Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Waarheid ontbeert alle onderscheid, gegevens als zelfkennis en/of Zelfkennis bestaan eenvoudig niet.

Bedoel je 'waarheid' of 'Waarheid' ...?

Je aversie tegen helder taalgebruik is duidelijk.
Het zal zijn reden hebben.

Maar verder is het wijs om een duidelijk onderscheid te maken in het gebruik van taal.
Nazi is iets anders nasi en moed iets anders dan moet.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is niet je werkelijkheid, vandaar dat er onderzoek nodig is.

De uitkomst van dat onderzoek heeft niks meer te vertellen..
Dat er niks gewonnen noch verloren kan zijn is gewoon een 'maaksel' van geloof.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan je volgen, Dorje. Je wilt de 'ik' er graag uit hebben.

Niet echt. Ik schrijf ook gewoon in de ik-vorm. Dat "ik" moet er niet uit, het moet enkel gezien worden voor wat het is, niet voor "wat ik ben".

En niet te vergeten ikzelf...

Het is een ik dat categorieën als alles en niets nodig heeft, ... Maar dit ik is zelf al een toevoeging op 'wat is': "wat ik ben".
Dit is gezien, maar niet door een ik/subject die ziet.

Als gezien is dat het steeds dat "ik" is dat die categoriëen nodig heeft, raakt dit draaien er rond en prat gaan op waarmee het draait vanzelf zijn belang kwijt. Zolang dat niet gezien is, blijft het er maar rond draaien. Ook bij mij hoor.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Bedoel je 'waarheid' of 'Waarheid' ...?

Je aversie tegen helder taalgebruik is duidelijk.
Het zal zijn reden hebben.

Maar verder is het wijs om een duidelijk onderscheid te maken in het gebruik van taal.
Nazi is iets anders nasi en moed iets anders dan moet.

'Jouw' capaciteit van begrip is niet maatgevend voor jan en alleman.
Je kunt het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Je kunt het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken.

Zo ist!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

'Jouw' capaciteit van begrip is niet maatgevend voor jan en alleman.

Klopt. Gelukkig maar!

Maar als het over taal gaat dan hebben we daar in zijn algemeenheid 90 % consensus over, tussen de gebruikers.
En we kunnen elkaar ook nog uitleggen wat we bedoelen.
Als we willen.

En jij lijkt je het liefst in de resterende 10 % te begeven.
Je goed recht ...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Klopt. Gelukkig maar!

Maar als het over taal gaat dan hebben we daar in zijn algemeenheid 90 % consensus over, tussen de gebruikers.
En we kunnen elkaar ook nog uitleggen wat we bedoelen.
Als we willen.

En jij lijkt je het liefst in de resterende 10 % te begeven.
Je goed recht ...

Er wordt al heel gauw water toegevoegd aan de wijn, in de veronderstelling dat het wijn is. Verwijzingen zijn wat mij betreft water met een smaakje.(Het verhalende)
Duiding is het aanreiken van wijn zoals dat bij iedereen "gevat" is.

De consensus is de betekenis van 'woorden, dat de woorden hier en daar cryptisch worden in zin-verbanden, is nou eenmaal zo.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wanneer je 'in Waarheid bent' is dat pas het geval. Met het geloof in een bestaand 'ik' zijn ook alle andere attributen aanwezig om je van te bedienen.

'Geloof (De entiteit) is een verzamelaar, en kan a la minuut gebruik maken van 1001 attributen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zo heeft iedereen toch wel zijn dada. Voor jou is dat wat je "in essentie" bent, voor Laurens het "gedegen" zelfonderzoek, voor Guido is dit blijkbaar nu het verschil tussen verwijzen en duiden, Bassie die ziet altijd maar verwijzingen naar dat anderen er nog lang niet zijn en voor Marie is het altijd dat gecorrumpeerde verstand geweest, hoewel het de laatste tijd meer lijkt te gaan over "moeder waarom leven wij?". En niet te vergeten ikzelf met "ervaring, maar geen werkelijkheid op zich". Zo draaien we allemaal onze riedeltjes af, never ending story.

Maar je hebt wel een punt, Rob. En nu we toch bezig zijn:

Eerst is er onderscheiden van de wereld te zijn die wordt waargenomen, daar blijft zowat ieder modern mens in hangen. De zelf-onderzoeker trekt dit onderscheiden nog verder door tot ik ben niet het lichaam waarmee waargenomen wordt, noch de geest waarin waarnemen verschijnt, noch de persoonlijkheid die het waarnemen doet. De non-dualiteitsfreak komt uiteindelijk ook nog uit op het onderscheiden dat zichzelf ook nog gaat opheffen, zo blijft er dan de eenheid over, "ik ben alles" (geen onderscheid meer tussen subject en object), maar ook dat is nog steeds een subjectieve beleving, de subjectieve beleving van alles als zichzelf. Het zit er nog niet op. Pas als het "ik" (Subject) daar ook nog eens uit komt weg te vallen, blijft er "ben" over, of "zijn", niet "wat ik ben", maar "wat is", vrij van ik, vrij van subject. Dat past in geen enkele categorie meer, noch in het alles (verschijning), noch in het niets (leegte), dat staat buiten elke categorisering. Dat categoriseren en daar prat op gaan is en blijft iets dat een subject (ik) op 'wat is' blijft leggen.

Het "wat ik (in essentie) ben" blijft nog steeds hangen rond dat ik, ook al is dit ik uitgerokken tot alles of terug gedrongen tot niets of opgegaan in God of Waarheid of presentie.

Wat is... is, en heeft geen ik nodig om te zijn. Het is een ik dat categorieën als alles en niets nodig heeft, eenheid en leegte, zelf en Zelf of zelf en niet-zelf, leven en dood, gedegen en gewoon, er zijn en er nog lang niet zijn, gewaarzijn en bewustzijn, verwijzen en duiden, ervaring en werkelijkheid. Maar dit ik is zelf al een toevoeging op 'wat is': "wat ik ben".
Dit is gezien, maar niet door een ik/subject die ziet.

Of het ik iets wel of niet nodig heeft... Wie maalt daar om???
Waarschijnlijk alleen maar de mensen die als ze nog maar het woordje 'ik' zien, hun verdedigingsstekels rechtop zetten... en niet meer kunnen zien of lezen wat een ander zegt...

De wereld draait met of zonder 'ik' zonder de minste problemen...
De wereld heeft het 'ik' niet nodig... en 'ik' heb het vooral en zeker niet nodig om mijzelf een 'ik' aan te meten, een 'ik' te construeren, een 'ik' uit te vinden om te bestaan... Wat is, is, en ook mijn persoontje met of zonder dat ik mij als een 'ik' zie... bestaat...

Bloemen, bomen, dieren, wezen zijn er, bestaan, wij denken zonder dat ze zich bewust zijn van hun 'ik'... Maar zijn ze dan wel of niet bewust van iets anders??? En leg mij dan eens uit hoe je dat kunt weten zonder dat je je 'ik' als leidraad gebruikt...???

Mijn 'ik' (en dat geldt voor mij voor alle levende wezens, ook als ze groepsgebonden leven) kunnen alleen bewust deel hebben aan het bewust zijn via hun 'ik'...
En via dat 'ik' kan ik de wereld, het heelal, het ZIJN, zijn...
Ben bestaat niet, wel ik ben...

En maak daar nu AUB niet van dat dat 'ik' een actief, leidend of ik weet niet wat meer beginsel is..., 'IK' volmaakt is zo passief als maar kan... Ik aanschouwt enkel, zonder oordeel, zonder actief in te grijpen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wanneer je 'in Waarheid bent' is dat pas het geval. Met het geloof in een bestaand 'ik' zijn ook alle andere attributen aanwezig om je van te bedienen.

Waarom een bestaand 'ik', als je weet dat buiten ruimte en tijd er niets bestaat, dus ook je 'ik'...