Er is een groot verschil in de weg kennen en de weg gaan

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

1. Waarheid en God zijn synoniem. Laat daar geen enkel misverstand over bestaan.

Ik zal je niet tegenspreken, ik heb er ooit zelfs Zijn als synoniem bij genoemd.

2. Waarheid c.q. God staat boven 'zijn' en 'worden'. Omdat zijn en worden nog een tweeheid bevat. Zijn als werkelijkheid, worden als (zelf)illusie.

In dit geval zie ik je 'zijn' en 'worden' als uitdrukking van (het) bestaan maar het bestaan is wederom uitdrukking van God en dus zijn equivalent. Het bestaan kent wel meer verschijnselen als 'zijn' en 'worden', zoals o.a, de dualiteit, maar daar had ik het niet over.

3. Uiteraard. Ik kan Waarheid hier alleen maar als concept bespreken.

Omdat je vanuit 'ik' spreekt en niet vanuit Waarheid is er een onoverbrugbare afstand en moet je in de hypothese. Je kunt ook op zoek gaan naar het waarheidgehalte van 'ik', de keus is aan jou.

4. Dit is een kwestie welke ik hier niet ga bespreken. Ik laat me niet verleiden tot het brengen van anekdotische vertellingen. Ieder mens dient 'de weg' te bewandelen. In die 'weg' openbaart God/Waarheid zichzelf (Geeft zich te kennen). Of zoals Jezus zei: Niemand komt tot de Vader dan door Mij. Nu nog even uitzoeken wie of wat die 'Mij' is.

Je goed recht, je kunt eerst de dwaalwegen bewandelen, zoals ik op de laatste plaats waar ik het zou kunnen vinden begin te zoeken als ik iets kwijt ben. Jezus zegt 'ik ben de weg, de waarheid en het leven' als uitdrukking van een niet 'ik' zijn. Er blijft dus over de 'weg' 'waarheid' en het 'leven' zonder iets dat zichzelf Jezus noemt. De drie woorden vertolken m.i. het bestaan.

Geen enkele mens is God (Zelfs Boni niet). Zoonschap is bespreekbaar.

Tja ik kan je niet overtuigen en dat hoeft ook niet, je kunt zelf ont'dekken.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jij zelf bent een uitdrukking van Waarheid

'Jij' 'zelf' bent een uitdrukking van droom.

Wat is is, het drukt zich niet uit. Het is in de droom dat er ikken en zelven onderscheiden worden die zich in die droom gaan uitdrukken. Waarheid is dat dit niet Werkelijk gebeurt. Waarheid is dat wat is niet een ik is dat een uitdrukking is van zich-zelf. Waarheid is dat er noch ik, noch dat zelf is wat je van Waarheid hebt gemaakt.

Dit kan vastgesteld worden Laurens, dan is het geen hypothese meer, behalve voor de ontvanger die er niets mee aan kan.

Het verbaasd mij dat jij ook Waarheid personificeert. Hoogst merkwaardig.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als dat "persoonlijk ik" niet meer door schemert, zijn we er.

Een dier heeft geen 'ik' beleving en heeft toch een karakter, het mijne is ongeduld.

Dit hoeft geen handelend ik te zijn, het zijn neigingen die vanzelf gaan totdat gezien is dat het 'zelf' waarop deze maar kunnen gaan ook geen enkele grond heeft, dan vallen ze ook weg en schemert er geen persoonlijk iets meer door.

Dan zijn we er...

Geaardheden kenmerken je dus op een meer natuurlijke wijze. Er hoeft geen 'ik' of 'ego' achter gezocht te worden. Het maakt het bepalen wat wel of geen ego is wel wat moeilijker. Je blijft in persoon herkenbaar aan het hebben van een eigen karakter.

Tot zolang wordt wat doorschermert beter niet weggemoffeld achter een 'idee' van 'ik-loosheid', maar wordt het beter gezien voor wat het is: "persoonlijk ik" dat zich toch zo nu en dan nog eens voordoet. Bij Laurens, Guido, en ja hoor, ook bij Dorje.

Je lijkt steeds een ongegronde angst of wantrouwen te bezitten waarvan ik me afvraag of het karaktertechnisch te verklaren is.

Er is zonder ego geen enkele neiging iets weg te moffelen wat niet gezien mag worden.

Dus bij een veronderstelling van wel is er dan sprake van een wantrouwen of ik-loosheid wel het geval is? Bij een onmogelijkheid dat te kunnen beoordelen zie ik daar wantrouwen in, wil je dat wellicht dan anders noemen dan wantrouwen? Ik kan het geen zien noemen want ik zie dat (met je meekijkende) 'egoloosheid voorwenden' niet.
Is dat anders dan wellicht (door jouw eigen) gelijk willen hebbende ego zo ingegeven?

Je zag het, niet terugkrabbelen nu!
Dan zijn we er.

Ik zie alles wel en weet wel of wat je ziet het geval is en zo niet vraag ik me waar dat vermoeden bij jou dan vandaan komt waar dat bij mij niet is te vinden. Je zult dat 'ongeduldig zijn' verklaren als karaktertechnisch wel weer als terug krabbelen zien. Je ziet liever iets menselijks, iets waar je blij van wordt, dat er wordt toegegeven en bevestigd dat je het juist gezien hebt. Speelt dat bij je?

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

'Jij' 'zelf' bent een uitdrukking van droom.

Alles speelt zich af op verschillende niveaus die nauwelijks raakvlak met elkaar hebben. Je figureert in een droom en daarin ben je al dan niet in Waarheid.

Wat is is, het drukt zich niet uit.

Op een van de niveaus, het bestaan, drukt het leven zich uit.

Het is in de droom dat er ikken en zelven onderscheiden worden die zich in die droom gaan uitdrukken.

Over het niveau van de droom hoeven we het niet alsmaar te hebben, net zo min als we het niet continu hoeven hebben over de 'vermeende' wereld. Een enkele signalering is genoeg.

Waarheid is dat dit niet Werkelijk gebeurt.

Dit is een hypothetische subjectief beleefde waarheid, je weet niet of je niet echt figureert in een droom. Maar of dat het geval is dat laten we nu maar los. Het is niet echt van belang.

Waarheid is dat wat is niet een ik is dat een uitdrukking is van zich-zelf. Waarheid is dat er noch ik, noch dat zelf is wat je van Waarheid hebt gemaakt.

Dit is nogal een husseltje. Werkelijkheid is waar je niet om heen komt, het heeft niets uitstaande met Waarheid. Een 'ik' dat uitdrukking is van zichzelf is onzinnig geleuter. Zelf wat je van Waarheid heb gemaakt? Gebazel.

Dit kan vastgesteld worden Laurens, dan is het geen hypothese meer, behalve voor de ontvanger die er niets mee aan kan.

Ik vind van je quote niks dat vast te stellen is, het is hypothetisch geleuter. Ik kan daar inderdaad niks mee maar ik heb daar ook niks mee.

Het verbaasd mij dat jij ook Waarheid personificeert. Hoogst merkwaardig.

Als ik zou zeggen 'ik ben Waarheid' en de 'ik' (dat eerst nog vastgesteld moet worden uiteraard) bestaat niet dan is dat geen personificatie van Waarheid. In de zin 'ik ben Waarheid' is 'ik' vervangen door 'Waarheid'. Zonder 'ik' geen personificatie. Voor Waarheid kan ook Zijn ingevuld worden.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het ging er om dat Waarheid niet iets doet, zich niet uitdrukt, en zich dus ook niet mededeelt.
Dat je met zo'n uitspraken Waarheid aan het personificeren bent.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het ging er om dat niet iets doet, zich niet uitdrukt, en zich dus ook niet mededeelt.
Dat je met zo'n uitspraken aan het personificeren bent.

Misschien daagt er wat..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik zal je niet tegenspreken, ik heb er ooit zelfs Zijn als synoniem bij genoemd.

Zijn en Waarheid zijn niet synoniem. Maar daar hebben we het al over gehad.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Misschien daagt er wat..

Het was de bedoeling.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Een dier heeft geen 'ik' beleving en heeft toch een karakter, het mijne is ongeduld.

Een dier ziet geen illusie, laat staan Waarheid. Toch is een dier ook onderhevig aan heel wat illusies.

Maar je hebt wel een punt. De menselijke verschijning verliest zijn karakter niet. Dat ongeduld kan inderdaad een karakter trek van het lichaam zijn. Maar het wordt wel getriggerd, normaal door zaken die erg dierlijk met overleven te maken hebben. Als het begint op te spelen op zaken die illusie zijn, is het niet meer zo natuurlijk. Illusie zien voor illusie heeft toch wel degelijk effect op het opspelen of niet van karakter.

En wat die angst betreft, dat is jouw dingetje al voor een heel tijdje. Misschien ook een karaktertrekje? Wel bizzar, alsof ik angst zou hebben dat er dingen zouden doorschemeren, nou dat zou pas contraproductief zijn. Ik heb helemaal niets hoog te houden, wat zich voordoet wordt gewoon best gezien, punt. Geen reden voor angst. Waar komt dat angst-verhaal toch vandaan? Ben je daar al achter?

En wat dat wantrouwen betreft dat komt weer terug op een wantrouwen van jouw autoriteit. Ik dacht dat we daar niet meer over gingen drammen. Ik erken die autoriteit gewoon niet, heeft niets met wantrouwen te maken. Je kan maar iets wantouwen waar je behoefte hebt aan iets te willen vertrouwen.
Zolang jou dat maar geen angst geeft, dat ik jouw autorieit verwerp, hoeft niemand er wakker van te blijven liggen.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Is dat anders dan wellicht (door jouw eigen) gelijk willen hebbende ego zo ingegeven?

Ik krijg liever al het ongelijk van de wereld als dit iets kan doen dagen. Maar meestal werkt het zo niet, daarom dat autoriteit wellicht zo belangrijk voor je lijkt te zijn. Niet mijn ding echter, dus ook geen angst om af te gaan, of als ego door te gaan. Daar angstig voor zijn behoort niet tot mij.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik zie alles wel en weet wel of wat je ziet het geval is

Dat is weer jouw autoriteit dingetje. Aan het verkeerde adres hier. Waarom blijf je zoiets maar herhalen als al ronduit duidelijk is dat er hier geen boodschap aan is? Als iets geen waarheid voor je bevat, negeer het dan gewoon, maar blijf er niet op re-ageren. Als je er zo geen dingetje van zou maken zou ik er ook helemaal geen vragen meer bij stellen. Je hebt toch geen angst dat je in mijn hoofd het schoolvoorbeeld van eigenwaan zou zijn, toch?

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

en zo niet vraag ik me waar dat vermoeden bij jou dan vandaan komt waar dat bij mij niet is te vinden. Je zult dat 'ongeduldig zijn' verklaren als karaktertechnisch wel weer als terug krabbelen zien. Je ziet liever iets menselijks, iets waar je blij van wordt, dat er wordt toegegeven en bevestigd dat je het juist gezien hebt. Speelt dat bij je?

Waarom lig je er zo van wakker van wat ik van jou zou vinden? Heb je dat al eens achterhaald?

Ik krijg in deze kwestie liever dik ongelijk als ik eerlijk mag zijn. Maar dat wil nog niet zeggen dat je mijn ongelijk zo sterk moet staan verdedigen. Negeer het gewoon, als je zou kunnen, dan is meteen duidelijk dat er geen eigenwaan in het spel is. En daar zou ik juist erg verheugd om zijn. En ik zou even verheugd zijn als er gezien wordt wat er zich voordoet. Daar en alleen daar is het mij om te doen, niet om de dierlijk menselijke geneugtes van gelijk te willen halen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een dier ziet geen illusie, laat staan Waarheid. Toch is een dier ook onderhevig aan heel wat illusies.

Niet ter zake doende.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Je zag het, niet terugkrabbelen nu!
Dan zijn we er.

Zo dicht bij, jammer van het terugkrabbelen toch?
Of kun je er wel vrede mee hebben als het ongeduld een karaktertechnische kwestie is?

Maar je hebt wel een punt. De menselijke verschijning verliest zijn karakter niet. Dat ongeduld kan inderdaad een karakter trek van het lichaam zijn. Maar het wordt wel getriggerd, normaal door zaken die erg dierlijk met overleven te maken hebben. Als het begint op te spelen op zaken die illusie zijn, is het niet meer zo natuurlijk. Illusie zien voor illusie heeft toch wel degelijk effect op het opspelen of niet van karakter.

Bij mij, zo is vastgesteld, is dat onrust en ongeduld in mijn aard zit.
Weten dat illusie illusie is heft de illusie niet op, je hebt er mee te dealen. Er zijn geen 'zaken die illusie zijn' alles is illusie, onderscheid maken is dan ook onzin.

En wat die angst betreft, dat is jouw dingetje al voor een heel tijdje. Misschien ook een karaktertrekje? Wel bizzar, alsof ik angst zou hebben dat er dingen zouden doorschemeren, nou dat zou pas contraproductief zijn. Ik heb helemaal niets hoog te houden, wat zich voordoet wordt gewoon best gezien, punt. Geen reden voor angst. Waar komt dat angst-verhaal toch vandaan? Ben je daar al achter?

Op het geziene kun je reflecteren of het waarheid voor je bevat. Is er geen angst dan is het klaar. Ik projecteer geen angst dus hier is het niet, ook niet als karaktertrek. Wellicht je manier van schrijven dat je vaker waarschuwt 'in zeven sloten tegelijk te kunnen lopen' of 'denk vooral niet dat je er al bent' of 'dat er iets speelt dat over het hoofd gezien wordt' dat je zo'n indruk wekt.

En wat dat wantrouwen betreft dat komt weer terug op een wantrouwen van jouw autoriteit. Ik dacht dat we daar niet meer over gingen drammen. Ik erken die autoriteit gewoon niet, heeft niets met wantrouwen te maken. Je kan maar iets wantouwen waar je behoefte hebt aan iets te willen vertrouwen.
Zolang jou dat maar geen angst geeft, dat ik jouw autorieit verwerp, hoeft niemand er wakker van te blijven liggen.

Ik memoreerde kort issues die bij je zouden kunnen spelen en hoe die op te lossen zijn.
Het was zo dat als je vastloopt op vertrouwen en autoriteit dat de weg van waarheidvinding een optie voor je kan zijn als je daar moeite mee hebt. Ik wist niet dat je weer getriggerd zou worden door deze woorden het was geen opzet dat te doen.

Ik krijg liever al het ongelijk van de wereld als dit iets kan doen dagen. Maar meestal werkt het zo niet, daarom dat autoriteit wellicht zo belangrijk voor je lijkt te zijn. Niet mijn ding echter, dus ook geen angst om af te gaan, of als ego door te gaan. Daar angstig voor zijn behoort niet tot mij.

Je vertelde het verhaal van je baas en dat je je mening niet voor je houdt als je meent dat het belangrijk is te volharden de mening van je baas tegen te spreken. Dat zegt wat over gelijk willen halen. Een mening is subjectief beleefde waarheid en een ander kan daar dan ook anders over denken. Ik vroeg of het kon zijn dat je moeite hebt met je gelijk.
No big deal, als het geen waarheid voor je bevat gewoon laten liggen.

Dat is weer jouw autoriteit dingetje. Aan het verkeerde adres hier. Waarom blijf je zoiets maar herhalen als al ronduit duidelijk is dat er hier geen boodschap aan is? Als iets geen waarheid voor je bevat, negeer het dan gewoon, maar blijf er niet op re-ageren. Als je er zo geen dingetje van zou maken zou ik er ook helemaal geen vragen meer bij stellen.

Wat me opvalt is dat hetgeen ik zeg niet op afstand bekijkt of het waarheid voor je bevat maar naar je toe trekt en raakt. Ik ken ego om te weten dat het in dat geval in de tegenaanval gaat als het zich bedreigd voelt. Dat zijn gewoon de elementaire dingen van zelfkennis.

Je hebt toch geen angst dat je in mijn hoofd het schoolvoorbeeld van eigenwaan zou zijn, toch?

Precies ik weet wel beter dus waarom mij daar druk om maken.

Waarom lig je er zo van wakker van wat ik van jou zou vinden? Heb je dat al eens achterhaald?

Is dat projectie? Ik lig echt niet wakker van je. Er zijn slechts gezegden van je moeilijk te rijmen met wat ik van je zie. Die tegenspraak puzzelt me.

Ik krijg in deze kwestie liever dik ongelijk als ik eerlijk mag zijn.

Maar niet in iedere kwestie.
Meningen die wel belangrijk voor je zijn daar kom je voor op en verdedig je.

Maar dat wil nog niet zeggen dat je mijn ongelijk zo sterk moet staan verdedigen. Negeer het gewoon, als je zou kunnen, dan is meteen duidelijk dat er geen eigenwaan in het spel is. En daar zou ik juist erg verheugd om zijn. En ik zou even verheugd zijn als er gezien wordt wat er zich voordoet. Daar en alleen daar is het mij om te doen, niet om de dierlijk menselijke geneugtes van gelijk te willen halen.

Ik vroeg je gewoon ergens op te reflecteren, zo veel weerwoord had ik niet verwacht.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je vertelde het verhaal van je baas en dat je je mening niet voor je houdt als je meent dat het belangrijk is te volharden de mening van je baas tegen te spreken. Dat zegt wat over gelijk willen halen. Een mening is subjectief beleefde waarheid en een ander kan daar dan ook anders over denken.

Toch even verduidelijken:

Je hebt het verdaaid, Laurens. Ik had het over dat als ik zag dat de visie/mening/subjectief beleefde waarheid van mijn baas niet overeenkwam met de praktijk, waar ik nu eenmaal veel dichter bij sta dan hij, dat ik dan in het groter belang daar tegen in ga. Niet om gelijk te halen.

Op de rest hoef ik niet te reageren, het bevat evenmin waarheid voor mij.

Alleen nog even ter info:

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik vroeg je gewoon ergens op te reflecteren

Dan was je beter psycholoog geworden.

Ik reflecteer niet op illusie, illusie kan gezien worden voor wat het is (in de zin van vaststellen, niet vluchtig even bekijken), gebeurt dat niet, dan blijft illusie met je voeten spelen, hoeveel je er ook over reflecteert.