Shankara

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Relateren doet bewustzijn, dat doet Bewustzijn niet, vandaar twee.

Indien je zelfkennis zou hebben dan zou je weten dat het vermogen tot een relatie (bewustzijn) niet opgedeeld kan worden. Een relatie is letterlijk niks.
Jij wilt dus iets wat 'niks' is opdelen. Veel succes er mee......

Veranderlijkheid is alleen maar dienstig voor de constatering dat je dat wat veranderlijk is niet bent. Daarmee is het voldoende tot uitdrukking geweest. Waar gewaarzijn hier onveranderlijk is spreek je van Bewustzijn. In jouw bewoording is er dus een gewaarzijn van zelf (ik) en Gewaarzijn van Zelf (het allesomvattende bewustzijn zoals je het noemde).
Zou gewaarzijn in die constellatie zich binnen Gewaarzijn kunnen voordoen?

Nee, natuurlijk niet. Gewaarzijn is de wijze waarop met het 'zijn' gewaar is. Dat is de staat van leeg en kennend (van zichzelf) zijn.

Ik wijs je er nogmaals op dat kennen van 'iets anders' niet hetzelfde is als het kennen van 'zelf' of 'zijn'. Dat zelf of zijn kent geen enkele bepaling. Maar dat moet je natuurlijk wel eerst zelf vaststellen. Dat is bij jou nooit gebeurd.....

Vermeendheid kun je buiten beschouwing laten, alles is vermeend.
Zoals hiervoor al gezegd ben je het veranderlijke niet dus is ik/ego, dat veranderlijk is, niet je ware entiteit, hoedanigheid, zijnstoestand of zoiets.

Dezelfde quatsch zoals je al jaren verkondigt, waarmee er ook geen enkele progressie in je zelfkennis te zien is. Je hebt geen enkele notie 'wat' bewustzijn is , dus strooi je maar met wat termen die je hebt opgedaan in de loop der jaren.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat wat jij benoemt als "je" in "je bent er niet", is er nooit in het absolute. In het absolute is er geen ik en jij. Dat een ik en jij zich voordoet wordt echter best niet buiten beschouwing gelaten alsook niet of dat ik behept is met zijn indrukken.

Uiteraard wordt dat ge 'weten'.

Niet zijnde in 'weten' behoeft dat een beschrijving en een uitgangspunt. Het uitgangspunt is nou eenmaal datgene wat we 'ik' noemen. Dus in het,wat we zijn gaan noemen, 'het absolute' (bij gebrek aan iets beters) is er een entiteit 'ik' waarvan wordt uitgegaan. Bij het ontstaan/aangaan van het geloof in een 'ik' is er ook een 'jij'. Allebei vermeend en dus niet bestaand.

Waar het om gaat is dat het niet nodig is de 'ik' telkens maar weg te strepen als zijnde niet bestaand/aanwezig in het absolute. Dat zal toch inmiddels voor iedereen wel overduidelijk zijn.

Inderdaad, als dat zo is. Net zo, op nog net een beetje dieper niveau, kan gezien worden dat indrukken subjectief zijn, als je daarmee behept bent, kan je ze maar beter uitleven, anders zetten ze zich vast in een dwingend mentaal framework en worden ze nooit gezien voor wat ze zijn.

Dat is geen 'dieper' niveau. Het diepere niveau is zoiets als dat alles maar gedachten zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Indien je zelfkennis zou hebben dan zou je weten dat het vermogen tot een relatie (bewustzijn) niet opgedeeld kan worden. Een relatie is letterlijk niks.
Jij wilt dus iets wat 'niks' is opdelen. Veel succes er mee......

Je hanteert hier jouw criteria en daarin mankeert je gedachtegang.
Het gaat er om dat Bewustzijn geen kenmerken heeft, dus relateren kun je het niet toedichten. Ik wijs je daarom op deze onmogelijkheid en kom je tegemoet door de mogelijkheid van relateren toe te schrijven aan een zelfje (voor jou gewaarzijn en voor mij bewustzijn).

Nee, natuurlijk niet. Gewaarzijn is de wijze waarop met het 'zijn' gewaar is. Dat is de staat van leeg en kennend (van zichzelf) zijn.

Er zijn hoedanigheden die je moet toeschrijven aan het bestaan en daaronder schaart zich ook de dualiteit en gewaarzijn. Het zijn van gewaar behoort tot de ervaringswereld dus tot bewustzijn. De leegheid behoort niet tot het bestaan maar tot wat ze wel eens het bovennatuurlijke noemen (Bewustzijn). Leegheid behoort dus het Bewustzijn toe want ook leegheid heeft geen kenmerken zoals Bewustzijn. Het is de voorwaarde van bestaan. Door leegheid is er invulling mogelijk.

Ik wijs je er nogmaals op dat kennen van 'iets anders' niet hetzelfde is als het kennen van 'zelf' of 'zijn'. Dat zelf of zijn kent geen enkele bepaling. Maar dat moet je natuurlijk wel eerst zelf vaststellen. Dat is bij jou nooit gebeurd.....

Zoals gezegd ben ik de praktische weg gegaan, in theoretische gedachteconstructies ben ik niet geïnteresseerd. In praktische zin is er onderscheid in kennis en weten. Wat we hier doen is kennis uitwisselen hetgeen, belangrijk om kennis van te dragen, niet tot 'weten' kan leiden.

Dezelfde quatsch zoals je al jaren verkondigt, waarmee er ook geen enkele progressie in je zelfkennis te zien is. Je hebt geen enkele notie 'wat' bewustzijn is , dus strooi je maar met wat termen die je hebt opgedaan in de loop der jaren.

Het wekt de indruk van egofrustratie een ander zijn subjectief beleefde waarheid als quatsch te betitelen. Wanneer je niet uitgerust bent met de middelen kun je bezwaarlijk iets van progressie, dan wel afwezigheid daarvan, zien. Ik heb hier herhaaldelijk omschreven wat Bewustzijn, alsook bewustzijn is, mijn bevindingen stroken kennelijk alleen niet met jouw opvattingen.

Ik hanteer een vaststaande terminologie om geen verwarring te veroorzaken. Vandaar de bemerking dat jouw 'gewaarzijn' dezerzijds gewoon bewustzijn is.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Waar het om gaat is dat het niet nodig is de 'ik' telkens maar weg te strepen als zijnde niet bestaand/aanwezig in het absolute. Dat zal toch inmiddels voor iedereen wel overduidelijk zijn.

Dat zou mooi zijn, dan heeft iets formuleren als "je bent daar niet" ook geen enkel nut meer.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is geen 'dieper' niveau. Het diepere niveau is zoiets als dat alles maar gedachten zijn.

Ja, het is inmiddels voor iedereen ook overduidelijk dat dat jouw mentaal framework is. De vraag was: wanneer geraakt dat eens aan het wankelen. Daarvoor moet er nog op een ietsje dieper niveau gezien worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat zou mooi zijn, dan heeft iets formuleren als "je bent daar niet" ook geen enkel nut meer.

Het is een zinvolle opmerking wanneer iemand ergens denkt te zijn en dat overduidelijk niet het geval is. Het is geen ego vermaning maar een stimulans iets verder te graven dan gedaan is.

Ja, het is inmiddels voor iedereen ook overduidelijk dat dat jouw mentaal framework is. De vraag was: wanneer geraakt dat eens aan het wankelen. Daarvoor moet er nog op een ietsje dieper niveau gezien worden.

Aha je dicht jezelf ondertussen ook de gave van het 'zien' toe, zie ik. Zoals je uit velerlei publicaties hier kunt weten (kennis) is dat zien niet zuiver is wanneer je ego behept bent. Dus vanuit mijn optiek bezien is jouw 'zien' niet erg doeltreffend. Dat er ego is kan worden afgeleid uit de omstandigheid dat je er anderen moet bijhalen om je woorden kracht bij te zetten 'voor iedereen duidelijk'. Dus nogmaals maar weer even memoreren dat ik gedegen zelfonderzoek 'afgerond' heb, alle gedachten zijn onderhevig geweest aan onderzoek. Nog steeds is er een snelle afweging of iets waarheid voor mij bevat. Dus je kunt gerust zijn dat het diepst mogelijke niveau is bereikt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In gewaarzijn lost de vraag over wedergeboorte op, die is niet meer aan de orde.
In gewaarzijn is door mij vastgesteld dat dat de wijze is, waarop ieder mens hetzelfde is. Namelijk ziende de objecten en gewaarzijnde. Dan is de betekenis van 'zijn' helder.

Wat moet er nog wedergeboren worden als ik heb vastgesteld dat in gewaarzijn geen onderscheid te maken valt tussen Bassie en Marie? Daarnaast is de gehechtheid aan Bassie ook al weer lang geleden verdwenen. Anders zou ik geen Waarheid kennen. Waarheid kennen is de gehechtheid aan jezelf en de wereld opgeven.

En mocht ik wel wedergeboren worden dan heb ik geen herinnering meer aan Bassie. Gewaarzijn kan alleen in de actualiteit 'zijn', daar zijn geen herinneringen of toekomstverwachtingen. Dat wat herinneringen draagt is wat verschijnt: Bassie. Kijk naar wat er bij een zwaar dement mens gebeurd, alle herinneringen kwijt! Alleen herinneringen in mijn voorstellingswereld kan nog iets van ego bevatten.

Wie maakt onderscheid tussen de waarnemer en het waargenomene???
Wie maakt onderscheid tussen zijn en wordend, waarbij zelfs wordend niet zijnde kan worden en omgekeerd???
Wie spreekt er over een wereld ervoor en erna voor mensen die wel of niet 'aangekomen' zijn...
Wie loopt te stijgeren nog maar als ze het woordje 'ik' zien...
Sory, maar ik heb geen enkel probleem om mijn zelf opzij te zetten... Ik weet heel goed dat Marie maar een tijdelijke aardse verschijning is... Dat ik niet meer ben dan een radertje in het geheel, geen probleem mee...
Maar zou het kunnen dat dat radertje het geheel, het AL, in zichzelf heeft ontdekt en dus het 'ik' als de natuurlijkste, eenvoudigste en simpelste weg ziet naar het ZIJN... Iedereen, zonder ook maar de minste hulp uit de boekjes kan er toe komen en je spreekt over een oma, mensen die hun 'verstand', hun vermogen tot denken hebben verloren of nooit hebben gehad of slechts in heel beperkte mate... observeer hen en je zal veel meer leren over 'wat is' dan al die geleerde boekjes die zichzelf voortdurend op de borst kloppen dat ze het gevonden hebben...
Wie het kleine niet eert, en dat op alle gebied, is het grote niet weert...
Wie in het kind het wonder niet ziet zal het nergens vinden...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

...

Daarom is de aansporing ook niet iets te gaan onderzoeken wat je niet ziet, laat dat maar, de aansporing is niet om ergens naar te gaan verlangen, hopen dat iets zou bestaan of juist niet of om een nieuw verhaal erover te gaan aannemen. Dat is allemaal afleiding. De aansporing is: blijf jezelf toch niet steeds afleiden van waar het om gaat, ga het onderzoek aan naar de wezenlijkheid van dat ik, of ga gewoon lekker door met het uitleven er van, maar zoek dan een ander forum, want hier gaat het enkel om het onderzoeken ervan. Als je blijft draaien rond wat dat ik moet bereiken of welke banden het moet doorsnijden of onderhouden, dan blijf je er maar van uitgaan dat het er wezenlijk is, en blijf je maar vermijden dat uitgangspunt daadwerkelijk en wezenlijk te onderzoeken. Dan blijf je maar rond de pot draaien en je laten afleiden van waar je werkelijk toe aangezet wordt.

Ik blijf niets wezenlijk onderhouden... ik stel, met heel mijn wezen, enkel vast en daarbij heeft mijn 'ik' nooit in de weg gestaan... in tegendeel... Wat is, is...
Lees ook hiervoor 216 mijn antwoord op Bassie... Ik denk wel dat dat tot besluit kan dienen...
En AUB neem jouw onderzoeken niet voor de enige juiste, voor mij ga ik wel degelijk tot op het bot en heb ik nooit jullie voorstellingen zo maar afgewezen... Maar het komt mij meer en meer voor dat het jullie (ik noem geen namen) zijt die op de totaal verkeerde weg zitten en jullie zelf blaasjes wijsmaken...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het gaat er om dat Bewustzijn geen kenmerken heeft, dus relateren kun je het niet toedichten.

Jij kunt dat niet weten omdat je niks van bewustzijn af weet. Dus ik verzoek je om op je eigen terrein te blijven en 'ego te zien' bij anderen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik hanteer een vaststaande terminologie om geen verwarring te veroorzaken. Vandaar de bemerking dat jouw 'gewaarzijn' dezerzijds gewoon bewustzijn is.

Voor de goede orde om geen verwarring te veroorzaken:

Gewaarzijn is het gewaar zijn van het (onbepaald) zijn.

Bewustzijn is het bewust zijn van iets anders dan 'zijn', namelijk de vormen.

Waarmee gewaarzijn en bewustzijn twee verschillende begrippen zijn.
Bewustzijn is de relatie (of vermogen tot relateren) tussen waarnemer en waargenomene.

Waarheid is wéér wat anders, dat is het Absolute. Het relatie-loze.

[Bassie]

Op deze wijze is ook inzichtelijk dat we in een wereld van relaties (of verhoudingen) leven. Waarnemer en waargenomene hebben een relatie met elkaar, d.w.z. dat ze niet zonder elkaar kunnen bestaan.

Wat 'het waargenomene' is, dat weten we allemaal. Wat de waarnemer (gewaarzijn) is, dat is nu juist het verborgene.

Maar ook koud en warm (polariteiten) zijn gerelateerd. Koud en warm zijn gradaties van hetzelfde.


Waarheid is daarom ook een ander woord voor hetzelfde. Je kunt het echter niet denken, want denken is altijd denken óver iets.

Denken is per definitie 'ruimtelijk' en alles wat ruimte en plaats kent is relatief.
Het denken kan 'gewaarzijn' dan ook niet denken. Ergo: als ik gewaarzijn dénk dan raak ik het juist kwijt. Dan wordt gewaarzijn een voorstelling welke ik zelf schep.

Resumerend: het denken kan geen einde maken aan de zelf-illusie.