Shankara

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna

Ik vertaal liefde als ...je bent het allemaal zelf. Er is geen ander.

Geen probleem mee...

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het kan in een fractie.. Het kan ook 40 jaar of langer vragen.

Je kan het aan het toeval overlaten of je vermeende 'ik' ertoe aanzetten zelfonderzoek te doen.

Dat is geen grond, dat is drijfzand.. De begoocheling/illusie van grond.

De grond van het bestaan van 'ik' is geloof in dat bestaan.
Dat die grond de stevigheid of de fundamenten mist is evident.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Niet de 'ik' zit ertussen want de 'ik' ben je; maar wel je verstand dat alles verkettert, verdraait, in stukjes snijdt zo gezegd om het te ontleden terwijl het zo in nulliteiten blijft hangen en de éénheid van alles uit het oog verlies... En dan maar de fout op het 'ik' schuiven, dat het zelf als eerste verketterd heeft...

Zoals zo vaak gezegd valt er te ont'dekken (van een bedekking ontdoen) dat je dat 'ik' niet bent, zelfs helemaal niet kunt zijn maar dat je datgene bent wat overblijft nadat dat 'ik' is vertrokken.
Het verstand, (ook wederom weer voor de zoveelste keer) nogmaals, is maar een stomme knecht die doet wat het ingegeven wordt, vandaar ook dat affirmatie werkt. Er is evenmin een goed of fout, dat wordt alleen door ego/ik gehanteerd bij gebrek aan een intrinsiek kompas. Geen moraal meer nodig.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is een zinvolle opmerking wanneer iemand ergens denkt te zijn en dat overduidelijk niet het geval is. Het is geen ego vermaning maar een stimulans iets verder te graven dan gedaan is.

De iemand die ergens denkt te zijn, is het absolute tot iets relatiefs maken. Als die iemand ontkracht wordt, is het nu een Dorje of een Laurens of een Marie, de iemand ontkrachten die denkt ergens te zijn, dan is er Zien zonder iemand die ziet. Dat heeft geen entiteit om van uit te gaan nodig om te zien. Het is het zien zelf.

In dit Zien is er direct vaststellen dat er helemaal niemand is, laat staan iemand die ergens is.

Het is een onzuiver uitgangspunt dat iemand er is en een ander er overduidelijk nog niet zou zijn. Dat is een uitgangspunt dat nog niet diep genoeg onderzocht is.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Aha je dicht jezelf ondertussen ook de gave van het 'zien' toe, zie ik.

'Ik' dicht zich niets toe, als het 'ik' ontkracht is, of uit de weg is, is er zien. Als het ik daar weer voor springt met zijn indrukken, dan kan dat ook gewoon gezien zijn, het is gewoon de ik niet die dit ziet, dus het er steeds voor springen met zijn subjectieve indrukken is wat nog net dat beetje dieper onderzocht moet worden.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zoals je uit velerlei publicaties hier kunt weten (kennis) is dat zien niet zuiver is wanneer je ego behept bent.

Het zien zelf is nooit behept met ego, het uitgaan van een entiteit dat het zien zou doen is behept met een subjectieve toe-eigening van dit zien. Eens behept met een subject, kan dat subject ook behept geraken met ego.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dus vanuit mijn optiek bezien is jouw 'zien' niet erg doeltreffend.

Mijn, noch jouw zien is doeltreffend. Het is waan te denken dat jouw zien vrij is van subjectieve invulling. Het gaat dus om het te zien voor wat het is en er niet van uit te gaan dat die wat ziet vrij is van zijn subjectieve invulling.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat er ego is kan worden afgeleid uit de omstandigheid dat je er anderen moet bijhalen om je woorden kracht bij te zetten 'voor iedereen duidelijk'.

Dat is een indruk, jouw verhaal dat je er subjectief van maakt. Ik heb gewoon de gewoonte om aan te sluiten bij het woordgebruik op wie ik reageer. Als je geschreven had dat het "wel duidelijk is", dan had ik het zo overgenomen, zonder de iedereen, de iedereen er in betrekken komt van jezelf, niet van mij. Sta je er nog voor open je eigen subjectieve indruk te zien voor wat het is?

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

nogmaals maar weer even memoreren dat ik gedegen zelfonderzoek 'afgerond' heb, alle gedachten zijn onderhevig geweest aan onderzoek. Nog steeds is er een snelle afweging of iets waarheid voor mij bevat. Dus je kunt gerust zijn dat het diepst mogelijke niveau is bereikt.

Het diepst mogelijke binnen jouw (dwingend) mentaal framework. Radicaal gezien niet diep genoeg.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je zou gewaarzijn als 'leeg subject' inderdaad een entiteit kunnen noemen, de identieke entiteit welke essentieel in ieder mens aanwezig is: de aanwezigheid zelve welke ontvankelijk is, opmerkzaam is. Doch welke doorgaans niet wordt opgemerkt omdat het het opmerken zelf is. Men dient dat gewaar te zijn (niet te worden) wat opmerkt. Maar dat gebeurd uiteraard niet op commando. Verstild zijn wil zeggen dat men nergens meer op een 'effect' jaagt.

Prima.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het denken mag naar woorden zoeken om iets uit te drukken. De activiteit van denken is denken over iets. Wat meteen ook uitdrukt dat je de gedachten (product) niet bent.

1+1=3..
(Het is geen traject van logica.)

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik kan de denker niet lokaliseren omdat ik de denker niet ben, dat is alles wat ik er van kan zeggen.

oké.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ja. Bewustzijn is het vermogen om te relateren zelf. Daarom bestaat er ook geen hoofdletterig Bewustzijn waarin dan weer een of ander 'klein' bewustzijn in verschijnt. Dat komt duidelijk uit een bedachte theorie voort.

Een theorie weliswaar, maar dan aangaande de grammatica, om deze materie een beetje te duiden middels voorstelbare afwegingen.
Eigenlijk zou het begrip 'bewustzijn' wat meer op de schop moeten in dit soort beschouwingen. Absoluut bewustzijn en dergelijken.. het is als begrip op gegeven moment niet toereikend meer om haarfijn 'precies te duiden. De mogelijkheid om dit soort bevindingen te beschrijven vraagt m.i. om andere (Nieuwe) woorden of zin verbanden. Het zelfonderzoek op zich heeft uiteraard een broertje dood aan welk woord, beschrijving, verklaring, vertaling dan ook.. Maar waar het verklarende intellect in deze wereld nog werkt, heeft het niet stil gestaan. Duiding opzetjes die eeuwenlang hebben gewerkt, voldoen in deze tijden niet meer. Woord en wederwoord wordt veel meer uitgedaagd dan vroeger en voorheen, en dat is vandaag de dag toch echt wel een dingetje.. ook in deze materie.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dit vermogen is onveranderlijk, net zoals gewaarzijn onveranderlijk is. Wat veranderlijk is, is alles wat beeld, vorm o.i.d. heeft. Ik als ego zijnde behoor tot het veranderlijke. Waarmee het veranderlijke niet als 'vermeend' mag worden benoemd. Juist omdat bewustzijn de relatie (vermogen tot relateren) is tussen het onveranderlijke (gewaarzijn) en het veranderlijke (de dingen, vormen of hoe je het maar noemen wilt).

Maar to the point ben je het onveranderlijke en niet het veranderlijke, het vermogen tot relateren is tegelijkertijd het onvermogen om geen relatie tot zus of zo te kennen.. en geen relatie, is de onveranderlijke werkelijkheid, en niet relatie of het relateren.
'Diep vertegenwoordigt het relateren of relatie niet de werkelijkheid.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zoals zo vaak gezegd valt er te ont'dekken (van een bedekking ontdoen) dat je dat 'ik' niet bent, zelfs helemaal niet kunt zijn maar dat je datgene bent wat overblijft nadat dat 'ik' is vertrokken.
Het verstand, (ook wederom weer voor de zoveelste keer) nogmaals, is maar een stomme knecht die doet wat het ingegeven wordt, vandaar ook dat affirmatie werkt. Er is evenmin een goed of fout, dat wordt alleen door ego/ik gehanteerd bij gebrek aan een intrinsiek kompas. Geen moraal meer nodig.

En Laurens, wat blijft er over wanneer je je 'ik' ontdaan hebt van alle bedekkingen???
Het is het verstand dat jou wijsmaakt dat het 'ik' dan zou vertrokken zijn...
Het ik is, en vertrekt niet...

En wat dat verstand betreft, hoe spijtig dat de meeste mensen zichzelf niet meer kunnen voorstellen dan als een verstandelijk wezen en dat ze zichzelf dus verenigd zien met hun verstand...
Het verstand is inderdaad een heel goede knecht, maar een alles behalve goede meester...

In feite over alles rondom je kan je je afvragen of het wel bestaat en of het geen verbeelding is van jezelf... Alles ziet je door jouw ogen, vertaalt je via jouw gevoelens en verstand, volgens jouw inzichten...
Alles komt dus indirect naar je toe...
Van het enige dat je kunt weten dat het bestaat is nu juist het 'ik'... Maar ja, je moet dan wel de moed hebben om het te ontdekken en het te ontdoen van alle nonsens die errond zijn opgebouwd...

Het is ten andere het enige waar je direct mee verbonden bent...
Als je dat dan nog verwerpt als niet bestaande... Hewel dan blijft de wereld van de spoken over...

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je kan het aan het toeval overlaten of je vermeende 'ik' ertoe aanzetten zelfonderzoek te doen.

Het zijn en blijven vreemde snuiters die er toe komen tot zo'n zelfonderzoek te besluiten..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De grond van het bestaan van 'ik' is geloof in dat bestaan.
Dat die grond de stevigheid of de fundamenten mist is evident.

Amen.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hewel dan blijft de wereld van de spoken over...

Jij zegt het Marie, nu hoeft Laurens niet meer te schrijven wat hij had/zou kunnen doen..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Een theorie weliswaar, maar dan aangaande de grammatica, om deze materie een beetje te duiden middels voorstelbare afwegingen.
Eigenlijk zou het begrip 'bewustzijn' wat meer op de schop moeten in dit soort beschouwingen. Absoluut bewustzijn en dergelijken.. het is als begrip op gegeven moment niet toereikend meer om haarfijn 'precies te duiden. De mogelijkheid om dit soort bevindingen te beschrijven vraagt m.i. om andere (Nieuwe) woorden of zin verbanden. Het zelfonderzoek op zich heeft uiteraard een broertje dood aan welk woord, beschrijving, verklaring, vertaling dan ook.. Maar waar het verklarende intellect in deze wereld nog werkt, heeft het niet stil gestaan. Duiding opzetjes die eeuwenlang hebben gewerkt, voldoen in deze tijden niet meer. Woord en wederwoord wordt veel meer uitgedaagd dan vroeger en voorheen, en dat is vandaag de dag toch echt wel een dingetje.. ook in deze materie.

Als we spreken over 'relatie' dan wil dat niet zeggen dat dat het ene of het andere bewustzijn is. Het is steeds dezelfde relatie welke zich bij iedereen voordoet. Het is het centrale principe betreffende bewustzijn.

Waarmee ik wil zeggen dat het principe an sich al Absoluut is. Daarmee is er ook geen bewustzijn c.q. Bewustzijn, dan spreken we over een kosmisch principe wat voor ieder mens opgaat. Of de mens in kwestie het daar nu mee eens is of niet.

Gewaarzijn is evenzo universeel. Middels Waarheid weet ik ook de reden waarom dat zo is. Juist omdat gewaarzijn letterlijk niets is kan het universeel zijn. het doet zich bij mij op volstrekt dezelfde wijze voor als bij jou. Iets wat 'niets' is, is immers oneindig deelbaar en blijft evengoed ongedeeld.

Dus ja, het is een zinnige zaak om 'bewustzijn' wat meer op de schop te nemen. Iedereen op dit forum is zo'n beetje wetende naar eigen zeggen, dus dat lijkt me geen enkel probleem. Gewoon schrijven vanuit eigen ondervinden.

Maar to the point ben je het onveranderlijke en niet het veranderlijke, het vermogen tot relateren is tegelijkertijd het onvermogen om geen relatie tot zus of zo te kennen.. en geen relatie, is de onveranderlijke werkelijkheid, en niet relatie of het relateren.
'Diep vertegenwoordigt het relateren of relatie niet de werkelijkheid.

To the point ben je het onveranderlijke. Klopt. Dat is zo omdat ik het zelf heb vastgesteld, met van 'horen zeggen' schiet niemand wat op. Atman is in ieder mens aanwezig volgens de Advaita Vedanta. Ik noem het alleen gewaarzijn, dat klopt beter in het Nederlands.

Gewaarzijn is niet de relatie zelf: het neemt er deel aan om zich zodoende bewust te worden van het waargenomene. Dat is een op zich 'enkelvoudige' gebeurtenis, maar in dat gebeuren/relateren wordt gewaarzijn ook bewust van zichzelf.

In zekere zin vertegenwoordigt het relateren niet de werkelijkheid, maar het relateren is wel noodzakelijk voor de illusie dat er 'twee' is (Maya).

Enfin, alleen al binnen 'bewustzijn' valt al veel te zeggen en te begrijpen.
Want wie het 'relateren' niet begrijpt , zal nooit begrijpen hoe we in een wereld leven van 'veel' welke toch niet-twee is. Daarom zal ik Maya niet betitelen als 'vermeend'.

Zouden we hier alleen over het Absolute schrijven, dan zijn we snel klaar. Het Absolute heeft zichzelf opgedeeld en is toch 1 gebleven. Rara , hoe kan dat?

Niet dat ik alle antwoorden heb, sommige zaken zijn mij ook nog niet helder.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Het zijn en blijven vreemde snuiters die er toe komen tot zo'n zelfonderzoek te besluiten..

Eigenlijk heb ik nooit zo'n besluit genomen. En zoals ik eerder al schreef: louter middels zelfonderzoek gaat het niet. De persoon zal nooit zijn eigen bestaan opgeven. Ook het doen van zelfonderzoek is in het belang van de persoon. De persoon die louter meent met zelfonderzoek 'ergens' te komen, die verschanst zich weer in het zoveelste hokje van de persoon.

En ten overvloede, je komt uiteraard nergens aan.
Personen hebben een doel en 'nergens' kan geen doel zijn.