Wat bent jij?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Met de uiterlijke verschijningsvorm, je aard en een aangemeten entiteit en dat soort zaken zul je het in dit leven moeten doen. Maar, en dat zeg ik steeds met de grootste nadruk, dat is voorlopig nog niet aan de orde. We moeten voorafgaande aan het onderzoek en ook tijdens niet steeds opgezadeld worden met de verschijnselen. Die zijn er in te groten getale en nu even geen onderwerp van onderzoek maar komen later wel weer aan de orde als je weet wat je bent. Dus laten we het nu even voor wat het is en dan kun je later zo nodig weer oppakken.

Wat ik maar niet begrijp is hoezo dat niet aan de orde is? Voor de goede orde, het is aan de orde, want we hebben het er immers over? Zijn de verschijnselen geen onderwerp van onderzoek? Dat wat verschijnt verschijnt toch in mij? In dat wat ik ben? Ik vrees dat ik je even niet kan volgen. Wat bedoel je nu precies? Of anders gezegd, welke kant wil je nu op?

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Wat ik maar niet begrijp is hoezo dat niet aan de orde is? Voor de goede orde, het is aan de orde, want we hebben het er immers over? Zijn de verschijnselen geen onderwerp van onderzoek? Dat wat verschijnt verschijnt toch in mij? In dat wat ik ben? Ik vrees dat ik je even niet kan volgen. Wat bedoel je nu precies? Of anders gezegd, welke kant wil je nu op?

Jawel je bent zelf een verschijnsel en onderwerp van zelfonderzoek maar dat wil niet zeggen dat je er eerst een heleboel verschijnselen bij moet halen. Wat meteen is te elimineren als onwaar ga je natuurlijk niet met je mee blijven zeulen. De hoeveelheid materie waar je in gedegen zelfonderzoek te maken hebt is op zichzelf al overweldigend nog zonder al die nevenverschijnselen. Ik snap je belangstelling er voor niet, het lijkt wel of je niet bereid bent bepaalde dingen los te laten. Wanneer dat het geval is gebeurd het onderzoek niet goed.

Dat komt ook terug in het eerste deel van de quote hiervoor aan Theo, dat 'het zijn de kleine dingen die het doen' je wilt die kneuterigheid kennelijk niet graag loslaten. Het is inderdaad geen ego maar je meent dat dat de mensen verbindt maar er is iets geheel anders, wat je weliswaar nog niet kent, maar wat dat verbinden met elkaar veel beter doet. Datgene wat dat doet is ook niet afhankelijk van iets op het persoonlijke vlak dat is er altijd.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar we zijn allemaal bange poeperds, en ook dat is geweten. In de manier waarop je spreekt over het weer, wat je gegeten hebt, je afspraakje of je overleden goudvis, wordt duidelijk in hoeverre de eigenschappen van dat weten (ondanks dat er geen eigenschappen aan kunnen worden toegekend, maar ze zijn er wel degelijk) zoals openheid, kwetsbaarheid, spontaniteit, betrokkenheid, mededogen, bevlogenheid, passie etc.) hun weerslag hebben gevonden op de persoon.

Daar heb ik het over.

Van het 'weten' heb je geen praktisch nut, dus die kwaliteiten die je er aan toekent die zijn er niet. Als enige zou de manifestatie in persoon van de drager van 'weten' er een zijn van openheid, compassie en mildheid.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Van het 'weten' heb je geen praktisch nut, dus die kwaliteiten die je er aan toekent die zijn er niet. Als enige zou de manifestatie in persoon van de drager van 'weten' er een zijn van openheid, compassie en mildheid.

Ja dit onderscheid dat je maakt dat snap ik. Kom ik zo even terug op je vorige quote.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jawel je bent zelf een verschijnsel en onderwerp van zelfonderzoek maar dat wil niet zeggen dat je er eerst een heleboel verschijnselen bij moet halen. Wat meteen is te elimineren als onwaar ga je natuurlijk niet met je mee blijven zeulen. De hoeveelheid materie waar je in gedegen zelfonderzoek te maken hebt is op zichzelf al overweldigend nog zonder al die nevenverschijnselen. Ik snap je belangstelling er voor niet, het lijkt wel of je niet bereid bent bepaalde dingen los te laten. Wanneer dat het geval is gebeurd het onderzoek niet goed.

Dat komt ook terug in het eerste deel van de quote hiervoor aan Theo, dat 'het zijn de kleine dingen die het doen' je wilt die kneuterigheid kennelijk niet graag loslaten. Het is inderdaad geen ego maar je meent dat dat de mensen verbindt maar er is iets geheel anders, wat je weliswaar nog niet kent, maar wat dat verbinden met elkaar veel beter doet. Datgene wat dat doet is ook niet afhankelijk van iets op het persoonlijke vlak dat is er altijd.

Dat kan dat ik niet bereid ben bepaalde dingen los te laten. Ik zie het zelf meer als wel losgelaten hebbend, maar daarna weer omarmd. Maar misschien leid ik mezelf om de tuin, dat kan. Wat zie ik over het hoofd? Waar denk je aan, in mijn geval?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Jawel je bent zelf een verschijnsel en onderwerp van zelfonderzoek maar dat wil niet zeggen dat je er eerst een heleboel verschijnselen bij moet halen. Wat meteen is te elimineren als onwaar ga je natuurlijk niet met je mee blijven zeulen. De hoeveelheid materie waar je in gedegen zelfonderzoek te maken hebt is op zichzelf al overweldigend nog zonder al die nevenverschijnselen. Ik snap je belangstelling er voor niet, het lijkt wel of je niet bereid bent bepaalde dingen los te laten. Wanneer dat het geval is gebeurd het onderzoek niet goed.

Dat komt ook terug in het eerste deel van de quote hiervoor aan Theo, dat 'het zijn de kleine dingen die het doen' je wilt die kneuterigheid kennelijk niet graag loslaten. Het is inderdaad geen ego maar je meent dat dat de mensen verbindt maar er is iets geheel anders, wat je weliswaar nog niet kent, maar wat dat verbinden met elkaar veel beter doet. Datgene wat dat doet is ook niet afhankelijk van iets op het persoonlijke vlak dat is er altijd.

Ik bedoel met het zijn de kleine dingen die het doen geen kneuterigheid, wat je daar dan ook onder moge verstaan, maar het zien van de schoonheid in kleine dingen, gebaren..... Dat soort zaken. En vooral ook het genieten daarvan.
Gewoon van dat wat zich voordoet, in de dagdagelijkse dingen. Daar oog voor hebben. Of voor ( leren) krijgen.

Kneuterigheid is voor mij verwant aan familiaire zaken. Samen op de bank bij een zwijmelfilm, met toute la familie aan de kerstdis, ontbijt op bed met Moederdag......dat soort zaken. Vreselijk, maar toch leuk. Alle clich? s die waar blijken te zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat kan dat ik niet bereid ben bepaalde dingen los te laten. Ik zie het zelf meer als wel losgelaten hebbend, maar daarna weer omarmd. Maar misschien leid ik mezelf om de tuin, dat kan. Wat zie ik over het hoofd? Waar denk je aan, in mijn geval?

Dat weet ik ook niet, loslaten en de bereidheid daartoe is nog wél een persoonshandeling en de dingen die vervolgens onderzocht zijn laten jou los en niet omgekeerd. Als persoon is er de wilsbeschikking voor nodig en die is veranderlijk zodat je ook weer omarmt. Ik sta niet afwijzend ten opzichte van het persoonlijke verhaal en al heb ik zelf nauwelijks iets te melden ik zie het nut er niet van in om dat op een forum met anderen te delen. Maar jij ziet er kennelijk een verbinding mee tot stand komen een gevoel van verbondenheid, eenheid saamhorigheid terwijl dat maar een broze verbondenheid is. Er is iets wat ons verbind en niet broos is. Maar je komt uit de hulpverlening misschien is het beroepsdeformatie om op noden te reageren.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat weet ik ook niet, loslaten en de bereidheid daartoe is nog wél een persoonshandeling en de dingen die vervolgens onderzocht zijn laten jou los en niet omgekeerd. Als persoon is er de wilsbeschikking voor nodig en die is veranderlijk zodat je ook weer omarmt. Ik sta niet afwijzend ten opzichte van het persoonlijke verhaal en al heb ik zelf nauwelijks iets te melden ik zie het nut er niet van in om dat op een forum met anderen te delen. Je komt uit de hulpverlening misschien is het beroepsdeformatie om op alle noden te reageren.

Dat van de dingen die mij loslaten, dat herken ik wel. Maar pas nadat ik bereid was om ze ten volle te erkennen. In het licht te plaatsen. Hoe je 't maar noemen wilt. Er ruimte aan te geven. Ik weet dat je er het nut niet van inziet om persoonlijke dingen te delen, toch doe je dat, zo heel af en toe, en ik geniet daarvan. Het geeft je een gezicht, het maakt je menselijk, op de een of andere manier. Ja, ik kan er niks aan doen, maar dat vind ik prettig. Ontroerend ook. Toen je vertelde dat je opa was geworden bv. En daar een foto van plaatste. Vond ik mooi. Kan er niks aan doen. Het zal beroepsdeformatie zijn. Dat geloof ik graag. Maar als het je heilige overtuiging is, dat ik ergens de boot mis, of gemist heb, dan hoor ik dat graag en zal ik er naar kijken. En dat meen ik oprecht.

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik bedoel met het zijn de kleine dingen die het doen geen kneuterigheid, wat je daar dan ook onder moge verstaan, maar het zien van de schoonheid in kleine dingen, gebaren..... Dat soort zaken. En vooral ook het genieten daarvan.
Gewoon van dat wat zich voordoet, in de dagdagelijkse dingen. Daar oog voor hebben. Of voor ( leren) krijgen.

Kneuterigheid is voor mij verwant aan familiaire zaken. Samen op de bank bij een zwijmelfilm, met toute la familie aan de kerstdis, ontbijt op bed met Moederdag......dat soort zaken. Vreselijk, maar toch leuk. Alle clich? s die waar blijken te zijn.

De openheid die je krijgt maakt je ontvankelijker en dat kan zijn voor kleine dingen een subtiel handgebaar daar is helemaal niks mis mee maar je kunt je afvragen waarom je het delen van de ervaring nodig hebt.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De openheid die je krijgt maakt je ontvankelijker en dat kan zijn voor kleine dingen een subtiel handgebaar daar is helemaal niks mis mee maar je kunt je afvragen waarom je het delen van de ervaring nodig hebt.

Omdat gedeelde smart halve smart is en gedeelde vreugd dubbele vreugd?