Het Thomas Evangelie

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Ikzelf kan niet in doordringen in die kern, in de waarheid ansich en ik heb er geen weet van dat een mens dat ooit uit zichzelf heeft gedaan.
Het blijft dus? voor ieder? een zelfonderzoek en Christus, Boeddha, Tora, gnostiek, christelijke traditie, advaitia, en nog van dat meer, zijn krachtige voorbeelden die dat doordringen in de waarheid aandienen.

Dag Looro,
Ik geloof niet dat er iemand (!) kan doordringen tot de kern hoe hoog verheven, hoe fraai en getuigend van waarheid de woorden ook mogen zijn.
Je ziet het goed Looro, een mens is daartoe niet in staat behalve misschien zich in nederigheid op welk pad dan ook te begeven, een weg waartoe hij zich aangetrokken voelt vanuit z'n diepste binnenste, tot er op een bepaald moment een soort barri?re wordt gevoeld.
Ik kan daar met vuisten op gaan slaan, de muur met geweld proberen af te breken, eisen dat de poorten der Waarheid zich voor mij openen etc.
Dit alles zal volkomen contraproductief werken en juist de belangrijkste barri?re blijken te zijn om op de knieën te vallen, me bewust zijnde van de eigen nietigheid.
De poort zal juist hierdoor gesloten blijven tot het zelfingenomen, het eisende, het vragende, de zelfvoldaanheid door welke oorzaken dan ook misschien ooit weggevaagd worden.
En dan zal - misschien - blijken dat door de ego?sche verblinding er nooit een poort aanwezig was en blijft genade in- en uitstromen.
Ik zit op die Weg en laat het gebeuren.

Hartelijke groet!

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja precies.
Ik vind dat ik ook idd moet oppassen met de interpretatie van bep. dingen. Ook met die van Byron K.
Het is idd zo als het is, dit inzicht maakt in feite een eind aan het lijden. Het doet het ego terugtreden. Hierdoor is er ook ruimte om het hart te laten spreken.

Ik typte net " BRAMHARTIGHEID"
grappig..WiNk

B.K. vind dat je niet moet vechten tegen de realiteit. Omdat alles is zoals het is. Dat is misschien wel zo, maar m.i. ga je hier totaal voorbij aan de persoon. Als ik moeite heb met iets te accepteren, dan is dat wat is. Ik las in haar boek dat ze volledig vrede had met het feit dat haar ogen zo slecht werden, en dat ze volledig zou accepteren wanneer de geboorte van het kind van haar dochter niet goed zou gaan. Dit is natuurlijk prima voor haar om hier voor te kiezen, maar ik denk niet dat je dit af kunt dwingen. Verder verzet ik me tegen de opvatting dat het lijden in dit leven het gevolg zou zijn van wangedrag in een vorig leven, omdat ik het als onbarmhartig ervaar. (of onbramhartig )
Het maakt me niet uit of het waar is of niet. Ik wil er niet naar leven. Dat is een keus. Ik verzet me ook tegen de opvatting dat het lijden een straf is van God op de zonde omdat ik het eveneens als onbarmhartig ervaar. Kan me niet schelen of het waar is of niet; ik wil er niet naar leven. Ook dat is een keus.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Vertrouw op niemand..

Dag Renoir,
Ik volg je advies gaarne op!WiNk

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Dat klopt, maar het gaat minder "vanzelf". Bij mij dan.

Vergeven, is volgens mij de liefde die er op een bepaald moment om wat voor reden dan ook niet was, nu er wel laten zijn. Vergeven is iets heel groots, het vergt moeite en gaat niet altijd in een keer. Vergeven het lijkt of je de ander deze gunst verleend, maar ik heb ontdekt dat door vergeving ik de grootste gunst ontvang. Want waar de liefde geblokkeerd was, stroomt ze nu weer vrij. Echte vergeving is een beweging van het hart. Maar die is pas mogelijk nadat je jezelf hebt toegestaan om boos te zijn, en daarmee jezelf in je boosheid te accepteren.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Logion 108

Jij bent mij en ik ben jou


Epiphanes citeert Jezus in zijn Panarion (26.3.1) als volgt: ?Jij bent mij en ik ben jou.?

He! Dus daar was mn handtekening van het Remon-forum gebleven.WiNk

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Verder dan waanemer zijn, kun je m.i. niet komen. Of beter gezegd: er is enkel waarnemer, anders komt meteen het relatieve weer tevoorschijn.
Waarnemen gebeurt slechts vanuit eenheid, de waarnemer is gebonden aan de persoon en is dus beperkt.

De "je" kan nergens komen ook al dánkt hij van wel. Je brengt een scheiding aan tussen het relatieve en "het waarnemen"/eenheid" ?
Beiden zijn één en hetzelfde. Er zijn er geen twee..
De waarnemer IS het waargenomene, er is er maar EEN.
Nu bedoel ik met waarnemer niet de ego-beweging, maar datgene wat "ziet".
Zonder persoonlijke invulling of intepretaties.
Je hebt gelijk dat "wij" als mensen van vlees en bloed met het zintuigelijk stelsel a.h.w. het kanaal, het instrumentarium zijn voor het Waarnemen.
Hoe groter de identificatie met het afgescheiden zelf is hoe moeilijker het is voor Zijn om het Licht te laten schijnen via de persoon.
In die zin ben ik het eens met Renoir dat er nogal wat werk te doen valt.
En meestal vindt het ego dat helemaal niet zo fijn.
Het wil zichzelf in stand houden.
Mee eens dat het ego zichzelf niet ego-loos zou kunnen maken.
Het desintegreert tot op grote hoogte vanzelf (behalve het functionele deel) als de nodige ruimte aanwezig is.
De kruik (mooi voorbeeld trouwens!) is altijd leeg, tenzij ik dénk dat hij nog vol is en zo nodig geleegd moet worden.
Het gaat allemaal om ruimte, om inzicht.
De oren breken dan spontaan af. (Van de kruik..).
En intussen leeft het leven het leven.
Het heeft de "mij" daarvoor niet nodig.
Al ver-beeld ik me nog redelijk vaak dat ik het een handje moet helpen.WiNk

Om het nog even bijbels te houden:
het kruipen door het oog van de naald is niet aan de rijkaard (de mentale bagage) gegeven. Met als meest dominante factor: ik, ik, ik, ik.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

He! Dus daar was mn handtekening van het Remon-forum gebleven.WiNk

Het is allemaal één pot nat Lyme.
Je handtekening kwam door de wind van de Geest bij je aangewaaid..

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik heb er geen moeite mee een illusie te zijn, ik word er niet warm of koud, niet blij of verdrietig van. Ik denk ook niet dat er waarheid zit in het wel illusie zijn of geen illusie zijn. Words.....

Zouden we een illusie zijn, dan kunnen we dat niet weten.
Zouden we dat denken te weten, dan zou ook dat weten een illusie zijn...

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Vergeven, is volgens mij de liefde die er op een bepaald moment om wat voor reden dan ook niet was, nu er wel laten zijn. Vergeven is iets heel groots, het vergt moeite en gaat niet altijd in een keer. Vergeven het lijkt of je de ander deze gunst verleend, maar ik heb ontdekt dat door vergeving ik de grootste gunst ontvang. Want waar de liefde geblokkeerd was, stroomt ze nu weer vrij. Echte vergeving is een beweging van het hart. Maar die is pas mogelijk nadat je jezelf hebt toegestaan om boos te zijn, en daarmee jezelf in je boosheid te accepteren.

Ik weet niet meer de context van die ene zin die je gequote hebt. Terugzoeken is ook al zowat. Maar het is wel waar wat je hier zegt, dat vergeven een gunst aan jezelf is. Nog mooier is als er gewoon niks te vergeven valt. Omdat je niet vond dat je wat was aangedaan, dan hoef je dus ook niks te vergeven.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Zouden we een illusie zijn, dan kunnen we dat niet weten.
Zouden we dat denken te weten, dan zou ook dat weten een illusie zijn...

the windmills of your mind KiSs