Dit zegt God van zichzelf in een ongewoon gesprek met God.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wat je hier schrijft is dan ook volstrekt ten overvloede en niet nodig. Ik heb een reden (wie begrijpt 'intrinsieke opdracht' te vervullen) om hier op dit forum te zijn anders zou ik me niet met deze onzin bezig houden.
Ik begrijp jouw aanwezigheid nog steeds niet, je verklaart van alles, luistert graag naar verklaringen en vult ze desnoods met eigen bevindingen aan. Met welk doel? Kennis vergaren en verspreiden?

Ik zie een paar mensen verschijnselen onderzoeken en hardnekkig volharden in het verblijven van hypothetische bevindingen. Die bevindingen stroken niet met mijn eigen gedegen zelfonderzoek en daar wijs ik op. Dan zie ik vervolgens de belemmeringen waarom dat niet kan worden opgepakt en wijs vervolgens ook daar op. Ik heb geen plan.
Dat er niks gedaan kan worden is geen bevinding die je met gelovigen (zou) moet(en) delen, dat ontneemt de doe mogelijkheid die gelovigen hebben. Dit alles bestaat allemaal uit de gratie van het bestaan van geloof, dus moet je daarmee werken. Dat is je realiteit.

Misschien heb je het daarvan dat je de mystieke kant bent opgegaan. Van Gurdjief is niet te achterhalen of veel mensen hem hebben begrepen en ene Ouspensky legt het kennelijk ook verkeerd uit. Dat is het gevaar van de mystiek dat de zaken worden beoordeeld naar een eigen maatstaf.

Waarom ik hier schrijf.. dat gebeurt gewoon.
Een specifieke intentie kan ik niet echt onderbouwen, daarvoor ontbreekt het mij aan 'zelf'-beeld.

Binnen de 'werkelijkheid van geloof is alles mogelijk.. dus ook dat van alles en nog wat niet verloopt zoals daar een verwachting van kan zijn, of dat alles verloopt anders zoals dat niet binnen de verwachting lag/ligt.
Geloof brengt de bewegelijkheid van het mens zijn feitelijk nergens, anders dan waar deze alreeds onbewogen 'is.

Ik heb niks met mystiek.
De 'belevingen zijn onderhoudend, maar het wordt pas iets mystieks door de subjectieve inkleuring/vertaling/verklaring ervan, dat houd mij verder niet bezig, het zijn bijkomstige constateringen.

En trouwens, het is jou toch ook maar te doen om slechts eentje die jouw aanreikingen naar behoren oppakt, waarom zouden het er velen moeten zijn?
Een ego dingetje misschien?

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Waarom ik hier schrijf.. dat gebeurt gewoon.
Een specifieke intentie kan ik niet echt onderbouwen, daarvoor ontbreekt het mij aan 'zelf'-beeld.

Ik heb je een reden van mijn aanwezigheid hier gegeven maar ik heb dan ook gewoon een zelfbeeld. Naar mijn idee heeft iedereen wel een motivatie om iets te doen of na te laten maar gevoel je wellicht helemaal niet de lust die te onderzoeken.

Binnen de 'werkelijkheid van geloof is alles mogelijk.. dus ook dat van alles en nog wat niet verloopt zoals daar een verwachting van kan zijn, of dat alles verloopt anders zoals dat niet binnen de verwachting lag/ligt.

Een open deur maar wellicht meende je teleurstelling te bespeuren.

Geloof brengt de bewegelijkheid van het mens zijn feitelijk nergens, anders dan waar deze alreeds onbewogen 'is.

Dat is bijna een filosofische uitspraak, heb je wellicht iets met filosofie?

Ik heb niks met mystiek.

Misschien ontbreekt het je dan aan taal- kundigheid of bekwaamheid of mogelijk ook luiheid je daarin te bekwamen. Ik doe maar een gooi hoor, ik kleur niks in (dit voor het aangesproken voelen van de ego's onder ons).

De 'belevingen zijn onderhoudend, maar het wordt pas iets mystieks door de subjectieve inkleuring/vertaling/verklaring ervan, dat houd mij verder niet bezig, het zijn bijkomstige constateringen.

Onderhoudend is eveneens een filosofische benadering voor beleving. Wat betreft de tweede strofe, ik ben het daar niet geheel mee eens. Naar mijn idee is het zo dat je geen of zo weinig mogelijk aanleiding moet geven om in te kunnen kleuren door zorgvuldig taalgebruik. Je hebt er niks aan als de gehele goegemeente zit ja te knikken en bij navraag eenieder een eigen interpretatie van het gezegde heeft en geeft. Het lijkt me evident dat de reikwijdte van woorden betekenis voor degene die ze uitspreekt maar ook voor de ontvanger zullen hebben. Je bent als mens niet zoals die bloem die een heerlijke bloemengeur verspreid die eenieder naar believen oppakt of laat voor wat die is maar wat de bloem in zijn hoedanigheid onbekommerd laat.

En trouwens, het is jou toch ook maar te doen om slechts eentje die jouw aanreikingen naar behoren oppakt, waarom zouden het er velen moeten zijn?
Een ego dingetje misschien?

Ik heb ooit afgezien van sluiting van dit forum indien er ook maar één iemand iets aan mijn aanbeveling zou zijn gelegen gedegen zelfonderzoek te doen. Maar uiteraard kan ik dat niet weten, er zijn ook zwijgende leden en lezers, ik ben er zelf jarenlang een geweest. Van een ego mag je aannemen dat die er een belang in heeft. Dat kan ik introspectief wel uitsluiten.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het 'tegenwoordig' zijn (wat samenvalt met locatieloos zijn) is op zich ook een beleving. Een indringende beleving ook, omdat het verschillend is van het beleven van de persoon/het ego. Dit is een staat van 'egoloosheid' waar alleen sprake is van een zelf-verhouding. (zelf tot zichzelf)

Zo is dat.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dat is bij ieder mens zo. Bij jou ook. Optredend in 'de wereld' kun je niet egoloos zijn. Jij beweert wat anders, waarmee je dus iets beweert wat helemaal niet kan.....

Het 'ik' manifesteert zich prominent, extreem, gematigd of afwezig in deze wereld. Om als uitgangspunt te dienen maak je gebruik van het woordje 'ik'. Ego is, zoals al zo vaak gezegd, de beschermer en de hebberige kant van dat 'ik', een rupsje nooitgenoeg. Al deze vormen zijn aanwezig in de wereld en moeiteloos te herkennen en aanwijsbaar, maar wellicht niet voor iemand die zelf behept is met ego en jouw hypothesen verlenen je hierbij helaas niet het benodigde inzicht.

Jouw oordeel over mij doet voor mij niet ter zake.

Aan het menen dat er over je geoordeeld wordt herken je de aanwezigheid van ego (ego op zijn hoede aan zichzelf te verliezen). Je bood mij je hulp aan en die sloeg ik met redenen af. De redenen zouden mij te denken geven iets wat gezien is te onderzoeken. Zo niet bij jou, je wimpelt het af door het 'oordelen' te noemen en zo kun je het laten voor wat het is. Het ego heeft je weer gered.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

ik heb dan ook gewoon een zelfbeeld.

Voilà , daar heb je dan jouw motivatie m.b.t. zoiets als 'ego..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Een open deur maar wellicht meende je teleurstelling te bespeuren.

Nee.
Ik zag/zie verwachting, een wens aangaande het verloop van iets..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat is bijna een filosofische uitspraak, heb je wellicht iets met filosofie?

Niet veel..

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Misschien ontbreekt het je dan aan taal- kundigheid of bekwaamheid of mogelijk ook luiheid je daarin te bekwamen. Ik doe maar een gooi hoor, ik kleur niks in (dit voor het aangesproken voelen van de ego's onder ons).

Zou ik iets moeten hebben met mystiek dan? Dat lijk je wel te suggereren.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Onderhoudend is eveneens een filosofische benadering voor beleving.

Onderhoudend in de zin dat er bewegingen zijn van het gemoed, gevoelsvariaties.. Daar kan ik niks filosofisch aan koppelen, jij blijkbaar wel.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dat kan ik introspectief wel uitsluiten.

Dat betwijfel ik dus, gezien eerdere uitspraken daaromtrent..

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het 'ik' manifesteert zich prominent, extreem, gematigd of afwezig in deze wereld. Om als uitgangspunt te dienen maak je gebruik van het woordje 'ik'. Ego is, zoals al zo vaak gezegd, de beschermer en de hebberige kant van dat 'ik', een rupsje nooitgenoeg. Al deze vormen zijn aanwezig in de wereld en moeiteloos te herkennen en aanwijsbaar, maar wellicht niet voor iemand die zelf behept is met ego en jouw hypothesen verlenen je hierbij helaas niet het benodigde inzicht.

Aan het menen dat er over je geoordeeld wordt herken je de aanwezigheid van ego (ego op zijn hoede aan zichzelf te verliezen). Je bood mij je hulp aan en die sloeg ik met redenen af. De redenen zouden mij te denken geven iets wat gezien is te onderzoeken. Zo niet bij jou, je wimpelt het af door het 'oordelen' te noemen en zo kun je het laten voor wat het is. Het ego heeft je weer gered.

Klopt, het ego is de manifestatie. Belichaamde tegenwoordigheid (= gewaarzijn van zelf in de actualiteit). Dus als Guido 'tegenwoordigheid' is en ik ook, dan verschijnt tegenwoordigheid als 'ego' op twee verschillende plaatsen.

Alleen vanuit tegenwoordigheid kun je zelfkennis begrijpen. Guido heeft als ego zijnde een geheel andere geschiedenis dan ik, voortkomend uit een totaal andere waarneming.

En ik word morgen als ego zijnde niet zomaar wakker in Guido.
Guido schrijft dat hij 'tegenwoordigheid' is, dan kan dat niet verschillen van 'tegenwoordigheid' in mij. Het innerlijk is hetzelfde (in de actualiteit) , maar we beleven uiteraard een verschillende plaats en een verschillend leven.

Zonder Guido te kennen kan ik hier vandaan weten dat hij niet als gewaarzijn/tegenwoordigheid over straat gaat, want tegenwoordigheid is beeldloos. Hij is genoodzaakt zich als een ego te belichamen , anders kan ik hem niet waarnemen.

Kom ik jou tegen op straat dan kan ik je niet waarnemen, want jij bestaat niet.
En God kun je ook al niet waarnemen. Ik als tegenwoordigheid kan alleen dat wat beeld/vorm heeft waarnemen. En ook alleen waarnemen in de actualiteit.
(Hier doel ik op het directe zien, wat jij naar eigen zeggen ook hebt........

[Bassie]

Als ego heb ik een geschiedenis. Opgebouwd zelfbeeld. Mijn eigen ego ontkennen is ook mijn eigen geschiedenis ontkennen. Dan zou ik mijn eigen vrouw niet eens meer kunnen herkennen. (Opnieuw kennen)

Zonder ego zou ik als een malle door de wereld strompelen, niks meer 'herkennend'. Zonder ego zou ik niet eens kunnen besluiten naar Parijs te gaan, want het is het ego wat dat besluit neemt.

Tegenwoordigheid neemt niet het besluit om naar Parijs te gaan.
Tegenwoordigheid neemt Parijs waar in de actualiteit als mijn ego dat besluit heeft genomen en uitgevoerd.

Zelfkennis is dus ook ego-kennis. Want het is ook mijn ego wat besluit om wrokkig te zijn over een verleden en wat wensen heeft voor de toekomst.
Als ego kan ik besluiten om het wrokkig zijn achterwege te laten en het wensen/willen betreffende de toekomst ook achterwege te laten.

En waar kom je dan uit......precies! In tegenwoordigheid! Daar waar ik altijd al was........ik! Ik! Ik!

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Voilà , daar heb je dan jouw motivatie m.b.t. zoiets als 'ego..

Ik heb een beeld van hoe ik mijzelf zie en kan daarvan een beschrijving geven en van alles daarover zeggen, wat mij betreft is dat een zelfbeeld.
Een ego daarbij noch ten gevolge daarvan is er, hier althans, niet te vinden.

Nee.
Ik zag/zie verwachting, een wens aangaande het verloop van iets..

Ooit had ik verwachtingen aangaande dit forum maar die is verdwenen, ik verwacht niets meer.

Niet veel..

Oké

Zou ik iets moeten hebben met mystiek dan? Dat lijk je wel te suggereren.

Dat zou je mystieke taalgebruik van een jaar geleden en soms nog opduikende kunnen verklaren.

Onderhoudend in de zin dat er bewegingen zijn van het gemoed, gevoelsvariaties.. Daar kan ik niks filosofisch aan koppelen, jij blijkbaar wel.

Het is toch, bij nader inzien, eerder mystiek dan filosofisch omdat ik dacht het te snappen.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Geloof brengt de bewegelijkheid van het mens zijn feitelijk nergens, anders dan waar deze alreeds onbewogen 'is.

Het heeft wel wat van een filosofische beschouwing toch?

Dat betwijfel ik dus, gezien eerdere uitspraken daaromtrent..

Dat kan.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Klopt, het ego is de manifestatie. Belichaamde tegenwoordigheid (= gewaarzijn van zelf in de actualiteit). Dus als Guido 'tegenwoordigheid' is en ik ook, dan verschijnt tegenwoordigheid als 'ego' op twee verschillende plaatsen.

Belichaamde tegenwoordigheid schept een aanvullende betekenis aan het hier altijd gehanteerde begrip 'bewustzijn' in wat je steeds noemde 'gewaarzijn'. Echter heb ik nooit enige reden gezien het lichaam ergens bij te betrekken. Nu pas kan ik, vanwege dat lichaam je opmerkingen over 'ruimte' en 'tijd' plaatsen. Dat zijn benodigdheden voor een lichaam. Niettemin vind ik je conclusie ten aanzien van ego maar gezocht. Zelfs als ik daarvoor gewoon 'ik' invul zie ik niet wat de relevantie zou moeten zijn van het op verschillende plaatsen opduiken van een 'ik'.

Alleen vanuit tegenwoordigheid kun je zelfkennis begrijpen. Guido heeft als ego zijnde een geheel andere geschiedenis dan ik, voortkomend uit een totaal andere waarneming.

Je bewering, alleen vanuit tegenwoordigheid zelfkennis te kunnen begrijpen, is nergens op gestoeld. Je geeft daarvoor geen enkel onderbouwing.
Ik zie evenmin de relevantie voor het hebben van een andere geschiedenis, dat lijkt me allemaal evident genoeg om er geen woorden meer aan vuil te maken.

En ik word morgen als ego zijnde niet zomaar wakker in Guido.

Wat is hiervan nou de relevantie?

Guido schrijft dat hij 'tegenwoordigheid' is, dan kan dat niet verschillen van 'tegenwoordigheid' in mij.

Dat noemen we hier gewoon Bewustzijn, dat is 'wat' je bent, daarin is eenieder vertegenwoordigd. Wij allen zijn Bewustzijn. Wat betreft de 'wie' we zijn verschillen we. Whats the big deal?

Het innerlijk is hetzelfde (in de actualiteit) , maar we beleven uiteraard een verschillende plaats en een verschillend leven.

Dat is toch allemaal niks meer dan een beschrijving van wat er is. Het lijkt wel of je het buskruit op nieuw weer wilt uitvinden, danwel een encyclopedie wilt uitgeven voor alledaagse menselijke kenmerken, gedragingen en eigenschappen ten behoeve van aliens.

Zonder Guido te kennen kan ik hier vandaan weten dat hij niet als gewaarzijn/tegenwoordigheid over straat gaat, want tegenwoordigheid is beeldloos. Hij is genoodzaakt zich als een ego te belichamen , anders kan ik hem niet waarnemen.

Dat er over Bewustzijn (niet) iets valt uit te wisselen daarover was er al consensus. Hij moet in zijn 'ik' hoedanigheid om te kunnen relateren, ook niks nieuws.

Kom ik jou tegen op straat dan kan ik je niet waarnemen, want jij bestaat niet.

Wij beiden zijn vermeend en leven bij de gratie van geloof in elkaars bestaan is hetgeen valt te ontdekken. Na realisatie is het als vanouds weer water dragen, oftewel we interacteren met elkaar middels het 'ik' aan welk bestaan geloof wordt gehecht.

En God kun je ook al niet waarnemen.

Dezelfde onmogelijkheid als van Bewustzijn vandaar de identiciteit.

Ik als tegenwoordigheid kan alleen dat wat beeld/vorm heeft waarnemen. En ook alleen waarnemen in de actualiteit.
(Hier doel ik op het directe zien, wat jij naar eigen zeggen ook hebt........

Als belichaamd tegenwoordigheid, heb je maar te interacteren met je omgeving, een andere optie is er niet. Daarachter schuilt een andere werkelijkheid dat middels gedegen zelfonderzoek kan worden ontsloten. Daar is waar ik op wijs.

Het directe zien duidt op onmiddellijkheid dus (zonder gedegen zelfonderzoek) weten dat dit alles (de verschijnselen) niet de werkelijkheid vertegenwoordigd. Het staat ook voor het onmiddellijk doorzien van het niet werkelijk bestaan van alles, waaronder het 'ik' en het 'lichaam'. Hier wordt het directe zien ook wel gebruikt voor het vrije onbezoedeld zien dat niet wordt gekleurd door ego.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Als ego heb ik een geschiedenis. Opgebouwd zelfbeeld. Mijn eigen ego ontkennen is ook mijn eigen geschiedenis ontkennen. Dan zou ik mijn eigen vrouw niet eens meer kunnen herkennen. (Opnieuw kennen)

Dat 'ontkennen' wordt dan ook nooit van je gevraagd. Alles wat je ontkend komt als een boemerang weer terug op je bordje. Nee wat je kunt doen is ont'dekken, datgene wat je ziet van een bedekking ontdoen, ontleden, op waarheid onderzoeken. Niet het gefilosofeer dat hier gaande is.

Zonder ego zou ik als een malle door de wereld strompelen, niks meer 'herkennend'. Zonder ego zou ik niet eens kunnen besluiten naar Parijs te gaan, want het is het ego wat dat besluit neemt.

Dat 'als een malle door de wereld strompelen' doe je feitelijk al, want het 'ik' blijkt niet te bestaan. Ik heb ooit van U.G. Krishnamurti gelezen dat hij in zo'n toestand is komen te verkeren en alles weer opnieuw moest aanleren. Zo'n vaart zal het echter niet lopen als je slechts bereid hoeft te zijn je geloof af te leggen.
Voor mij klinkt dat 'want het is ego wat dat besluit neemt' lachwekkend'. Je bent feitelijk Bewustzijn en geen 'ik' of 'ego', dus dat besluit wordt voor je genomen.

Tegenwoordigheid neemt niet het besluit om naar Parijs te gaan.
Tegenwoordigheid neemt Parijs waar in de actualiteit als mijn ego dat besluit heeft genomen en uitgevoerd.

Dat 'tegenwoordigheid' moet het besluit wel hebben genomen want het 'ik' bestaat helemaal niet. Wie neemt er bij afwezigheid van een 'ik anders de besluiten?' Je denkt (maar) dat jij aan het roer zit maar dat is helemaal niet zo. Dat valt te ont'dekken.

Zelfkennis is dus ook ego-kennis.

Waar het voorgaande mank gaat is er dus geen 'dus'. Zelfkennis is gewoon kennis omtrent een aangenomen entiteit 'ik' dat een 'ego' heeft dat er over waakt. Dat is dus kennis over iets dat feitelijk niet bestaat en dat is de 'wie' kennis, waar we het eerder over hadden. Wil je doorgronden 'wat' je werkelijk bent moet er een diepgaand onderzoek volgen.

Want het is ook mijn ego wat besluit om wrokkig te zijn over een verleden en wat wensen heeft voor de toekomst.

Tja hetzelfde verhaal, dat 'meen' je te besluiten maar dat doe je in de hoedanigheid van een 'ik' niet. Vandaar dan ook dat we hier spreken over een 'vermeende' wereld.

Als ego kan ik besluiten om het wrokkig zijn achterwege te laten en het wensen/willen betreffende de toekomst ook achterwege te laten.

Afgezien of dat werkelijk zo is, kan een 'ik' waarin geloofd wordt van alles doen of laten, maar dat is dan wel gebonden aan oorzaak en gevolg.
Iets achterwege laten dat niet spontaan of natuurlijk gebeurt wreekt zich. Je ziet het aan het opleggen van een moraal door de staat en de kerk, er komt niets van terecht.

En waar kom je dan uit......precies! In tegenwoordigheid! Daar waar ik altijd al was........ik! Ik! Ik!

Daarmee ben je dan erg verguld, nou als je niet wilt ont'dekken laat je dat zo.