Het Thomas Evangelie

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja dat is ook zo.
Alleen is het voor de doener zo lastig/vervelend/moeilijk om niets te doen.

Binnenpret:

Wat een gezeur Lyme!
Er is altijd een 'ja maar...'.
Zeur toch niet zo.
Zeg gewoon: F*ck it!

(ik ben dat boek aan het lezen met de titel F*ck-it!)

Boek Fuck-it!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Met stilstaan bedoel je aandachtig zijn? Dat jij de ruimte bent waarin alles verschijnt en verdwijnt? Dat je niet de aandacht legt op de letters maar op het papier? Of hoe bedoel je dit?

Ja precies.
Alleen leg ik de aandacht niet ergens op, ik ervaar gewoon de aandacht zelf.
De aandacht die zich ergens op vestigt, dat gebeurd dan als vanzelf.
Ik ervaar dan ook dat dingen gewoon gebeuren zonder dat er een vorm van controle over mogelijk is. Zelf geen controle over mijn lichaam.
Das dan wel apart als ik er zo achteraf over nadenk...

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Als er met het denken al iets mis zou kunnen zijn, dan komt dat omdat je van je bedenksels meent dat ze de werkelijkheid zelf zijn, dat ze absoluut waar zijn. Dus niet het denken zelf is verkeerd, maar je kunt er wel zo mee omgaan dat jezelf ermee in een gevangenis opsluit.

En dat is nu waar ik Byron K's methode voor gebruik: het ontkracht de waarde die ik aan gedachten geef. Het heft het geloof erin op.
Het maakt vrij.

(Maar het blijkt dat je nu dus ook gewoon 'Fuck-it!' kunt zeggen )

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

En dat is nu waar ik Byron K's methode voor gebruik: het ontkracht de waarde die ik aan gedachten geef. Het heft het geloof erin op.
Het maakt vrij.

(Maar het blijkt dat je nu dus ook gewoon 'Fuck-it!' kunt zeggen )

Als het maar werkt!

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja dat is ook zo.
Alleen is het voor de doener zo lastig/vervelend/moeilijk om niets te doen.

Ja precies! Heb je hem meteen gedefinieerd.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Aan mijn lijf is wel te zien dat ik te lijden heb gehad van het 'Droste effect'.

Las net in de krant dat afvallen tussen de oren zit. M.a.w. dat je een psychotherapeut nodig hebt om je frustraties de baas te worden!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Las net in de krant dat afvallen tussen de oren zit. M.a.w. dat je een psychotherapeut nodig hebt om je frustraties de baas te worden!

Helemaal waar.
(In dit geval zeg ik tegen de BK-methode: F*ck-it! )

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik denk dat inmiddels na het zien van veel stagnatie in het bewustwordingsproces ook.

Het grappige, in aansluiting op je bemerking, is dat ik ooit ergens las dat er bij overgave iets over te geven moet zijn. Bij een ego van niks valt er niets over te geven .

Ik heb al eens gelezen dat er mensen zijn die weinig (of geen) ego hebben. Ze zijn erg kwetsbaar, bezorgd om anderen en mededogend. Ze nemen alle verantwoordelijkheid en hebben vaak last van zelfverloochenende manifestaties (bijv. anorexia of een andere manier om hun pijn te verinnerlijken) Dit blijken vaak ?oude zielen? te zijn die overbezorgd zijn over anderen. Ze ontwikkelen een hypernegativiteit afhankelijk van de omgeving waarin ze leven. Ze hebben last van negativist in een onzelfzuchtige geest. Ze stellen anderen tevreden voor zichzelf ivm ontbreken zelfbesef. Nu zou het zo zijn dat deze mensen, in hun genezingsproces, wanneer ze dus gezonde eigenliefde en aanvaarding van het eigen zelf ontwikkelen, hun ware zelf ontdekken. Dus misschien is er niet altijd wat op te geven?

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Helemaal waar.
(In dit geval zeg ik tegen de BK-methode: F*ck-it! )

Weet je zeker dat dat waar is?
Wat zou je zijn zonder deze gedachte?
Draai het om

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Ik heb al eens gelezen dat er mensen zijn die weinig (of geen) ego hebben. Ze zijn erg kwetsbaar, bezorgd om anderen en mededogend. Ze nemen alle verantwoordelijkheid en hebben vaak last van zelfverloochenende manifestaties (bijv. anorexia of een andere manier om hun pijn te verinnerlijken) Dit blijken vaak ?oude zielen? te zijn die overbezorgd zijn over anderen. Ze ontwikkelen een hypernegativiteit afhankelijk van de omgeving waarin ze leven. Ze hebben last van negativist in een onzelfzuchtige geest. Ze stellen anderen tevreden voor zichzelf ivm ontbreken zelfbesef. Nu zou het zo zijn dat deze mensen, in hun genezingsproces, wanneer ze dus gezonde eigenliefde en aanvaarding van het eigen zelf ontwikkelen, hun ware zelf ontdekken. Dus misschien is er niet altijd wat op te geven?

@Renoir,

Als ik dit lees vanuit het perspectief dat ik+de anderen 1 zijn, dan vervalt dit hele verhaal.
Hoe kan dat?