We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Jammer voor Alexander, maar het 'Zelf' kan nooit en te nimmer aanschouwt worden, hetgeen mij verteld dat Alexander nooit het onmiddellijke zien heeft gehad.... (Op het moment van schrijven dan.)

Je kunt dat 'aanschouwen' ook met een korrel zout nemen.
Ik begrijp (vanuit Waarheid) volkomen wat hij daarmee (wanneer de aanschouwing van het Zelf heeft plaats gevonden, kan het 'ik' niet terugkeren van zijn eigen dood) heeft bedoelt. Het vraagt voor de leek enige plooibaarheid dat te kunnen 'verstaan'.

Het 'zijn van zelf' kent juist geen enkele gelukzaligheid. Het is een afwezigheid van alles en daarom louter aanwezigheid.

Gelukzaligheid vind ik een wortel die wordt voorgehouden om klanten te trekken.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wie van de forumleden dit stukje begrijpt, begrijpt ook waarom je nooit of te nimmer bewustzijn kunt zijn. Je bent zowel de kenner als het gekende, maar de relatie daar tussen is bewustzijn.

Je haalt het relatieve nogal eens met de absolute overhoop.
Je kunt vanuit die verschillende hoedanigheden niet iets gaan vergelijken.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zou het niet mogelijk zijn dat twee onderzoekers ieder voor zich op eenzelfde resultaat van onderzoek uitkomen. Aanvankelijk verbaasde mij de omstandigheid dat jij op vele punten op hetzelfde uitkwam als ik in mijn onderzoek. Heb je het dan van mij gejat?

Ik ben uitgekomen waar je niet verder kunt. Noem het gewaarzijn, noem het tegenwoordigheid of nog wat anders. Maar de persoon kan daar niet zijn.

Het viel mij op dat A.S. de wereld een aanname noemde, wat komt overeen met jouw 'vermeend'. Mocht jij ooit daar 'zijn' waar je niet verder kunt, dan zie je nog steeds de wereld. De wereld is niet vermeend of een aanname zoals A.S. schrijft. Dan heeft A.S. nog verschoning, die kan het zo geschreven hebben omdat hij de lezer/toehoorder geen dingen wilde vertellen die de lezer/toehoorder zelf moet ontdekken. Jij hebt die verschoning niet. Je drukt je op allerlei terreinen onjuist uit. Wat mij iets verteld over de staat van je zelfkennis....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je haalt het relatieve nogal eens met de absolute overhoop.
Je kunt vanuit die verschillende hoedanigheden niet iets gaan vergelijken.

Ik zal mijzelf nog maar weer eens herhalen: het zijnde zal nooit worden, het wordende zal nooit zijn.

Oftewel: het absolute zal nooit relatief zijn, het relatieve zal nooit absoluut zijn.

Het ontbreekt je simpelweg aan zelfkennis om mij juist te interpreteren.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Tuurlijk was en is dat steeds de insteek. Ik strooi wat voorbeelden rond, als ze vuur vatten dan tonen ze vanzelf waar de rook hangt. Dan hoef ik dat niet eens aan te wijzen.

Ik kan je zeggen dat het je veronderstelling is dat er rook hangt.

Nou, dat is wel een heel rare kronkel in je hoofd hoor. Hoe zou ego zich hier door gepleased kunnen voelen? Dat moet je toch eens toelichten.

Ego stelt eisen aan de interacties en als je daaraan voldoet dan ben je ego aan het pleasen. Zo moeilijk kan dat niet zijn te begrijpen.

Ik ga allang niet meer rechtstreeks de confrontatie aan, dat is gebleken tot niets te leiden en kan mij ook niet meer bezighouden.

De confrontatie aangaan mijden is het opstandige ego aantonen mijden. Het leidt dus juist tot veel inzicht in de egowerking wanneer je dat wel doet. Maar je huldigt kennelijk het principe, zoals velen dat doen, dat je meer vliegen vangt met honing dan met azijn.

Men ziet wat er speelt of men doet er alles aan om dit niet te zien. Ik geef alleen nog maar gelegenheid tot zien, maar of er gezien wordt ligt echt niet in mijn macht en laat ik dan ook daar waar de rook opkomt.
Ik laat het verder los.

Je houdt je verre van alles aangaande de egowerking en dat is een gemis in je ontwikkeling.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik ben uitgekomen waar je niet verder kunt. Noem het gewaarzijn, noem het tegenwoordigheid of nog wat anders. Maar de persoon kan daar niet zijn.

Fijn dat je me die ruimte geeft, ik noem het Bewustzijn (Zelf, Waarheid, God).

Het viel mij op dat A.S. de wereld een aanname noemde, wat komt overeen met jouw 'vermeend'. Mocht jij ooit daar 'zijn' waar je niet verder kunt, dan zie je nog steeds de wereld. De wereld is niet vermeend of een aanname zoals A.S. schrijft. Dan heeft A.S. nog verschoning, die kan het zo geschreven hebben omdat hij de lezer/toehoorder geen dingen wilde vertellen die de lezer/toehoorder zelf moet ontdekken. Jij hebt die verschoning niet. Je drukt je op allerlei terreinen onjuist uit. Wat mij iets verteld over de staat van je zelfkennis....

Je worstelt dus kennelijk met een begrip, te weten 'vermeend'. Gedegen zelfonderzoek heeft dat bij mij uitgewezen, ik weet niet hoe dat bij Alexander Smit tot stand is gekomen, maar 'aanname' is wat mij betreft ook goed.
Dat je de wereld nog steeds ziet is omdat je daarin bent gaan geloven en dat is prima.
Je moet ook niet je geloof in de wereld gaan ontkennen, het zet na deze ont'dekking de wereldse dingen alleen terug in de juiste verhouding.
Je moet evenmin je 'ik' gaan ontkennen, je moet ont'dekken dat het niet werkelijk bestaat.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Aan dat gezwets en geneuzel ben je een vaste deelnemer.

Dan kunnen we elkaar een boks geven.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Er zijn valkuilen waar je kunt zijn ingevallen (en uiteraard weer uitgekropen) en waarvoor dientengevolge anderen gewaarschuwd kunnen worden. Persoonlijk vind ik al dat gewaarschuw, waaraan met name Dorje zich nogal veelvuldig schuldig maakt, volstrekt zinloos.

Degene die 'doorloopt, kan er niks meer over navertellen.. zo eenvoudig is het.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Fijn dat je me die ruimte geeft, ik noem het Bewustzijn (Zelf, Waarheid, God).



Je worstelt dus kennelijk met een begrip, te weten 'vermeend'. Gedegen zelfonderzoek heeft dat bij mij uitgewezen, ik weet niet hoe dat bij Alexander Smit tot stand is gekomen, maar 'aanname' is wat mij betreft ook goed.
Dat je de wereld nog steeds ziet is omdat je daarin bent gaan geloven en dat is prima.
Je moet ook niet je geloof in de wereld gaan ontkennen, het zet na deze ont'dekking de wereldse dingen alleen terug in de juiste verhouding.
Je moet evenmin je 'ik' gaan ontkennen, je moet ont'dekken dat het niet werkelijk bestaat.

Ik worstel niet met het begrip 'vermeend'. Ik zie daaraan jouw staat van zelfkennis. En die is op dat punt gelijk aan dat van Alexander Smit.

Ik ontkennen raad ik ook niemand aan, want het is 'ik' die wereld ziet.
In dat 'zien' is er verdubbeling ontstaan bij 'ik', dat is het kardinale punt.
Dus dan moet je zien uit te vogelen hoe dat tot stand is gekomen.
En dat bereik je niet door te zeggen: "De wereld is een aanname." of "De wereld is vermeend".

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Fijn dat je me die ruimte geeft, ik noem het Bewustzijn (Zelf, Waarheid, God).

Je kent dus niet eens het onderscheid tussen 'zelf' en 'bewustzijn'. (Want het is hetzelfde begrip bij jou)

Het is 'zelf' wat zich bewust is van wat anders dan 'zelf'.
Zelf 'an sich' verhoudt zich louter tot zichzelf, waarmee 'zelf' een tweeledige 'functie' heeft.

En omdat jij het onderscheid tussen genoemde begrippen niet kent, ben je vastgelopen, maar dat noem je dan weer 'afronding'....