K. Wat is scheppen?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het leven leeft zichzelf en verdient geen aandacht in het zelfonderzoek.
Men komt de tegenstelling dood/leven vanzelf tegen en dan is het pas tijd voor conclusies over leven en dood.

Leven en dood zijn complementair aan elkaar. Dat is de eindconclusie welke pas genomen kan worden als men weet 'wat' men is.

Weten wat men is overstijgt die tegenstelling van Leven - Dood...
Indien dat niet het geval is, wil dat zeggen dat men in de vormen, niet in het Zijn is blijven steken...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Denken, verstand vindt niets; maar kan enkel getuigen van wat is...

Dat wat getuige is noemen we bewustzijn.


Dat wat we denken noemen is onbereikbaar. Immers, iedere gedachte over het denken is op zich ook weer een gedachte. Zodoende blijft de bron van het denken onbereikbaar. Wat de conclusie doet trekken dat ik het denken niet kan zijn.

Bewustzijn en denken zijn dus twee verschillende zaken.

Wat ik wel kan zeggen is dat het denken vanuit een centraal-gedachte persoon anders van inhoud is dan het denken vanuit een niet-centraal-gedachte persoon.


Er is dus denken en inhoud van denken.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Weten wat men is overstijgt die tegenstelling van Leven - Dood...
Indien dat niet het geval is, wil dat zeggen dat men in de vormen, niet in het Zijn is blijven steken...

Zolang je maar niet in de vorm blijft steken is het prima.
Alles wat vorm heeft is tijdelijk, zowel gedachten-vormen als de vormen in de waargenomen wereld.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Helder. En door mij ook al vaak zo benoemt.

Maar een gesprek hierover leidt nergens toe
als men niet de zelfde definities hanteert.

Het zelfde met het begrip 'waarheid'.
Je kunt hier eindeloos over doorpraten.

Er is m.i. maar 1 heldere definitie van waarheid:
waarheid is alleen dat wat voor iedereen, altijd, overal (en onveranderlijk) waar is.

Mee eens als we hier over de uiteindelijk WAARHEID spreken...
De vraag is eerder hoe we die WAARHEID wel of niet kunnen benaderen...
De vraag is 'nog meer' of we zo maar het gehele zijnde mogen uitschakelen om zogezegd tot meer inzicht in die WAARHEID te komen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zolang je maar niet in de vorm blijft steken is het prima.
Alles wat vorm heeft is tijdelijk, zowel gedachten-vormen als de vormen in de waargenomen wereld.

Daarom dat ze altijd moeten onderzocht blijven op hun waarheid, maar dat ze zeker niet "als niet ter zake doende" mogen uitgeschakeld worden...
Want we hebben alleen de vormen en hun achterliggende waarheid om te proberen om achter die Waarheid te komen...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Helder. En door mij ook al vaak zo benoemt.

Maar een gesprek hierover leidt nergens toe
als men niet de zelfde definities hanteert.

Het zelfde met het begrip 'waarheid'.
Je kunt hier eindeloos over doorpraten.

Er is m.i. maar 1 heldere definitie van waarheid:
waarheid is alleen dat wat voor iedereen, altijd, overal (en onveranderlijk) waar is.

Ik probeer een heldere scheiding aan te brengen tussen het zijnde en het wordende. Over het zijnde valt niet veel te vertellen, dus kan een onderzoek er alleen uit bestaan om het wordende te zien voor wat het is: altijd maar wordend.

Waarnemend-zijn is voor iedereen altijd en overal waar.

Ik merk dat de deelnemers hier erg gefocust zijn op non-dualiteit (in vele benamingen). Daar probeer ik doorheen te breken. Ik benadruk de tweeheid van het zijnde vs het wordende.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Daarom dat ze altijd moeten onderzocht blijven op hun waarheid, maar dat ze zeker niet "als niet ter zake doende" mogen uitgeschakeld worden...
Want we hebben alleen de vormen en hun achterliggende waarheid om te proberen om achter die Waarheid te komen...

Gedachten doen wel degelijk terzake, zonder denken kan ik hier niet schrijven.
Het gaat er maar om dat de onderzoeker zichzelf leert zien dat hij niet de denker is. Ik wandel ook wel eens en dat doet ook ter zake, maar ik ben geen wandelaar.

Wat we zijn bezit geen 'doen'. Denken = doen, net zoals wandelen ook doen is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat wat getuige is noemen we bewustzijn.

Dat wat we denken noemen is onbereikbaar. Immers, iedere gedachte over het denken is op zich ook weer een gedachte. Zodoende blijft de bron van het denken onbereikbaar. Wat de conclusie doet trekken dat ik het denken niet kan zijn.

Bewustzijn en denken zijn dus twee verschillende zaken.

Zie je niet in dat je hier opnieuw van een verstandsaxioma vertrekt???

Wat ik wel kan zeggen is dat het denken vanuit een centraal-gedachte persoon anders van inhoud is dan het denken vanuit een niet-centraal-gedachte persoon.

Dan is de vraag hoe en van waar het verschil is gekomen tussen een centraal-gedachte of niet centraal-gedachte persoon...
Denk je dat dieren diezelfde problemen hebben, of is het alleen maar een probleem van de mens???
En waar zit dan de schuldige??? Zou dat niet ons 'tot op het niveau van een God' verheven verstand zijn die alle intrinsiek weten op de achtergrond geduwd heeft en zo de mensen in de dwaling heeft gebracht???

Er is dus denken en inhoud van denken

.

Waarbij men vooral niet moet vergeten dat het denken zelf een grote twistfactor is...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Zie je niet in dat je hier opnieuw van een verstandsaxioma vertrekt???

Nee, dat kan niet. Bewustzijn kan niet gedacht worden.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dan is de vraag hoe en van waar het verschil is gekomen tussen een centraal-gedachte of niet centraal-gedachte persoon...
Denk je dat dieren diezelfde problemen hebben, of is het alleen maar een probleem van de mens???
En waar zit dan de schuldige??? Zou dat niet ons 'tot op het niveau van een God' verheven verstand zijn die alle intrinsiek weten op de achtergrond geduwd heeft en zo de mensen in de dwaling heeft gebracht???

In het deugdelijk onderzoek komen we de centraal-gedachte persoon tegen.
Daar nemen we gaandeweg afscheid van. Schuldigen zijn er niet te vinden. Je hebt immers zelf de centraal-gedachte persoon in leven geroepen.

Eenmaal definitief afscheid genomen van de centraal-gedachte persoon is er wederom geen schuldige. De centraal-gedachte persoon was schuldig aan alle gedeeldheid binnen jezelf, maar nu zijn onwerkelijkheid gezien wordt is zijn 'schuld' ook onwerkelijk.

Heus, als je van het zelf af bent zul je opgelucht zijn dat je van haar af bent.