Wat bent jij?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik lees hier weer allerlei zaken die voortkomen uit een niet goed onderzoeken van de kwestie. Over zoiets als ego kan je de rest van je leven doorzeveren.
Het gaat er om dat het doorzien wordt zonder oordeel. Dat is voldoende.
Het behoeft niet waar, dan wel onwaar te worden verklaard.

En dat doorzien is louter en alleen dat dat wat wij 'ego' noemen een hele trits conditioneringen is. En die conditioneringen kan je gaan uitpluizen tot je een ons weegt. Daar ga je nooit uitkomen om de doodeenvoudige reden dat een conditionering een schakeling is. Zo zitten onze hersens in elkaar en daar hoef je eigenlijk niks meer mee dan waarnemen en onderkennen.

Zo is vrijwel iedereen onwetend, waar jij zelfs helemaal geen onwetenden ziet.
En dat komt door die absurde focus op bewustzijn. Ja, natuurlijk is er niemand zonder bewustzijn. Maar het gaat hier helemaal niet om het weten van bewustzijn. Het bewustzijn in jou en mij is slechts ons persoonlijk stukje bewustzijn, het grond-ik. Wat van zichzelf ledig is en waarneemt wat er waar te nemen valt. Ieder oordeel komt vanuit het brein, dus de kwestie is doodsimpel: stop daar mee!

We zijn ook niet allemaal bange poeperds, dat is slechts jouw perceptie.
Je extrapoleert je eigen visie naar iedereen. Maar in de realisatie gaat het er om dat je jouw bewustzijn bewust maakt van al het andere bewustzijn wat er is. Als je dat stukje realiseert dan kom je bij Waarheid uit. En dat stukje mis ik nou net bij de meesten hier. Men blijft maar zeveren over hetzelfde zoals ook Hans Laurentius doet. Bij dat hele team advaita lees ik hetzelfde riedeltje, maar niks over Waarheid. (behalve dan in grote woorden)

Wie die Waarheid in zichzelf vind weet ook dat zijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Maar ik lees hier bv dat Laurens over verdriet schrijft:



Hij ziet het verschil niet met vroeger, het enige dat hij ervaart is dat het niet een mij overkomt. Daaruit weet ik precies waar Laurens staat. Hij ervaart verdriet gewoon nog zoals een ego dat doet, alleen hij ont-kent dat ego. Hetzelfde zegt hij over pijn.

Of iets als waar of onwaar verklaard moet worden is afhankelijk van waar je staat in je onderzoek. Daar kun je, zoals jij doet, in algemene termen niets over zeggen. Dat het gaat om doorzien van zaken, daar kan ik je bijtreden. Dat betekent ook zien dat iets simpelweg een conditionering is en het daarmee dan maar doen, zoals ook Pup zegt. Allee, daar kan ik me ook nog in vinden. Als ieder oordeel van het brein komt, wat zo is, dan hoeven we, of misschi9en kunnen we daar niet eens mee stoppen. Als gezien is, dat het iets van het brein is, dan is dat toch ook niet nodig? Het is gezien voor wat het is.

Dat we allemaal bange poeperds zijn, mag misschien mijn perceptie zijn, ik heb helaas geen andere perceptie om van uit te gaan. Jouw bewustzijn bewust maken van alle bewustzijn dat er is. Dat is toch wat er gebeurd? En dan tot de ontdekking komen dat er niet zoiets is als jouw of mijn bewustzijn, maar dat er enkel bewustzijn is, en dat alles dat is? Of bedoel je dat niet?

En dat je leven daarna niet meer hetzelfde is, dat zeg ik toch ook? Ik ben juist geïnteresseerd in die veranderingen. Hoe zien die eruit? Hoe is dat gegaan?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Hij ziet het verschil niet met vroeger, het enige dat hij ervaart is dat het niet een mij overkomt. Daaruit weet ik precies waar Laurens staat. Hij ervaart verdriet gewoon nog zoals een ego dat doet, alleen hij ont-kent dat ego. Hetzelfde zegt hij over pijn.

Dat er geen Ik meer is die iets overkomt, of die pijn ervaart, maakt juist alle verschil. De pijn wordt niet persoonlijk (meer) gemaakt. Als in: waarom overkomt mij dit nou? Wat heb ik gedaan dat ik dit verdiend heb? En dergelijke vragen meer.

Er is verdriet. Punt. Dat wordt niet ontkend, maar er wordt niks meer aan opgehangen. Wat Laurens ervaart kun jij niet weten. Omdat geen twee ervaringen dezelfde (kunnen) zijn. En dus kun je ook niet weten waar Laurens (of wie dan ook) staat. Maar dat is ook volkomen onbelangrijk. Waar sta jij (zelf)? Dat is het enige dat er toe doet.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Als je werkelijk in staat zou zijn om je innerlijke stem te horen was dat geen vraag maar een 'weten'. Tot zolang is het zingeving want het bestaan heeft geen doel maar daar kan ego niet tegen.

Het bestaan an sich is betekenisloos. Daarom ben ik er (in het leven geroepen) om er (wel) betekenis aan te geven. Ik kan daar geen ego in ontdekken.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Kijk maar uit dat je Rob niet op je dak krijgt. Die gelooft niet in de stem in de stilte. Straks val je uit team advaita en wordt je new age aangewreven.

Je speelt graag de rol van je broeder's hoeder. Doen we allemaal graag, eerlijk is eerlijk, bij tijd en wijle, is derhalve ook helemaal niks mis mee, mits we ons bewust zijn van het feit, dat die behoefte(manifestatie) zich enkel en alleen dan voordoet, als afleidingsmanoeuvre, bij gebrek aan bereidheid, de hand in eigen boezem te steken.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Of iets als waar of onwaar verklaard moet worden is afhankelijk van waar je staat in je onderzoek. Daar kun je, zoals jij doet, in algemene termen niets over zeggen. Dat het gaat om doorzien van zaken, daar kan ik je bijtreden. Dat betekent ook zien dat iets simpelweg een conditionering is en het daarmee dan maar doen, zoals ook Pup zegt. Allee, daar kan ik me ook nog in vinden. Als ieder oordeel van het brein komt, wat zo is, dan hoeven we, of misschi9en kunnen we daar niet eens mee stoppen. Als gezien is, dat het iets van het brein is, dan is dat toch ook niet nodig? Het is gezien voor wat het is.

In feite zeg je hier ook dat iets niet waar of onwaar verklaard hoeft te worden.
Je vind een conditionering in je zelf en meer is het niet. Die kan je waar nemen, verder hoef je er helemaal niks mee. Je merkte een tijdje terug irritatie bij je zelf nav iets wat ik schreef. Door het gewoon waar te nemen c.q. te observeren doe je aan zelfonderzoek.

Dat we allemaal bange poeperds zijn, mag misschien mijn perceptie zijn, ik heb helaas geen andere perceptie om van uit te gaan. Jouw bewustzijn bewust maken van alle bewustzijn dat er is. Dat is toch wat er gebeurd? En dan tot de ontdekking komen dat er niet zoiets is als jouw of mijn bewustzijn, maar dat er enkel bewustzijn is, en dat alles dat is? Of bedoel je dat niet?

Nee, dat bedoel ik niet. Wat je kan ontdekken is dat alles verschijnt in jouw bewustzijn. Er is dus wel zoiets als jouw en mijn bewustzijn.
Iets verschijnt toch ook in jouw of mijn bewustzijn?

En dat je leven daarna niet meer hetzelfde is, dat zeg ik toch ook? Ik ben juist geïnteresseerd in die veranderingen. Hoe zien die eruit? Hoe is dat gegaan?

Dan ben je al weer een stapje verder. Eerst dient men een transformatie te ondergaan. En die bestaat er uit dat ego doorzien wordt. Puur en alleen door het doorzien vind er een transformatie plaats in je zelf. Dwz: alles wat verschijnt, verschijnt op een andere manier in de onderzoeker. Egostuff verdwijnt. Pas na Waarheidsvinding kan er een transfiguratie plaats vinden. Hetgeen iets anders is dan transformatie.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat er geen Ik meer is die iets overkomt, of die pijn ervaart, maakt juist alle verschil. De pijn wordt niet persoonlijk (meer) gemaakt. Als in: waarom overkomt mij dit nou? Wat heb ik gedaan dat ik dit verdiend heb? En dergelijke vragen meer.

Er is verdriet. Punt. Dat wordt niet ontkend, maar er wordt niks meer aan opgehangen. Wat Laurens ervaart kun jij niet weten. Omdat geen twee ervaringen dezelfde (kunnen) zijn. En dus kun je ook niet weten waar Laurens (of wie dan ook) staat. Maar dat is ook volkomen onbelangrijk. Waar sta jij (zelf)? Dat is het enige dat er toe doet.

Ik lees wat Laurens ervaart en trek daar mijn conclusies uit.
Dat maakt niet uit verder, zo zie ik waar Laurens in het proces staat.
Tegen Laurens bezig ik een andere wijze van uiten omdat hij nog niet zo ver is als anderen. Ik tracht hem te helpen, voorzover ik door die muur van 'afgerond zelfonderzoek' heen kan breken.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik lees wat Laurens ervaart en trek daar mijn conclusies uit.
Dat maakt niet uit verder, zo zie ik waar Laurens in het proces staat.
Tegen Laurens bezig ik een andere wijze van uiten omdat hij nog niet zo ver is als anderen. Ik tracht hem te helpen, voorzover ik door die muur van 'afgerond zelfonderzoek' heen kan breken.

Hoogmoed komt voor de val..............

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Je speelt graag de rol van je broeder's hoeder. Doen we allemaal graag, eerlijk is eerlijk, bij tijd en wijle, is derhalve ook helemaal niks mis mee, mits we ons bewust zijn van het feit, dat die behoefte(manifestatie) zich enkel en alleen dan voordoet, als afleidingsmanoeuvre, bij gebrek aan bereidheid, de hand in eigen boezem te steken.

Ik hoef mijn broeders hoeder niet te spelen. Ik las wat Laurens schreef:

Als je werkelijk in staat zou zijn om je innerlijke stem te horen was dat geen vraag maar een 'weten' tot zolang is het zingeving want het bestaan heeft geen doel maar daar kan ego niet tegen.

En toen schoot het me te binnen dat Rob niet geloofde in innerlijke stemmen.
Uiteraard gaan Rob en/of Laurens daar wel weer een antwoord op vinden.
Dan heb ik het allemaal weer niet goed begrepen en zo. Maar ik vond het opmerkelijk dat beide heren wat anders zeggen op dit punt.

Verder maakt het me niet zo uit.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik hoef mijn broeders hoeder niet te spelen. Ik las wat Laurens schreef:

En toen schoot het me te binnen dat Rob niet geloofde in innerlijke stemmen.
Uiteraard gaan Rob en/of Laurens daar wel weer een antwoord op vinden.
Dan heb ik het allemaal weer niet goed begrepen en zo. Maar ik vond het opmerkelijk dat beide heren wat anders zeggen op dit punt.

Verder maakt het me niet zo uit.

Dat heb jij heel goed begrepen, ik kan daar geen antwoord op vinden en dat is mooi, dan kun je nu gesprekspartner het A-team opdoeken, het bestond voor mij al niet dus het gaat erover dat uit jouw geest te halen.

Gedegen zelfonderzoek is deduceren en elimineren en nu je ego niet is betrokken een makkelijk begin er van.

Bij Pup werden wij nog in een adem genoemd maar zo langzamerhand merkt eenieder wel dat het niet allemaal handen op een buik zijn. Misschien breken de jaren des onderscheids nu ook voor jou aan.

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik lees wat Laurens ervaart en trek daar mijn conclusies uit.
Dat maakt niet uit verder, zo zie ik waar Laurens in het proces staat.
Tegen Laurens bezig ik een andere wijze van uiten omdat hij nog niet zo ver is als anderen. Ik tracht hem te helpen, voorzover ik door die muur van 'afgerond zelfonderzoek' heen kan breken.

Zeg maar hoe ik aan je hulpbehoefte kan beantwoorden, misschien vinden we een oplossing.