We gaan tot in het oneindige blijven doorlullen

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Nee, niet de wijze waarop we op dezelfde manier mens zijn. Vrouwen zijn al verschillend dan mannen en daar is niks mis mee. Ik ben helemaal van de multiculturele samenleving, hoe meer smaken des te mooier ik het vind.

Werd al aangepast in mijn tekst.

Ga op zoek naar dat wat jou gade slaat, het heeft geen enkele vorm of substantie. Dus zolang je de wereld in kijkt dan zie je het niet. Dus toch maar weer vasten aan de wereld.

Met dat wat mij gade slaat ben ik al verschillende malen in contact gekomen en ik zou echt niet zeggen dat het geen substantie heeft... Vormeloos en ongrijpbaar om het te beschrijven... Maar zonder inhoud, inpak... Neen, totaal niet...
In tegendeel...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Herstel: je kunt het helemaal niet zien. Deed ik me toch zomaar een Alexandertje!

Kan het zijn dat er andere zintuigen, dan de zes gekende, zijn, bestaan... of werken onze zintuigen niet enkel via de gekende kanalen van de zintuigen???
Oké we kunnen ze niet zien met onze ogen, maar de indruk die ze op ons maken kan dikwijls veel groter zijn het gewoon zien...

Jij zegt :De ogen zijn verschillend, het licht is hetzelfde.
Als het bovenaards licht is hebben we zelfs geen ogen nodig...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Inderdaad voor ons verstand kan het ene en zijn tegendeel...
Maar juist, het verstand op zichzelf, zelfstandig, weet niets...
En als je hier komt zeggen, om dezelfde reden dat hier voortdurend beweerd wordt dat 'ik' niet bestaat, dat het waargenomene niet bestaat, dat het verstand niet bestaat; hewel je hebt voor de volle 200% en meer gelijk...

Dat wordt niet beweerd maar voorgesteld te onderzoeken of je 'ik' kunt vinden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

En het waargenomene 'bestaat' gewoon, anders kan ik het niet waarnemen. Dat is Laurens' zijn afdeling. Bij hem is 'de wereld' vermeend. Hoe hij iets kan zien wat vermeend (=ten onrechte beschouwd) is, is mij een raadsel.

Het is 'ik' die de wereld ziet. Geen twijfel over mogelijk. Als Laurens oversteekt dan kijkt hij ook naar links en rechts voordat hij oversteekt. Hij zegt dan niet bij zichzelf dat die aanstormende auto 'vermeend' is.....

De clou van zelfkennis is dat 'ik' juist wel bestaat, maar 'ik' (als Bassie zijnde) is niet de presentie. Vormen bestaan, gewaarzijn is present.

De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een hardnekkige (A. Einstein).

Zuivere, natuurgetrouwe, pure waarneming bestaat niet. Dat wat we zien - ons beeld van de directe omgeving - is een en al interpretatie, vervorming, invulling, opvulling en aanvulling. Vrijwel alles wat we zien, is er niet echt. Wetenschappelijk is daar reeds enige tijd veel over te doen, de werkelijkheid zoals wij de kennen bestaat al niet eens.
Hoe zit het dan met het werkelijke bestaan van 'ik' en/of de 'wereld'?

Je zintuigen pikken deze energie op uit de omgeving. Je oogzenuw reageert op een impuls van buitenaf en wordt opgevangen achter het oog. Dit wordt omgezet in elektrische signalen en worden zo naar je hersenen gestuurd (achter in je hoofd). Even kort door de bocht uitgelegd, maar ik wil je hiermee duidelijk maken dat het daadwerkelijk 'zien', dus niet gebeurt door je ogen, maar ergens achterin je brein.

Alles wat je ziet, hoort, voelt, proeft en ruikt is niets anders dan elektrische signalen die worden omgezet in je hersenen. Als je daar wat verder bij stilstaat, zie je dus ook dat er eigenlijk 'niets' buiten ons is. Alles wat wij aannemen als onze realiteit is in realiteit niets anders dan energieclusters, die pas in ons brein worden geïnterpreteerd.

Het leven is dus als het ware een soort hologram. Wij creëren tijd en ruimte op ons netvliesoppervlak. Net als bij een hologram vangt de ooglens bepaalde energiegolven op en zet deze om in driedimensionale beelden. Je hebt deze vorm van virtuele projectie nodig om je hand uit te strekken naar hetgeen je wilt pakken en niet naar een of andere plaats in je hoofd. Wij projecteren dus voortdurend beelden in de ruimte zodat onze waarneming van de wereld in feite een virtuele creatie is.

Als je deze blog leest, denk je dat je dit document voor je ziet op een mobiel apparaat, maar in werkelijkheid speelt alles zich af in jouw brein. Zodra jij je ogen nu sluit, krijgt je brein deze elektrische signalen niet meer, en is deze blog weer weg.

Leven in het nu
Ook verleden en toekomst zijn concepten gemaakt in ons brein. Denk maar eens aan de toekomst, of het verledenje zult tot de conclusie komen dat dit niets anders is dan een gedachte die je hebt. Het is geen realiteit, maar verbeelding. Het enige dat er altijd is, is het nu. En in dit nu roep jij beelden op van het verleden of de toekomst.

Hoe we ons voelen is het resultaat van het verleden, want een emotie is een product van je gedachten. En omdat we de hele dag in aanraking komen met dezelfde triggers (routinematig gedrag, mensen, omgeving et cetera) blijven we voor ons gevoel leven in het verleden.

Bron

Hoor je het ook eens van een ander.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Vanuit die vermeende wereld is wel dat horkerige gedrag verklaarbaar. Als iemand niet bestaat in jouw visie dan heeft aardig doen ook geen zin. Dan zit je maar 'ego te pleasen'.

Het niet bestaan is geen excuus voor horkerig gedrag.
Wanneer mensen heilig geloven een 'ik' te zijn (en daarvan ontvangen ze continu het bewijs) is het pijnlijk om op die realiteit van niet bestaan van 'ik' of zelfs een onderdeel er van te wijzen. Zie Marie, en Marie niet alleen maar allen die daar niet aan willen, die reageert met grote afkeer.

Zelfkennis brengt met zich mee dat je de mensen om je heen ook doorziet.
Laurens laat zichzelf als mens zijnde door zijn -vermeende- zelfkennis leiden.
Doodsbenauwd om ego op te roepen bij de vermeende anderen.

Dat doorzien noemen ze psychologie en ook daarmee ben ik tamelijk goed uitgerust. Daar dit een forum is voor zelfkennis en ego de grote traineur (zoek zelf het zelfstandig naamwoord voor traineren) is van gedegen zelfonderzoek, wijs ik graag op zijn werking en met name tegenwerking. Hoe haal je het in je hoofd dat ik bang zou zijn ego op te roepen, ik doe niks anders.

Terwijl de man uit Nazareth 2000 jaar terug al goede aanwijzingen gaf. Oordeelt niet. Meet niet met een maat. Die man moet zelfkennis hebben gehad, want het universele zelf (de wijze waarop we allemaal op dezelfde manier een zelf zijn) doet niks anders dan 'zien'. Het meet met geen enkele maat omdat 'het' van zichzelf ook geen maat heeft (leegte, niets, zelfverhouding).

In psychologische zin is er nog veel inzake de menselijke omgang ten goed te keren, het heeft alleen niks met gedegen zelfonderzoek, de zoektocht naar het bestaan van een 'ik', te maken.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Kan het zijn dat er andere zintuigen, dan de zes gekende, zijn, bestaan... of werken onze zintuigen niet enkel via de gekende kanalen van de zintuigen???
Oké we kunnen ze niet zien met onze ogen, maar de indruk die ze op ons maken kan dikwijls veel groter zijn het gewoon zien...

Dan moet je mijn een na laatste quote maar eens goed doornemen.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

een storm in een glas.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Weet je als het dat maar is; waarom stoot je het glas water dan niet maar gewoon om en klaar is Cees...
Wie denk je dat hier zichzelf blaasjes wijsmaakt???
Oh neem aan dat het hele gebeuren gewoon maar een proces is en in feite geen identiteit heeft...

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het is voor zo'n illusie niet zo comfortabel om te zien dat het een illusie is en geen werkelijke identiteit heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voorbeeld... De dalai lama overlijdt en zijn volgers gaan opzoek naar de persoon waarin hij geincarneerd is... Blijk dat hij in drie personen geincarneerd is...

Je hebt teveel hollywood films gekeken, in welke film kwam een soortgelijk scenario voor? Little Buddha?

Het is een mooi verhaal, Marie. Maar er is geen werkelijk te identificeren Dalai lama, en dus is er ook geen reincarnatie, zelfs boeddhisten zeggen dat, ze spreken niet over reincarnatie, maar over wedergeboorte, kort uitgelegd zolang de storm (het geloof in een identiteit te zijn) niet gaat liggen, veroorzaakt de ene storm een volgende storm, en zo gaat dat dan maar eindeloos voort. Een knikker vol energie van beweging stoot tegen een andere knikker, de eerste valt stil, maar zet zijn energie verder in de volgende, het is een nieuwe knikker in beweging (gevolg) maar deze is in beweging gekomen door de eerste knikker (oorzaak) en zo gaat dat maar door.

De Dalai Lama weet dit, ik heb vroeger nog een week onderricht gehad van hem over de leegte. Toch geeft hij ook voor het gemak de storm een naam (Dalai Lama, Tenzin Gyatso), en zoals het in de huidige Tibetaanse cultuur zeer sterk leeft dat de Dalai-Lama-storm zich voort blijft zetten (een pure strategische uitvinding om een machtsoverdracht mogelijk te maken in een systeem van monikken die geen nakomelingen hebben), gaat de Dalai Lama hier niet tegen in, hij laat het 'open' of deze storm zich eventueel verder zal zetten in een andere storm met een nieuwe naam, maar dezelfde titel (Dalai Lama). Wel zegt hij er altijd met een knipoog bij, een beetje hopend zelfs dat dit ooit zal gebeuren (zodat hij eindelijk van die circus af is), dat als de wetenschap zal bewijzen dat wedergeboorte niet bestaat, dat het Tibetaans Boeddhisme (wat ook maar een geloof is) zich hier aan zal aanpassen. Dat is de mooiheid ervan, ze hangen zelfs niet vast aan hun meest fundamentele principes, de volgers en sympathisanten ervan, zij zijn het die er sterk aan vasthangen en verhaaltjes nodig blijven hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus elk van die personen bestaat niet op zichzelf want ze zijn alle een deel van de dalai lama... en wie zegt je dat de dalai lama op zich wel bestond en zelf niet maar gewoon een deel was van een vroegere entiteit...
En zo kun je tot het oneindige verder delen en opdelen...
Maar we weten ook dat alles één is...

"Deel van het geheel" dat is jouw verhaal, en deeltjes verder opsplitsen past daar perfect in. Wat ik je zeg en dat is geen verhaal, maar wat gezien kan zijn: dat Marie niet bestaat, dat het geen deel is van een groter geheel, er is gewoon een steeds verandelijk proces dat als een storm blijft doorrazen en voor het gemak de naam "Marie" krijgt, of "ik". Het is erg lastig die identificatie te doorzien als louter conventioneel, zo lastig dat de storm maar aan blijft zwellen tegen zulke aanwijzingen.

Maar het zijn en blijven aanwijzingen, Marie, niets om aan te nemen, louter te onderzoeken. Maar dat gebeurt niet, omdat er immens veel weerstand tegen is. De processen hebben een natuurlijk zichzelf instandhoudend mechanisme, dat is perfect ok, en dat gaat helemaal vanzelf, maar dat illusoire ik betrekt die natuurlijke instandhouding op zichzelf, op een illusie dus, de illusie gaat iets wat natuurlijk is maar behoort tot de natuur, niet tot de illusie, gebruiken om zijn illusie in stand te houden. Het gaat reageren op elke bedreiging tegen deze illusie alsof het leven er van afhangt. Het gaat het natuurlijk overlevingsinstinct overnemen en toepassen op een illusie. En dan krijg je natuurlijk immense weerstand tegen een simpele aanwijzing van "hey, het is maar een illusie, het is maar een storm in een glas water". Neen, neen, het leven van de illusie is hier op spel... het overlevingsmechanisme schiet in gang, alsof het proces zelf daarmee in het gedrang komt, maar dat gaat helemaal vanzelf hoor, dat heeft die illusoire inmeningen en verdediging totaal niet nodig, het zorgt voor zichzelf, en des te beter als de illusie eindelijk eens opgehelderd geraakt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mijn rol kan inderdaad nihil zijn, maar het systeem is niet nihil...

Het gaat niet om een rol, noch de rol van een deel, noch de rol van een geheel, het gaat om te zien dat een overlevingsdrang voor een illusie totaal misplaatst is, en dat het niet evident is dit te zien, daarom is er grondig onderzoek nodig naar die weerstand, telkens die zich voordoet, enkel zo kan er een barst in de illusie komen, niet door de storm maar aan te blijven zwellen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Met dat wat mij gade slaat ben ik al verschillende malen in contact gekomen en ik zou echt niet zeggen dat het geen substantie heeft... Vormeloos en ongrijpbaar om het te beschrijven... Maar zonder inhoud, inpak... Neen, totaal niet...
In tegendeel...

Dat wat jou gade slaat komt nooit in contact met jou.
Dat wat gade slaat is getuige van wat Marie de hele dag doet.
Niets van wat Marie doet, denkt of bezig houdt ontgaat 'hem'.

Het is het verschil tussen 'zien' en gezien worden'.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Kan het zijn dat er andere zintuigen, dan de zes gekende, zijn, bestaan... of werken onze zintuigen niet enkel via de gekende kanalen van de zintuigen???
Oké we kunnen ze niet zien met onze ogen, maar de indruk die ze op ons maken kan dikwijls veel groter zijn het gewoon zien...

Dat 'wat ziet' kun je als een 'zintuig' beschouwen. Maar ik ga daar niet over spreken, aan mijn anekdotische vertellingen heeft de lezer niks. Anekdotische vertellingen leiden maar tot overtuigingen.

Jij zegt :De ogen zijn verschillend, het licht is hetzelfde.
Als het bovenaards licht is hebben we zelfs geen ogen nodig...

Het licht uit mijn onderschrift is niet bovenaards. Zolang de mens nog opdeelt in aards en bovenaards, in natuurlijk en bovennatuurlijk bevinden we ons in het circus van sterrenwichelaars , piskijkers, Maria verschijningen en andere new-age achtig gezwets. Zelfkennis is aards, zonder vooruitzicht op een hemel of ander hiernamaals.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een hardnekkige (A. Einstein).

Zuivere, natuurgetrouwe, pure waarneming bestaat niet. Dat wat we zien - ons beeld van de directe omgeving - is een en al interpretatie, vervorming, invulling, opvulling en aanvulling. Vrijwel alles wat we zien, is er niet echt. Wetenschappelijk is daar reeds enige tijd veel over te doen, de werkelijkheid zoals wij de kennen bestaat al niet eens.
Hoe zit het dan met het werkelijke bestaan van 'ik' en/of de 'wereld'?

Wat er in zelfkennis ontdekt kan worden is allereerst de zuivere, natuurgetrouwe en pure waarneming. Waarbij ik de lezer alvast maar een voorzetje geef: alleen Waarheid heeft die blik....

Wat jij beschrijft is hoe de persoon de wereld ziet, die is altijd 'vervuild' met de subjectieve invulling van de persoon die ziet.

Conclusie: met je stelling ben ik het eens voor zo ver het 'de persoon' betreft.
Dus dienen we (in zelfkennis) te achterhalen waarom de persoon een subjectieve blik in de wereld heeft.

Het waarnemende zelf rúst in de oerverbinding met 'de wereld', maar is zélf niet aanwezig in de wereld. Hier geef ik (in woorden) zo nauwkeurig mogelijk het verschil aan met het waarnemend zelf wat niet aanwezig is in de wereld en 'de persoon' die wel aanwezig is in de wereld.

Treed ik in de persoon (wat ik gewoon blijf doen) dan ben ik in de wereld, dan beleef en ervaar ik de wereld.

Beperk ik me tot "Zuivere, natuurgetrouwe, pure waarneming" (zoals jij dat noem) dan ben ik niet in de wereld, maar zie ik de wereld zonder sympathie en zonder antipathie (keuzeloosheid). Dan beleef ik mijzelf -egoloos- en geheel buiten de wereld staande. (De wereld staat aan gene zijde van het 'zien')

Er zijn 2 werkelijkheden, Laurens. De relatieve werkelijkheid zoals we die allemaal kennen en die ik ook ken als de wordende Bassie. En de absolute werkelijkheid. Het verschil weten is zelfkennis....