Marie's perikelen

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik wil mij enkel identificeren met het niets dat alles is.

Dat is er nog één te veel. Al wat je kan bedenken als identiteit ben je niet.
Maak er ook niet van 'ik voel me geïdentificeerd met het niets dat alles is', want dat is niet meer dan voelen wat je denkt.

Misschien hebben je perikelen (de mijne toch) te maken met de betekenis van het leven. De zin van het bestaan.
Wel, aan een schaakkampioen werd is gevraagd:

"Grootmeester, wat is volgens u de beste zet ter wereld?". Zijn antwoord: "Er bestaat geen 'beste' en zelfs geen 'goede zet', los van een bepaalde spelsituatie en de persoonlijkheid van de tegenspeler."

Dat geldt eveneens voor het menselijk bestaan. Men moet niet zoeken naar een abstracte betekenis van het leven. Ieder mens heeft zijn eigen specifieke roeping of levenstaak, om een concrete opdracht te vervullen. In dat opzicht is hij onvervangbaar, noch kan zijn leven worden herhaald. Daarom is de levenstaak van ieder mens even uniek als zijn specifieke mogelijkheid deze te vervullen.
Aangezien iedere levenssituatie een uitdaging is voor de mens en hem voor een probleem stelt, dat hij dient op te lossen, zou men de vraag naar de betekenis van zijn leven feitelijk kunnen omdraaien. Uiteindelijk zou de mens niet moeten vragen naar de betekenis van zijn leven, maar erkennen dat hij degene is die wordt ondervraagd.

Kort samengevat: ieder mens wordt door het leven ondervraagd en hij kan zich slechts verantwoorden tegenover het leven, door zijn eigen leven te verantwoorden. Hij kan slechts gehoor geven aan het leven door verantwoordelijkheid te dragen voor zijn eigen leven. Daarom beschouwt de logotherapie (de eigen) verantwoordelijkheid als de kern, de essentie van het menselijke bestaan.

bron: Viktor E. Frankl - De zin van het bestaan (geestkunde)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

'Tot zichzelf komen als verblijf' is iets geheel anders dan 'in zichzelf verblijf vinden'. Het is ook geen aankomen, geen resultaat van een onderneming. God, jezelf, de wereld, ... dat kan je allemaal in jezelf vinden maar dat brengt je 'niets' van wat het zelf is. Daarom wordt het tot zichzelf komen genoemd.
Er wordt jou niets verweten want de begoocheling treedt op in elke mens die zich wil uitdrukken en iemand wil zijn om zich mee te identificeren.

Het probleem is dat als men zich niet meer mag uitdrukken, met de gedachte in het achterhoofd dat dat ego-gebonden is, dat men dan ook alle groeimiddelen, groeiuitwegen afzaagt.
Het is in het bestuderen van mijn reacties, mijn leefwijze, mijn denkwijze
met daarbij tot op het bot te gaan dat ik het kaf van het koren scheid. Ik heb het altijd zo gedaan en zo heb ik mijn Eigen leven in Eigen handen genomen en zo heb ik mijzelf niet afhankelijk gemaakt van aannamens, al dan niet de juiste, van derden.
Ik kan luisteren naar derden, maar ik aanvaard alleen voor mijzelf wat ik als waarheid erken. Zo heb ik altijd gehandeld en zo zal ik moeten blijven handelen als ik de tak waarop ik zit niet wil afzagen om zo in een niets, dat niets is, te verzwelgen.
En voor mij wordt alleen op die manier het 'ego' doorzien en/of heropgevoed en/of afgebouwd.

Het laag bij de gronds toneelstuk dat hier de vorige dagen werd opgevoerd is in feiten een ontkenning van al hun hoogdravende woorden over hun waarheidsvinding; heel de klas, als geheel, is erbarmelijk gebuisd en zelfs dat niet willen inzien verhoogt alleen maar hun in zichzelf opgesloten onmacht om de waarheid nog maar te willen zien, laat staan te erkennen.

In feiten heb ik mijn vrijheid van handelen herwonnen en doe ik er beter aan om waarheidsvinding inderdaad te blijven invullen zoals ik het altijd heb gezien, nl. als het zoeken naar de waarheid met daarbij mijn 'ego'-verdwazing zoveel mogelijk uit te sluiten.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

Dat is er nog één te veel. Al wat je kan bedenken als identiteit ben je niet.
Maak er ook niet van 'ik voel me geïdentificeerd met het niets dat alles is', want dat is niet meer dan voelen wat je denkt.

Misschien hebben je perikelen (de mijne toch) te maken met de betekenis van het leven. De zin van het bestaan.
Wel, aan een schaakkampioen werd is gevraagd:

Mooi wat Victor zegt.

[Puppetji]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Mooi wat Victor zegt.

fijn dat je dat mooi vind. Als er een psychiater weet wat lijden is, is het hij wel als overlever van de ontberingen en kwellingen van het Nazi-concentratiekamp Auschwitz.
Hij is gestorven in '97 en heeft voor die tijd dus al het onderstaande beschreven

Metaklinische problemen
Steeds frequenter worden de medicus geconfronteerd met de vraag: Wat heeft het leven te betekenen? Wat is de zin van lijden? Een psychiater wordt tegenwoordig steeds vaker benaderd door patiënten die hem met menselijke problemen in plaats van neurotische symptomen confronteren. Mensen die thans bij de psychiater aankloppen, zouden vroeger raad hebben gevraagd aan een dominee, priester of rabbijn, maar tegenwoordig zijn zij wars van geestelijken, zodat de medicus wordt geconfronteerd met filosofische vragen in plaats van emotionele conflicten.

En in die tijdsgeest zitten we anno 2014 volop in!
De Belgische psychiater Dirk de Wachter beschrijft dit treffend in zijn bestseller boek Borderline times uit 2012.

Samenvatting

Dirk De Wachter toont aan hoe weinig verschil er is tussen patiënten en nietpatiënten. Hoe psychiatrie de spiegel is van de wereld waarin we leven.

Zijn we allemaal ziek?
- Moeten we de hele wereld genezen?
- En vooral: was het vroeger allemaal beter?

Tegenwoordig is iedereen borderline: vroeger was borderline onbekend, nu is het de meest gehanteerde diagnose. Een toegankelijk boek met een maatschappijkritische visie geïnspireerd door Michel Houllebecq.

bron: http://www.bol.com/nl/p/borderline-t...38/?country=BE

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Puppetji

fijn dat je dat mooi vind. Als er een psychiater weet wat lijden is, is het hij wel als overlever van de ontberingen en kwellingen van het Nazi-concentratiekamp Auschwitz.
Hij is gestorven in '97 en heeft voor die tijd dus al het onderstaande beschreven



En in die tijdsgeest zitten we anno 2014 volop in!
De Belgische psychiater Dirk de Wachter beschrijft dit treffend in zijn bestseller boek Borderline times uit 2012.

Op zich niet zo gek. De mens is neurotisch. Ik hoorde onlangs nog dat de mens nu per dag aan 50.000 meer prikkels wordt bloot gesteld dan pakweg een jaar of 10 geleden. Niet zo gek dus een explosieve toename aan ADHD, borderline en aanverwante "afwijkingen" .

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is in het bestuderen van mijn reacties, mijn leefwijze, mijn denkwijze en met daarbij tot op het bot te gaan dat ik het kaf van het koren scheid. Ik heb het altijd zo gedaan en zo heb ik mijn Eigen leven in Eigen handen genomen en zo heb ik mijzelf niet afhankelijk gemaakt van aannamens, al dan niet de juiste, van derden.

Het kaf van het koren scheiden, ... Op welke grond is dat te rechtvaardigen? Met welk recht kan ik een scheiding aanbrengen?
Indien alles van mij is, is het scheiden eenvoudig te rechtvaardigen. Neem nu de zaken die je noemt: leefwijze en denkwijze. Jij treedt daarin op samen met anderen. De wijze waarop wij samen leven en samen nadenken beïnvloeden wie ik in deze omstandigheden ben.
Op grond van wat ik ben, een schepping, is het de Schepper gerechtvaardigd te scheiden. Zowel het kaf als het koren behoren Hem toe. Hij is rechtvaardig.

Je zegt het duidelijk waarop het aankomt: 'het bestuderen van mijn reacties'. Wat ik daarin bestudeer gaat over de vraag of ik in alles wat ik doe de Schepper kan rechtvaardigen. Op deze wijze is mijn leven en denken verbonden aan de ander en als geheel aan de Schepper.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het kaf van het koren scheiden, ... Op welke grond is dat te rechtvaardigen? Met welk recht kan ik een scheiding aanbrengen?
Indien alles van mij is, is het scheiden eenvoudig te rechtvaardigen. Neem nu de zaken die je noemt: leefwijze en denkwijze. Jij treedt daarin op samen met anderen. De wijze waarop wij samen leven en samen nadenken beïnvloeden wie ik in deze omstandigheden ben.
Op grond van wat ik ben, een schepping, is het de Schepper gerechtvaardigd te scheiden. Zowel het kaf als het koren behoren Hem toe. Hij is rechtvaardig.

Je zegt het duidelijk waarop het aankomt: 'het bestuderen van mijn reacties'. Wat ik daarin bestudeer gaat over de vraag of ik in alles wat ik doe de Schepper kan rechtvaardigen. Op deze wijze is mijn leven en denken verbonden aan de ander en als geheel aan de Schepper.

Looro, ik zie mezelf als deel van de schepping maar ook als deel van de schepper en voor mij eer ik mijn schepper door daar bewust van te zijn en zo veel mogelijk en steeds meer naar te leven.

Als ik zeg dat ik het kaf van het koren scheidt is dat in mijn Eigen houding en handelingen tov de wereld; het kaf zou je kunnen noemen mijn houding waar die de eenheid tegenwerkt en dus tegengesteld is aan de schepping en de schepper.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het kaf van het koren scheiden, ... Op welke grond is dat te rechtvaardigen? Met welk recht kan ik een scheiding aanbrengen?
Indien alles van mij is, is het scheiden eenvoudig te rechtvaardigen. Neem nu de zaken die je noemt: leefwijze en denkwijze. Jij treedt daarin op samen met anderen. De wijze waarop wij samen leven en samen nadenken beïnvloeden wie ik in deze omstandigheden ben.
Op grond van wat ik ben, een schepping, is het de Schepper gerechtvaardigd te scheiden. Zowel het kaf als het koren behoren Hem toe. Hij is rechtvaardig.

Je zegt het duidelijk waarop het aankomt: 'het bestuderen van mijn reacties'. Wat ik daarin bestudeer gaat over de vraag of ik in alles wat ik doe de Schepper kan rechtvaardigen. Op deze wijze is mijn leven en denken verbonden aan de ander en als geheel aan de Schepper.

Ik weet niet of ik jou hier goed begrijp Looro. Voor de Schepper is alles rechtvaardig, om even bij die term te blijven. Hij heeft immers alles geschapen. derhalve begrijp ik de vraag niet.

[marie]

Ik heb gisteren het boek "mindfulness in de moderne wereld" - Breng meditatie in je leven van OSHO gekocht en ben er beginnen in te lezen.

Ik heb getwijfeld om over dit boek hier te spreken en niet onder de draad over boeken maar ben toch tot de conclusie gekomen, daar ik hier mijn Eigen weg aan het uitstippelen ben dat het commentaar hier thuishoort.

In ben nog niet ver opgeschoten, maar dat is ook het doel om zo allert over alles na te denken en niet maar alles op een hoop in mijn verstand te gooien.

Eerste belangrijke opmerking voor mij; het boek raad je aan om geen aannamens te doen maar te vertrekken vanuit zekerheid; bestaat god, bestaat god niet.... dat weten wij niet; we kunnen aan alles twijfelen, behalve aan het feit dat 'ik' besta want om te twijfelen dat ik besta moet ik eerst aannemen dat ik besta en dat ik twijfel, dus ik twijfel aan mijn bestaan maar ik ben er dan als twijfelaar en dus is ik het enige waarvan ik zeker ben dat het bestaat. Hij spreekt hier niet over 'ego'..., hij spreekt hier over een bestaansentiteit, de enige waarvan ik kan weten dat het bestaat.
In die zin erken ik hier mijn opmerking aan Renoir met de waarheidvinding zoals dat hier gezien wordt dat hij ons de poten onder ons gat kan uithalen indien het niet juist begrepen wordt en dat dat voor novicen wel eens heel kwalijke gevolgen zou kunnen hebben.

Heel opvallend, en daar volg ik hem ook in is dat hij meditatie ziet als iets dat de geest uitsluit. De geest is altijd en overal tegenwoordig, de geest heeft op alles en nog wat zijn Eigen gedachten, zijn Eigen oordeel en het is in feiten onze geest die zich tussen de werkelijkheid en onszelf in plaatst en ons belet die werkelijkheid echt te beleven.
Wat meditatie betreft stelt hij hier dus vast dat wij in het westen er totaal naast zitten met onze ideeën over concentratie, alle aandacht op één punt trachten te concentreren en contemplatie waar we onze aandacht op één bepaald onderwerp vestigen en trachten te houden.
Voor mij is de echte 'meditatie' wat al een slecht woord is in feiten zuiver geesteloosheid, maar het direct in contact zijn met de werkelijkheid, de waarheid.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik heb gisteren het boek "mindfulness in de moderne wereld" - Breng meditatie in je leven van OSHO gekocht en ben er beginnen in te lezen.

Ik wil julie de inleiding van het boek ook geven:

Een zenverhaal:

De monnik Zuigan begon elke dag gewoonlijk hardop tegen zichzelf te zeggen: 'Meester, ben je daar?' En hij antwoordde: 'Ja, meneer, ik ben er'.

Dan zei hij: 'Je kunt beter tot bezinning komen'.
En hij antwoordde: 'Ja, meneer, dat zal ik doen.'

Dan zei hij: 'Kijk nu uit, laat je niet door hen voor de gek houden'.

En hij antwoordde: 'O nee, meneer, dat zal ik niet laten gebeuren.'

....