Beginnen met zelfonderzoek?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb effe niks beter te doen dus ik wil graag weer eens wat rectificeren.

Wat ik opmerk is dat de kont tegen de krib gooien geen expressie van vrijheid maar er een van beperking is. Dat is een algemene opmerking en heeft helemaal niets met mijn perceptie van doen. Eigenlijk zeg ik 'doe met deze visie wat je wilt' want dat wat er na komt (Vanuit welke beperking worden die gevoelens dan geentameerd en is dat waaraan ze ontspringen dan eigenlijk wel eens onderzocht?) is waar het om gaat en dan blijk je je dat kont tegen de krib 'aangetrokken' te hebben maar de vraag laat je liggen. Slechts weinigen valt het op dat geloof in het bestaan van je entiteit door iets op te pakken en aantrekken en dat je dat doet is veelzeggend, veel veelzeggender dan zeggen dat je niet boos bent. Het is dus een kwestie van meer zien dan slecht lezen.

We hebben enige tijd geleden een issue gehad waarin je zelf zei niet de tijd en het geduld te hebben je in te lezen hetgeen met name mij veel tijd kost om je aanvullend over eerdere quotes te informeren maar je vond dat ik je maar moest nemen zoals je bent. Ik waarschuwde Ben daar in mijn ogen terecht voor want hij had ondertussen al veel moeite gedaan zijn quotes te herlezen om deze voor je te rubriceren.

Geven impliceert toch een gever, als liefde geven is wie doet dat dan? En als je onderzoek gedaan hebt ken je de aard van de gever, dus wie geeft er dan? Dat ik op je reageer is omdat je dit soort logica en blijken van onderzoek gedaan hebben voortdurend tart.

Ik mag je (net als iedereen) op je gebrekkige deelname en beweertrant aanspreken.

Ik heb genoeg beters te doen, maar omdat jij het bent.......het punt is dat over het Wezenlijke niks gezegd kan worden. Of het Essentiele, de Waarheid, welke naam je d'r maar aan wilt geven....Rome mag ook.....maar dat is nu precies wat we (hier) toch proberen te doen.

Wij zijn hier alleen gekomen en we zullen alleen gaan en de tijd er tussen in zijn we ook alleen. Willem Kloos zei het al, ik ben een God in het diepst van mijn gedachten......en hij had er aan toe kunnen voegen , en dus alleen. Of Al Een.

Maar niks menselijks is ons vreemd. En dus is er de behoefte aan delen. En dat is wat we hier doen. Als is ingezien niet het verschijnsel(en) te zijn, om in jouw terminologie te blijven, hoeft het bestaan ervan daarmee niet ontkend te worden. Dat is een hulpmiddel om tot inzicht te komen. Dan wordt je daarmee of daardoor meer mens dan je ooit geweest bent. Mijn ervaring.

Ik heb wel eens gezegd dat ik me niet had ingelezen, me daarbij op voorhand verontschuldigend omdat ik daarmee mogelijk de plank mis zou kunnen slaan. Nou dat hoor ik dan wel. We zijn tenslotte nog niet allemaal gepensioneerd dat we hele dagen op zo'n forum kunnen leuteren. Maar daarmee is niet gezegd dat ik me nooit inlees. Integendeel. Je moest eens weten hoeveel moeite ik heb gedaan en soms nog doe om Looro's teksten te ontcijferen. Hoe vaak ik Ulla's bijdragen heb herlezen en herlezen.
Om maar iets te noemen. Je opmerking is dus niet terecht.

En waarom zou je Ben in bescherming moeten nemen? Heeft ie daarom gevraagd? Moet hij gewaarschuwd worden voor het oppervlakkige monster op hoge hakken? Wat zegt dat over het vertrouwen dat jij in Ben hebt? Ben is toch geen randdebiel? En ik heb me wel degelijk ingelezen dit keer, ik heb de moeite genomen om Ben te antwoorden en zelfs nog het muziekje van The Lau erbij te zoekn. Dus wat wil je nou? Ik heb moeite gedaan en dat heb ik benoemd, en een andere keer heb ik me niet ingelezen en dat benoem ik ook, dus wat is nu eigenlijk je punt?

Je verwijt mij de secretaresse van Hab te zijn als ik reageer op een vraag die aan hem gericht is. Zelf doe je precies hetzelfde. Door te reageren op een vraag die Looro aan mij stelt. Je misbruikt Looro om op die manier je gal over mij te kunnen spuien, dan wel honend en badinerend te doen.
Daar mag ik jou dan toch ook op aanspreken?

Geven impliceert een gever inderdaad, maar die is er niet, zoals we na zelfonderzoek hebben kunnen vaststellen, dus......blijft geven over. Ergo er is geen wie meer, want we weten immers wat we zijn?

Waar komt geven vandaan? Waar komen gevoelens vandaan? Waar komen gedachten vandaan? Weet jij het? En als je het weet, wat dan? Waarom ga je d'r van uit dat vrijwel niemand hier aan zelfonderzoek doet of althans niet het onvolprezen onderzoek op de manier zoals jij dat voor staat?

Het merendeel van de mensen hier is de 50 gepasseerd en de meesten hebben echt wel een idee (sorry voor de woordkeus) waar het langs gaat. Daarom is het voor het gros ook geen issue meer. Dat hele zelfonderzoek. Het gaat hier om delen van inzichten en ervaringen en het elkaar inspireren en spiegelen en daarmee scherp houden. En soms is het gewoon lekker om even te ouwehoeren en dat is ook goed. En ondertussen gaat het ook echt nog wel ergens over. Vind ik. Als er een dwingende vraag opkomt dan is daar ruimte voor.

Bij jou mis ik gebrek aan ruimte en openheid. Die nodig zijn om dingen gewoon te laten zijn en gaan zoals ze gaan zonder daarin te willen sturen. Het feit dat je de beheerder bent is in deze geen enkel excuus. Dingen hoeven en kunnen niet in (goed/slechte) banen geleid worden, dus bespaar je de moeite.

Om hier te kunnen zijn/deelnemen heb ik ruimte nodig. Als die mij ontzegd wordt, en als ik niet in vrijheid kan zijn wie ik ben, zonder er voortdurend op gewezen te worden contra productief te zijn, beter te kunnen vertrekken danwel gedreigd wordt met een waarschuwing/berisping of totale exit, dan rest mij weinig anders dan maar te vertrekken. Wie vertoeft er immers graag op een plaats waar zijn/haar aanwezigheid ongewenst is? Dat komt niet voort uit gebrek aan inzicht of het niet doen van zelfonderzoek, maar uit het erkennen van mijn en jouw menselijkheid en dat kent nu eeenmaal, zoals bekend verondersteld mag worden, zijn/haar grenzen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Precies, dat is de vraag.
Kunnen we dat communicatief uitwisselen? in mijn bevinding is dat niet mogelijk.
De allereerste aanvang om hier over uit te wisselen communicatief' kunnen nooit de letters zijn die ik of jij op het toetsenbord aanslaan.
Mijn gedachten zijn continu bereid om vragen te stellen of om antwoorden te geven, aangaande wat dan ook. In de gedegen wispelturigheid van mijn gedachteleven bevinden zich onnoemelijk veel variaties en mogelijkheden van vraag en antwoord bij mij,(En is dat m.i voor ieder mens zo.) en daar vanuit die wispelturigheid verschijnen woorden en zinnen 'alsof' het een eige leven heeft. Feitelijk is het mijn bevinding als ,aanwezig zijn' geen besluit te kennen wat het verloop van mijn gedachten beinvloed. Als ,aanwezig zijn' ontbeer ik eenvoudig een centrum te zijn vanwaaruit die beinvloeding mogelijk kan wezen. Om dit een beetje samen te vatten, de vraag of het antwoord tot/op wat dan ook communicatief' kan nooit van mij zijn, of van jou, of van eens gelijk wie dan ook.
Als dit ,aanwezig zijn' heb ik geen vragen en ook geen antwoorden.

Dat is inderdaad niet uit te wisselen. En dat was ook precies wat Hab jouw antwoordde, zoals ik het gelezen heb. Dat laat onverlet dat de vraag zich opwierp, anders was ie immers niet gesteld? In aanwezigheid/bewustzijn verdampen alle vragen en antwoorden, maar.......komen ze ook op. En als dat zo is, dan is dat zo. Dan hoeft er niks meer mee, dan wordt er gezien wat er te zien valt. Tenzij het een "dingetje" voor je is. Dan kunnen we 't erover hebben.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik heb genoeg beters te doen, maar omdat jij het bent.......het punt is dat over het Wezenlijke niks gezegd kan worden. Of het Essentiele, de Waarheid, welke naam je d'r maar aan wilt geven....Rome mag ook.....maar dat is nu precies wat we (hier) toch proberen te doen.

Wij zijn hier alleen gekomen en we zullen alleen gaan en de tijd er tussen in zijn we ook alleen. Willem Kloos zei het al, ik ben een God in het diepst van mijn gedachten......en hij had er aan toe kunnen voegen , en dus alleen. Of Al Een.

Maar niks menselijks is ons vreemd. En dus is er de behoefte aan delen. En dat is wat we hier doen. Als is ingezien niet het verschijnsel(en) te zijn, om in jouw terminologie te blijven, hoeft het bestaan ervan daarmee niet ontkend te worden. Dat is een hulpmiddel om tot inzicht te komen. Dan wordt je daarmee of daardoor meer mens dan je ooit geweest bent. Mijn ervaring.

Ik heb wel eens gezegd dat ik me niet had ingelezen, me daarbij op voorhand verontschuldigend omdat ik daarmee mogelijk de plank mis zou kunnen slaan. Nou dat hoor ik dan wel. We zijn tenslotte nog niet allemaal gepensioneerd dat we hele dagen op zo'n forum kunnen leuteren. Maar daarmee is niet gezegd dat ik me nooit inlees. Integendeel. Je moest eens weten hoeveel moeite ik heb gedaan en soms nog doe om Looro's teksten te ontcijferen. Hoe vaak ik Ulla's bijdragen heb herlezen en herlezen.
Om maar iets te noemen. Je opmerking is dus niet terecht.

En waarom zou je Ben in bescherming moeten nemen? Heeft ie daarom gevraagd? Moet hij gewaarschuwd worden voor het oppervlakkige monster op hoge hakken? Wat zegt dat over het vertrouwen dat jij in Ben hebt? Ben is toch geen randdebiel? En ik heb me wel degelijk ingelezen dit keer, ik heb de moeite genomen om Ben te antwoorden en zelfs nog het muziekje van The Lau erbij te zoekn. Dus wat wil je nou? Ik heb moeite gedaan en dat heb ik benoemd, en een andere keer heb ik me niet ingelezen en dat benoem ik ook, dus wat is nu eigenlijk je punt?

Je verwijt mij de secretaresse van Hab te zijn als ik reageer op een vraag die aan hem gericht is. Zelf doe je precies hetzelfde. Door te reageren op een vraag die Looro aan mij stelt. Je misbruikt Looro om op die manier je gal over mij te kunnen spuien, dan wel honend en badinerend te doen.
Daar mag ik jou dan toch ook op aanspreken?

Geven impliceert een gever inderdaad, maar die is er niet, zoals we na zelfonderzoek hebben kunnen vaststellen, dus......blijft geven over. Ergo er is geen wie meer, want we weten immers wat we zijn?

Waar komt geven vandaan? Waar komen gevoelens vandaan? Waar komen gedachten vandaan? Weet jij het? En als je het weet, wat dan? Waarom ga je d'r van uit dat vrijwel niemand hier aan zelfonderzoek doet of althans niet het onvolprezen onderzoek op de manier zoals jij dat voor staat?

Het merendeel van de mensen hier is de 50 gepasseerd en de meesten hebben echt wel een idee (sorry voor de woordkeus) waar het langs gaat. Daarom is het voor het gros ook geen issue meer. Dat hele zelfonderzoek. Het gaat hier om delen van inzichten en ervaringen en het elkaar inspireren en spiegelen en daarmee scherp houden. En soms is het gewoon lekker om even te ouwehoeren en dat is ook goed. En ondertussen gaat het ook echt nog wel ergens over. Vind ik. Als er een dwingende vraag opkomt dan is daar ruimte voor.

Bij jou mis ik gebrek aan ruimte en openheid. Die nodig zijn om dingen gewoon te laten zijn en gaan zoals ze gaan zonder daarin te willen sturen. Het feit dat je de beheerder bent is in deze geen enkel excuus. Dingen hoeven en kunnen niet in (goed/slechte) banen geleid worden, dus bespaar je de moeite.

Om hier te kunnen zijn/deelnemen heb ik ruimte nodig. Als die mij ontzegd wordt, en als ik niet in vrijheid kan zijn wie ik ben, zonder er voortdurend op gewezen te worden contra productief te zijn, beter te kunnen vertrekken danwel gedreigd wordt met een waarschuwing/berisping of totale exit, dan rest mij weinig anders dan maar te vertrekken. Wie vertoeft er immers graag op een plaats waar zijn/haar aanwezigheid ongewenst is? Dat komt niet voort uit gebrek aan inzicht of het niet doen van zelfonderzoek, maar uit het erkennen van mijn en jouw menselijkheid en dat kent nu eeenmaal, zoals bekend verondersteld mag worden, zijn/haar grenzen.

Hallo Nada.
Kun je met de zelfde overtuiging en benadrukking zoals je dat laat blijken in je reageren op Renoir reageren op jouw eigen quote als ware die van een ander?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Hallo Nada.
Kun je met de zelfde overtuiging en benadrukking zoals je dat laat blijken in je reageren op Renoir reageren op jouw eigen quote als ware die van een ander?

Hoe bedoel je dat Ben? Welke quote bedoel je?

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat is inderdaad niet uit te wisselen. En dat was ook precies wat Hab jouw antwoordde, zoals ik het gelezen heb. Dat laat onverlet dat de vraag zich opwierp, anders was ie immers niet gesteld? In aanwezigheid/bewustzijn verdampen alle vragen en antwoorden, maar.......komen ze ook op. En als dat zo is, dan is dat zo. Dan hoeft er niks meer mee, dan wordt er gezien wat er te zien valt. Tenzij het een "dingetje" voor je is. Dan kunnen we 't erover hebben.

Ik heb een lange periode de ervaring gekoesterd Bewustzijn/Aanwezigheid te zijn in essentie. Gedurende welke tijd ik aandachtig was te zien hoe gedachten(vragen/antwoorden) zich vormen en ont-vormen in geen tijd (no time).
Ik was er 100% van zeker de ervaring bewustzijn/aanwezigheid te zijn, ik kon tenslotte zien hoe gedachten verschijnen en verdwijnen dus was ik dat waar ze aan verschenen inclusief de rest, gevoelens, lichaam etc. maar op gegeven ogenblik overviel mij de gewaarwording dat ik dat puure bewustzijn/aanwezigheid gewoon als een afstand had gecreerd binnen de ervarings beleving.
enige tijd daarop begon ,aanwezig zijn' te dagen en dat stond/staat in geen verhouding tot mijn ervaring van aanwezigheid/bewustzijn te zijn.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het zien nog altijd een ervaring is, ,aanwezig zijn' is dat niet.
Zien kan de zoeker/vinder lang bedotten.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Hoe bedoel je dat Ben? Welke quote bedoel je?

Quote 191

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Ik heb een lange periode de ervaring gekoesterd Bewustzijn/Aanwezigheid te zijn in essentie.
...
Ik was er 100% van zeker de ervaring bewustzijn/aanwezigheid te zijn,
...
enige tijd daarop begon ,aanwezig zijn' te dagen en dat stond/staat in geen verhouding tot mijn ervaring van aanwezigheid/bewustzijn te zijn.
...
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het zien nog altijd een ervaring is, ,aanwezig zijn' is dat niet.
Zien kan de zoeker/vinder lang bedotten.

N nu ben je r 100% van zeker t ,aanwezig zijn' te zijn ?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Hallo Nada.
Kun je met de zelfde overtuiging en benadrukking zoals je dat laat blijken in je reageren op Renoir reageren op jouw eigen quote als ware die van een ander?

Nee. Ik zou niet weten hoe ik daar verder op zou moeten reageren.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Ik heb een lange periode de ervaring gekoesterd Bewustzijn/Aanwezigheid te zijn in essentie. Gedurende welke tijd ik aandachtig was te zien hoe gedachten(vragen/antwoorden) zich vormen en ont-vormen in geen tijd (no time).
Ik was er 100% van zeker de ervaring bewustzijn/aanwezigheid te zijn, ik kon tenslotte zien hoe gedachten verschijnen en verdwijnen dus was ik dat waar ze aan verschenen inclusief de rest, gevoelens, lichaam etc. maar op gegeven ogenblik overviel mij de gewaarwording dat ik dat puure bewustzijn/aanwezigheid gewoon als een afstand had gecreerd binnen de ervarings beleving.
enige tijd daarop begon ,aanwezig zijn' te dagen en dat stond/staat in geen verhouding tot mijn ervaring van aanwezigheid/bewustzijn te zijn.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het zien nog altijd een ervaring is, ,aanwezig zijn' is dat niet.
Zien kan de zoeker/vinder lang bedotten.

Ik snap wat je zegt. Maar het begint nu eenmaal met het creëren van afstand. Maar ik snap wat je bedoelt met dat aanwezig zijn iets anders is dan zien. Mooi.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik heb genoeg beters te doen, maar omdat jij het bent.......het punt is dat over het Wezenlijke niks gezegd kan worden. Of het Essentiele, de Waarheid, welke naam je d'r maar aan wilt geven....Rome mag ook.....maar dat is nu precies wat we (hier) toch proberen te doen.

Wij zijn hier alleen gekomen en we zullen alleen gaan en de tijd er tussen in zijn we ook alleen. Willem Kloos zei het al, ik ben een God in het diepst van mijn gedachten......en hij had er aan toe kunnen voegen , en dus alleen. Of Al Een.

Misschien is het beter zoals Ben zegt je zelf maar reageert op deze quote van je. Als je dat doet verdiep je misschien zelf wel je oorspronkelijke oppervlakkigheid in plaats van dat ik dat voor je doe.

Ik realiseer me dat je je dat woord 'oppervlakkigheid' waarschijnlijk wel weer zult 'aantrekken', je er rottig over voelen, mogelijk defensief op gaat reageren. De vraag is dan ook altijd waar doet het zeer en wat is datgene wat daar vervolgens over in opstand blijkt te komen en terug gaat meppen.

Ik lees dan met verbazing van je hand 'we weten immers wat we zijn' want het kan toch niet bestaan dat 'wat we zijn' reageert als door een wesp gestoken indien een woordje mij kan krenken. En dan vraag je 'waarom ga je er van uit dat vrijwel niemand hier aan zelfonderzoek doet..?' nou dat lijkt me dan wel duidelijk toch, het is door dit soort reacties van aantrekken dat je onmogelijk kunt weten 'wat' je bent.