Donaties

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Hier kun je kijken welke gedachten gezien reacties/schrijvens van mensen bij je naar boven komen.

In bv een thuis situatie weet je wat je te wachten staat of zoek je dingen die je moeilijk vindt niet op.

Hier kan iemand je plots een LIEVERD vinden of een klootzak en dat bied je de mogelijkheid te kijken wat er in je plaats vindt.

Zo kun je ook overtuigingen bij jezelf herkennen/ontdekken door dat iemand die onderuit haalt of een andere kijk op dingen geeft.

Op zich niets mis met een forum, enkel, het gaat om JOU.

Kijk je wel een klein beetje uit met je aannames?

Het is hier net zo voorspelbaar dan thuis en in mijn omgeving. Aart. En je eerste zin dat we hier kunnen kijken wat situaties in je oproepen zo ver was ik idd ook al. En de moeilijke situaties ga ik thuis en in mijn omgeving zeker niet uit de weg. En ben ik ook nooit uit de weg gegaan en dat was tot nog niet zo lang geleden heel erg heftig. En daar heb ik in mijn reacties en onderzoek meer aan gehad dan elders. Dat het nu wel minder turbulent en problemen ook in je gedachten zijn opgelost heb ik daar juist aan te danken.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Als ik naar mijzelf kijk zie ik geen egocentrische motieven, ik zie dienstbaarheid, geweldloosheid, hulpvaardigheid, liefdevolheid, bewogenheid, dus ja ik denk van wel.

Dus doordat je anders bent gaan kijken is er geen geweld meer, geen mensen meer die elkaar iets aan doen, geen mensen meer die de aarde vernietigen, etc. Of bedoel je te zeggen dat dit niet meer gebeurt als anderen het ook zo zouden zien? In dat geval zouden de mensen anders acteren dan voorheen, toch?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Mensen die al lange tijd 'The Work' hadden beoefend waren veel meer toegankelijk voor een vervolg via Advaita. Haar boekje 'Loosing the moon' gaat over in de realisatie richting.

Zeg je hiermee dat BK een opstapje is naar advaita? En BK niet voldoende is?

Wat ik van the work Byron Katie begrijp en meemaak heb je niets anders meer nodig om je eventuele "lijden" d.mv. je gedachten wat je al dan niet nog hebt te ontmantelen en naar je zelf terug te brengen. Waarom zou je dan nog verder moeten gaan met advaita als jezelf al hebt verlost van de weerstand die je gedachten ontmanteling met zich mee hebben gebracht? Dit kun je prima inbouwen in je dagelijks leven in een proces van gedachten onderzoek, als je dingen tegen komt die je hinderen. En dat kan ook in samenwerking met je omgeving en mensen die daar ook voor openstaan.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Wat je bent heeft helemaal niks nodig, is niet behoeftig en kan niet als door een wesp gestoken reageren. Dat is alleen maar jouw idee over wie je bent. en dat idee vraagt heel erg veel aandacht om dat idee te blijven. Zodat je continu in de weer bent het te bevestigen en te laten bevestigen en mag er niemand aan twijfelen anders wordt je boos. Het egootje.

Dat klopt maar zo werkt het niet. Je functioneert in de vorm ook als een persoon die wel iets nodig heeft. Op het moment dat ik te water raak en niet kan zwemmen merk ik dat het meest. Of ik zorg ervoor dat ik overleef, het moment dat ik niets meer nodig heb komt dan pas met het besef dat ik als mens niet meer te redden ben en mij overgeef aan de dood. En daartussen ligt nog wel een stuk. De hoop dat er een bootje voorbijkomt die mij redt. Zolang er nog hoop is op de vorm is geeft niemand zich zomaar over aan de ellende die er voor je voeten wordt gegooid. Als mijn kind/man/moeder/... wordt bedreigd door ziekte/geweld of wat ook zal ik er alles aan doen om het te redden. Maar niet om elke prijs. Als ik zie dat het beter of onvermijdelijk is te laten gaan, je over te geven zal ik mij eraan over geven.

Je gedachten laten sterven ( en niet meer te zien als zaligmakend) is voor mijn gevoel een vergelijkbaar proces. En dan moet er wel vertrouwen zijn in jezelf, je eigen kracht dat je dat wat je ervaart als behoeftig is niet nodig hebt. Dat moet je zelf inzien en daar kan iedereen (jij ook) mij bij behulpzaam zijn door het te benoemen. Zelf wordt ik (hier) soms afgeleid van de gedachte dat je per definitie resultaat hier wilt zien en helemaal niet zo wetend bent dan dat je doet. Ik snap bij God niet waarom je dat steeds moet benoemen en je zo nodig hier resultaat wilt zien en ons allemaal erop beoordeelt of wij wel of niet aan Zelfonderzoek doen. En hoe vruchtbaar dat wel of niet is.

[Hans]

Rob,...is dit nu zo'n hoogtepunt?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Rob,...is dit nu zo'n hoogtepunt?

Dat is't als jij er wat aan hebt (gehad).

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Dat is't als jij er wat aan hebt (gehad).

Ik denk het niet dan,....

't is wel een soort van leutig hoe je kan leuteren over betalen voor leuteren.

Mond vol leuter zeg maar!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk het niet dan,....

Ik vermoed dat geen van de deelnemers er iets aan gehad heeft.
Als ik het zo nalees zit iedereen gewoon zijn / haar eigen verhaaltje af te draaien.
Hersenactiviteit, meer was niet.

[Hans]

Wat me wel deed herinneren was toen ik iets van 16 was, ik een oudere man hoorde zeggen dat hij geen tijd had voor een hond.
Ik zei lekker eigenwijs, dat hij alle tijd had voor een hond, maar besloot om die anders in te delen, en dat dat goed was.

Die man is toen heel erg boos geworden,....snotaap!



Geef je de schuld aan de te korte dag(wegkruipen) of durf je je prioriteiten uit te spreken(verantwoording)

[Esradha]

Renoir probeert te bewijzen dat hij dat nietsontzeggende zelfonderzoek heeft gedaan, zodat daar geen twijfel over hoeft te bestaan. Echter, ego ziet enkel ego en wij zijn dus niet in staat om zijn egoloosheid te herkennen. Eigenlijk hebben we dus enkel het woord van Renoir om hem te geloven dat hij geen ego meer kent. Dood spoor dus. Renoir, je hebt geen werkelijk bewijs. En alle anderen, waarom maakt het uit of Renoir of Aart nu egoloos zijn? Wat maakt ene Renoir of Aart nu überhaupt uit? Waar gaat het allemaal over? Nergens toch...