Is waarheid in de waarnemingen?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Durf te weten: personen zijn onwaar... het zijn slechts bedachte verschijningen.... er bestaat geen 'ik'....

Wie mankeert het aan durf, denk je???
Vertrekkende van een fata morgana, nl. dat de schepper zichzelf niet kan zien en zo in het sprookje geloven dat God de werel geschapen heeft om zichzelf te kunnen aanschouwen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

..... helder uitgelegd...

Gebouwd op los zand...

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Gebouwd op los zand...

Gebouwd op ikverheerlijking.

Nowee zegt: De waarheid is wat zich niet in de verbeelding laat vinden maar in de waarnemingen. Voor de menselijke soort betekent dit waarnemen op basis van intuïtie en redelijkheid.

Bassie zegt: Het is mij uiteindelijk gebleken dat er in de waarnemingen zich geen enkele waarheid bevindt. In het deugdelijk echter plaatsen we de persoon (die je zelf bent) op anderhalve meter afstand van "degene die schouwt". Wat er dan gebeurd is dat de persoon met alles wat er op en er aan zit in de waarnemingen terecht komt.

Hoe zit de vork aan de steel? Bassie begint goed aan zijn onderzoek. Hij plaats het zelf buiten de spiegeling (het ik). Dat is goed gezien omdat denken zo in elkaar zit. De persoon is in het denken de ondeelbare eenheid van wederkerigheid, van reflectie tussen zintuigelijke waarneming en spiegeling. Daarover zijn wij het volkomen eens en ik ga het nog een keer zeggen: Bassie ik ga volledig akkoord met deze waarneming, deze vaststelling.
Maar dan blijkt dat je de eenheid in het denken opgeeft en een scheiding maakt tussen het ik dat schouwt en het zelf dat op anderhalve meter is. Het ik dat schouwt bouwt zich een raket om tot de hoogten der Waarheid op te stijgen en de persoon mag zijn anderhalve meter opeten.

Vandaar mijn bevinding dat je schouwen niets anders is dan ikverheerlijking. Zoals marie zegt, het stapelen van zandhoopjes op zandhoopjes.
N.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Maar dan blijkt dat je de eenheid in het denken opgeeft en een scheiding maakt tussen het ik dat schouwt en het zelf dat op anderhalve meter is. Het ik dat schouwt bouwt zich een raket om tot de hoogten der Waarheid op te stijgen en de persoon mag zijn anderhalve meter opeten.

In het denken is per definitie geen eenheid omdat het denken altijd gaat over iets anders dan het denken zelf. De gedachte aan Parijs is noch Parijs zelf noch het denken zelf.

Over het schouwen zal ik duidelijker zijn. Met schouwen bedoel ik het schouwen van het verschijnsel wat je zelf bent op afstand. Gewoon in de dagelijkse praktijk. Het is de 'stille' (toe)schouwer op afstand van de verschijning zetten. Zodat men 24/7 schouwt wat de verschijning allemaal wel of niet doet zonder daar bij betrokken te geraken.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Zodat men 24/7 schouwt wat de verschijning allemaal wel of niet doet zonder daar bij betrokken te geraken.

Zoals ik zei. Het denken beschouwt de spiegeling (het ik) van het zelfbeeld (in de concrete werkelijkheid).
'Zonder betrokken te raken' wijst naar je verbeelding. Verbeelding kan niet verschijnen in de concrete werkelijkheid.
N.