Afgerond?

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Dit niets met Afgerond, Gedegen Zelfonderzoek te maken heeft?

Als het hulp betreft bij zelfonderzoek kan ik veel door de vingers zien. Dat ligt anders bij het leuteren om het leuteren, vaak overduidelijk uit een soort van verveling omdat er niks op de TV is of omdat je aanspraak c.q. piespaal naar volleybal moet. Er worden dan systematisch quotes afgestroopt om te mauwen omdat diegene daarover kennelijk een betere gedachte heeft te melden dan al geventileerd.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als het hulp betreft bij zelfonderzoek kan ik veel door de vingers zien. Dat ligt anders bij het leuteren om het leuteren, vaak overduidelijk uit een soort van verveling omdat er niks op de TV is of omdat je aanspraak c.q. piespaal naar volleybal moet. Er worden dan systematisch quotes afgestroopt om te mauwen omdat diegene daarover kennelijk een betere gedachte heeft te melden dan al geventileerd.

Waar mauw je dan over..........

Door het gegeven bleef het bij het toppic.
En heb het tegen Ulla!

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als het hulp betreft bij zelfonderzoek kan ik veel door de vingers zien. Dat ligt anders bij het leuteren om het leuteren, vaak overduidelijk uit een soort van verveling omdat er niks op de TV is of omdat je aanspraak c.q. piespaal naar volleybal moet. Er worden dan systematisch quotes afgestroopt om te mauwen omdat diegene daarover kennelijk een betere gedachte heeft te melden dan al geventileerd.

Ulla reageer maar niet op mijn bijdrage, ik heb geen zin in dat gemauw van Laurens tussendoor.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Ulla reageer maar niet op mijn bijdrage, ik heb geen zin in dat gemauw van Laurens tussendoor.

Zich niet inmengen kan handig zijn om het proces niet te verstoren wat gaande is tussen twee mensen. Maar dat geldt niet in elk geval. Hulp en zeker hier hoeft ook niet persoonsgebonden zijn. Juist niet.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Waar waar?
Ikke nie
(mindfuck, aan de haal?)

Bericht 204?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat ik wel wat (andere) hulp had kunnen gebruiken was overigens een constatering achteraf. Zo stelde je wel een zinnige vraag, kun je überhaupt een situatie niet accepteren. Ja dat kan, want het zijn gedachten die je omtrent de situatie vormt en welke je dus kunt onderzoeken op waarheid. Een situatie niet accepteren kan ook overigens ook betekenen dat je eventueel nodige actie onderneemt (indien mogelijk) waardoor betere omstandigheden ontstaan.

Ulla, jij was degene die de vraag(in eerste instantie) niet interessant vond. Misschien ter verduidelijking, maar accepteren betekent(voor mij) niet goedkeuren. Daarom zeg ik ook, we praten langs elkaar heen. Accepteren staat(voor mij) voor aanvaarden. En je kunt niet anders dan aanvaarden wat (reeds) IS. Je kunt er van alles van vinden, leuk of niet, goedkeuren of afkeuren, maar het IS al. Je zou ook kunnen zeggen accepteren betekent zien dat er ( nu eenmaal) IS wat er IS. Een situatie niet accepteren kan derhalve dus niet. Nogmaals, het IS er immers al? Misschien is een voorbeeld makkelijker. Stel je partner overlijdt. In spreektaal kunnen we dan zeggen, ik kan zijn dood moeilijk ( of niet) accepteren. Maar hij IS dood. Dus feitelijk is de kwestie van al of niet accepteren in het geheel niet aan de orde. Het zijn nu juist de gedachtes erover dat iets niet (of juist wel) zo moe(s)t zijn die je op waarheid zou kunnen onderzoeken. Iets wel of niet KUNNEN accepteren, heeft niks te maken met het accepteren waaraan ik refereer(de).

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dit topic heeft niet als onderwerp zelfonderzoek maar 'Afgerond?' onder de algemene titel 'Gedegen zelfonderzoek' en wat je schrijft gaat over je behoefte aan verhalen en opsmuk. Geen het gedegen zelfonderzoek betreffende vragen maar bovenal toont het je betwerigheid ten overstaande van degenen die in dat gedegen zelfonderzoek toch overduidelijk veel verder zijn gevorderd dan jij.

Als je het hebt over vorderingen (kunnen) maken, dan heb je het over jezelf kunnen verbeteren. Ik zie niet wat dat te maken heeft met gedegen zelfonderzoek om over afronding nog maar te zwijgen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ulla, jij was degene die de vraag(in eerste instantie) niet interessant vond. Misschien ter verduidelijking, accepteren betekent
voor mij ook niet goedkeuren. Daarom zeg ik ook, we praten langs elkaar heen. Accepteren staat(voor mij) voor aanvaarden. En je kunt niet anders dan aanvaarden wat (reeds) IS. Je kunt er van alles van vinden, leuk of niet, goedkeuren of afkeuren, maar het IS al. Je zou ook kunnen zeggen accepteren betekent zien dat er ( nu eenmaal) IS wat er IS. Een situatie niet accepteren kan derhalve dus niet. Nogmaals, het IS er immers al? Misschien is een voorbeeld makkelijker. Stel je partner overlijdt. In spreektaal kunnen we dan zeggen, ik kan zijn dood moeilijk ( of niet) accepteren. Maar hij IS dood. Dus feitelijk is de kwestie van al of niet accepteren in het geheel niet aan de orde. Het zijn nu juist de gedachtes erover dat iets niet (of juist wel) zo moe(s)t zijn die je op waarheid zou kunnen onderzoeken. Iets wel of niet KUNNEN accepteren, heeft niks te maken met het accepteren waaraan ik refereer(de).

De vraag van acceptatie was voor mij in begin juist wel van "belang", want
het had met mijn geworstel te maken. Je kunt wel degelijk een situatie die onomkeerbaar is niet accepteren. (en ik bedoel ook niet goed of afkeuren).
Al dan niet tijdelijk. En met allerlei nuances en vanuit allerlei motieven. In sommige situaties is dat zelfs een soort van overlevings instrument. Bv. omdat een gegeven (nog) te hard binnenkomt. Aangezien jij van mening hierin verschilt oftewel een andere beleving daarin hebt zijn dat dus allemaal veranderlijke gedachten of toestanden. Voor onderzoek vatbaar.
En voor zover ik het nu bekijk heeft acceptatie iets met je brein en gedachten te maken maar niet met absolute (onveranderelijke) waarheid. In die zin vind ik het idd niet meer interessant of ik een situatie wel of niet zou moeten accepteren.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De vraag van acceptatie was voor mij in begin juist wel van "belang", want
het had met mijn geworstel te maken. Je kunt wel degelijk een situatie die onomkeerbaar is niet accepteren. (en ik bedoel ook niet goed of afkeuren).
Al dan niet tijdelijk. En met allerlei nuances en vanuit allerlei motieven. In sommige situaties is dat zelfs een soort van overlevings instrument. Bv. omdat een gegeven (nog) te hard binnenkomt. Aangezien jij van mening hierin verschilt oftewel een andere beleving daarin hebt zijn dat dus allemaal veranderlijke gedachten of toestanden. Voor onderzoek vatbaar.
En voor zover ik het nu bekijk heeft acceptatie iets met je brein en gedachten te maken maar niet met absolute (onveranderelijke) waarheid. In die zin vind ik het idd niet meer interessant of ik een situatie wel of niet zou moeten accepteren.

Alles wat verschijnt is tijdelijk. Jij hebt honden. Vandaag is je hond vervelend. Hij doet iets ondeugends. Maar hij kan morgen (weer) hartstikke lief en gehoorzaam zijn. Hij is niet altijd vervelend. Maar als hij nu, op dit moment vervelend is, dan is dat wat er is. Hij heeft bv je nieuwe schoenen aangevreten. Dan kun je natuurlijk zeggen, dat accepteer ik niet. En actie ondernemen om te voorkomen dat het weer gebeurt. Hem bestraffen, je schoenen beter opruimen, whatever. Maar dat doet niks af aan het gegeven dat je met een paar kapotte schoenen zit. Dat is, zoals je zelf zegt, onomkeerbaar. Daar valt niks meer aan te veranderen. Daar is niks tijdelijks aan. Ze blijven aangevreten. Je kunt ermee naar de schoenmaker gaan, maar het zullen nooit meer de mooie nieuwe schoenen worden als voorheen. Snap je het verschil?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

De vraag van acceptatie was voor mij in begin juist wel van "belang", want
het had met mijn geworstel te maken. Je kunt wel degelijk een situatie die onomkeerbaar is niet accepteren. (en ik bedoel ook niet goed of afkeuren).
Al dan niet tijdelijk. En met allerlei nuances en vanuit allerlei motieven. In sommige situaties is dat zelfs een soort van overlevings instrument. Bv. omdat een gegeven (nog) te hard binnenkomt. Aangezien jij van mening hierin verschilt oftewel een andere beleving daarin hebt zijn dat dus allemaal veranderlijke gedachten of toestanden. Voor onderzoek vatbaar.
En voor zover ik het nu bekijk heeft acceptatie iets met je brein en gedachten te maken maar niet met absolute (onveranderelijke) waarheid. In die zin vind ik het idd niet meer interessant of ik een situatie wel of niet zou moeten accepteren.

Iets wel of niet accepteren is alleen aan de orde als er sprake is van een jij of ik. Anders is er simpelweg de gegeven omstandigheid die volledig acceptabel/aanvaardbaar is. Voor niemand. Anders kan ik het nu niet uitleggen.