Wat een kolder.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

En zolang die overtuiging er niet is ben ik er voor haar. Onvoorwaardelijk.
En daarna ook uiteraard, maar dan zal het vanzelf spreken.

Dat weet ik van je, je loopt over en wilt geven. Ik hoop dat ze het kan opvangen.

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat weet ik van je, je loopt over en wilt geven. Ik hoop dat ze het kan opvangen.

Danique zal ooit iemand tegenkomen waarin ze onvoorwaardelijk vertrouwen heeft en dan zal ze het kunnen geven ook. Het heeft geen enkele zin om te menen dat het ook anders zou kunnen gaan. Het gaat om het 'ervaren'.

Die persoon die onvoorwaardelijk betrouwbaar is, die zal haar geen enkel pad op willen leiden. Die zal er onvoorwaardelijk voor haar ZIJN. Ik wens haar toe dat deze MENS spoedig haar pad kruist.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

De ellende voor mij zit 'm er in, dat er nooit werkelijke verbindingen kunnen ontstaan/zijn. Omdat er nooit werkelijk van mij gehouden kan worden. Omdat er overtuigingen zijn als 'als ze mij werkelijk leren kennen, zullen ze erachter komen, dat ik het niet waard ben', omdat de overtuiging er is 'dat ik het niet waard ben', omdat de overtuiging er is 'dat het nooit werkelijk om mij kan gaan', etc, etc, etc.

En vervolgens.. als je dan je pijn laat zien.. en die wordt herkend.. dan wil je dat niet. Want je wil niet, dat een ander die pijn voelt, door jouw schuld. Alles is uiteindelijk jouw schuld. Nog zo'n overtuiging...

En dat kun je allemaal weten, je kunt ook allemaal weten waar het vandaan komt, je kunt het allemaal 'handelen'.. met die overtuiging, dat dat uiteindelijk toch ook niet lukt. Want dat is ook weer een overtuiging, die linkt aan dit alles.. 'ik kan niets'.

En ik tril, terwijl ik dit schrijf.
Wetende dat ik me wil en zal verstoppen en vanzelf langzaam of sneller weer boven water kom.

Het is aantrekken en afstoten, een boven water komen en weer verzuipen. Het is weten dat ik levend dood ben en weten dat alleen ik zelf er iets aan kan doen.
Het is geen hoop meer hebben op de juiste hulp, op of er überhaubt wel hulp voor is, die langdurig helpt.. het is een overleven.. een altijd overleven.. en nooit een leven.
Al lijkt dat voor de buitenwereld wel zo te zijn...


Liefs.

Lieve Danique, ik geloof dat jij precies goed bent zoals je bent. Met al je donker en al je licht.
Ik sluit mij bij Niets aan: ik ben jou en jij bent mij. Wij zijn EEN.

En het klopt dat ieder van ons het zelf moet doen. Maar niet alleen!

Een troostende knuffel voor wie dat wil en wie dat nodig heeft. Troost, niet om de pijn te ontkennen, maar om de scherpe en harde hoeken te verzachten.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er zijn meer mensen met jeugdtrauma Virgo, waaronder ik er ook een ben. Het is logisch dat je soms op nieuw weer getriggerd wordt en in die oude poel van ellende geraakt, het is niet anders.

Soms lost het na lange tijd enigszins op, soms komt het in alle heftigheid weer boven, zoals dat het je nu weer raakt. Het is de kunst om 'de familiale vloek' die je vader trof en nu ook jou weer opzadelt te doorbreken en niet doorgeeft.

De wereld barst van de mensen met (jeugd)trauma's. Maar die lossen we niet op met hardheid en onverschilligheid. Niet naar onszelf toe en niet naar een ander toe. Ik hou nu eenmaal van de zachtheid van Onvoorwaardelijke Liefde.

Als een kind in een pijnlijke omstandigheid verkeerd kun je uit een natuurlijke liefdevolle bekommerdheid met het kind meevoelen en meedenken omdat je Liefde bent.

Als dat niet zo is moet je het kind troosten, bij troosten ben je niet begaan met datgene wat het kind is overkomen, je haalt de pijn weg. Het is een povere vorm van Liefde.

Je bent nergens schuldig aan het is daarom een natuurlijk proces om compassie te ervaren.

Bij de vetgedrukte tekst zit de makke Renoir. Jij denkt dat in troost "geen begaan zijn met" zit. Troost is niet de pijn ontkennen, maar onder ogen durven komen dat de ander pijn heeft. Ik noem dat meeleven (en meeleven is weer wat anders dan mede-lijden).

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik wil er geen afbreuk aan doen, dit is de weg ook van jouw heling.

Zie je dat je nu ook je vader bent en het kleine kind in jezelf helpt ?

Yep, dat zie ik. En ik ben er dankbaar voor dat ik nog in staat ben om te voelen.
Mooi he?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

.
Mooi he?

Wat is dan zo mooi aan dat je afstormt op mensen om ze, onder het mom van Onvoorwaardelijk Liefde, suf te knuffelen terwijl je je eigen pijn wilt troosten?
Ik vind het alleen maar vermoeiend, en in de weg staan, gesprekken doodknuffelen terwijl veel meer openheid zou creeren als jij net zo openhartig en moedig als Danique hier in was, ook iets zou gaan delen over je pijn en verdriet dat je duidelijk nog steeds met je draagt.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Danique

Het is aantrekken en afstoten, een boven water komen en weer verzuipen. Het is weten dat ik levend dood ben en weten dat alleen ik zelf er iets aan kan doen.
Het is geen hoop meer hebben op de juiste hulp, op of er überhaubt wel hulp voor is, die langdurig helpt.. het is een overleven.. een altijd overleven.. en nooit een leven.

Dit is waarheid Danique. Deze fundamentele eenzaamheid die je voelt op het moment van schrijven, die ook uit je eerste zin spreekt:

De ellende voor mij zit 'm er in, dat er nooit werkelijke verbindingen kunnen ontstaan/zijn. Omdat er nooit werkelijk van mij gehouden kan worden.

Die werkelijke verbindingen kunnen er niet zijn, dat zie ik ook zo. Op de voorgrond worden de rollen gespeeld alsof dat wel zou kunnen, en spreken guru?s van halleluja als je maar zus of zo doet of denkt, maar het bestaat gewoon ten diepste niet. Er kan nooit werkelijk van jou gehouden worden omdat iedereen in zijn "eigen" liefde zit. Zoals jij je liefde niet aan een ander kan overdragen, zo kan een ander dat niet aan jou. Omdat je je essentie zelf bent. En alles wat je zoekt te bereiken en alle pijn daarbij zit in die fundamentele onmogelijkheid van "jou-en-de-ander".

Ik aarzel om dit te posten, het is geen troost voor je, het is helemaal niks.

Lieve groet van mij.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

De wereld barst van de mensen met (jeugd)trauma's. Maar die lossen we niet op met hardheid en onverschilligheid. Niet naar onszelf toe en niet naar een ander toe. Ik hou nu eenmaal van de zachtheid van Onvoorwaardelijke Liefde.

Je voorkeuren in welke hoedanigheid je het wilt zien, voorkomt dat je kunt zien dat alles Liefde is.

Bij de vetgedrukte tekst zit de makke Renoir. Jij denkt dat in troost "geen begaan zijn met" zit. Troost is niet de pijn ontkennen, maar onder ogen durven komen dat de ander pijn heeft. Ik noem dat meeleven (en meeleven is weer wat anders dan mede-lijden).

Medeleven blijft, laat ik dan maar zeggen in mijn ogen, een armetierige vorm van liefde het is troost. Dat wat je feitelijk gaat doen daar gaat het om, hoe reageer je op de trilling (met dank aan Aad) van die ander. De vooraf afgesproken vorm daar gaat het niet om.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat is dan zo mooi aan dat je afstormt op mensen om ze, onder het mom van Onvoorwaardelijk Liefde, suf te knuffelen terwijl je je eigen pijn wilt troosten?
Ik vind het alleen maar vermoeiend, en in de weg staan, gesprekken doodknuffelen terwijl veel meer openheid zou creeren als jij net zo openhartig en moedig als Danique hier in was, ook iets zou gaan delen over je pijn en verdriet dat je duidelijk nog steeds met je draagt.

Mihaela, ik ben wie ik ben en daar doe ik het zelf 24/7 mee. Jij (en ieder ander die last heeft van mijn ZIJN) kan mij gewoon negeren.

Verder heb ik regelmatig mijn geraaktheid laten zien op mijn manier en vind ik het niet nodig om hier iets neer te zetten waar ik in het NU geen last van heb, alleen omdat jij dat wilt.

Ik deel je mening dat ik het moedig van Danique (en recent ook van Glans) vind, dat zij hun gevoel hier durven uit te spreken. Vooral moedig omdat er continue wel iemand klaarstaat met een waarde-oordeel.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Virgo

Mihaela, ik ben wie ik ben en daar doe ik het zelf 24/7 mee. Jij (en ieder ander die last heeft van mijn ZIJN) kan mij gewoon negeren.

Verder heb ik regelmatig mijn geraaktheid laten zien op mijn manier en vind ik het niet nodig om hier iets neer te zetten waar ik in het NU geen last van heb, alleen omdat jij dat wilt.

Ik deel je mening dat ik het moedig van Danique (en recent ook van Glans) vind, dat zij hun gevoel hier durven uit te spreken. Vooral moedig omdat er continue wel iemand klaarstaat met een waarde-oordeel.

Ja, dat klopt dat ik jou kan negeren, ik doe ook niet anders de laatste tijd. Jouw teksten en die van Niets lees ik vaak alleen de eerste paar woorden, en de rest van je gezweef laat ik van wat het is. Soms denk ik bij mijn eigen: Niets en Virgo,neem in Godsnaam een kamer, en kom daarna hier en praat over het werkelijke Zelfkennis, want dat geklooi dat jullie hier doen lijkt nergens op.
Nu reageerde ik, de meeste keren laat ik je gezweef van wat het is...