Vagebond

[kabu]

Vervolg van #post 2085

kabu: Zij is zo wijs, zo intelligent, want ze kan gigantisch aandachtig luisteren hé, al wat ik in de voorbije zes maand verteld heb, weet ze nog allemaal.

Cois: jaja, in dat gesloten huis hé, heeft zij vensters, en al doet ze haar deur niet open of kan ze die nog niet opendoen, want ze is precies de gevangen prinses die door de vensters van haar kerker kijkt en daar heeft ze de prins op het witte paard gezien.

kabu: En die prins die zegt: nu ga je jezelf bevrijden.

Cois: Ah ja, want die prins kan niet over die opgehaalde brug in het slot komen waarin zij opgesloten zit. Die zegt: want als ik dat doe, zet ik men eigen gevangen. Dus zegt die tegen de gevangen prinses: weet je wat ik zal doen? ik zal af en toe met men wit paard is voorbij rijden (gelach).

kabu: ik zei tegen haar dat ik nog gerust wel is op citytrip wil gaan. Nee zegt ze: ik wil meer. Hier in België ook met u. Dat gaat niet zei ik.

Cois: ai ai, nee dat gaat niet. Want dan vraagt ze: "kom in mijn slot". Maar hij kan met zijn paard niet over die gracht, want er is geen verbinding met het slot en de buitenwereld. De ophaalbrug is nog gesloten. dus moet jij met je paard over de gracht springen en dat lukt niet. Want dan verdrink jij samen met je paard. Dus gij hoopt, zolang ze mijn wit paard ziet maakt het haar misschien duidelijk hoe ze zichzelf uit haar slot moet bevrijden. Je wezen zegt; dat is alles wat ik kan doen.

Ik rij over de horizon, uiteindelijk, hetgeen dat jou daarin als oog aantrekt, kan jou misschien stimuleren om jezelf te bevrijden. Jij moet die ophaalbrug naar beneden laten. En contact nemen met het ware leven. Over het water dat het slot ommuurd. Dat betekend over haar emoties, over haar gevoelens. die gegroeid zijn in haar gevangenis. in het slot.
Dat is wedergeboorte. Zij moet een brug durven slaan naar de wereld, naar het leven. Anders blijft zij vanuit dat vensterke roepen om mensen die haar zouden bevrijden. Terwijl al diegene die haar zouden proberen te bevrijden, die zou zij opsluiten in het kamerke waar zij opgesloten zit. Dan denk ik: Halo!, dat is niet de bedoeling!
'ja maar, dan ben ik toch niet alleen' zegt zij dan.
Dan denk ik: "schat, dan zijn er twee gevangenen..."
Dus ge zou er bijna een sprookje van kunnen maken... (hahaha).

kabu: Ze zei dikwijls dat ik haar ridder op het witte paard ben waarop ik dikwijls zei die witte ridder niet te zijn.

Cois: Gij bent de ridder op het witte paard van het leven, niet de ridder op het witte paard van de illusie, dat is iets heel anders. Daar is nog nooit een boek over geschreven. Gij rijdt op het paard van de geest.

Eens thuis heb ik afscheid genomen dus, want zij pikte dat niet en ik ging toch verder onderuit zodat er kalmeer pillen in het week-end aan te pas kwamen en een fles vodka in de week voor een jaar of twee zeker.
Daar heb ik nog uren gesprekken met Cois over.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ja dat gevangen zitten herken ik heel erg, evenals het instorten van alles wat je had opgebouwd, maar dat was al bekend, en er iets moois van willen maken en in mijn geval denken daar uiteindelijk ook toe in staat te zijn omdat je eindelijk ziet/snapt hoe het werkt relaties, is ook aan alle kanten herkenbaar...Niets was minder waar want ik, stortte zoals gezegd, compleet in, ik verloor mijn vleugels, daar op dat moment dat ik, vanwege mijn kinderlijke kwetsbaarheid/spanning/nervositeit, iets anders zag dan er werkelijk was, in die ene mili-seconde. En dan, je weet er alles van, je moet mee, tot het klaar is. Oh, ik was zo boos, ik heb innerlijk zo geschreeuwd, dag in dag uit/gehuild/gejammerd, ik heb me zo verzet tegen de plek waar ik mezelf terug vond, ik had er alles voor over om terug naar wat ik als mijn thuishaven/mijn basis ervoer terug te kunnen, ik was zo verdrietig, ik had zoveel last van heimwee, ik was zo in paniek dat ik gevangen zat en er niet uit kon. Maar ook daar moest ik doorheen voor ik me kon overgeven aan het voor mij onvermijdelijke. Ik kan hier, waar ik me nu bevind, toch steeds meer in rust/liefde en overgave zitten en dat oké vinden en dat is al een heel ding in mijn geval.

Dat thuiskomen bij mezelf is pas gebeurd eind augustus vorig jaar na de warrior.
Want in 2012 had ik nog is een relatie van 6 maanden met een vrouw met drie kinderen - waar ik uitgestapt ben maar niet van afgezien heb.
En dan in 2014 de ergste van allemaal..

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ach liefje, mijn hart smelt toch, wanneer ik je lees. Misschien was jij wel de laatste die het zag waar het voor anderen allang helder was, voor mij dan toch was het ogenblikkelijk helder in elk geval.

Jaja, ik was de laatste. Als die inwijding je overkomt, kom je net zoals Jake Sully in een wereld waaraan je even moet wennen. Een shift van in een rolstoel bij de Sky people te horen naar een Na'vi ingewijde worden is niet iedereen gegeven.

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ja, lach jij maar, ik poep hier, maar dat zie jij natuurlijk niet, ondertussen een hele regenboog bij elkaar. Ikke, een soort van liefdesbang, remember, dus ik hang d'r ook nog eens van alles aan op, niet tof... .

Ach, was ik nog maar die grote kerel die nergens bang voor was. Met mijn geflirt wond ik zo diegenen waar ik mijn oog op had laten vallen rond mijn vinger maar die grote bek dat ligt reeds jaren achter mij... (dit ga je weer verkeerd begrijpen ben ik bang, ik ben niet op de versiertoer hoor, het is allemaal heel onschuldig en platonisch bedoeld, God wat erg dit zeg... )

Nou vooruit omdat jij het bent, we laten de boot nog eens varen
Halleluja



Oh, my god, tis echt wel een beetje veel hoor voor dit kind hier, ik hoop dat ik snel in dat zwarte gat mag vallen, dan is deze ellende tenminste ook voorgoed voorbij...

Wordt niemand en je kan de poortloze poort ook passeren.

[Vagebond]

Nee toch maar niet.....

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door kabu

Tegen mijn beter weten in en François zijn waarschuwingen naast mij neerleggend ging ik er toch nog mee op vier-daagse city trip, dewelke al een maand voor ze met haar incest-verhaal naar buiten kwam.
Onderweg in het vliegtuig zei ik haar dat ik de volgende vier dagen geen seks met haar wilde en eens we terug waren het gedaan was, waarop zij heftig protesteerde. Maar uitstappen kon ze niet meer en dus probeerde ze maar het beste van te maken. Het waren een intense mooie drie dagen maar nogal dubbel.
Zie de commentaar van François nadien, want die kon niet volgen wat er aan de hand was in die drie dagen...

Soms is het maar goed wanneer we ons verstand niet de regels laten bepalen want hoe goed dat je gegaan bent en het gedaan hebt hoe je het gedaan hebt. Ik ben er stil van, want dat is wat het is hé we moeten allemaal zelf de keuzes maken ongeacht en we moeten allemaal zelf door die deur...


.

[Vagebond]

Gelukkig is mijn innerlijke liefde daar en zingt voor mij

The First Time Ever I Saw Your Face

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door kabu

!
Ik maak mij daar helemaal niet druk over!
Hoe kom je daar nu weer op?

Jij zoekt zo grondig uit welke namen Guido heeft gehad, maar wie Iona was interesseert je totaal niet. Er is dus een voorkeur.
Het doet je duidelijk iets.
Weet jij van jezelf waarom het onderwerp Caine/Guido jou zo enthousiasmeert?

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Ja dat gevangen zitten herken ik heel erg, evenals het instorten van alles wat je had opgebouwd, maar dat was al bekend, en er iets moois van willen maken en in mijn geval denken daar uiteindelijk ook toe in staat te zijn omdat je eindelijk ziet/snapt hoe het werkt relaties, is ook aan alle kanten herkenbaar...Niets was minder waar want ik, stortte zoals gezegd, compleet in, ik verloor mijn vleugels, daar op dat moment dat ik, vanwege mijn kinderlijke kwetsbaarheid/spanning/nervositeit, iets anders zag dan er werkelijk was, in die ene mili-seconde. En dan, je weet er alles van, je moet mee, tot het klaar is. Oh, ik was zo boos, ik heb innerlijk zo geschreeuwd, dag in dag uit/gehuild/gejammerd, ik heb me zo verzet tegen de plek waar ik mezelf terug vond, ik had er alles voor over om terug naar wat ik als mijn thuishaven/mijn basis ervoer terug te kunnen, ik was zo verdrietig, ik had zoveel last van heimwee, ik was zo in paniek dat ik gevangen zat en er niet uit kon. Maar ook daar moest ik doorheen voor ik me kon overgeven aan het voor mij onvermijdelijke. [I]Ik kan hier, waar ik me nu bevind, toch steeds meer in rust/liefde en overgave zitten en dat oké vinden en dat is al een heel ding in mijn geval.

Ik was als kamfer, 1 vonk was genoeg om mij te laten ontvlammen, poef weg.... Ik wilde alleen maar sterven/kapot gaan omdat het leven ondragelijk geworden was. Mijn leven was voorbij, ik kon alleen nog maar vegeteren tot mijn lichaam het zou opgeven, wat moest ik nog hier, alles was weg, alles....

En daar staat hij, hij die zich al liet kennen aan het begin van mijn 24/7 2 jaar durende transformatieproces. Hij die zei:" niet hij, maar ik." "Nooit, nooit zal ik me aan jou overgeven, ik ga nog liever dood": zei ik, Hij lachte, "we zullen zien": zei hij en verdween en ik hoopte tegen beter weten in dat het nooit zover zou komen maar ik zou er alles aan doen om het onvermijdelijke zo lang mogelijk uit te stellen. Lang heeft het niet geduurd want hij kwam me halen nog voor ik goed en wel bekomen was van voorgaande....
Hij zei:" je bent als een blaadje in de wind, ik kan alles met je doen en nu is het, kort gezegd, tijd om de schellen van je ogen te laten vallen en de schellen vielen mij van de ogen, maar nog was het niet klaar want een onschuldig genoeg lijkend ego zette haar klauwen in een nog altijd aanwezige zwakke plek en ik viel uit de hemel.

Hoe vaak nog zal ik uit de hemel vallen, hoe vaak nog? Ja ik ben bang, ik ben bang dat ik opnieuw zal vallen. Maar wij vallen zo vaak als nodig, tot we niet langer vallen...

[Vagebond]

"Grappig eigenlijk": bedenk ik me nu...

Hoe ik bij mijn eerste BDE naar hem ging omdat het leven ondragelijk geworden was en er geen God was die mij zou redden en ik dus geen andere weg zag dan me aan hem aan te bieden zodat ik van alles wat ik haatte zou kunnen houden zoals hij dat deed....en dat tot mijn verlossing heeft geleid...

En hoe hij jaren later mij zou komen opeisen en ik alles op alles wilde zetten om dat te voorkomen. Ik had hem niet herkent, maar ik vermoed dat het de weg van het evenwicht is dat het niet anders kon dan dat hij mij kwam opeisen omdat ik me aan hem had aangeboden...

Men zegt wel eens dat je geen pact moet sluiten met de duivel omdat de duivel je zal houden aan het pact....

Maar dan, met wie sluit je een pact, is dat wel de duivel of is dat wat wij van hem gemaakt hebben vanuit angst?

BDE 1 en 2 kunnen, zoals ik het nu bekijk niet los van het elkaar gezien worden, 2 was onvermijdelijk om dat 1 er was...

En nu zit ik hier....in relatieve rust, in relatieve stilte, in....

[Mihaela]

De duivel is het ego

[Vagebond]

Ja misschien zou je dat zelfs zo kunnen zeggen...De duivel is niet iets dat werkelijk bestaat....De duivel bestaat alleen omdat wij haar geschapen hebben omdat we een plek moesten hebben waar we alles dat wij afwezen in moesten kunnen verbergen, daarom mijden wij hem als de pest. Het zelfde geld voor ego. Ego is ook niet werkelijk, ego bestaat enkel maar als vermomming voor ons werkelijke Zijn. In principe is ego net zo onschuldig als de duivel. Ego wijst ons de weg naar wat wij liever vermijden en het is aan ons of we de weg die ego ons wijst durven gaan. Ego laat ons alles zien wat wij in onszelf afwijzen...
Ego verdwijnt wanneer wij de duistere kant in onszelf erkennen en liefhebben...

Was het niet Jesus die zei dat wij onze vijanden lief zouden moeten hebben?

Nee ego en de duivel zijn niet het zelfde maar ze zijn wel aan elkaar verwant ieder op zijn/haar niveau van bestaan

[Mihaela]

Je schrijft weleens dst je de sprong hebt gemaakt.
Wat bedoel je daar precies meer?