Afgerond?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Iets wel of niet accepteren is alleen aan de orde als er sprake is van een jij of ik. Anders is er simpelweg de gegeven omstandigheid die volledig acceptabel/aanvaardbaar is. Voor niemand. Anders kan ik het nu niet uitleggen.

Dan is er geen enkele sprake meer van duiding. Ik kan in ieder geval niet beweren dat ik in de aangehaalde situatie zo transparant ben dat ik de identificatie/binding zomaar terzijde kan leggen. Hier is een indringend onderzoek en een doorheen gaan voor nodig.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ulla, jij was degene die de vraag(in eerste instantie) niet interessant vond. Misschien ter verduidelijking, maar accepteren betekent(voor mij) niet goedkeuren. Daarom zeg ik ook, we praten langs elkaar heen. Accepteren staat(voor mij) voor aanvaarden. En je kunt niet anders dan aanvaarden wat (reeds) IS. Je kunt er van alles van vinden, leuk of niet, goedkeuren of afkeuren, maar het IS al. Je zou ook kunnen zeggen accepteren betekent zien dat er ( nu eenmaal) IS wat er IS. Een situatie niet accepteren kan derhalve dus niet. Nogmaals, het IS er immers al? Misschien is een voorbeeld makkelijker. Stel je partner overlijdt. In spreektaal kunnen we dan zeggen, ik kan zijn dood moeilijk ( of niet) accepteren. Maar hij IS dood. Dus feitelijk is de kwestie van al of niet accepteren in het geheel niet aan de orde. Het zijn nu juist de gedachtes erover dat iets niet (of juist wel) zo moe(s)t zijn die je op waarheid zou kunnen onderzoeken. Iets wel of niet KUNNEN accepteren, heeft niks te maken met het accepteren waaraan ik refereer(de).

De situatie is er en dat kun je niet veranderen. Dat wil nog niet zeggen dat iedereen dat ook aanvaardt. Je kunt je er immers ook tegen verzetten. Niet dat de situatie daarmee verandert, maar die persoon is dan wel in verzet ipv in aanvaarding.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De situatie is er en dat kun je niet veranderen. Dat wil nog niet zeggen dat iedereen dat ook aanvaardt. Je kunt je er immers ook tegen verzetten. Niet dat de situatie daarmee verandert, maar die persoon is dan wel in verzet ipv in aanvaarding.

Wat ik bedoel te zeggen is dat ook verzet aanvaardbaar is. Als er verzet is, is er verzet. Het betreft een "grondhouding" , een basis, van waaruit alles omarmd wordt. Dat sluit niets uit. Dat is totaal. Laat ik het zo zeggen, het is de afwezigheid van de gedachte dat iets anders zou moeten zijn dan het is. En tuurlijk hebben we allemaal liever leuke dingen in ons leven dan narigheid. En zal er in een mensenleven regelmatig verzet zijn. Maar het mag er allemaal zijn.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

De situatie is er en dat kun je niet veranderen. Dat wil nog niet zeggen dat iedereen dat ook aanvaardt. Je kunt je er immers ook tegen verzetten. Niet dat de situatie daarmee verandert, maar die persoon is dan wel in verzet ipv in aanvaarding.

Nog even hieraan toevoegend. Je zegt, de situatie is er en dat kun JIJ niet veranderen. Dat is een heel belangrijk inzicht. Er was niks dat JIJ had kunnen doen of laten, om deze situatie te voorkomen. Dat is een heel bevrijdend inzicht. Want het ontslaat je van verantwoordelijkheid waardoor zaken als schuld en schaamte verdwijnen. Maar ook trots bijvoorbeeld. Als gezien wordt dat jij niet de doener bent, niet de bron van je acties maar het instrument van die bron. Het instrument in de handen van God, dan is gezien dat alles precies is zoals het moet zijn. En Byron Katie zou dan zeggen: waarom? Omdat het (is zoals het) is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dan is er geen enkele sprake meer van duiding. Ik kan in ieder geval niet beweren dat ik in de aangehaalde situatie zo transparant ben dat ik de identificatie/binding zomaar terzijde kan leggen. Hier is een indringend onderzoek en een doorheen gaan voor nodig.

Wat bedoel je precies met duiding Ulla? En kun je vertellen wat je dan precies onderzoekt? Of hoe je dat doet?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat bedoel je precies met duiding Ulla? En kun je vertellen wat je dan precies onderzoekt? Of hoe je dat doet?

Als er geen sprake is van jij en ik zoals je aanhaalt. Dan komt geen enkele waardering/duiding meer aan de pas. Meer een aanvulling op wat je eerder zei.

Dat wat je van je verantwoordelijkheid al dan niet ontslaat is volgens mijn conclusie datzelfde jij en ik, welke gedachten fabriceren of als eigen aannemen. Wat je zegt tegen Esje, dat als je niets hebt kunnen doen, het je van je verantwoordelijkheid ontslaat, is een conclusie die je kunt trekken maar is ook niet absoluut waar. Verantwoordelijkheid kan ook ontstaan vanuit een hechte band die je met iemand hebt en die je vanuit nature al is toevertrouwd. Als ik me niet verantwoordelijk zou voelen zou ik vanuit egoisme eruit stappen en zeggen, bekijk het allemaal ik zie het niet meer zitten.

Je niet wel of niet verantwoordelijk (hoeven) voelen kan ook een slap excuus zijn om je aan de pijn te willen onttrekken. In het kader van gepriegel in de marge kun je met dit soort dingen alle kanten op.

Ik kan heel goed mijn ego doorzien en sta er regelmatig als een toeschouwer naast maar in deze situatie lukt me dat soms niet. Die pijn valt nog te doorzien, de gebondenheid en pijn die het geeft zie ik toch als waarheid weliswaar via het instrument van een ik. Waar je dan blijkbaar wel voor gezet wordt. Het voorkomt ergens ook dat ik volledig egoïstisch handel.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als er geen sprake is van jij en ik zoals je aanhaalt. Dan komt geen enkele waardering/duiding meer aan de pas. Meer een aanvulling op wat je eerder zei.

Dat wat je van je verantwoordelijkheid al dan niet ontslaat is volgens mijn conclusie datzelfde jij en ik, welke gedachten fabriceren of als eigen aannemen. Wat je zegt tegen Esje, dat als je niets hebt kunnen doen, het je van je verantwoordelijkheid ontslaat, is een conclusie die je kunt trekken maar is ook niet absoluut waar. Verantwoordelijkheid kan ook ontstaan vanuit een hechte band die je met iemand hebt en die je vanuit nature al is toevertrouwd. Als ik me niet verantwoordelijk zou voelen zou ik vanuit egoisme eruit stappen en zeggen, bekijk het allemaal ik zie het niet meer zitten.

Je niet wel of niet verantwoordelijk (hoeven) voelen kan ook een slap excuus zijn om je aan de pijn te willen onttrekken. In het kader van gepriegel in de marge kun je met dit soort dingen alle kanten op.

Ik kan heel goed mijn ego doorzien en sta er regelmatig als een toeschouwer naast maar in deze situatie lukt me dat soms niet. Die pijn valt nog te doorzien, de gebondenheid en pijn die het geeft zie ik toch als waarheid weliswaar via het instrument van een ik. Waar je dan blijkbaar wel voor gezet wordt. Het voorkomt ergens ook dat ik volledig egoïstisch handel.

Mooi helder, geheel autobiografisch, verhaal dat voor de verandering en ter verademing eens een keer niet afstandelijk hypothetisch (wat niet op jou slaat) is geschreven omdat je er helemaal niet inzit.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Als er geen sprake is van jij en ik zoals je aanhaalt. Dan komt geen enkele waardering/duiding meer aan de pas. Meer een aanvulling op wat je eerder zei.

Ok. Helder.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Dat wat je van je verantwoordelijkheid al dan niet ontslaat is volgens mijn conclusie datzelfde jij en ik, welke gedachten fabriceren of als eigen aannemen. Wat je zegt tegen Esje, dat als je niets hebt kunnen doen, het je van je verantwoordelijkheid ontslaat, is een conclusie die je kunt trekken maar is ook niet absoluut waar. Verantwoordelijkheid kan ook ontstaan vanuit een hechte band die je met iemand hebt en die je vanuit nature al is toevertrouwd. Als ik me niet verantwoordelijk zou voelen zou ik vanuit egoisme eruit stappen en zeggen, bekijk het allemaal ik zie het niet meer zitten.

Je niet wel of niet verantwoordelijk (hoeven) voelen kan ook een slap excuus zijn om je aan de pijn te willen onttrekken. In het kader van gepriegel in de marge kun je met dit soort dingen alle kanten op.

Dat kan. Maar dat was niet wat ik beoogde te zeggen. Ik reageerde op een zin van Esradha, het kan heel fijn zijn om in te zien dat je niet verantwoordelijk was, als je bv onder schuld of schaamte gebukt gaat. Dat kan de pijn helpen opheffen. En ook kan het heel ontnuchterend werken als wat wordt ingezien dat jij niks van doen had met de zaken waar je zo trots op was geweest. Je was onbewust. Dat is het hele punt. Er zit ook iets van vergeving in. Als je bewust(er) was geweest dan is er wel degelijk sprake van verantwoordelijkheid, maar een verantwoordelijkheid die, noem het, van binnenuit komt. Van nature. Ik heb het dik gedrukt.

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Ik kan heel goed mijn ego doorzien en sta er regelmatig als een toeschouwer naast maar in deze situatie lukt me dat soms niet. Die pijn valt nog te doorzien, de gebondenheid en pijn die het geeft zie ik toch als waarheid weliswaar via het instrument van een ik. Waar je dan blijkbaar wel voor gezet wordt. Het voorkomt ergens ook dat ik volledig egoïstisch handel.

Wil je iets meer vertellen over de situatie waar je in zit? Je gaf laatst aan dat je graag wat hulp had gehad. Misschien kan ik van dienst zijn? Maar dan zou ik graag iets meer informatie hebben omdat ik anders het gevoel heb dat we steeds maar langs elkaar heen praten. Zou je je hulpvraag (als die er nog is) dan wat concreter kunnen maken?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ok. Helder.


Dat kan. Maar dat was niet wat ik beoogde te zeggen. Ik reageerde op een zin van Esradha, het kan heel fijn zijn om in te zien dat je niet verantwoordelijk was, als je bv onder schuld of schaamte gebukt gaat. Dat kan de pijn helpen opheffen. En ook kan het heel ontnuchterend werken als wat wordt ingezien dat jij niks van doen had met de zaken waar je zo trots op was geweest. Je was onbewust. Dat is het hele punt. Er zit ook iets van vergeving in. Als je bewust(er) was geweest dan is er wel degelijk sprake van verantwoordelijkheid, maar een verantwoordelijkheid die, noem het, van binnenuit komt. Van nature. Ik heb het dik gedrukt.


Wil je iets meer vertellen over de situatie waar je in zit? Je gaf laatst aan dat je graag wat hulp had gehad. Misschien kan ik van dienst zijn? Maar dan zou ik graag iets meer informatie hebben omdat ik anders het gevoel heb dat we steeds maar langs elkaar heen praten. Zou je je hulpvraag (als die er nog is) dan wat concreter kunnen maken?

Dank je wel voor je belangstelling. Het is voor mij voldoende hulp als persoonlijke voorbeelden en invullingen achterwege blijven. Of ik nu worstel over versleten schoenen of over iets ernstigers...dat zou in het proces van waarheidsvinding geen verschil moeten maken. Waarschijnlijk dat je wat sneller klaar bent. . Mijn opmerking over hulp sloeg op dat bericht waarin ik aangaf dat je nogal persoonlijk reageerde. Normaal had ik dat ook niet meer aangehaald, maar dat bedoelde ik met dus mijn opmerking betreffende hulp.

[katerie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Duhuh

Maria, heb je twee jaar later al iets kunnen doen met de Doorpakken aanwijzing van Ben (intussen Guido)?