Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Dat verstand is een vermogen dat de aaneen geslotenheid van ervaring/beleving weet op te delen.
Dat is een aardig verschijnsel, maar het kan de complete waarheid niet omvatten.
Dat verstand is gekoppeld met geheugen, en weet daar een verhaal aan te hangen.
Dus het verhaal dat er speelt is altijd verleden.
Het verhaal is altijd nasleep.
Het wordt pijnlijk als er het geloof is aan het verhaal van een afgescheiden en verantwoordelijk ik versus de rest van de verschijnselen,
...terwijl de totaliteit,
dus het hele verschijnsel gebeuren inkluis je aanwezigheid, uit de opmerkzaamheid verloren raakt. (Vernauwing van focus.)

Ik denk dat je hier het 'complete' wil aanduiden als louter aanwezigheid. Ikzelf ervaar ook sterk het verlangen om 'geheel' te zijn, om dat te zijn waartoe het leven mij heeft laten beginnen.
Ik peuter niet meer in mijzelf maar leer te kijken naar het wonder waarin ik aanwezig ben, de wereld, de andere mensen, de aarde en alles wat krioelt van aanwezigheid in de kosmos.
Ja, het gaat voor mij over verhaal en droom dat mijn leven echt is.

Waar kom jij tot het besluit van afgescheidenheid en wat heeft dat met geloof te maken? Maak jij voor jezelf dat besluit of zie jij anderen dat maken? Zie je mij afgescheidenheid maken.

Mijn aanwezigheid in deze wereld, op deze aarde is mijn bestemming waar maken, echt maken, in de wereld zichtbaar maken. Wat heb ik er lang over gedaan om dat zo eenvoudig gebeuren zelf te leren dragen.
De droom is echt en echter dan het wakker zijn omdat er in de droom alleen maar reizen is in zien.
Maar het lichaam is bijzonder, zo bijzonder wat de ziel heeft weten maken om het nu, om dit moment te ervaren en te beleven.
Mijn lichaam en de droom maken mij geheel, zijn het geheel zoals het leven mij heeft laten beginnen in de wereld.

Ik ben verbonden in de geest van leven. Ik ben niet het geheel, ik ben in dit geheel en reis doorheen dat geheel naar mijn bestemming.
En mijn bestemming is één zijn met dit alles zoals alles één is met mij.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Dat verstand is gekoppeld met geheugen, en weet daar een verhaal aan te hangen.
Dus het verhaal dat er speelt is altijd verleden.
Het verhaal is altijd nasleep.

Wanneer ik de tijd zie als één, als een nu moment, dan is het verleden niet iets dan voorbij is en achter mij ligt maar een gebeuren dat ik heb onderhandelt met de wereld. De verhalen van mijzelf zijn de contracten die ik onderhandeld heb met anderen, met de wereld omtrent mijzelf.
Omdat de tijd nu is, kan ik met dat verleden onderhandelen voor een nieuw contract door het verlies of verdriet dat ik leed op te lossen, vrij te maken en mijzelf te helen.
Ik kan dat met de kracht van mijn ziel om in elk van die verhalen omtrent mijzelf te reizen. In die verhalen kan ik mijzelf van binnenuit vernieuwen, deconstrueren in het verhaal dat mijn echte leven is.
En omdat de tijd nu is, is ook de toekomst nu en ervaar ik mijn verhaal als bestemming. In die ervaring kan ik mij verheffen en alles één maken, het nu als één nu ervaren.
Mijn verhaal is nu en het is een verhaal van verheffen in ... blijheid, geluk.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Het verhaal is altijd nasleep.

Er zijn drie soorten spreken: spreken, zeggen en vertellen. Spreken is de verbale handeling, zeggen is woord geven aan wat in het hart leeft (spreken met hart) en vertellen, vertellen is de stem van de ziel.
Over de stem van de ziel wordt gezegd: "Als iemand God wil leren kennen, dat hij dan de stem leert van de ziel" (dat is Gods werkelijke wil).

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Er zijn drie soorten spreken: spreken, zeggen en vertellen. Spreken is de verbale handeling, zeggen is woord geven aan wat in het hart leeft (spreken met hart) en vertellen, vertellen is de stem van de ziel.
Over de stem van de ziel wordt gezegd: "Als iemand God wil leren kennen, dat hij dan de stem leert van de ziel" (dat is Gods werkelijke wil).

Dat is een mooie nuance die je aanbrengt, Looro.
Herkenbaar, dank je wel.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Dat zou verstand wel willen weten, wat er toekomstig ten tonele komt.
En verstand noemt dat een klotegevoel bij voorbaat,
een gevoel dat voorkomen moet worden,
hetgeen een vernauwend geloof is.
Of: er is nu helemaal geen ongeluk met een auto.

Zit volgens mij op een ietwat ander lijntje dan ik in de bedoeling had. ik had het niet over wat het verstand wil weten. Ik had het over wat mogelijk niet tot het verstand doordringt of er niet door begrepen wordt. Ik bedoelde te zeggen dat een verhaaltje over schuld en stommeling zijn gewoon doorspeelt wanneer de angel/wortel er niet werkelijk uit is en zich zal uiten op zekere momenten waarin dat zo te pas komt. Zo'n verhaaltje kan ook zo weer wegzakken uit je bewustzijn wanneer de stress situatie voorbij is. Dat wegzakken wil echter niet zeggen dat het zich ook heeft oplost. Ik vergelijk het maar even met een bv een likdoorn. Wanneer er druk op dingske komt doet dat pijn, wanneer de druk verdwijnt verdwijnt ook de pijn, terwijl de likdoorn er gewoon nog zit. Is de likdoorn weg dan kan er ook geen pijn meer ontstaan op die plek.

Om nog even verder te borduren op het verhaaltje van de likdoorn. Nu is het zo dat sommige mensen vergeten dat er ergens een likdoorn aan de tenen zit wanneer ze ontspannen op de bank zitten met alle gevolgen van dien wanneer ze gaan staan, dan is het:" au, au, au, ik moet toch eens iets doen aan de oorzaak van die stekende pijn." Waarbij er zijn die nog niet in de gaten hebben dat er ergens een likdoorn zit, of diegenen die wel in de gaten hebben dat er ergens een likdoorn zit, maar ondertussen niet het benul hebben dat er iets aan gedaan kan worden omdat het helemaal oké is dat die likdoorn er zit, dat zijn de echt stommen m.i...... (een beetje in een bredere verband zien, als in metafoor, zou helpend zijn, dank u.)

Is dit een beetje duidelijk ?

Nee, voor de rest snap ik geen reet van je uitleg dus ik hou het simpel bij mijn eigen idee; geen verhaaltje dat nog leeft => geen nasleep en vise versa. Of in het kader van de metafoor; geen likdoorn, geen pijn en vise versa.

Verder ga ik voor mezelf nog even terug naar het begin.

Oorspronkelijk geplaatst door boinkieval

Die andere manier is vanuit het verloren kindzijn denk ik, en zo nu en dan en soms wat vaker val ik daar wel in terug.
Er doorheen en zien dat het niet nu is helpt me dan wel.

Die laatste zin blijft kraken. Er doorheen en zien dat het niet nu is werkt niet. Het werkt niet omdat wanneer er een verhaaltje over verloren kindzijn (likdoorn) speelt dat in het moment, oftewel het nu speelt.

Concluderend is dat 'niet nu' een vorm van ontkenning van het nu waarin een verhaaltje over verloren kindzijn speelt.

Volgens mij is het enige wat uiteindelijk helpt; je herinneren dat het slechts een verhaaltje is wat jijzelf hebt voorgehouden. Er bestaat niet zoiets als een verloren kindzijn tenzij je geloof hecht aan een verloren kindzijn en/of andere zaken.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Waar kom jij tot het besluit van afgescheidenheid en wat heeft dat met geloof te maken?

Ik werd daarmee geconfronteerd.
Door de mensenwereld om mij heen.
En heb dat jaren lang als de enige mogelijkheid beschouwd.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Volgens mij is het enige wat uiteindelijk helpt; je herinneren dat het slechts een verhaaltje is wat jijzelf hebt voorgehouden. Er bestaat niet zoiets als een verloren kindzijn tenzij je geloof hecht aan een verloren kindzijn en/of andere zaken.

Wat ook helpt is je herinneren aan het levende feit dat je nu bent.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Wat ook helpt is je herinneren aan het levende feit dat je nu bent.

Iets gemist of niet duidelijk?

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Iets gemist of niet duidelijk?

Nee, dankjewel.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Nee, dankjewel.

Gelukkig maar dan, ik kreeg namelijk, nav je reaktie, het idee dat je wat ik schreef niet helemaal begrepen had.

Toedeloe en tot de volgende keer dan maar weer WiNk