Wat bent jij?

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is niet eens goed of fout. Ego is gedoemd te dwalen in de illusies totdat hij zichzelf er uit bevrijd. Ik haak gewoon maar weer iedere keer aan bij dat ego van jou of van Laurens.

Je hebt mazzel dat er maar weinigen zijn die hier aan gedegen zelfonderzoek doen en die je nog wat op de mouw kunt spelden. Diegenen die dat wel doen behoeven geen tegenreactie meer van mij, die doorzien dat zelf wel. Maar het zijn dezelfden die geen behoefte meer hebben aan al dat egogedoe en ondertussen al afgehaakt hebben hier nog te reageren. Ik als forumeigenaar ben tot je veroordeeld.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hebt mazzel dat er maar weinigen zijn die hier aan gedegen zelfonderzoek doen en die je nog wat op de mouw kunt spelden. Diegenen die dat wel doen behoeven geen tegenreactie meer van mij, die doorzien dat zelf wel. Maar het zijn dezelfden die geen behoefte meer hebben aan al dat egogedoe en ondertussen al afgehaakt hebben hier nog te reageren. Ik als forumeigenaar ben tot je veroordeeld.

Nou, dan ban je me toch? En dan definitief. In jouw ogen ben ik zo contraproduktief als maar zijn kan. Dan kan je wellicht nieuwe gebruikers aantrekken die in katzwijm liggen voor jouw 'waarheid'.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Nou, dan ban je me toch? En dan definitief. In jouw ogen ben ik zo contraproduktief als maar zijn kan. Dan kan je wellicht nieuwe gebruikers aantrekken die in katzwijm liggen voor jouw 'waarheid'.

Je vliegt er zonder pardon uit wanneer je hier zelfonderzoek gaat frustreren, daarover kan ik kort zijn.

Je 'wilt' het niet begrijpen omdat je aan je eigen gedachten de voorkeur geeft namelijk dat het 'mijn' waarheid is. Het gaat mij niet om 'mijn' waarheid maar om Waarheid en ja daarheen zou ik anderen willen begeleiden en die zijn er niet, af te meten aan de hoeveelheid weerstand. Dat begeleiden is door te stimuleren zelfonderzoek te gaan doen want het moet allemaal zelf ontdekt worden en niet door mij voorgeschreven. Maar jouw ego behept met denkbeelden van kennelijk toehoorders die in kattezwijm liggen verhinderd dat. Over spiegelen gesproken, dat je graag hebt dat anderen voor je in kattezwijm liggen, en je krijgt opnieuw de terugspiegeling van puur en alleen jou zelf, want niets hier heeft daaraan behoefte, maar je ziet niet eens wat je ego met je doet.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik schreef dat ik niet weet wat je bedoelt met 'En daar zijn we weer aanbeland bij het oppervlakkige (ego) geneuzel...'. Je quote niet iemand in het bijzonder dus weet ik niet tegen wie je het hebt? Wij hadden het over oppervlakkigheid en diepgang. Tegemoetkomende aan je antwoord schrijf ik vast wat ik onder oppervlakkig geneuzel en diepgang versta zodat dat tenminste duidelijk is.

Eensgezindheid en/of gelijkgestemdheid is niet datgene wat ik bedoel met 'wij zijn niet datgene waarin wij verschillen'. Eensgezindheid en/ of gelijkgestemdheid kan ineens weer veranderen, dus dat gaat ook over verschillen (of kunnen verschillen) en van verschillen kan gezegd worden dat wij die niet zijn.

Het verschil tussen mij en Theo is iets wat je onmiddellijk kunt doorzien wanneer je gedegen zelfonderzoek hebt gedaan. Nu je dat kennelijk niet kunt wijs ik je op verschillen waar ego de motivator is, dan doen we tenminste, in de zin van zelfkennis dan maar, nog iets nuttigs op dit forum.

Als ik niet weet waar jij het over hebt dan bestaat er de mogelijkheid je beter uit te drukken dan wel dat wat je zegt nader uit te leggen. Ik ben niet zo van dat 'jammer dan'.

Ook als je bedoelt dat persoonlijke verhalen uitdrukken wat wij zijn dan is dat een contradictio in terminis omdat dat persoonlijke nou juist aan het tegendeel daarvan uitdrukking geeft. Het spreekt daarbij vanzelf natuurlijk dat niet weer eens benadrukt hoeft te worden dat alles uitdrukking is van Bewustzijn.

Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke verhalen, maar in essentie verschillen ze niet echt. Dat is wat ik steeds maar weer probeer duidelijk te maken. Natuurlijk is er verschil tussen een ouder, een vriend, een broer, of een kind verliezen, maar het gaat allemaal over het verlies van een dierbare. En daar krijgt iedereen, niemand uitgezonderd, op enig moment in zijn leven mee te maken. Om een voorbeeld te noemen.

Focussen op de verschillen, en dmv vergelijking bepalen dat het een erger is dan het ander, heeft zo weinig zin. We kunnen kijken waarin we elkaar herkennen. Dat eensgezindheid en gelijkgestemdheid betrekking hebben op het persoonlijke en veranderlijke, ben ik met je eens, maar wat ik ermee bedoel is dat eenheid en gelijkheid niet op dat vlak te vinden (kunnen) zijn. Dus moeten we voorbij de vorm kijken. Naar dat wat ons in essentie verbindt.
Naar dat wat onveranderlijk is.

Ik zie heus wel de verschillen tussen jou en Theo, maar ik zie ook de overeenkomsten. En meestentijds zie ik het tussen jullie al snel verzanden in het over en weer van elkaar verwijten geen zelfonderzoek gedaan te hebben, dat vind ik weinig constructief en noem ik ego geneuzel. Je kunt je in het onderzoek bevinden in een fase waarin de nadruk ligt op het onderzoeken van je gedachten, of je ego. Of juist op dat wat je bent. Het een is niet beter (of slechter) dan het andere, maar je bevindt je simpelweg in een andere fase van onderzoek. Aan dat soort zaken wordt m.i. veel te gemakkelijk voorbij gegaan. Dan bereik je elkaar niet. En dat vind ik jammer.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Er is niet eens goed of fout. Ego is gedoemd te dwalen in de illusies totdat hij zichzelf er uit bevrijd. Ik haak gewoon maar weer iedere keer aan bij dat ego van jou of van Laurens.

Theo, jij hebt een duidelijke mening (oordeel) over hoe (gedegen) zelfonderzoek eruit dient te zien, wie het wel of niet gedaan hebben, of er (al dan niet) goed mee bezig zijn, voor wie er nog hoop is en voor wie niet. Deze mening verkondig jij als (de) Waarheid. (Waar doet me dat toch aan denken?)

De Waarheid is dat jij noch ik, noch Laurens, noch wie dan ook dat kunnen weten. Los nog van de vraag of dat al dan niet belangrijk is (om te weten). IT s out of our hands. Maar ja vriend ego wil zo graag wat in de melk te brokkelen hebben en overtuigt zichzelf ervan dat het nog zo is ook.

Niemand verplicht je tot aanhaken. Dat doe je zelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke verhalen, maar in essentie verschillen ze niet echt. Dat is wat ik steeds maar weer probeer duidelijk te maken. Natuurlijk is er verschil tussen een ouder, een vriend, een broer, of een kind verliezen, maar het gaat allemaal over het verlies van een dierbare. En daar krijgt iedereen, niemand uitgezonderd, op enig moment in zijn leven mee te maken. Om een voorbeeld te noemen.

Focussen op de verschillen, en dmv vergelijking bepalen dat het een erger is dan het ander, heeft zo weinig zin. We kunnen kijken waarin we elkaar herkennen. Dat eensgezindheid en gelijkgestemdheid betrekking hebben op het persoonlijke en veranderlijke, ben ik met je eens, maar wat ik ermee bedoel is dat eenheid en gelijkheid niet op dat vlak te vinden (kunnen) zijn. Dus moeten we voorbij de vorm kijken. Naar dat wat ons in essentie verbindt.
Naar dat wat onveranderlijk is.

Ik zie heus wel de verschillen tussen jou en Theo, maar ik zie ook de overeenkomsten. En meestentijds zie ik het tussen jullie al snel verzanden in het over en weer van elkaar verwijten geen zelfonderzoek gedaan te hebben, dat vind ik weinig constructief en noem ik ego geneuzel. Je kunt je in het onderzoek bevinden in een fase waarin de nadruk ligt op het onderzoeken van je gedachten, of je ego. Of juist op dat wat je bent. Het een is niet beter (of slechter) dan het andere, maar je bevindt je simpelweg in een andere fase van onderzoek. Aan dat soort zaken wordt m.i. veel te gemakkelijk voorbij gegaan. Dan bereik je elkaar niet. En dat vind ik jammer.

Ik vind dat persoonlijke hier, waar het onderwerp advaita en specifiek Hans Laurentius is, niet aan de orde in die zin dat het hier breed uitgemeten zou behoren te worden. Afgezien daarvan vind ik wel degelijk verschil in de eigen persoonlijke verhalen maar ook dat doet er hier niet toe. Dat er verdriet is vanwege het verlies van een dierbare, dat zal best, maar het is nog verder van het onderwerp, alsook van het sub onderwerp oppervlakkigheid en diepgang, verwijderd. Voor mij valt dit persoonlijke onder de subjectief beleefde wereld en als zodanig onder oppervlakkigheid, terwijl dat voor menigeen wél diepgang betekend. Dat wil niet zeggen ik geen verdriet zou hebben om het verscheiden van een dierbare maar het is niet 'wat' ik ben en daar gaat het bij advaita, Hans Laurentius en gedegen zelfonderzoek over.

Het gaat ook niet om 'focussen' maar om het 'constateren' van verschillen waar het in de dualiteit nou eenmaal om gaat, het maakt ons onderscheidingsvermogen zodat we niet voor een slang wegvluchten bij het zien van een rol touw. Het onderscheiden is een geschenk dat ons is gegeven om daarvan gebruik te maken. Wanneer, zoals je zegt, het een erger is dan het ander heb je het niet meer over het fenomeen onderscheidingsvermogen maar wordt daarbij iets persoonlijks betrokken. En daar gaan we weer, dat persoonlijke dat zijn we niet, nog maar afgezien van of dat wel of geen zin heeft.

Je introduceert onverwacht nieuwe begrippen als 'eenheid' en 'gelijkheid' die niet op dat vlak (welk vlak?) te vinden zouden zijn. Ik probeer je gedachtegang te volgen maar eigenlijk ben je me kwijt. Het is altijd goed voorbij de vorm te kijken, het mag ook zoeken zijn naar datgene wat ons in essentie verbind, het klinkt mooi maar geeft geen houvast daar iets van te maken. Meer houvast brengt het neti neti (niet dit niet dat) onderzoek, oftewel het gedegen zelfonderzoek, dat ons brengt naar datgene wat onveranderlijk is.

Als je dat er in gezien hebt heb je, met mijn ogen bekeken, niet goed gekeken. Aan geneuzel heb ik een broertje dood en zoals je weet haak ik dan af maar dat deed ik hier niet om redenen die je kennelijk niet ziet. Als je iets geneuzel vindt kijk je ook niet verder, dus er is, in ieder geval wat mij betreft, geen sprake van 'verwijt' geen zelfonderzoek gedaan te hebben. Het uitgesproken verschil is dat de een zegt dat zelfonderzoek afgerond te hebben terwijl de ander zegt dat het nooit af te ronden is. Ik probeer aan de hand van geconstateerde mankementen aan te tonen dat het, zoals ook uitdrukkelijk bevestigd, inderdaad niet afgerond is en dat de reden is waarom de uitkomsten 'vals' (programmeertaal voor ingegeven uitkomsten) zijn.

Het is wat mij betreft behulpzaamheid en geen competitie zoals anderen dat kennelijk hebben gezien en aan mij terugkoppelen. Daarom vul ik dat meestal aan met 'dat ego' nou eenmaal 'ego ziet' het kan kennelijk niet anders en ego op strijd belust ziet doorgaans competitie en strijd.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Theo, jij hebt een duidelijke mening (oordeel) over hoe (gedegen) zelfonderzoek eruit dient te zien, wie het wel of niet gedaan hebben, of er (al dan niet) goed mee bezig zijn, voor wie er nog hoop is en voor wie niet. Deze mening verkondig jij als (de) Waarheid. (Waar doet me dat toch aan denken?)

Dan heb je mij tot dusver verkeerd begrepen. Ik heb een duidelijke mening hoe een zelfonderzoek er uit dient te zien. Dat klopt. Maar dat is geen Waarheid, dat is mijn persoonlijke mening. Wie meent dat het onderzoek zelf (onverschillig welke) Waarheid is, die slaat alle planken mis die er maar zijn.

De Waarheid is dat jij noch ik, noch Laurens, noch wie dan ook dat kunnen weten. Los nog van de vraag of dat al dan niet belangrijk is (om te weten). IT s out of our hands. Maar ja vriend ego wil zo graag wat in de melk te brokkelen hebben en overtuigt zichzelf ervan dat het nog zo is ook.

Niemand verplicht je tot aanhaken. Dat doe je zelf.

Wat Waarheid is, is een heilloze discussie. Voor wie 'weet' hoeft er niks meer verklaard te worden en voor de onwetenden is geen enkele verklaring afdoende. We kunnen het dus alleen hebben over het traject voorafgaande aan Waarheidsvinding. Dat kan niet anders inhouden dan dat het zich in ego afspeelt. Zij die 'weten' hoef ik immers niks te vertellen. En met de onwetenden moet ik nu eenmaal in ego treden.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik vind dat persoonlijke hier, waar het onderwerp advaita en specifiek Hans Laurentius is, niet aan de orde in die zin dat het hier breed uitgemeten zou behoren te worden. Afgezien daarvan vind ik wel degelijk verschil in de eigen persoonlijke verhalen maar ook dat doet er hier niet toe. Dat er verdriet is vanwege het verlies van een dierbare, dat zal best, maar het is nog verder van het onderwerp, alsook van het sub onderwerp oppervlakkigheid en diepgang, verwijderd. Voor mij valt dit persoonlijke onder de subjectief beleefde wereld en als zodanig onder oppervlakkigheid, terwijl dat voor menigeen wél diepgang betekend. Dat wil niet zeggen ik geen verdriet zou hebben om het verscheiden van een dierbare maar het is niet 'wat' ik ben en daar gaat het bij advaita, Hans Laurentius en gedegen zelfonderzoek over.

Het gaat ook niet om 'focussen' maar om het 'constateren' van verschillen waar het in de dualiteit nou eenmaal om gaat, het maakt ons onderscheidingsvermogen zodat we niet voor een slang wegvluchten bij het zien van een rol touw. Het onderscheiden is een geschenk dat ons is gegeven om daarvan gebruik te maken. Wanneer, zoals je zegt, het een erger is dan het ander heb je het niet meer over het fenomeen onderscheidingsvermogen maar wordt daarbij iets persoonlijks betrokken. En daar gaan we weer, dat persoonlijke dat zijn we niet, nog maar afgezien van of dat wel of geen zin heeft.

Je introduceert onverwacht nieuwe begrippen als 'eenheid' en 'gelijkheid' die niet op dat vlak (welk vlak?) te vinden zouden zijn. Ik probeer je gedachtegang te volgen maar eigenlijk ben je me kwijt. Het is altijd goed voorbij de vorm te kijken, het mag ook zoeken zijn naar datgene wat ons in essentie verbind, het klinkt mooi maar geeft geen houvast daar iets van te maken. Meer houvast brengt het neti neti (niet dit niet dat) onderzoek, oftewel het gedegen zelfonderzoek, dat ons brengt naar datgene wat onveranderlijk is.

Als je dat er in gezien hebt heb je, met mijn ogen bekeken, niet goed gekeken. Aan geneuzel heb ik een broertje dood en zoals je weet haak ik dan af maar dat deed ik hier niet om redenen die je kennelijk niet ziet. Als je iets geneuzel vindt kijk je ook niet verder, dus er is, in ieder geval wat mij betreft, geen sprake van 'verwijt' geen zelfonderzoek gedaan te hebben. Het uitgesproken verschil is dat de een zegt dat zelfonderzoek afgerond te hebben terwijl de ander zegt dat het nooit af te ronden is. Ik probeer aan de hand van geconstateerde mankementen aan te tonen dat het, zoals ook uitdrukkelijk bevestigd, inderdaad niet afgerond is en dat de reden is waarom de uitkomsten 'vals' (programmeertaal voor ingegeven uitkomsten) zijn.

Het is wat mij betreft behulpzaamheid en geen competitie zoals anderen dat kennelijk hebben gezien en aan mij terugkoppelen. Daarom vul ik dat meestal aan met 'dat ego' nou eenmaal 'ego ziet' het kan kennelijk niet anders en ego op strijd belust ziet doorgaans competitie en strijd.

Dat klopt inderdaad, dat het bij advaita en Hans gaat om dat wat je bent. Ik ben inderdaad te ver afgedwaald mbt deze topic, waarvoor mijn excuus. En met het inzien van wat je bent (wat in feite niets anders is dan inzien dat je bent en wat dat is???) verdwijnt de identificatie met de persoon (jezelf zien als afgescheiden van, bedoel ik daarmee) maar daarmee is de persoon(lijkheid) an sich niet opgelost of verdwenen. Daar zullen we het dan toch nog steeds mee moeten doen in deze vermeende wereld. Anders gezegd, met zien wat je bent, ben je er (nog) niet.

Dan is er nog steeds verdriet om het verlies van een dierbare. Al weet je 100 keer wat je bent. Maar dat verdriet staat in geen enkele vergelijking met verdriet dat je ervaart zonder dat je weet wat je bent. Zou je kunnen zeggen. En daar heb ik het over. Over wat er verandert voor de (vermeende) persoon nadat je weet wat of dat je bent.

Want dan zijn er nog steeds valkuilen, en hebben we nog steeds last van de conditioneringen waarmee we behept zijn. Nou hoe zit dat dan? Hoe werkt dat? En lossen ze op na verloop van tijd? En dan komen we op het vlak van de persoonlijke ervaringen. Welke ervaringen heeft ieder van ons daarmee?

Want met dit leven en deze persoonlijkheid zullen we het moeten doen. En dat vind ik interessant. Ik heb voor mezelf een hoop narigheid op dat vlak zien verdwijnen, dat zich als vanzelf (lees moeiteloos) leek op te lossen.

Maar mijn persoonlijkheid is nogal een temperamentje en dat zal altijd zo blijven. Gedurende het leven. Daar ontkom ik niet aan, vrees ik. En ja, hoe kan het dat Pup toch telkens weer de verkeerde vrouwen blijft aantrekken? Nou dat vind ik dan boeiend. Om te kijken hoe dat bij hem werkt.

We zitten op een heel ander level blijkbaar jij en ik. Maar ik zie en waardeer je behulpzame pogingen. Weet dat ik ook mijn best doe.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat klopt inderdaad, dat het bij advaita en Hans gaat om dat wat je bent. Ik ben inderdaad te ver afgedwaald mbt deze topic, waarvoor mijn excuus. En met het inzien van wat je bent (wat in feite niets anders is dan inzien dat je bent en wat dat is???) verdwijnt de identificatie met de persoon (jezelf zien als afgescheiden van, bedoel ik daarmee) maar daarmee is de persoon(lijkheid) an sich niet opgelost of verdwenen. Daar zullen we het dan toch nog steeds mee moeten doen in deze vermeende wereld. Anders gezegd, met zien wat je bent, ben je er (nog) niet.

Met de uiterlijke verschijningsvorm, je aard en een aangemeten entiteit en dat soort zaken zul je het in dit leven moeten doen. Maar, en dat zeg ik steeds met de grootste nadruk, dat is voorlopig nog niet aan de orde. We moeten voorafgaande aan het onderzoek en ook tijdens niet steeds opgezadeld worden met de verschijnselen. Die zijn er in te groten getale en nu even geen onderwerp van onderzoek maar komen later wel weer aan de orde als je weet wat je bent. Dus laten we het nu even voor wat het is en dan kun je ze later zo nodig weer oppakken.

Dan is er nog steeds verdriet om het verlies van een dierbare. Al weet je 100 keer wat je bent. Maar dat verdriet staat in geen enkele vergelijking met verdriet dat je ervaart zonder dat je weet wat je bent. Zou je kunnen zeggen. En daar heb ik het over. Over wat er verandert voor de (vermeende) persoon nadat je weet wat of dat je bent.

Ik zie geen verschil, het enige dat ik ervaar is dat het niet een mij overkomt.

Want dan zijn er nog steeds valkuilen, en hebben we nog steeds last van de conditioneringen waarmee we behept zijn. Nou hoe zit dat dan? Hoe werkt dat? En lossen ze op na verloop van tijd? En dan komen we op het vlak van de persoonlijke ervaringen. Welke ervaringen heeft ieder van ons daarmee?

Valkuilen zijn er niet meer, conditioneringen zijn doorzien, maar lopen we eigenlijk niet op de zaken vooruit op wat we alsdan zullen ervaren? Wellicht dat het zich bij de een weer anders doet gevoelen dan bij de ander.

Want met dit leven en deze persoonlijkheid zullen we het moeten doen. En dat vind ik interessant. Ik heb voor mezelf een hoop narigheid op dat vlak zien verdwijnen, dat zich als vanzelf (lees moeiteloos) leek op te lossen.

Dat zal ongetwijfeld aan iets anders hebben gelegen, narigheid lost niet op te bestaan het wordt niet langer meer gekwalificeerd (als ongewild bijvoorbeeld) of in persoon ondergaan.

Maar mijn persoonlijkheid is nogal een temperamentje en dat zal altijd zo blijven. Gedurende het leven. Daar ontkom ik niet aan, vrees ik. En ja, hoe kan het dat Pup toch telkens weer de verkeerde vrouwen blijft aantrekken? Nou dat vind ik dan boeiend. Om te kijken hoe dat bij hem werkt.

Je aard zal zich niet verloochenen, maar treed op in een mildere hoedanigheid. Voor Pup is er op het verbetervlak nog werk aan de winkel of hij zou aan dat door hem vervloekte zelfonderzoek moeten.

We zitten op een heel ander level blijkbaar jij en ik. Maar ik zie en waardeer je behulpzame pogingen. Weet dat ik ook mijn best doe.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Dan heb je mij tot dusver verkeerd begrepen. Ik heb een duidelijke mening hoe een zelfonderzoek er uit dient te zien. Dat klopt. Maar dat is geen Waarheid, dat is mijn persoonlijke mening. Wie meent dat het onderzoek zelf (onverschillig welke) Waarheid is, die slaat alle planken mis die er maar zijn.

Wat Waarheid is, is een heilloze discussie. Voor wie 'weet' hoeft er niks meer verklaard te worden en voor de onwetenden is geen enkele verklaring afdoende. We kunnen het dus alleen hebben over het traject voorafgaande aan Waarheidsvinding. Dat kan niet anders inhouden dan dat het zich in ego afspeelt. Zij die 'weten' hoef ik immers niks te vertellen. En met de onwetenden moet ik nu eenmaal in ego treden.

Zij die "weten" hoef je inderdaad niks te vertellen. Althans niet over dat "weten". Want dat "weten" ze wel. Dus kunnen we het over iets anders hebben. Over het weer, wat je gegeten hebt vanavond, dat je morgen een afspraakje hebt met een leuke dame, of dat je goudvis is overleden. Het zijn de kleine dingen die het doen tenslotte. Maar om dat nou allemaal ego te noemen?

Er zijn geen onwetenden. Er is weten. En dat weten we allemaal. Maar er zijn sluiers gelegd over dat weten. Sluiers van conditionering. We kunnen ons ontdoen van onze bedekkingen en onszelf ont-dekken, waardoor we naakt, kwetsbaar en open, oog in oog met ons (ware) zelf komen te staan. Ook dat is geweten.

Maar we zijn allemaal bange poeperds, en ook dat is geweten. In de manier waarop je spreekt over het weer, wat je gegeten hebt, je afspraakje of je overleden goudvis, wordt duidelijk in hoeverre de eigenschappen van dat weten (ondanks dat er geen eigenschappen aan kunnen worden toegekend, maar ze zijn er wel degelijk) zoals openheid, kwetsbaarheid, spontaniteit, betrokkenheid, mededogen, bevlogenheid, passie etc.) hun weerslag hebben gevonden op de persoon.

Daar heb ik het over.