Meister Eckhart

[Looro]

Dag Renoir,

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik vind het een mooie discussie al moet ik zeggen dat ik Looro soms niet helemaal kan volgen, en pas uit je reactie destilleer wat hij bedoeld moet hebben.

Ik moet met jou beamen, dat ik ook maar aangewezen ben om ?mij? te volgen en de bedoeling van dat gaan te ?begrijpen?. Er is een onderstroom die niet te begrijpen is maar als ?aanschouwen? ten deel valt. Dat zeg jij toch ook op al die vele vragen die ik je al stelde: het is een weten zonder meer.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Iedereen die er zo theoretisch mee bezig is weet zich geen raad met de laatste stap hoe je over de afgrond geduwd kan worden. Dan hebben ze het ineens over overgave, want dat ligt eigenlijk wel voor de hand als het ego niet wil verdwijnen. Als het maar niet wil lukken dan moet er wel wat over te geven zijn. Uiteindelijk is er geen afgrond maar blijkt het een swift een overgang van het een in het ander, niet in de laatste plaats door het wegvallen van zaken als hoop, verwachting, geloof en dergelijken, al hetgeen wat een mens op de been heeft gehouden.

De weg van overgave is een andere weg, het is er een van geen belang meer hechten en de wil van god boven die van zichzelf stellen. Het zou best eens tot een geval van realisatie kunnen leiden. Ik heb daar geen weet van.

Wat je hier theorie noemt is voor mij wat ik nu doe, dit hier schrijven als verwoording die overgang van het een in het ander.
Je vat hier heel mooi de vele wijzen van verlichting die naar het onthechten leiden. Of het nu een afgrond is, een swift, een springen, een vallen, een wachten, een gepaste afstand ? het eindigt in pure armoede van geest. In dat eindigen en onthechten is er overgang van het een in het ander. En ook dat is al teveel gezegd.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik hou niet van schrijvers van boeken want ze hebben een belang. Je ziet maar al te vaak dat ze bang zijn dat belang te verliezen. Ze willen graag autoriteit zijn want dan wordt er naar hen geluisterd, dan kan het wel eens niet om de boodschap gaan maar om uitdragen van een visie. In India werden goeroes door volgelingen onderhouden zodat ze geen belang kregen in de verkondiging van de leer. Westerlingen hebben dat principe verpest en dat leverde de latere bekende hebbezakken op die octrooi aanvroegen op zoiets als transcendente meditatie oid.

Verlichting is een economie van het spirituele. Uit alle windstreken is er onderricht en mogelijkheid tot deelname om zich te laten onderwijzen in dat wat er altijd al was en is en zal zijn. Het voordeel daarvan is de laagdrempeligheid en gelijkheid. Ik vind het een goede zaak weliswaar met meerdere negatieve uitwassen en evoluties.
Je hebt gelijk als je zegt dat er een belang speelt. Dat belang zie ik als de voorstelling dat het nodig is om ?onderwezen? te worden. Dat onderwijs is in handen gekomen van scholen die met regeltjes, lijn voor lijn, duidelijk het traject afbakenen. En dat is wat volgens mij de kunst van verlichting ?verpest?.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is een illusie dat realisatie een geaardheid om angstig te zijn doet verdwijnen, als je moverende redenen hebt om angstig te zijn kun je die onderzoeken en tot inzicht komen wat re?el is. Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op. Het lijkt me niet bepaald aan te bevelen je tijd te verdoen aan allerhande mechanismen met het beperkte inzicht waar je nu nog mee behept bent.

Dat is mooi gezegd ?Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op?. Inzicht als oplossend vermogen : Als verlichting leidt tot het ontbinden, is realisatie het vermogen om te verenigen.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat ik beoogde is je aandacht te vestigen op dat je handelingen onderdeel zijn van het proces, zolang je niet gerealiseerd hebt ben je de doener, pas daarna wordt je gedaan. Daarvoor staan je hulpmiddelen ter beschikking die bedoeld zijn om te gebruiken. Het is niet de bedoeling om te anticiperen op wat realisatie is als hypothese en zeggen dat je niks hoeft te doen, omdat de hypothese zegt dat er niks gedaan kan worden.
Eerst leer je wat basisprincipes en daarna kun je de hulp van anderen aanvaarden die weten waar ze het over hebben. Vermoed je een belang in die behulpzame ander dan is het vaak oppasten geblazen want dan dient de ander dat belang, lees zichzelf, en niet jou.

Dit is een goede samenvatting van de kern. Er is voor mij een basis waarin de principes vermeld worden. Deze basis is voor mij een ervaren van ongewone werkelijkheid. Daar leer ik niets, ik aanschouw het weten en achteraf leer ik het te leven.
Kan jij die basis, als behulpzame ander, als weten tonen?
Nee, het is zoals je zegt, je ?beoogt? de aandacht erop te vestigen. Beogen is hier een terecht woord, want je wil zien doorgeven.

Inderdaad, het is mij onmogelijk om te anticiperen aan die realisatie, die ongewone werkelijkheid. Ik ben er getuige van en leer achteraf die hypotheses te maken waarin dat zien getuigenis wordt. Om het tot woord te maken gebruik ik gaarne jou initiatief voor dit forum. Maar om het echt tot leven te maken wandel ik door de eenvoud van mijn bestaan.

Dank voor je ?echte? woorden ?

Looro

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dag Renoir,

Ik moet met jou beamen, dat ik ook maar aangewezen ben om ?mij? te volgen en de bedoeling van dat gaan te ?begrijpen?. Er is een onderstroom die niet te begrijpen is maar als ?aanschouwen? ten deel valt. Dat zeg jij toch ook op al die vele vragen die ik je al stelde: het is een weten zonder meer.

Het zijn dan ook maar woorden die ik niet begrijp. Volgens Ar, ik dacht onder deze naam geschreven maar het kan ook Gazelle zijn, was het zo, dat 'weten' ook de betekenis van de woorden vertaald. Ik heb die ervaring niet.

Wat je hier theorie noemt is voor mij wat ik nu doe, dit hier schrijven als verwoording die overgang van het een in het ander.
Je vat hier heel mooi de vele wijzen van verlichting die naar het onthechten leiden. Of het nu een afgrond is, een swift, een springen, een vallen, een wachten, een gepaste afstand ? het eindigt in pure armoede van geest. In dat eindigen en onthechten is er overgang van het een in het ander. En ook dat is al teveel gezegd.

Dat is inderdaad opnieuw het vervatten in woorden van een verschijnsel, het is niet mogelijk dit woordeloos, dan wel in voor eenieder begrijpelijk eenheidstaal duidelijk te maken. Vandaar dat ik het 'ont'dekken noem.

Verlichting is een economie van het spirituele. Uit alle windstreken is er onderricht en mogelijkheid tot deelname om zich te laten onderwijzen in dat wat er altijd al was en is en zal zijn. Het voordeel daarvan is de laagdrempeligheid en gelijkheid. Ik vind het een goede zaak weliswaar met meerdere negatieve uitwassen en evoluties.

Ja verschrikkelijk, alleen advaita herbergt zo onderhand al een *joen verschillende opvattingen. Vandaar ook dat ik tegenstribbel om alle stromingen gelijktijdig te volgen, dan wel er een soort van eenheidsworst van te destilleren waar het door die specifieke voorstander beoogd wordt langs te gaan.

Je hebt gelijk als je zegt dat er een belang speelt. Dat belang zie ik als de voorstelling dat het nodig is om ?onderwezen? te worden. Dat onderwijs is in handen gekomen van scholen die met regeltjes, lijn voor lijn, duidelijk het traject afbakenen. En dat is wat volgens mij de kunst van verlichting ?verpest?.

Ik deel je mening.

Dat is mooi gezegd ?Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op?. Inzicht als oplossend vermogen : Als verlichting leidt tot het ontbinden, is realisatie het vermogen om te verenigen

Het is jou Looro eigen er je eigen woorden aan te verbinden. Al weet ik er dan wel geen weg meer mee als dit hetzelfde zegt als ik stem ik er mee in.

Dit is een goede samenvatting van de kern. Er is voor mij een basis waarin de principes vermeld worden. Deze basis is voor mij een ervaren van ongewone werkelijkheid. Daar leer ik niets, ik aanschouw het weten en achteraf leer ik het te leven.

Het spijt me Looro maar dit is zoiets dat ik niet tot mij kan nemen.

Kan jij die basis, als behulpzame ander, als weten tonen?

Nee dat is iets wat niet mij toebehoort maar wat is, weten herkent weten maar ik zie me niet in staat dat over te dragen

Nee, het is zoals je zegt, je ?beoogt? de aandacht erop te vestigen. Beogen is hier een terecht woord, want je wil zien doorgeven.

Dat is wat ik me zie doen idd.

Inderdaad, het is mij onmogelijk om te anticiperen aan die realisatie, die ongewone werkelijkheid. Ik ben er getuige van en leer achteraf die hypotheses te maken waarin dat zien getuigenis wordt. Om het tot woord te maken gebruik ik gaarne jou initiatief voor dit forum. Maar om het echt tot leven te maken wandel ik door de eenvoud van mijn bestaan.

Ik zie Diane, met haar uitspraken anticiperen op een 'nog' niet bestaande situatie, dat is voor mij praten vanuit de hypothese. Het is niet de bedoeling dat in je denken te laten maar het moet je levende werkelijkheid worden. Het woord moet vlees worden ahw.

Dank voor je ?echte? woorden ?

Ik ben je voor het bieden van de gelegenheid eveneens grote dank verschuldigd

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik lees en denk ik heb het nog nooit anders dan zo gezien en ook nog nooit anders dan gezegd dat het zo is.

Ik heb geen weet van het Wu Wei principe, ik lees geen Philip Renard, behalve toen op het Remon forum heb ik een stukje gelezen om je waarschuwingen voor valkuilen te bekritiseren. Want je waarschuwingen richtten zich op verschijnselen die de aandacht waar het om gaat afleiden. Evenals het meegaan met Aad om je vooral toch bezig te houden met kindmechanismen, controle en allerhand andere niet ter zake doende zaken die de aandacht verstrooien. In mijn optiek was en ben je nog steeds bezig met verschijnselen en het bedrijven van wetenschap.

Van mij krijg en kreeg je de informatie uit de eerste hand, ik weet waar ik het over heb. Maar dan ging je dat weer vergelijken met wat een of andere hotemetoot daar over zegt zoals je ook nu weer doet. Ja het is zoals Philip Renard zegt en ja het is inderdaad volgens het Wu Wei principe en ja Ramana zei dat ook al. Alsof het mij ene moer kan schelen wat iedereen daarover te vertellen heeft. Je bent je eigen referentiekader en het beweegt zich in jou niet daarbuiten.

Wat ik beoogde is je aandacht te vestigen op dat je handelingen onderdeel zijn van het proces, zolang je niet gerealiseerd hebt ben je de doener, pas daarna wordt je gedaan. Daarvoor staan je hulpmiddelen ter beschikking die bedoeld zijn om te gebruiken. Het is niet de bedoeling om te anticiperen op wat realisatie is als hypothese en zeggen dat je niks hoeft te doen, omdat de hypothese zegt dat er niks gedaan kan worden.
Eerst leer je wat basisprincipes en daarna kun je de hulp van anderen aanvaarden die weten waar ze het over hebben. Vermoed je een belang in die behulpzame ander dan is het vaak oppasten geblazen want dan dient de ander dat belang, lees zichzelf, en niet jou.

Ik hou niet van schrijvers van boeken want ze hebben een belang. Je ziet maar al te vaak dat ze bang zijn dat belang te verliezen. Ze willen graag autoriteit zijn want dan wordt er naar hen geluisterd, dan kan het wel eens niet om de boodschap gaan maar om uitdragen van een visie. In India werden goeroes door volgelingen onderhouden zodat ze geen belang kregen in de verkondiging van de leer. Westerlingen hebben dat principe verpest en dat leverde de latere bekende hebbezakken op die octrooi aanvroegen op zoiets als transcendente meditatie oid.

Dus fijn dat Philip Renard het met mij eens is maar hoe zit het met jou ?

Iedereen die er zo theoretisch mee bezig is weet zich geen raad met de laatste stap hoe je over de afgrond geduwd kan worden. Dan hebben ze het ineens over overgave, want dat ligt eigenlijk wel voor de hand als het ego niet wil verdwijnen. Als het maar niet wil lukken dan moet er wel wat over te geven zijn. Uiteindelijk is er geen afgrond maar blijkt het een swift een overgang van het een in het ander, niet in de laatste plaats door het wegvallen van zaken als hoop, verwachting, geloof en dergelijken, al hetgeen wat een mens op de been heeft gehouden.

De weg van overgave is een andere weg, het is er een van geen belang meer hechten en de wil van god boven die van zichzelf stellen. Het zou best eens tot een geval van realisatie kunnen leiden. Ik heb daar geen weet van.

Het is een illusie dat realisatie een geaardheid om angstig te zijn doet verdwijnen, als je moverende redenen hebt om angstig te zijn kun je die onderzoeken en tot inzicht komen wat re?el is. Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op. Het lijkt me niet bepaald aan te bevelen je tijd te verdoen aan allerhand mechanismen met het beperkte inzicht waar je nu nog mee behept bent.

Het hebben van wat je karmische lessen noemt, kan zijn wat ik noem, je intrinsieke opdracht.
Ze worden verstrooit door verdeelde aandacht in het niet zijn wat je bent.

Het spelen voor god heeft verschillende dimensies, het kan zijn dat god door jou heen werkt, maar het kan ook zijn dat jij uitmaakt wat gods bedoelingen zijn.

Daar waar het 'voor jou' uiteindelijk allemaal op uitkomt kent een beperking door je vergankelijkheid. Wat er blijft is afgezien van je verscheiden eerder te doorzien.

Hartelijke groet.

Ik krijg nu toch de indruk dat jij mij MINSTENS als "gerealiseerd" zou dienen te zien.
Ofwel eventueel overwegen dat je zélf misschien toch nog niet zo gerealiseerd bent als mogelijk is.

De "verhalen" van zij die zich gerealiseerd noemden, hebben mij nooit zo "geboeid". De term op zich vind ik waarschijnlijk te beperkend WiNk
"Gerealiseerd" is immers het VOLTOOID deelwoord van realiseren, en al ben ik nu een totaal ander iemand dan wie of wat ik geweest ben of op verschillende momenten in mijn leven décht te zijn, ik kan niet in de toekomst kijken. Ik heb inderdaad de indruk dat ik mij in het dagdagelijkse leven gewillig laat leiden door "het" weten (Universeel Bewustzijn) en niet door "mijn" weten (persoonlijk bewustzijn), al is dat "mijn weten" nog steeds integraal (als geheugen) aanwezig en soms ook werkzaam (zoals nu bijvoorbeeld, tijdens het "overbrengen" van wat al geweten is). Ik acht het echter heel goed mogelijk (je weet immers maar nooit h?) dat dit als onpersoonlijk aandoend Weten mij in een bepaalde richting "stuurt", met de voornaamste bedoeling MIJN weten (bewustzijn) te doen groeien, en niet voornamelijk (of alleen maar) het weten van iemand anders te "doen" groeien.
HET weten dat via jouw (en mijn, en ieders) weten "werkt", kan gedeeld worden met anderen, maar het uitroepen tot "d? weg, d? waarheid, hét leven", m.a.w. als hét te volgen (want juiste) pad, getuigt m.i. juist van NIET-weten. Het grote "belang" dat het voor jou persoonlijk had/heeft, heeft in het leven van iemand anders misschien maar een klein belang... Dat kan JIJ niet weten, dat kan alleen de ander.

Ik geef iedereen het recht en de vrijheid om het eigen pad (van bewustwording) te volgen, omdat ik niet anders kan dan erkennen dat er vele mogelijke (persoonsgebonden) paden zijn en dat niet iedereen hetzelfde dient te "ontdekken" van Al-Wat-(mogelijk)Is... De oneindigheid en onbegrensdheid daarvan willen "vatten" in een realisatie (eindigheid en begrensdheid) lijkt mij nu eenmaal onmogelijk... Jouw persoonlijke (levens)weg van "realisatie", datgene waar jij voor staat (wat voor mij dus een persoonlijk "verschijnsel" is, zelfs al maakt het deel uit van Bewustzijn) is binnen Leven gewoon één van de vele mogelijkheden...

Het besef dat iedereen tegelijk leerling en leraar is, maakt dat de levenskracht éénvoudig kan stromen. Er is eenheid in je eigen (ge)weten, juist omdat je aanvaardt dat dit eigen weten (zelfs al ontspruit het uit dezelfde bron) niet voor iedereen eenzelfde geldingskracht heeft. Die kracht van eenvoud zie ik als brug tussen autoriteit/macht (= denken/ervan uitgaan ?lles te weten) en onderdanigheid (= denken/ervan uitgaan ni?ts te weten). Het "bouwen van bruggen" tussen de tegenstellingen is m.i. een eerste vereiste om tot een innerlijk evenwicht te komen. Het heft immers de (af)scheiding (de tegenstellingen) op...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Van mij krijg en kreeg je de informatie uit de eerste hand, ik weet waar ik het over heb.

Informatie is iets anders dan ervaring. Echt wéten kan toch alleen maar via de eigen ervaring (= de eerste hand) tot iemand komen? Al de rest is tweedehands...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Maar dan ging je dat weer vergelijken met wat een of andere hotemetoot daar over zegt zoals je ook nu weer doet.
Je bent je eigen referentiekader en het beweegt zich in jou niet daarbuiten.

En ieder ?nder is voor het zelf een hotemetoot (prachtig woord trouwens) die zich -geheel of gedeeltelijk- buiten het eigen referentiekader beweegt...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik hou niet van schrijvers van boeken want ze hebben een belang. Je ziet maar al te vaak dat ze bang zijn dat belang te verliezen. Ze willen graag autoriteit zijn want dan wordt er naar hen geluisterd, dan kan het wel eens niet om de boodschap gaan maar om uitdragen van een visie. In India werden goeroes door volgelingen onderhouden zodat ze geen belang kregen in de verkondiging van de leer.

It's all part of the game. Men kan evengoed boeken schrijven vanuit betrokkenheid met het algemeen belang. Een boodschap kan een visie zijn zoals een visie een boodschap kan bevatten.
In het onderhouden worden door volgelingen kan evengoed een eigenbelang gezien worden (lekker makkelijk toch?), net zo goed als in het "verkondigen van een leer" een eigenbelang kan gezien worden (zoals het "hebben" van volgelingen bijvoorbeeld). Het is maar hoe je het "ziet" (herkent) zeker?

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is een illusie dat realisatie een geaardheid om angstig te zijn doet verdwijnen

Het fenomeen "angst" vond ik blijkbaar wél boeiend en dus de moeite van het onderzoeken (ont-dekken) waard, omdat ik al heel erg vroeg de gevolgen van angst heb "mogen" ondervinden. (Waarvoor dank, Leven )
Een leven m?t angst is niet te vergelijken met een leven zonder angst. Angst is d? beperking bij uitstek voor spontaan, natuurlijk leven. Ik kan je dus vanuit mijn ervaring (eerste hand) de informatie (tweedehands) geven dat de geaardheid om angstig te zijn inderdaad "in het niets" (van waaruit het trouwens ooit ontstond) kan verdwijnen. Of je met die informatie nu iets doet of niet, is all and only up to you...

Ik wens jou hetzelfde toe als mezelf en iedereen Renoir. Met name : "Moge het "(in)zicht" zich alsmaar verdiepen en verruimen"...

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dag Renoir,



Ik moet met jou beamen, dat ik ook maar aangewezen ben om ?mij? te volgen en de bedoeling van dat gaan te ?begrijpen?. Er is een onderstroom die niet te begrijpen is maar als ?aanschouwen? ten deel valt. Dat zeg jij toch ook op al die vele vragen die ik je al stelde: het is een weten zonder meer.



Wat je hier theorie noemt is voor mij wat ik nu doe, dit hier schrijven als verwoording die overgang van het een in het ander.
Je vat hier heel mooi de vele wijzen van verlichting die naar het onthechten leiden. Of het nu een afgrond is, een swift, een springen, een vallen, een wachten, een gepaste afstand ? het eindigt in pure armoede van geest. In dat eindigen en onthechten is er overgang van het een in het ander. En ook dat is al teveel gezegd.



Verlichting is een economie van het spirituele. Uit alle windstreken is er onderricht en mogelijkheid tot deelname om zich te laten onderwijzen in dat wat er altijd al was en is en zal zijn. Het voordeel daarvan is de laagdrempeligheid en gelijkheid. Ik vind het een goede zaak weliswaar met meerdere negatieve uitwassen en evoluties.
Je hebt gelijk als je zegt dat er een belang speelt. Dat belang zie ik als de voorstelling dat het nodig is om ?onderwezen? te worden. Dat onderwijs is in handen gekomen van scholen die met regeltjes, lijn voor lijn, duidelijk het traject afbakenen. En dat is wat volgens mij de kunst van verlichting ?verpest?.



Dat is mooi gezegd ?Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op?. Inzicht als oplossend vermogen : Als verlichting leidt tot het ontbinden, is realisatie het vermogen om te verenigen.



Dit is een goede samenvatting van de kern. Er is voor mij een basis waarin de principes vermeld worden. Deze basis is voor mij een ervaren van ongewone werkelijkheid. Daar leer ik niets, ik aanschouw het weten en achteraf leer ik het te leven.
Kan jij die basis, als behulpzame ander, als weten tonen?
Nee, het is zoals je zegt, je ?beoogt? de aandacht erop te vestigen. Beogen is hier een terecht woord, want je wil zien doorgeven.

Inderdaad, het is mij onmogelijk om te anticiperen aan die realisatie, die ongewone werkelijkheid. Ik ben er getuige van en leer achteraf die hypotheses te maken waarin dat zien getuigenis wordt. Om het tot woord te maken gebruik ik gaarne jou initiatief voor dit forum. Maar om het echt tot leven te maken wandel ik door de eenvoud van mijn bestaan.

Dank voor je ?echte? woorden ?

Looro

Respect from me to you...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door tineke

Ik wens jou hetzelfde toe als mezelf en iedereen Renoir. Met name : "Moge het "(in)zicht" zich alsmaar verdiepen en verruimen"...

Nou als ik dit allemaal zo zie dan maar liever niet.

Och hoe ik mezelf of jou zie interesseert me geen biet, ik weet 'wat' ik ben dat is genoeg. Het lijkt soms dan wel of ik een proeve van bekwaamheid aan het afleggen ben maar dat is bepaald niet mijn doel.

Wat ik zei is dat je moet leren te vertrouwen op je eigen inzicht en niet steeds moet afgaan wat anderen daarover te zeggen hebben. Hoe eenieder tot inzicht komt is niet dezelfde wijze waarop een ander daartoe is gekomen. Het zien van een belang is een hulpmiddel daarbij, iemand die een belang heeft dient niet jouw doel maar het zijne.

Je hebt er dus, zo ogenschijnlijk, niets van begrepen. Het gaat juist allesbehalve over wiens 'persoonlijke' belang dan ook, er moet geen enkel belang te dienen zijn.

Je bazelt weer verschrikkelijk 'ego'achtig hoor Tineke met je 'ik geef iedereen het recht en de vrijheid om het eigen pad te volgen'. Als je zegt te weten zou je 'weten' dat jij helemaal niks doet.

Nog afgezien van het 'idee' dat je eenieder dat recht geeft, pakt iedereen zelf wel wat ie nodig heeft, je kunt nooit weten waar het langs gaat. Ook hierin doe je niks, oftewel je 'maakt' helemaal niets klaar dat een zelfwerkzaamheid word, dat wordt voor je gedaan. Het is daarom dat het geen zin heeft jezelf als voorbeeld te stellen, het ontwikkeld zich op z'n eigen wijze.

Dus het was in het onderdeel van het duale zijn dat ik zei dat het een belangrijke indicator is of iemand in zijn handeling zit, oftewel of hij/zij een belang dient. Een belang is namelijk nogal makkelijk in te zien en zo selecteer je een heel arsenaal guru's uit waar je je niet mee hoeft in te laten. Ze dienen immers niet jouw doel maar het eigen belang.

Je filosofeert er weer driftig op los hé Tineke, levenskracht die aan het stromen gaat, en dergelijken. Waarom, zo vraag ik me af, hou je het niet simpel. Inzicht verkrijgen is op zichzelf al moeilijk genoeg zonder dat je het nog eens verstrooit met allerhand nevenactiviteiten.

Geldingskracht, onderdanigheid, bouwen van bruggen wat haal je er aan complexiteit in godsnaam allemaal weer bij ?

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

...zo ogenschijnlijk...

Inderdaad...

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

...in godsnaam...

Inderdaad...

Amen.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

De vraag is nu: What to do?
En...wie merkt dan dat het simpelweg niet werkt?
Het overgeven niet.
En het niet bemoeien niet.
En het ontstaan van ruimte niet.

Beter je best doen? (strikvraag) )

Het Denken, haha ziet onmiddellijk de strikvragen!!!
En het kan me geen r..t schelen.
Soms is er wat gefilosofeer waarbij ik (ja, moet even normaal praten hoor), me ervan bewust ben dat het in wezen flauwekul is.

Nee, het gaat niet om "beter m'n best doen"!
Die fase is godzijdank voorbij.
Er is wat Spielerei met gedachten, overwegingen.
Maar neem het niet te serieus!
Schrijven is een van de weinige dingen waarmee Geest zich via mij kennelijk amuseert/speelt..
Ik kan natuurlijk ook het huis eens gaan schoonmaken..WiNk

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik lees en denk ik heb het nog nooit anders dan zo gezien en ook nog nooit anders dan gezegd dat het zo is.

Ik heb geen weet van het Wu Wei principe, ik lees geen Philip Renard, behalve toen op het Remon forum heb ik een stukje gelezen om je waarschuwingen voor valkuilen te bekritiseren. Want je waarschuwingen richtten zich op verschijnselen die de aandacht waar het om gaat afleiden. Evenals het meegaan met Aad om je vooral toch bezig te houden met kindmechanismen, controle en allerhand andere niet ter zake doende zaken die de aandacht verstrooien. In mijn optiek was en ben je nog steeds bezig met verschijnselen en het bedrijven van wetenschap.

Het maakt me niet uit wat je vindt Renoir. Het blijft spelen met woorden. Hoe mijn weg is gegaan is hoe het is gegaan. Heb ik daar iets over te zeggen? Jouw weg is jouw weg, je kunt niet voor een ander bepalen (en voor God spelen..) hoe "het" zou moeten zijn".. Je bent in gevecht met de realiteit.

Van mij krijg en kreeg je de informatie uit de eerste hand, ik weet waar ik het over heb. Maar dan ging je dat weer vergelijken met wat een of andere hotemetoot daar over zegt zoals je ook nu weer doet. Ja het is zoals Philip Renard zegt en ja het is inderdaad volgens het Wu Wei principe en ja Ramana zei dat ook al. Alsof het mij ene moer kan schelen wat iedereen daarover te vertellen heeft. Je bent je eigen referentiekader en het beweegt zich in jou niet daarbuiten.

Ik zie je toch niet voor me zitten Renoir (uit de eerste hand..). Waarom zou jouw "spreken" via een forum alleenzaligmakend zijn? Verder gaat het me niet om informatie, die is overal te krijgen en ook wat genuanceerder misschien. Al zeg je hier en daar best zinnige dingen hoor.
Ik ben blij dat ik jaren de moeite heb genomen de diverse leringen met elkaar te vergelijken.
Anders had ik nu wsl. in een of andere enge secte gezeten!
Idd ik ben mijn eigen referentiekader voorzover daar "eigenheid" in zit natuurlijk.

Wat ik beoogde is je aandacht te vestigen op dat je handelingen onderdeel zijn van het proces, zolang je niet gerealiseerd hebt ben je de doener, pas daarna wordt je gedaan.[/I]

Dat DENK je maar.

Daarvoor staan je hulpmiddelen ter beschikking die bedoeld zijn om te gebruiken. Het is niet de bedoeling om te anticiperen op wat realisatie is als hypothese en zeggen dat je niks hoeft te doen, omdat de hypothese zegt dat er niks gedaan kan worden.

Die hulpmiddelen kan ik intussen dromen hoor. Al waardeer ik je ongetwijfeld goede intentie! Dat "er niets gedaan kan worden" verwijst trouwens naar de allerlaatste stap als je zorgvuldig leest. Er zijn geen vaste regels wat op een bepaald moment wel of niet gedaan kan of moet worden. Kijk in jezelf, dan wéét je het gewoon.

Eerst leer je wat basisprincipes en daarna kun je de hulp van anderen aanvaarden die weten waar ze het over hebben. Vermoed je een belang in die behulpzame ander dan is het vaak oppasten geblazen want dan dient de ander dat belang, lees zichzelf, en niet jou.

Ik hou niet van schrijvers van boeken want ze hebben een belang. Je ziet maar al te vaak dat ze bang zijn dat belang te verliezen. Ze willen graag autoriteit zijn want dan wordt er naar hen geluisterd, dan kan het wel eens niet om de boodschap gaan maar om uitdragen van een visie. In India werden goeroes door volgelingen onderhouden zodat ze geen belang kregen in de verkondiging van de leer. Westerlingen hebben dat principe verpest en dat leverde de latere bekende hebbezakken op die octrooi aanvroegen op zoiets als transcendente meditatie oid.

Het is jouw persoonlijke voorkeur om geen boeken te willen lezen.
Voor mij waren het gewoon hulpmiddelen, richtingaanwijzers.
In feite precies hetzelfde als wat jij hier doet toch?

Dus fijn dat Philip Renard het met mij eens is maar hoe zit het met jou ?

Renard was slechts een van de velen die het "ik" gebruikte om te (leren) zien wat het in feite is.
Ik heb de "mij" dus gevraagd hoe het zat. Alleen om jou terwille te zijn..soms kies ik voor vriendelijkheid. Slechts nieuws: de "mij" wist het niet!

Zo nu ga ik echt m'n boterhammetjes eten.
De rest kan wel even wachten.

Hartelijke groet!

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Iedereen die er zo theoretisch mee bezig is weet zich geen raad met de laatste stap hoe je over de afgrond geduwd kan worden. Dan hebben ze het ineens over overgave, want dat ligt eigenlijk wel voor de hand als het ego niet wil verdwijnen. Als het maar niet wil lukken dan moet er wel wat over te geven zijn. Uiteindelijk is er geen afgrond maar blijkt het een swift een overgang van het een in het ander, niet in de laatste plaats door het wegvallen van zaken als hoop, verwachting, geloof en dergelijken, al hetgeen wat een mens op de been heeft gehouden.

Ja precies.
Maar die shift is niet iets wat de "jij" kan bewerkstelligen.
Want net zo min als er uiteindelijk een afgrond blijkt te zijn is er evenmin een "ik" die zou kunnen verdwijnen.
Het is misschien meer een kwestie van het gevoel totaal verslagen te zijn, geen kant meer op te kunnen en idd alle hoop laten varen.
Dat kan overgave genoemd worden en dan kán het gebeuren dat er "iets" in werking treedt waar niemand enige macht over heeft.

De weg van overgave is een andere weg, het is er een van geen belang meer hechten en de wil van god boven die van zichzelf stellen. Het zou best eens tot een geval van realisatie kunnen leiden. Ik heb daar geen weet van.

Deo volente.

Het is een illusie dat realisatie een geaardheid om angstig te zijn doet verdwijnen, als je moverende redenen hebt om angstig te zijn kun je die onderzoeken en tot inzicht komen wat re?el is. Het vermogen tot inzicht is groter na realisatie, het lost sneller op. Het lijkt me niet bepaald aan te bevelen je tijd te verdoen aan allerhand mechanismen met het beperkte inzicht waar je nu nog mee behept bent.

Je kunt niet weten waar iemand al dan niet mee behept is behalve vanuit je eigen oordelende visie. Zelfs zonder iemand te kennen en slechts via woorden trek je je conclusies. En zeker, ook angst e.d. zal kunnen blijven opkomen in een situatie waarbij het leven bedreigd wordt. Niets mis mee. Ik noem dat functioneel denken, voelen ?n handelen.
Mee eens dat veel situaties na realisatie het emotionele belang verliezen om nog enige neiging te hebben "er iets aan te doen" of onder te kunnen lijden.
W.b.t. kindmechanismes, deze zijn de basis van de meeste zo niet alle angsten en kunnen een aanzienlijke belemmering vormen om tot enig inzicht van het ego-mechanisme te kunnen komen. Zolang men nog in gevecht is met zichzelf en de wereld lijkt het me verstandig om daar eerst enig inzicht in te krijgen voorenaleer men zich in het verlangen naar realisatie stort.
Dit kan een vermijdingstactiek zijn om zich aan de kwetsbaarheid van in leven zijn te onttrekken.

Het hebben van wat je karmische lessen noemt, kan zijn wat ik noem, je intrinsieke opdracht.
Ze worden verstrooit door verdeelde aandacht in het niet zijn wat je bent.

Het spelen voor god heeft verschillende dimensies, het kan zijn dat god door jou heen werkt, maar het kan ook zijn dat jij uitmaakt wat gods bedoelingen zijn.

Zolang de karmische lessen kennelijk niet begrepen worden zorgt het Leven er wel voor dat dit op welke manier dan ook - en meestal op minder prettige wijze - deze lessen keer op keer in versterkte mate terugkeren.
Daar hoef jij je dus geen zorgen over te maken..

Ik kan natuurlijk niet weten wat Gods bedoelingen zijn. Ik kan hoogstens luisteren naar iets in mezelf wat om aandacht vraagt. En zeker kan ik dit niet voor een ander bepalen.

Daar waar het 'voor jou' uiteindelijk allemaal op uitkomt kent een beperking door je vergankelijkheid. Wat er blijft is afgezien van je verscheiden eerder te doorzien.

Zeker. Onze vergankelijkheid ligt in deze tijdelijke verschijning besloten.
Vandaar mijn onderschrift.
Memento mori.

Hartelijke groet!

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je bazelt weer verschrikkelijk 'ego'achtig hoor Tineke met je 'ik geef iedereen het recht en de vrijheid om het eigen pad te volgen'. Als je zegt te weten zou je 'weten' dat jij helemaal niks doet.

Nog afgezien van het 'idee' dat je eenieder dat recht geeft, pakt iedereen zelf wel wat ie nodig heeft, je kunt nooit weten waar het langs gaat. Ook hierin doe je niks, oftewel je 'maakt' helemaal niets klaar dat een zelfwerkzaamheid word, dat wordt voor je gedaan. Het is daarom dat het geen zin heeft jezelf als voorbeeld te stellen, het ontwikkeld zich op z'n eigen wijze.

Ik heet weliswaar geen TinekeWiNk, niettemin schrijf je in het bovenstaande precies wat ik al beweerde...
Blij dit te lezen hoor!
Behalve natuurlijk dat Tineke "ego-achtig" bazelt etc...