Het Thomas Evangelie

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door ?

De waarnemer IS het waargenomene, er is er maar EEN.
Nu bedoel ik met waarnemer niet de ego-beweging, maar datgene wat "ziet".Zonder persoonlijke invulling of intepretaties.

Hier hoor ik Krisnamurthi, ik weet dat het één is, maar om erover te kunnen praten (schrijven) heb ik toch woorden nodig.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Dat is alles?
Dan beleef ik dus dagelijks allerlei 'verlossingen' ?

Wat ik me wel afvraag: Wie of wat is die innerlijke toeschouwer?
Hoe zou jij dat defini?ren?

Ja, misschien wel. Denk jij dat het een toestand is van "eeuwige verlossing"? Ik denk dat je dat van moment tot moment realiseert.
M.i. bestaat er geen verlicht persoon, maar is er verlicht handelen.
En die momenten ken ik ook. Ik ervaar vaak momenten dat mijn geest volledig stil is, m.a.w. er zijn dan geen of zeer weinig gedachten.
Deze perioden kunnen soms wel een uur duren. In de tijd tussen 2 gedachten ervaar ik m.i. mijn ware natuur.

Ik heb ooit een cursus gedaan waarin (o.a.) de "innerlijke toeschouwer" kon worden "ervaren". Je stelt jezelf bijv. voor wanneer je een jaar of 5 bent, je ziet jezelf in een bepaalde sitatie (verjaardag?) dan zie je jezelf wanneer je een jaar of 10 bent, cq. 15 of 20. Wie was jij in al die gevallen? Wat is de enige constante?

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door ?

Ik kan op dit moment even niks anders vinden dat omschrijft wat ik precies bedoel met hoger doel.

Misschien ook gewoon Dat Wat Is?

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Eigenlijk speel ik al jaren geen instrument meer.
(Hahaha...tegenwoordig speel ik nogal eens vaak op mijn poot...)
Ik ben jong begonnen met orgel spelen en les...jaaaaaaaaaaren.
Dit is vooral een solo-instrument.
Ik zou wel graag piano willen spelen eigenlijk.
Daarna nog gitaar en dwarsfluit tot ongeveer tien jaar terug...die liggen ergens op zolder...dik onder het stof...en een uitgebreid keyboard...ligt ook nog ergens...
De menselijke stem is misschien wel het mooiste instrument, ik zong ook altijd graag en veel.
Wat leuk lijkt me dat trouwens leuk zo'n gelegenheidskoortje.

Muziek maken met kinderen was altijd een waar feest :-)

Alles in verleden tijd? Wat zou je nu willen? Ik heb mijn hele leven graag gezongen maar ben pas een paar jaar geleden begonnen les te nemen, en ik beleef er nog steeds zo ontzettend veel plezier aan. Voor ik het weet is het uur weer voorbij en sta ik beteuterd buiten. Ik weet niet waarom ik het niet eerder deed. Het was nodig dat een paar mensen tegen me zeiden dat het iets voor mij zou zijn, en toen heeft dat idee nog een jaartje of zo liggen sudderen en ineens was het zo ver. Ik kan je dus vanuit eigen ervaring aanraden om die oude instrumenten eens van zolder te halen en te kijken of dr nog muziek in zit :-) Zeker piano/keyboard, ik wou dat ik dat kon. Ik probeer het wel, maar heb geen les, dus ik hang al 2 jaar op Alfreds Piano Methode voor Volwassenen, deel 1, bladzijde 46

Ik ben overgestapt op klassiek en oefen nu de alt van de Mozart nocturnes, en dan straks samen met 5 anderen gaan we dat dan 3stemmig ten gehore brengen. Vind ik nu al leuk.

Nu...vind ik het vaak echt heel lastig om gewoon rustig naar muziek te luisteren...echt luisteren dan h?.
Heb jij dit ook?

Ik heb dit geloof ik nooit gekund. Niet thuis of zo. Maar in de auto wel. Dan is er ook niet veel anders te doen. Als er op een kerstmarkt een koortje staat, ben ik daar niet weg te slaan. Live luisteren vind ik weer anders dan van een cd. Misschien Glans, als je weer muziek gaat maken, dat luisteren dan ook weer anders wordt?

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Het zwaard trekken lukt nog wel.
Maar het zwaard worden?
Volgens mij gaat dat niet, omdat ik dat altijd al was en ben.
Ik kan toch niet worden wat ik al ben?

Maar kun je dat ook ervaren? Of af en toe?

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Vergeven is idd een geschenk voor jezelf. Het onthuld een ware kracht in jezelf.
Het maakt vrij.
Het is m.i wel nodig dat je datgene wat om vergeving vraagt zonder je eigen geconditioneerde gedachten kunt zien.
Ik doel hier op de 'onschuld' die ik dan kan zien.

Ik las een interessant artikel over vergeven en hoop opgeven. "Veel mensen zijn jarenlang bezig met het herformuleren van hun verleden. Ze zijn druk doende met het ombouwen van jaren die ze als een mislukking beschouwen. Op die manier leef je het leven achterstevoren. Het vervelende hiervan is, dat het leven de eigenschap heeft om juist die dingen te gaan herhalen in de dag van vandaag. In feite herhaalt het verleden zich dan dus in het heden. Vandaar het belang om het verleden een goede plek te kunnen geven. Om het af te kunnen sluiten. Je zult moeten rouwen. Dit rouwproces kun je zien als het leegdrinken van een hele zure beker wijn. Zorg ervoor dat je de hele beker leegdrinkt, want anders zal ook de nieuwe wijn zuur worden. Als je de beker helemaal leeggedronken hebt en alle bijbehorende emoties doorleefd hebt, kun je een nieuwe persoonlijke verhouding aangaan met het verleden. Denk niet dat het nooit meer verdriet of pijn zal doen. Maar het kan eventueel een bron van een nieuwe en rijpere ervaring worden. Je kunt uiteindelijk persoonlijk verder komen zelfs met de meest verschrikkelijke ervaringen." Irene Dorrestijn

Ik besef dat dit ook weer gaat over je IK, maar ik denk dat een gefrustreerd ik-je nooit "de waarheid" kan vinden, niet vrij kan zijn.
Ik denk dat een gefrusteerd ikje eerst in zekere mate gezond moet worden, alvorens je hem al los zou kunnen laten......

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Glans

De logion die je hier noemt, is mooi.
Ik lees/hoor/versta er iets anders in dan de duiding die jij eraan geeft.
Voor nu laat ik de woorden graag staan zoals de vertaling ze aan ons geeft...zonder interpretatie...mooi zoals ze zijn...

Voel je vrij om jouw interpretatie te geven Glans, dit is mijn interpretatie maar ik ben ook benieuwd naar de jouwe!

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Maar dan is het voor mij niet dat je wordt wat je al was, maar zie ik dat als weten en vergeten wat je bent.

Iets worden is voor mij iets tijdelijks.
Ik word geboren, ik word moeder, ik word oud, ik word wakker..etc.
(Goed h?? allemaal zonder 't' )

Zou je niet beter kunnen zeggen; er is wakker worden, en er is ouder worden, enz., alleen al om niet elke keer vanuit je ikje te praten? Op die manier wordt het waarnemen gebaseerd op een gebeurtenis i.p.v. op de persoon.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Welke instrumenten speel(de) je trouwens?

Ik wil nog graag reageren op Glans op die lege ruimte tussen mensen. In die lege ruimte heb ik vaak ervaren zoals Jezus zegt: waar 2 of meer in mijn naam verenigd zijn, daar ben ik in hun midden. In de niet oordelende aanwezigheid bij bijvoorbeeld een lijdende mens, je samen kunt versmelten. En ook dat juist dat een helend proces kan starten, omdat alleen daardoor al de verschrikkelijke eenzaamheid is opgeheven waarin iemand kan verkeren die in deze eenzaamheid of verlatenheid verkeert. Dat versmelten heeft er m.i. mee te maken dat vreugde en verdriet uit dezelfde Bron komen. Wie niet oordeelloos aanwezig kan zijn bij de lijdende mens, wie daarmee dus de verbondenheid ontwijkt door bijvoorbeeld het lijden denkend te verklaren en vanuit die gedachten de relatie aangaat, ontkent daarmee de realiteit van die lijdende medemens. Dan ben je niet verbonden met die medemens en daarom ook niet met de Bron. Maar andersom, als je in de oordeelloze stilte aanwezig bent bij die medemens, kun je juist dan de gezamenlijk gedeelde versmelting met de Bron ervaren. Dat is dan die bijzondere serene sfeer die je soms juist te midden van ellende kunt ervaren.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

De uitspraken, Jezus in de mond gelegd, dienen altijd een doel zoals hier de twee naturenleer in overeenstemming te brengen met een non-dualtische opvatting. Of de werkelijkheid nu duaal is of non-duaal is een speculatie waarover geen afdoende uitspraak kan gegeven worden, niet door een evangelie, niet door een wetenschap, niet door ervaring noch door inzicht.

Ik zie de 'gnostische' bewerkingen als geschreven vanuit non-duaal perspectief, vanuit Eenheid met eeuwigheidswaarde. Niet ingegeven door tijd, ruimte of institutioneel belang.
Ook al zou Jezus de uitspraken in de mond zijn gelegd dan nog zie ik daarin geen gediend belang, ik zie Jezus als gerealiseerde spreken. Omdat ik meen dat hij dat, gezien z'n levenswandel, ook was vermoed ik zomaar met zijn werkelijke uitspraak te maken te hebben.