Je vraagt er om take 2,.....

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik noem het ook wel een bordje boven je hoofd waar schijnbaar iets anders opstaat dan je letterlijk uitspreekt.

Ja precies, een soort onbewuste vs bewuste intentie. Bewust is je intentie over het algemeen niet om gekwetst te worden. Onbewust kan je het wel op je afroepen (ergens betere omschrijving dan dat je erom vraagt).

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dan vraag je er dus om,....

Sommige mensen vragen idd om problemen in hun leven. En nu ik dit tik zie ik er al enkelen opspringen; "is mijn schuld zeker weer?'

Antwoord: ja. Als zich steeds een patroon blijft herhalen in je leven dan weet je zeker dat het jouw schuld is. Nah ja, schuld???.je bent slachtoffer van je conditionering. En de keuze om er uit te stappen die moet ieder voor zich maar nemen.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Nah ja, schuld???.je bent slachtoffer van je conditionering.

Je eigen conditionering, die je jezelf hebt aangeleerd,.....te begrijpen, maar wel zelf aangeleerd.
En als je je dus slachtoffer voelt van die conditionering die je zelf hebt laten ontstaan(en nogmaals, om begrijpelijke redenen)kan het ook alleen bij jezelf gevonden worden om het op te lossen,.....

Hoe erg de "boeven" ook waren,.....

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Je eigen conditionering, die je jezelf hebt aangeleerd,.....te begrijpen, maar wel zelf aangeleerd.
En als je je dus slachtoffer voelt van die conditionering die je zelf hebt laten ontstaan(en nogmaals, om begrijpelijke redenen)kan het ook alleen bij jezelf gevonden worden om het op te lossen,.....

Hoe erg de "boeven" ook waren,.....

Ik kan het alleen maar ten volle onderschrijven Hans. Niemand anders dan "jijzelf" kan het oplossen. En ik ben me bewust van de pijn die het doet. Maar ook daar zijn instrumenten voor. En niemand die van je vraagt om het alleen te doen. Als je je openstelt, dan komt de hulp vanzelf. Er zijn vele hulpvaardige mensen, maar je moet je wel laten zien.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Antwoord: ja. Als zich steeds een patroon blijft herhalen in je leven dan weet je zeker dat het jouw schuld is. Nah ja, schuld???.je bent slachtoffer van je conditionering. En de keuze om er uit te stappen die moet ieder voor zich maar nemen.

Dit herken ik zelf heel goed, totdat eindelijk zelf stop zei en bewust dacht, dit wil ik niet meer. En dat kan wel even duren, want dat ontstaat vaak al in je vroege jaren. Dat overzie je dan zelf niets eens. En daarna ben ik er nog weer in getrapt maar toen al in een iets verder van mijn bed show, maar nog steeds te dichtbij. Grappig had ik het vandaag nog over met mijn lief.

En ik zeg het niet graag maar dat kan een soort van mechanisme worden. Maar heeft voor mijn gevoel nu even niets met directe kindmechanismen te maken. Gewoon iets wat vanuit een karaktertrek als een te sterk aanwezig patroon heeft ontwikkeld.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

En ik zeg het niet graag maar dat kan een soort van mechanisme worden. Maar heeft voor mijn gevoel nu even niets met directe kindmechanismen te maken. Gewoon iets wat vanuit een karaktertrek als een te sterk aanwezig patroon heeft ontwikkeld.

Idd karaktertrek,.....niks kindmechanisme!WiNk

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Er zit voor mij veel pijn achter dat ik niet in een intimiderende situatie mijn ruimte blijf nemen.

Jij lijkt de oplossing te zoeken in het opeisen van de ruimte. Als ik je tenminste goed lees. Je zou ook eens kunnen onderzoeken wat een intimiderende situatie of persoon is en hoeveel waarheidsgehalte je die wilt toekennen, waardoor je misschien tot een inzicht komt, waardoor de hele situatie niet eens meer zal gaan ontstaan. Laat ik het anders zeggen, jij lijkt de oplossing meer te zoeken in het doen van iets, terwijl m.i. de "echte" oplossingen op het terrein van het zijn, gezocht en gevonden kunnen worden. Ik hoop dat je d'r iets van begrijpt, want soms begrijp ik mezelf niet (meer). Godzijdank.

[Esradha]

Een ruimte valt ook niet echt op te eisen zonder er te zijn.
Mijn verdriet heeft ook juist te maken met er (niet) mogen zijn.
Intimidatie van anderen heeft geen invloed als het (mogen) zijn van binnen komt.
Misschien zijn woorden verwarrend, maar het zijns-niveau heeft er ook voor mij juist heel veel mee te maken.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Een ruimte valt ook niet echt op te eisen zonder er te zijn.
Mijn verdriet heeft ook juist te maken met er (niet) mogen zijn.
Intimidatie van anderen heeft geen invloed als het (mogen) zijn van binnen komt.
Misschien zijn woorden verwarrend, maar het zijns-niveau heeft er ook voor mij juist heel veel mee te maken.

Ok. Maar ik wil je erop wijzen dat als je zegt dat intimidatie van anderen geen invloed heeft als het mogen zijn maar van binnenkomt, dan lijkt het erop alsof je voorwaarden aan het (mogen) zijn verbindt. Misschien zou je die gedachte eens verder kunnen onderzoeken?

[Esradha]

Ik weet niet wat het is om er te mogen zijn, want vanuit die diepe pijn mag ik er van mezelf niet zijn. Ik sta mezelf toe er te zijn, zolang mijn omgeving me daartoe de ruimte geeft. Wanneer de ander dat niet doet (o.a. intimidatie), geef ik mezelf geen ruimte meer en laat ik mezelf compleet anders zien dan wanneer ik dat wel doe.

Dus ja, ik stel voorwaarden aan er mogen zijn en maak mezelf afhankelijk van ander daarin. Beetje zwart wit gesteld, want er zijn altijd uitzonderingen, maar daar komt het wel op neer. Door mijn huidige omstandigheden is het verdriet van er niet mogen zijn momenteel heel sterk aangewakkerd. Als een trauma wat sterk verankerd zit in mijn lichaam. Ik zit nu in een proces om die emotie/energie los te maken en weer beweging op gang te brengen. Ik ben me heel erg bewust hoe ik erin sta, wat ik voel, denk en doe. Beetje het idee van bewust onbekwaam. Het is heel erg actueel momenteel, waardoor het nog wat lastig is het al goed te verwoorden.

Ik kan beredeneren hoe de situatie is, waarom mijn verdriet er is en hoe ik handel. Als ik het aan mijn gevoel vraag, is het antwoord enkel, omdat het zo is. Vind ik het nog moeilijk te onderzoeken, daar zit het misschien nog te vast voor.

Verder houd ik het proces wat ik er nu mee doe even voor mezelf, omdat woorden het teniet zouden doen.