Shankara

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik blijf niets wezenlijk onderhouden... ik stel, met heel mijn wezen, enkel vast en daarbij heeft mijn 'ik' nooit in de weg gestaan... in tegendeel... Wat is, is...
Lees ook hiervoor 216 mijn antwoord op Bassie... Ik denk wel dat dat tot besluit kan dienen...
En AUB neem jouw onderzoeken niet voor de enige juiste, voor mij ga ik wel degelijk tot op het bot en heb ik nooit jullie voorstellingen zo maar afgewezen... Maar het komt mij meer en meer voor dat het jullie (ik noem geen namen) zijt die op de totaal verkeerde weg zitten en jullie zelf blaasjes wijsmaken...

Marie.
Jij bent in jouw zoektocht uitgekomen bij de bron van alles wat veranderlijk, bewegelijk, wordend , bestaand , scheppend en vergankelijk is.. (Ik) Zijn. Alles en niks komt op en valt vroeg of laat weer terug tot dat Zijn.
Alle argumentatie kun je vangen, ervaren, wegzetten en rechtzetten in dat perspectief van Zijn, punt.

Radicaal, deugdelijk, gedegen, 'diep zelfonderzoek daarentegen, gaat verder (Vangt aan) op het punt waar de beleving verbonden of een te zijn met al wat is, niet toereikend is om de ondervinding van aannemelijkheid daarvan te kunnen blijven ondersteunen.

Dus, tot het punt van inzichtelijke beleving waar jij zo vol van bent, daar heb je 100% gelijk in het zien en kennen van dat welhaast concrete perspectief. Voorbij dat perspectief van 'ervaren en beschouwen.. verliest het alle werkelijkheid en zin. Net voorbij dat perspectief van ogenschijnlijke werkelijkheid en zin, is waar het zelfonderzoek waar hier zo op gehamert wordt een beetje op aan tracht te sturen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Op deze wijze is ook inzichtelijk dat we in een wereld van relaties (of verhoudingen) leven. Waarnemer en waargenomene hebben een relatie met elkaar, d.w.z. dat ze niet zonder elkaar kunnen bestaan.

Wat 'het waargenomene' is, dat weten we allemaal. Wat de waarnemer (gewaarzijn) is, dat is nu juist het verborgene.

Maar ook koud en warm (polariteiten) zijn gerelateerd. Koud en warm zijn gradaties van hetzelfde.

Waarheid is daarom ook een ander woord voor hetzelfde. Je kunt het echter niet denken, want denken is altijd denken óver iets.

Denken is per definitie 'ruimtelijk' en alles wat ruimte en plaats kent is relatief.
Het denken kan 'gewaarzijn' dan ook niet denken. Ergo: als ik gewaarzijn dénk dan raak ik het juist kwijt. Dan wordt gewaarzijn een voorstelling welke ik zelf schep.

Resumerend: het denken kan geen einde maken aan de zelf-illusie.

Het denken is de zelf-illusie en daarom dat je verder moet gaan... nl. Leven en niet denken te Leven...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Marie.
Jij bent in jouw zoektocht uitgekomen bij de bron van alles wat veranderlijk, bewegelijk, wordend , bestaand , scheppend en vergankelijk is.. (Ik) Zijn. Alles en niks komt op en valt vroeg of laat weer terug tot dat Zijn.
Alle argumentatie kun je vangen, ervaren, wegzetten en rechtzetten in dat perspectief van Zijn, punt.

Radicaal, deugdelijk, gedegen, 'diep zelfonderzoek daarentegen, gaat verder (Vangt aan) op het punt waar de beleving verbonden of een te zijn met al wat is, niet toereikend is om de ondervinding van aannemelijkheid daarvan te kunnen blijven ondersteunen.

Dus, tot het punt van inzichtelijke beleving waar jij zo vol van bent, daar heb je 100% gelijk in het zien en kennen van dat welhaast concrete perspectief. Voorbij dat perspectief van 'ervaren en beschouwen.. verliest het alle werkelijkheid en zin. Net voorbij dat perspectief van ogenschijnlijke werkelijkheid en zin, is waar het zelfonderzoek waar hier zo op gehamert wordt een beetje op aan tracht te sturen.

Voorbij dat perspectief is er 'niets dat alles is' en dat altijd en opnieuw verschijnt en verdwijnt... en zich dus enkel laat kennen via wat verschijnt en later verdwijnt om opnieuw te verschijnen...
Wat wil je meer weten...?
Je kunt verstandelijk niet meer weten, je kunt intuitief, instinctief door het te zijn het meer en meer worden...
Dat is wat ik noem de bestaande aardse banden die elk mens vastbindt op aarde overstijgen...
En je moet je inderdaad zoveel mogelijk en steeds meer ontdoen van die banden door ze te doorzien, maar verstandelijk weten wat er daarna is kun je niet...

Dat is alleen maar een illusie, dat is zichzelf voor de gek houden...
Dat is zeggen : 'ik ben een mens maar ik weet dat ik dat niet ben'

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het denken is de zelf-illusie en daarom dat je verder moet gaan... nl. Leven en niet denken te Leven...

Nee. Het denken is niet de zelf-illusie. De illusie bestaat (op menselijk niveau) uit het "ik en de ander". Wie dat begrijpt heeft een mooi begin, want dan wordt duidelijk dat we 'ik' worden in het aanschouwen van de ander.

Het is nog maar slechts een begin, een slag welke ik zo'n 40 jaar terug heb gemaakt. Het zet je op 'het pad'.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voorbij dat perspectief is er 'niets dat alles is' en dat altijd en opnieuw verschijnt en verdwijnt... en zich dus enkel laat kennen via wat verschijnt en later verdwijnt om opnieuw te verschijnen...
Wat wil je meer weten...?
Je kunt verstandelijk niet meer weten, je kunt intuitief, instinctief door het te zijn het meer en meer worden...
Dat is wat ik noem de bestaande aardse banden die elk mens vastbindt op aarde overstijgen...
En je moet je inderdaad zoveel mogelijk en steeds meer ontdoen van die banden door ze te doorzien, maar verstandelijk weten wat er daarna is kun je niet...

Dat is alleen maar een illusie, dat is zichzelf voor de gek houden...
Dat is zeggen : 'ik ben een mens maar ik weet dat ik dat niet ben'

Kun je lucht (Zuurstof) denken of bedenken Marie? Dat is eenvoudig onmogelijk..
Elke proces elke cel van het lichaam (wording van groei of verval) heeft zuurstof/lucht nodig om te kunnen functioneren, maar de lucht heeft het lichaam niet persé nodig om te kunnen zijn wat het is. Het denken, voelen, de zintuigen, instinct en zelfs intuïtie zijn feitelijk die processen en cellen die alleen kunnen functioneren omdat die niet te bedenken lucht of zuurstof er is. De eigenaardigheid dus die zuurstof/lucht te zijn i.p.v. die cellen en processen, is waar het duiden zich toe rangschikt zoals dat op dit forum wordt voorgestaan. Dus, voorbij perspectieven van cellen en processen, en de werkzaamheid daarvan.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is zeggen : 'ik ben een mens maar ik weet dat ik dat niet ben'

Non-dualistische woorden.

Mens, persoon, ego komen en gaan , dus verschijnselen.
De rechterhand en wegwijzers naar wat Werkelijk is.
En Zien wat je niet bent. Wat overblijft is Liefde.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

Non-dualistische woorden.

Mens, persoon, ego komen en gaan , dus verschijnselen.
De rechterhand en wegwijzers naar wat Werkelijk is.
En Zien wat je niet bent. Wat overblijft is Liefde.

Als er nu iets zuiver gevoel en geen inbeelding is, dan is het juist Liefde...
Liefde kan niet gedacht worden; Liefde is en dat kunnen we altijd en overal tegenkomen, ten minste als we ons er open voor stellen... en ons niet laten overmannen door ons verstand met zijn leugens, ook wat liefde betreft, en zijn onwetendheid...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Nee. Het denken is niet de zelf-illusie. De illusie bestaat (op menselijk niveau) uit het "ik en de ander". Wie dat begrijpt heeft een mooi begin, want dan wordt duidelijk dat we 'ik' worden in het aanschouwen van de ander.

Het is nog maar slechts een begin, een slag welke ik zo'n 40 jaar terug heb gemaakt. Het zet je op 'het pad'.

Hoe dikwijls moet ik nog zeggen dat het niet 'ik' en 'de ander' is... Dat 'ik' hier niet gezien wordt als een afscheiding van de rest...
Zoals ik al gezegd heb ; 'ik' is de buiknagel die mij met het geheel, het Al verbdindt en dat gaat, niet afgescheiden maar in éénheid op voor ieder van ons...
Als jij op dat niveau zit dan ben jij gewoon één met de rest en dat ervaart jij in jezelf waardoor jij één bent met de ander...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Kun je lucht (Zuurstof) denken of bedenken Marie? Dat is eenvoudig onmogelijk..
Elke proces elke cel van het lichaam (wording van groei of verval) heeft zuurstof/lucht nodig om te kunnen functioneren, maar de lucht heeft het lichaam niet persé nodig om te kunnen zijn wat het is. Het denken, voelen, de zintuigen, instinct en zelfs intuïtie zijn feitelijk die processen en cellen die alleen kunnen functioneren omdat die niet te bedenken lucht of zuurstof er is. De eigenaardigheid dus die zuurstof/lucht te zijn i.p.v. die cellen en processen, is waar het duiden zich toe rangschikt zoals dat op dit forum wordt voorgestaan. Dus, voorbij perspectieven van cellen en processen, en de werkzaamheid daarvan.

Guido kun jij het diepste innerlijke van mij zien??? En dan spreek ik niet over mijn lichaam, mijn handelingen, mijn hart, het toneelspelen dat ik al of niet doe...
Heb jij ooit dat diepste innerijke gezien wat maakt dat een levend wezen levend is???Oké, levende verschijningsvormen kun je ontleden, zijn houding, zijn handelen... Maar heb jij ooit gezien wat maakt dat leven leven is???

Oorspronkelijk geplaatst door marie

.... ten minste als we ons er open voor stellen... en ons niet laten overmannen door ons verstand met zijn leugens, ook wat liefde betreft, en zijn onwetendheid...

Die liefde is dus voorwaardelijk. Vanwege dat er eveneens een onvoorwaardelijke liefde is spreken we net als bij bewustzijn en Bewustzijn over liefde (voorwaardelijke) en Liefde (onvoorwaardelijke).

Gezegd wordt 'Liefde is wat je bent' en dat is inwisselbaar met Bewustzijn want Bewustzijn is wat je bent. Evenzo met Waarheid, want Waarheid is wat je bent. Daar kom je dus achter door dat (bewustzijn, liefde, of waarheid) als subjectieve beleving achter je te laten. Dus niks open stellen...

Kortom overal zit er een 'ik' tussen als zijnde de voorwaarde scheppende. Ergo er is een 'ik' teveel.