Noodzaak van het zelf

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Aan het meescheppen, Laurens... Alles en iedereen schept elk moment mee aan het volgende moment...
De vraag is eerder de zin van dat alles... En voor mij is Leven zelf de zin van Leven...
Oké, de mensheid zit verdwaald in zijn verstand... En ook dat is leven...

De wereld om ons heen zijn neuronale patronen in onszelf. De wereld zoals die in ons bewustzijn verschijnt zijn een beleving in onszelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ik'..

Ik heb wel eens geprobeerd om mijn ik weg te redeneren, is niet gelukt.
Ik heb ook geprobeerd dat ik gewoon te vergeten, ook niet gelukt.
En ik heb een tijdje geprobeerd er onverschillig onder te zijn, ik, so what? werd ook niks. Bij alles wat ik doe of niet doe, beleef, denk en voel is dat ik er als eerste en laatste prominent bij. tenminste dat dacht ik, beleefde en voelde ik zo. Het is gewoon niet te vermijden, dat ik gevoel. Maar toen ik er ff goed voor ging zitten [bij wijze van spreken] om dat ik van mij in the picture te krijgen, lukte mij dat voor geen meter, des te dichter ik meende er in de buurt te komen in mijn gevoel en met mijn aandacht, des te verder dat ik zich van mij verwijderde, heel apart allemaal. Nu weet ik dat dat ik gewoon ongrijpbaar is, het laat zich niet pakken. Ik weet nu ook waarom het zich niet laat pakken. als het zich laat pakken dan kan het niet meer functioneren, en valt alle structuur van beleving, perspectief en geestelijke inhoudelijkheid als een kaartenhuis in elkaar, en wordt een mens krankzinnig [ziekzinnig].

Hier laat je zien hoe je de woorden over hoe gedegen zelfonderzoek gedaan behoort te worden opvat op een wijze zoals die door je perceptie wordt ontvangen en doorgelaten op basis van eerdere ervaringen. Zoals je dus omschrijft zo werkt gedegen zelfonderzoek dan ook niet. Je moet beginnen met onderzoek van je gedachten en ideeën te schouwen of ze waarheid bevatten. Wil je het mechanisme onder de knie krijgen dan kun je een tijdje 'the work' van Byron Katie doen.

Ik kan wel op de zaken vooruit lopen en je vertellen hoe dat uitpakt maar dan gaan je hersenen ook daar weer mee op de loop. Trekken conclusies als dat het ook anders kan. Dus 'nee het kan niet anders' dan middels het doen van gedegen zelfonderzoek. Je 'ik' kun je beschouwen als een rugzakje vol gestouwd met kennis, moraal, opvoeding, geloof, kansen, berekeningen, status en meer van dat soort onzin. Dat rugzakje moet je zien kwijt te raken want het is niet 'wat' je bent. Het idee is heel simpel alles wat er op 'zijn' is aangekoekt moet er ook weer af. De moeilijkheid is dat je al jaren mee rondloopt, er je identiteit aan ontleent, je in de interacties kenbaar maakt en last but not least heel erg met je zelf bent ingenomen. Je wilt je innig geliefde 'ik' niet kwijt. Daarbij heb je een breekijzer nodig want ego vertelt je dat je krankzinnig wordt als je er aan begint.

De biologische toestand van een mens functioneert prima bij een krankzinnige, maar geestelijk is het allemaal behoorlijk naar de klote, van slag af, zeg maar. Het bijzondere bij deze zoektocht naar het ik van mij, was dat er opeens een gewaarwording in mij opdaagde dat ik helemaal nergens naar zocht, dat wil zeggen, er was helemaal geen zoeken in mij, ik zocht ik, 1 zocht 2, maar 0 zocht niks. Wat in mij opdaagde was een totaal massieve onbewogenheid waar de beleving van ik in geen velden of wegen meer te traceren was. ik was thuis van nooit weggeweest. [bij wijze van spreken]

Gedegen zelfonderzoek is dan ook geen 'zoeken'. Je zoekt nergens naar, ook niet naar een oplossing. Dit soort verhalen dat als je stopt met het zoeken dat je dan stante pede gevonden hebt, dat is dus niet zo. Het zakje hangt nog steeds op je rug en al die ballast neem je mee in de interacties. Lees de geschiedenis maar eens van ene U. G. Krishnamurti.

Dus dat ik heeft in de werkelijkheid van alle dag een prima natuurlijke functie.
Wat je zeker niet bij het grof vuil moet of hoeft te zetten. Dat ik is niet alleen gedachten he, het is gevoel, handelingsbekwaamheid, karakter, doeltreffendheid en nog veel meer. Maar het ik bestaat niet echt, het heeft alleen een echtheid als functie in een door de mens zelf in het leven geroepen werkelijkheid beleving.

Het is alleen functioneel in die zin dat je samen 'thuis' bent met miljarden anderen in dat gene wat je als gemeenschappelijk kent, je ego. Er is echter een veel mooiere wijze om elkaar te ontmoeten en dat is in Waarheid. Helaas ken je die niet en heb je ook niet de aspiraties om die te leren kennen. Wij op dit forum willen behulpzaam zijn bij het vinden ervan, al was het alleen maar omdat het ontmoeten in Waarheid zo heerlijk is, ver weg van al het gekrakeel in de wereld.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Zo gauw ik begin te denken om een ik te zijn, rent het ik van mij weg en het enigste wat ik te pakken krijgt is het verhaal wat het wegrennende ik achterlaat, maar dat is dat ik niet he, dat is alleen maar verhaal van ik. Als ik het ik wil pakken om het te zijn, wordt ik afgescheept met verhaaltjes, maar nooit krijg ik contact met mijn ik. Verhaaltjes van gedrag, verhaaltjes van gevoel, verhaaltjes van gedachten, verhaaltjes van intuitie, verhaaltjes van het aller aller diepste besef van wat een mens kan beleven, allemaal verhaaltjes wat de klok slaat, daar wordt ik mee afgescheept als ik in contact wil komen met dat ik van mij.

Het 'ik' bestaat dan ook niet. Maar dat moet ont'dekt worden, oftewel van zijn bedekking ontdaan.

Ik werd er doodmoe van, al dat gezwets in mijn kop, mijn mening over dit, mijn kijk op dat, mijn overtuiging van zus, en mijn pertinente afkeuring van zo, mijn onophoudelijke zoektocht naar waarheid, mijn diepe gevoel van rechtvaardigheid en medeleven met alles wat er is, mijn strijd en duizend ongemakken die ik heb overwonnen, om gelouterd en schoon te kunnen bestaan als mens van eenvoudige goede wil, mijn god wat zit ik vol met verhaaltjes, maar geen ik te bekennen he, in al die verhalen en beleving stromen van mij, ik krijg stomweg dat ik niet te pakken.

Dat zijn de plichtplegingen van dat ik in de wereld opgelegd door de moraal, opvoeding, geloof, kerk.

Toen op een dag, ik weet niet meer wanneer pressies, ik besloot om niet meer zo maar genoegen te nemen met de verhaaltjes in mijn beleving wereld, ik hoefde niks, ik zocht niks, ik wou niks, ik moest niks, ik wenste niks, ik verlangde niks, ik miste niks, ik dacht niks, ik voelde niks, ik deed niks. en toen.. was ik opeens 'ik, misschien een fractie van een seconde was ik 'ik, en toen was ik weg. En het is nooit meer terug gekomen, en alles is goed nu.

Dat het zo bij iemand gaat is een unicum. Door er over te vertellen gaat dat niemand eveneens 'zo maar' toetreden zoals het dat kennelijk jou gedaan heeft. Dus er kond van doen heeft bar weinig zin. Aanbevelingen doen als niks meer zoeken, niks meer willen, brengen niet dit soort resultaten.

Ik hield ik aan het lijntje door in volle overtuiging achter de verhaaltjes in mijn kop en beleving aan te rennen, maar zo gauw je stopt er achteraan te rennen komt ik plotseling naar je toe en verdwijnt het ik als sneeuw voor de zon in?/tot? een onkenbare Tegenwoordigheid' (Bij wijze van spreken..) , en wat dat is, dat weet ik' niet, dat doet er feitelijk ook niet toe het wel of niet te wéten, dat maakt geen verschil, dan wordt subjectieve 'gekte' eens en voor ever.. achtergelaten en neemt dóórpakken het over, niemand meer die dat doet'.

Tja dan moet je het rennen achter de vele hier in omloop zijnde verhaaltjes nog maar weten stop te zetten. Dat is geen sinecure. Op basis van het door mij uitgevoerde onderzoek denk ik evenwel niet dat je er daarmee bent want het ego kan nog altijd een plaats in het gehele gebeuren innemen. Dat is hiermede dan ook niet onderzocht en is dan ook regelmatig nog aan te treffen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Toen op een dag, ik weet niet meer wanneer pressies, ik besloot om niet meer zo maar genoegen te nemen met de verhaaltjes in mijn beleving wereld, ik hoefde niks, ik zocht niks, ik wou niks, ik moest niks, ik wenste niks, ik verlangde niks, ik miste niks, ik dacht niks, ik voelde niks, ik deed niks. en toen.. was ik opeens 'ik, misschien een fractie van een seconde was ik 'ik, en toen was ik weg. En het is nooit meer terug gekomen, en alles is goed nu.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat het zo bij iemand gaat is een unicum. Door er over te vertellen gaat dat niemand eveneens 'zo maar' toetreden zoals het dat kennelijk jou gedaan heeft. Dus er kond van doen heeft bar weinig zin. Aanbevelingen doen als niks meer zoeken, niks meer willen, brengen niet dit soort resultaten.

Nee, wat bedoelde user daar schrijft heeft niks met vinden van Waarheid te maken. Het is dus ook geen unicum.

Bewustzijn is opgedeeld over de vormen en iedere vorm op zijn beurt kan alleen middels GZO de Waarheid achterhalen. Wat bedoelde user daar omschrijft is slechts 'niet-doen'. Dus het is nog altijd zelf die dan niet-doet.

De door hem omschreven situatie leidt nergens toe. Het houdt bedoelde user alleen maar af van GZO en hij heeft zich dan ook bekwaamt in spirituele verdwazing.

De enige mogelijkheid om Waarheid te vinden is 'uit de tijd stappen', Waarheid ligt immers niet in de tijd of de vormen. Het wezen van de tijd (het wordende) is namelijk ook de illusie waarin het zelf leeft.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

spirituele verdwazing.

De enige mogelijkheid om Waarheid te vinden is 'uit de tijd stappen', Waarheid ligt immers niet in de tijd of de vormen. Het wezen van de tijd (het wordende) is namelijk ook de illusie waarin het zelf leeft.

Wat je hier zegt is een mooi voorbeeld van 'spirituele verdwazing.

Elke letter die je gebruikt om woordjes mee te maken, elk woordje wat je te binnen schiet om weer een verhaaltje te verzinnen, is van een nikszeggend illusoir gehalte, waar alleen 'jij geloof,waarde, en overtuiging aan ondervindt. De 'ander die het met je overtuigingswaarde eens is, ervaart slechts de hypnose van vergelijkende bevestiging binnen de illusie die jij weergeeft.🙂

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

'Jouw' onderzoek, 'jouw' denken, precies wat je zegt, het ego kan' nog altijd een plaats in het hele gebeuren innemen, en is dan ook vaak aan te treffen in.. 'afgeronde' schrijfsels.

Het is voor ego niet te bevatten dat 'mijn' ook wel eens geen bezittelijk voornaamwoord kan zijn. Het geeft de onderscheiding aan van hoe het jou of mij is vergaan binnen de verschillende uitkomsten.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Elke letter die je gebruikt om woordjes mee te maken, elk woordje wat je te binnen schiet om weer een verhaaltje te verzinnen, is van een nikszeggend illusoir gehalte, waar alleen 'jij geloof,waarde, en overtuiging aan ondervindt. De 'ander die het met je overtuigingswaarde eens is, ervaart slechts de hypnose van vergelijkende bevestiging binnen de illusie die jij weergeeft.🙂

Maar beste man, hoe moeten wij elkander anders op de hoogte stellen. Het is nogal een verschil of je een verhaaltje vertelt waaraan je geloof hecht of kond doet van je bevindingen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je hoort weinig over zo'n gang van zaken, het overkomt niet iedereen dat 'ik' vervaagt, unicum dus.

Laurens, zo moeilijk is het niet. In Waarheid is het ene niet meer op het andere gericht. En waar is het zelf op gericht? Op een onvervulde toekomst. De gerichtheid op de toekomst is de laatste horde die het zelf dient te nemen.

Iets wat ongericht is (Waarheid) kan alleen plaats nemen als het 'zelf' niet langer op de toekomst (en daarmee de tijd) gericht is. Daarmee wordt het (afgescheiden) zintuigelijk bewustzijn overstegen.

En waar bevindt zich enkelvoudig bewustzijn? Precies, niet in de tijd en niet op een plaats. Maar dat moet wel vastgesteld worden door de mens. Als een niet-zelf zijnde.

Guido heeft er tientallen bombastische theorietjes aan vastgeknoopt welke mijn belangstelling niet hebben. Zowel Guido als Dorje zijn naar eigen zeggen nooit getuige geweest van Waarheid, dus klopt het ook dat ze nog in 'zelf' verkeren. Ondanks de vele ontkenningen.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Dat is nou juist de illusie en begoocheling Laurens.
Als het "helder en geklaard " is, dan resteren er helemaal geen 'bevindingen meer. En al wat zich zodanig nog laat verwoorden of weergeven is niks anders dan het illusoire verhaaltje, hoe gedegen en deugdelijk dat ook maar wordt voorgelegd.
Er is bij mij geen entiteit meer wat ingenomen kan zijn met gedachtes, vandaar de mogelijkheid aan quotes van mijn hand.🙂

Het is mij, gedegen zelfonderzoek gedaan hebbende, volstrekt duidelijk dat je egotripper moet zijn. Het kan helemaal niet in je opkomen dat er niet altijd ter meerdere eer en glorie van een zelf wordt gesproken. Wat er gezegd wordt kan wel eens helemaal los staan van zoiets als een persoon. Met alleen de intentie anderen van iets deelgenoot te maken, of behulpzaam te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Ik probeer je alleen maar te helpen van 'waan' af te raken, gratis en voor niks.😉

Als zelf zijnde dien ik me nu af te vragen wat er voor jou inzit, welk belang dien je.