Shankara

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat wat geboren wordt is 'wordend' en daarmee niet daadwerkelijk zijnde.

Een leuke anekdote over Osho :



Dat schijnt er op zijn graf te staan. Osho heeft deze planeet bezocht áls Osho, maar hij was niet daadwerkelijk Osho. Jij als Marie bent een bezoeker, een voorbijganger op deze planeet. Dat wat werkelijk is, is niet op deze planeet.

Is 'de wereld' dan vermeend? Nee, natuurlijk niet. Hoe kun je iets bezoeken wat vermeend is? Er is toch ook niemand die 20 euro betaald voor een vermeende Efteling?

Daarmee ben jij -Marie- ook niet vermeend. Je bezoekt deze wereld tot je dood en dan verlaat je deze wereld weer: einde Marie. Dat 'dood gaan' kun je wat vervroegen, dat is de totale onthechting van Marie aan en in deze wereld.

Het beperkte kennen van Marie zal zich dan verenkelen en tot volledig kennen komen: Waarheid!

Bassie, ik heb geen enkel probleem hier met Osho waar hij zegt dat hij maar een voorbijganger op deze wereld is... Alsof ik mij als iets anders zie...
Een voorbijganger hier op deze wereld; maar ik zou graag hebben dat het de laatste voorbijgang is en dat ik niet opnieuw moet geboren worden...
En ik geloof niet dat het volstaat om dat te bereiken door zogezegd tot volledige onthechting te komen van Marie, of nog minder door in te zien dat het enkel daarom zou draaien...
Het spijt mij; kun jij mij garanderen dat jij nooit meer geboren wordt...? En nu heb ik het natuurlijk niet over Bassie zelf, maar wel over het zijn dat de dood overstijgt...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

PS.

Een ik dat inziet dat het niet bestaat is als een toneelspeler die zegt dat zijn personage niet bestaat. Verwarrend voor de toeschouwers, dat wel.

Er is geen ik die inziet dat er geen ik bestaat. Als het ik er niet steeds meer voor blijft lopen is er vaststellen dat dat ik gewoon komt en gaat, voorbijloopt of graag juist voor alles gaat zitten. Er is niet iemand die dat vaststelt. Het is het vaststellen zelf. Het is als directe ervaring dat geen verstand nodig heeft om te ervaren. Zo is er een directe vaststelling dat geen ik nodig heeft om vast te stellen. Zoals de directe ervaring vooraf gaat aan het verstand, zo gaat dit vaststellen ook vooraf aan deze ervaring "ik ben". Alleen directe ervaring (ik ben) kan dit niet vastellen, het vaststellen is wat overblijft als de 'ik ben' is ontkracht. Dit kan je niet vatten vanuit de diepe ervaring ik ben. Daar moet eerst nog aan vooraf geraakt worden. En dat kan maar door die diepe ervaring "ik ben" te onderzoeken op wezenlijkheid in plaats van er in te blijven hangen.

Tjonge jonge, nu moet je echt kappen hoor Dorje. Je bent tegen dovenmansoren bezig.

Dortje je kunt nog zo goed inzien, nog zo goed geloven dat het is zoals je zegt.... Daarom is het nog niet zo...

En zoals hierboven met Bassie beschreven zijn er misschien banden die mij vooralsnog hier vastbinden op deze aarde; banden die ik zelfs niet zie zitten... maar die bestaan...
Hewel verlangen, hopen, zien dat ze niet zouden bestaan is je zelf alleen maar blaasjes wijsmaken...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er is geen onderscheid tussen bewustzijn, dat bestaat alleen maar in jouw hoofd.
Bewustzijn is de (eeuwige) relatie tussen waarnemer en waargenomene.

Er is Bewustzijn en je hebt bewustzijn dat zijn de zich voordoende bewustzijn-en.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Gewaarzijn is 'dat' wat zichzelf gewaar is terwijl het waarneemt.

Dat is dat bewustzijn (met een kleine b, je noemt het alleen gewaarzijn.

Ik las hier zelfs van grapjas Rob dat bewustzijn in Bewustzijn verschijnt (of zoiets). Man man man, wat een klets toch allemaal op een forum.

Het is correct dat gewaarzijn of bewustzijn zich voordoet in Bewustzijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Inderdaad, 'mijn' 'eigen' 'waarheid' dient altijd ontkracht te worden, de 'jouwe' ook. Er moet toch iemand het goed voorbeeld geven.

Heb je enig idee hoe absurd het er uit ziet een vurige pleidooi te schrijven en aan het einde verkondigd dat maar in de prullenbak te laten verdwijnen.
In het relatieve verkondigd eenieder nou eenmaal zijn subjectieve waarheid. Niks mis mee.

Mijn/jouw waarheid is een gedachtenspinsel, en dus ook een verhaaltje. Het geloof dat mijn/jouw waarheid meer is dan een gedachtenspinsel is hetgeen ontkracht moet worden.

Vanuit het absolute bezien is dat correct dat er niets van waar is maar waar er geloof is in het relatieve is datgene waaraan geloof gehecht wordt waar. Vandaar gedegen zelfonderzoek om dat te ontkrachten. Verhaaltjes daarentegen zijn verzinsels en geen subjectieve beleefde waarheid.

Verhaaltjes hoeven daarmee niet gelaten te worden, zoals je in een andere quote aangeeft: je ontkomt er niet aan. Zo ontkom jij ook niet aan het delen van je gedachtenspinsels. Maar gedachtenspinsels, verhaaltjes kunnen gebruikt worden om het geloof in het 'eigenene' te bekrachtigen, of juist te doen wankelen. Alleen daarin verschillen ze, niet in hun waarheid.

Ik deel mijn waarheid waarvan ik niet zeg dat het Waarheid is want daarvoor is het (nog maar) een subjectieve beleving. Dat is hetgeen we hier doen subjectieve waarheden uitwisselen. Verhaaltjes zijn van een andere orde. Wat subjectief als waarheid beleefd wordt kan op waarheid onderzocht worden verhaaltjes echter zijn gedachtenspinsels die veel verder gaan dan die subjectief beleefde waarheid. Verhaaltjes, zijnde aanvullende verzinsels, zou je ten principale niet moeten maken want dat is een uitbreiding in plaats van een beperking in het eliminatieonderzoek van gedachten.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik heb het niet over dat wat je bent, maar over dat wat is (dat wat je bent zonder de je). Daarin is geen ontmoeten mogelijk en dus ook niet nodig, daarin valt die wat een ander denkt te moeten ontmoeten weg. Uitdrukkingsvaardigheid dient enkel om die 'je' in de 'wat je bent' aan het wankelen te krijgen, niet om een andere 'je' in hetzelfde 'wat' te ontmoeten.

Daar had ik het ook niet over, een subjectieve waarheid is niet wat je bent. Dat 'wat is' is een eindstation waarnaar toegewerkt kan worden middels onderzoek naar dat wat 'dat' niet is, dat heet hier gedegen zelfonderzoek. Het is absurd te denken dat er geen ontmoeten meer mogelijk is, ontmoeten zal er altijd zijn. Uitdrukkingsvaardigheid zegt niets meer dan het woord bedoeld uit te drukken, de vaardigheid om je uit te drukken en dat gebeurt in het relatieve.

Overweeg het gewoon eens Marie in haar souverniteit te laten om zelf uit te maken wat voor haar verwarrend is en wat niet. Marie's laatste reactie was geen van discussie. Ik waan mij zeker niet dat het het einde van discussie al in zicht is, maar allesinds wel een opening. Elke opening is meer dan welkom. Iemand die het dichttimmert omdat hij gaat bepalen wat voor iemand goed zou zijn en wat niet en souvereniteit denk te mogen afpakken, daar hebben we al eentje teveel van in de relatieve wereld.

Ik heb geen bereidheid te marchanderen met wat Waarheid is. Sterker nog in kan geen leugen leven. Marie heeft geen soevereiniteit, Marie gelooft in haar soevereiniteit. Dat geloof moet wankelen wil Marie ont'dekken wat Marie is. Als ze dat niet wil, even goede vrienden maar doe dat dan niet hier.

Dat het relatieve en het absolute onderscheiden zijn, is evenzo een constructie van de geest, en ja, dat is inderdaad verwarrend, ik neem het je niet kwalijk dat het verwarrend voor je is, maar het is een verwarring die niet te ontkomen is. Uiteindelijk lost die verwarring op als ze niet meer uit elkaar getrokken worden, en gezien woorden voor wat ze zijn: twee schijnbaar onderscheiden gezichtspunten, waarvan de één geen Werkelijkheid heeft op zich, maar daarom niet zomaar van geen belang is, en de ander de Werkelijkheid is op zich, maar daarom het belang van iets relatief niet helemaal onder de tafel veegt.

Er komen bij jou schrijfsels altijd weer gedachten op zoals 'je moet de huid niet verkopen aleer de beer geschoten is'. Oftewel je bent niet in het absolute dus laat dat wat (in het aardse) absoluut of relatief is dan ook niet buiten beschouwing. Durf dat onderscheid te maken, je bent 'er' immers niet.

Helemaal mee eens, daarom ga ik niet bekvechten met Marie. En ook niet met jou, en met Bassie.

Bekvechten is een egodingetje als je daarmee behept bent kun je je beter maar uitleven anders zet het zich lijfelijk bij je vast. Echter bekvechten is het niet het is zoals gezegd subjectief beleefde waarheden uitwisselen. Als je je beledigd of onheus behandeld voelt kun je je ego onderzoeken.

Dat zeg je al jaren, en al jaren klaag je dat niemand het wil horen.
Wie niet horen wil, moet voelen hee...

Ik zeg niet al jaren dat er zoals hier het geval was toevallig iets is wat je gezegd hebt en dat je daarmee beter maar kunt kunt volstaan. Je brengt op dit door mij aangegeven punt minder verwarring door daarover niet nog eens uitgebreid uit te weiden.

Wanneer gaat jouw waarheid eens wankelen?

Waarheid (die met een hoofdletter) wankelt niet, mijn subjectief beleefde waarheid is daardoor en vanwege het doen van gedegen zelfonderzoek (waar uiteindelijk vrijwel niets meer aan het waarheidscriterium voldoet) op mijn gedachten ook tamelijk resistent geworden.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Nogmaals, ik moet niet denken iets te zijn of iets te moeten worden, het zijn draait niet om mij... Ik ga mijn weg en dat is leven en dat is waarom ik geboren werd...
Of moet ik nu ook nog aannemen dat dat geboren worden maar schijn is???
Zo ja, dan is alles schijn en is het ZIJN, het ultieme ZIJN enkel een utopie dat we onszelf willen wijsmaken... Een utopie die sommige zoekers enkel een kaartje geeft om zich vooral geen zorgen meer te moeten maken en zichzelf wijs te maken dat ze het geluk gevonden hebben...

Op Osho's graf staat 'nooit geboren' en 'nooit gestorven'. Dat kun je zeggen als je Bewustzijn bent. Maar gelukkig, voor jou ben je nog helemaal een Marie, die geboren kan worden en kan sterven.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Marie doet aan gedegen onderzoek... Maar Marie gaat niet zover om dat wat bestaat te ontkennen... Zelfs als jij zou ingezien hebben dat jouw 'ik' er in wezen niet is...Vreemd he, maar wie heeft dat dan ingezien???
Dat het 'ik' niet is wat velen ervan gemaakt hebben en dat velen erover denken... Geen problemen mee... Maar wat is, is en enkel en alleen al maar om dat te zien heb ik 'ik' nodig...

Dan doet Marie niet aan gedegen onderzoek maar aan wat vrijblijvend onderzoek of in mijn terminologie priegelt Marie dan maar wat in de marge.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Op Osho's graf staat 'nooit geboren' en 'nooit gestorven'. Dat kun je zeggen als je Bewustzijn bent. Maar gelukkig, voor jou ben je nog helemaal een Marie, die geboren kan worden en kan sterven.

Inderdaad Laurens, gelukkig voor mij ben ik nog Marie...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

PS.

Een ik dat inziet dat het niet bestaat is als een toneelspeler die zegt dat zijn personage niet bestaat. Verwarrend voor de toeschouwers, dat wel.

Hij bestaat in deze setting als vermeend en is dus niet wat hij denkt te zijn. Maar ook in wat hij wel denkt te zijn is hij vermeend en niet bestaand. Ik zie de verwarring voor het publiek niet wanneer hij zijn rol juist weet te spelen. Ook in het dagelijks leven speel je overtuigend je rol.

Er is geen ik die inziet dat er geen ik bestaat.

Wanneer je 'weet' is dat ook geen issue meer, je speelt je rol in de vermeende wereld.

En dat kan maar door die diepe ervaring "ik ben" te onderzoeken op wezenlijkheid in plaats van er in te blijven hangen.

Precies en uit de school geklapt, de 'ik' bestaat niet dus is er alleen maar zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bassie, ik heb geen enkel probleem hier met Osho waar hij zegt dat hij maar een voorbijganger op deze wereld is... Alsof ik mij als iets anders zie...
Een voorbijganger hier op deze wereld; maar ik zou graag hebben dat het de laatste voorbijgang is en dat ik niet opnieuw moet geboren worden...
En ik geloof niet dat het volstaat om dat te bereiken door zogezegd tot volledige onthechting te komen van Marie, of nog minder door in te zien dat het enkel daarom zou draaien...
Het spijt mij; kun jij mij garanderen dat jij nooit meer geboren wordt...? En nu heb ik het natuurlijk niet over Bassie zelf, maar wel over het zijn dat de dood overstijgt...

In gewaarzijn lost de vraag over wedergeboorte op, die is niet meer aan de orde.
In gewaarzijn is door mij vastgesteld dat dat de wijze is, waarop ieder mens hetzelfde is. Namelijk ziende de objecten en gewaarzijnde. Dan is de betekenis van 'zijn' helder.

Wat moet er nog wedergeboren worden als ik heb vastgesteld dat in gewaarzijn geen onderscheid te maken valt tussen Bassie en Marie? Daarnaast is de gehechtheid aan Bassie ook al weer lang geleden verdwenen. Anders zou ik geen Waarheid kennen. Waarheid kennen is de gehechtheid aan jezelf en de wereld opgeven.

En mocht ik wel wedergeboren worden dan heb ik geen herinnering meer aan Bassie. Gewaarzijn kan alleen in de actualiteit 'zijn', daar zijn geen herinneringen of toekomstverwachtingen. Dat wat herinneringen draagt is wat verschijnt: Bassie. Kijk naar wat er bij een zwaar dement mens gebeurd, alle herinneringen kwijt! Alleen herinneringen in mijn voorstellingswereld kan nog iets van ego bevatten.