er niet bent.

Ik veronderstel niet dat er een andere wereld buiten mij bestaat; maar ik kan mij wel voorstellen dat ook zonder mij de wereld gewoon verder zou blijven draaien. Anders gezegd de wereld zal niet vergaan als ik zou vergaan. Ten andere ik geloof niet dat de lichamelijke dood het einde is, ik denk dat alles eeuwig, maar veranderlijk is.

Je kunt onderzoeken of dat waar is. Als je vertrekt vanuit een (verkeerde) aanname, kloppen de daaruit volgende gevolgtrekkingen ook niet. Vwb de vragen die komen niet meer op omdat gezien wordt hoe alles zich in volmaakte harmonie voltrekt. Maar dat kan niet gezien worden zolang de eerste aanname al onjuist is.

Het is een beetje zoals als alles goed gaat zijn er geen 'bestaans'-vragen; dus laat de boel maar draaien alles komt wel in orde. En inderdaad zelfs als de wereld zou vergaan, wat dan nog, de wereld is toch maar een afspiegeling van ons zijnsniveau.
Hewel ik wil weten wat er hoger is dan ons zijnsniveau.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het punt is Marie dat wanneer ego wordt doorzien, vragen als waar gaan we naar toe en wat moeten wij doen opdat het de goede richting uit gaat, niet meer opkomen. Net zomin als dat er zorgen zijn voor morgen. Dat komt omdat er een verschuiving optreedt van angst naar vertrouwen. En nu zeg je weer dat je niet in het centrum van de wereld staat, terwijl je het eerder met mij eens was dat je zelf het centrum van de wereld bent. Door te stellen niet het centrum van de wereld te zijn, zie je de wereld als los van jou. Er is niet zoiets als de wereld in het algemeen. Daarmee suggereer je dat er een wereld buiten jou bestaat. Dat er een wereld is, die er ook is als jij er niet bent. Je kunt onderzoeken of dat waar is. Als je vertrekt vanuit een (verkeerde) aanname, kloppen de daaruit volgende gevolgtrekkingen ook niet. Vwb de vragen die komen niet meer op omdat gezien wordt hoe alles zich in volmaakte harmonie voltrekt. Maar dat kan niet gezien worden zolang de eerste aanname al onjuist is.

Je moet heel voorzichtig zijn om vanuit je eigen geaardheid te spreken, zo is zorgen maken niet wat, per definitie, bij ego hoort. Ook het overgaan van angst naar vertrouwen doet zich niet overal in gelijke mate voor. Dit kan geen belofte inhouden voor het egoloos zijn.

Je kunt al los komen van je verbinding met de wereld door je voor te stellen dat je er boven zweeft en je zelf als een klein stipje daarin te zien. Het kan helpen om even van je zorgen verlost te zijn.

Je kunt ook niet zomaar plompverloren beweren dat er buiten jou geen wereld bestaat, of dat zo is moet niet aangenomen maar onderzocht worden. Of die wereld nog bestaat wanneer jij er niet bent is voor de huidige zorgelijke staat waarin je kennelijk verkeert toch helemaal niet relevant, wat kun je daar mee als je zorgelijk bent?

Het is inderdaad en wel degelijk zo dat indien je vertrekt vanuit een aanname de hele verdere opbouw en de bewijslast dat het zo is, niet meer klopt. Van aannames en verkeerd getrokken conclusies is het bij Marie vergeven.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus we worden totaal wereldvreemd. Anderen zouden dat het toppunt van egoïsme noemen; maar ik volg je wel.

Ze ziet de baarlijke nonsens van haar eigen aannames niet.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik kan alleen maar via mijzelf de wereld ervaren, dus ben ik voor mij het centrum van de wereld.

Maar je ervaart niet, je zit alleen maar tegen de eigen interpretatie van wat je in de wereld ziet aan te kijken. Kortom je ziet niet wat er is je ziet je gedachten daar over.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je moet heel voorzichtig zijn om vanuit je eigen geaardheid te spreken, zo is zorgen maken niet wat, per definitie, bij ego hoort. Ook het overgaan van angst naar vertrouwen doet zich niet overal in gelijke mate voor. Dit kan geen belofte inhouden voor het egoloos zijn.

Je kunt al los komen van je verbinding met de wereld door je voor te stellen dat je er boven zweeft en je zelf als een klein stipje daarin te zien. Het kan helpen om even van je zorgen verlost te zijn.

Je kunt ook niet zomaar plompverloren beweren dat er buiten jou geen wereld bestaat, of dat zo is moet niet aangenomen maar onderzocht worden. Of die wereld nog bestaat wanneer jij er niet bent is voor de huidige zorgelijke staat waarin je kennelijk verkeert toch helemaal niet relevant, wat kun je daar mee als je zorgelijk bent?

Het is inderdaad en wel degelijk zo dat indien je vertrekt vanuit een aanname de hele verdere opbouw en de bewijslast dat het zo is, niet meer klopt. Van aannames en verkeerd getrokken conclusies is het bij Marie vergeven.



Ze ziet de baarlijke nonsens van haar eigen aannames niet.

Dat klopt inderdaad dat zorgen maken niet per definitie iets van het ego is. En de verschuiving van angst naar vertrouwen gaat ook niet van de ene dag op de andere, akkoord. Verder zei ik volgens mij dat je dat kunt onderzoeken of er buiten jou nog een wereld bestaat. Ik vond Marie daar heel dubbel in vandaar dat ik ermee kwam. De ene keer zegt ze zichzelf als het centrum van de wereld te zien en een reactie later beweert ze met hetzelfde gemak compleet het tegenovergestelde. Dus ja, dan wordt het wat lastig om allemaal nog te volgen.