Lijden.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat wat er lijdende is, is juist de bewust wordende en geworden mens. De bewust geworden mens veroorzaakt geen lijden maar is het slachtoffer van de mens die in onbewustheid leeft. Deze raakt niet depressief van zichzelf maar van het leed dat men elkaar in de wereld blijkt aan te doen.

Zeg dat dan gelijk dat je dat bedoelt. Heb je daar nou zoveel woorden voor nodig?

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Passie is de sleutel naar je hart, daar wil ik niet denigrerend over doen.

Nou, nou.....je maakt vorderingen hoor......

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Zeg dat dan gelijk dat je dat bedoelt. Heb je daar nou zoveel woorden voor nodig?

Nog veel meer, maar je liet me niet uitpraten

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nog veel meer, maar je liet me niet uitpraten

Ja, ja.....hier zeggen we dan: lekker lullen is ook weer in het land.....

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Ja, ja.....hier zeggen we dan: lekker lullen is ook weer in het land.....

Hier binden ze dan in... houden ze zich gedeisd omdat ze plotseling tot het besef komen dat ze hebben zitten kakelen als een kip zonder kop...

Andere streken, andere gewoonten.

[Madelief]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Even voor mijn helderheid. Wat versta jij onder de waarheid? Als we onder waarheid verstaan de beschikbaarheid voor het bestaan, hoe kun je daar dan weerstand tegen hebben?

Nou Nada je post is er niet duidelijker op geworden sinds je hem hebt gewijzigd. Hoe dan ook wat bedoel jij met beschikbaarheid voor het bestaan? Want die zin daar snap ik geen jota van.

Wat voor mij waarheid is?
Waarheid betekent voor mij dat ik de creator ben van en in mijn droom.

Waarheid is voor mij op dit moment dat ik onderweg ben die waarheid in en voor mezelf te accepteren cq te doorgronden.

Het niet accepteren van bovenstaand gegeven veroorzaakt in mijn geval pijn en lijden.

Het is voor mij in elk geval niet het leven doet mij of het leven gebeurd aan mij of meer van dergelijke, in mijn ogen, vage termen, al is het in een bepaald fase van ontwikkeling redelijk normaal om zo te denken

Veel meer kan ik er nu niet over zeggen.

[Madelief]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Even voor mijn helderheid. Wat versta jij onder de waarheid? Dit, omdat de waarheid vaak gedefinieerd wordt als dat wat is. (Of dat wat zich doet, of dat wat zich aandient o.i.d.) Als lijden is (of zich doet of zich aandient) , dan is dat de waarheid. Weerstand tegen die waarheid is dan de ontkenning ervan of het bevrijd willen worden ervan. Maar wellicht heb jij een andere definitie van de waarheid?

Gelukkig was Renoir zo vriendelijk om met een quote ook nog te reageren op het oorspronkelijke bericht wat je dus later gewijzigd had...

Dat wat betreft wat zich doet of niet doet bladiebla daar ga ik maar niet op in, mij te vaag.

Voor de rest ben ik het met je eens dat weerstand tegen dat wat er is, pijn en/lijden in dit geval, kan leiden tot ontkenning cq overschreeuwen, niet te verwarren met schreeuwen vanuit pijn, verdriet, lijden wat enkel en alleen een uiting is van het genoemde, en aanverwanten. In feite is er dan een zelfs sprake van dubbele ontkenning.

Pijn en lijden komt al voort vanuit ontkenning/weerstand waarna dan er dan vervolgens evt. nog een diepere ontkenning bovenop gelegt wordt. Daar heb ik het dan ook niet over.
Ik heb het dus over erkenning dat pijn en lijden er in het moment is, wat ik al geschreven had meen ik. Omdat het de waarheid van wie of wat wij zijn bedekt en dus is het van cruciaal belang te erkennen dat het er is.

Hoop zo voldoende duidelijk te hebben gemaakt dat om je van bovenstaande bewust te worden ontkenning van lijden en pijn daar niet bepaald behulpzaam bij is.

Ps aanvullend een persoonlijk touch: het verbijstert mij dan ook dat er mensen zijn die menen dat ik mijn eigen pijn en lijden cq moeite zou ontkennen want dat staat werkelijk haaks op waar ik mee bezig ben en met woord en daad op mijn eigen manier, tot meer of minder genoegen, belijd en laat zien.

Aanvulling: Jij zegt dat weerstand tegen pijn en lijden de wens vertegenwoordigd er van bevrijd te willen zijn.

Het lijkt mij toch logisch dat men of wij bevrijd wil zijn van pijn en lijden, je/we moet(en) wel zot zijn dat niet te willen volgens mij.
Maar goed ook hier geldt weer: bevrijding van pijn en lijden zal men niet vinden door het weg te duwen cq te ontkennen vanuit de wens ervan bevrijd te willen zijn, zoals bekend mag worden geacht werkt dat laatste eerder contraproductief dan productief.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Hier binden ze dan in... houden ze zich gedeisd omdat ze plotseling tot het besef komen dat ze hebben zitten kakelen als een kip zonder kop...

Fijn voor jou dat je tot dat inzicht bent gekomen. Dat noem ik nog 's zelfkennis.

[Naadje]

@ Marijke,

We zijn het erover eens dat pijn en lijden weerstand oproept. In gevolg de behoefte je ervan te bevrijden. Dat weerstand nog meer lijden oproept zijn we het ook over eens. Acceptatie is dus het sleutelwoord, zou je kunnen zeggen. Als we ervan uitgaan dat lijden onontkoombaar is, is acceptatie een stuk makkelijker. Als we ervan uitgaan dat we ons ervan kunnen bevrijden, geeft dat alleen maar meer voeding aan de weerstand. We kunnen het onszelf aldus moeilijk of makkelijk maken, afhankelijk van het standpunt dat we erover innemen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Madelief

Het lijkt mij toch logisch dat men of wij bevrijd wil zijn van pijn en lijden, je/we moet(en) wel zot zijn dat niet te willen volgens mij.
Maar goed ook hier geldt weer: bevrijding van pijn en lijden zal men niet vinden door het weg te duwen cq te ontkennen vanuit de wens ervan bevrijd te willen zijn, zoals bekend mag worden geacht werkt dat laatste eerder contraproductief dan productief.

Ik heb hier ook wel zoiets als een mening over, het lijkt inderdaad, ook mij, logisch bevrijd te willen zijn van pijn en lijden.

Niettemin zegt Osho dat wij vol overgave bouwen aan onze eigen gevangenis en heb ik, althans, de neiging om daar naar te kijken.

In dat kijken kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat we elkaar nogal wat leed aandoen, niet door elkaar voor hoer uit te schelden, want daarvan is de subjectieve waarheid tamelijk snel te doorzien. Maar door te geloven dat er waarheid met betrekking tot mij inzit omdat mijn vriendje me nogal dellerig vindt kleden, of dat m'n ouders niet nalieten te zeggen dat er niks van me terecht zou komen en ik mogelijk op weg ben daar naartoe. Of door de opvoeding, het omgaan van m' n ouders met elkaar, de indruk heb gekregen dat het normaal, of dat het juist een teken van liefde is elkaar in woord en daad naar het leven te staan en omdat het vertrouwd is daarom de zelfkant van de maatschappij opzoek.

Soms lijkt het of we op zoek zijn naar dat vertrouwde, naar een krankzinnige manier van aandacht die we als liefde hebben leren kennen en die we nu met pijn maar zeer verwarrend ook als liefde ondergaan.

Wie ben ik om te oordelen.

Verder erken ik de neiging te hebben soms ook gedachten serieus te nemen waaraan ik ontegenzeggelijk ga lijden. Het lijkt soms op een behoefte om even de andere pool te omarmen om vervolgens door die handeling ook de tegenpool weer gewaar te kunnen zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Acceptatie is dus het sleutelwoord, zou je kunnen zeggen. Als we ervan uitgaan dat lijden onontkoombaar is, is acceptatie een stuk makkelijker.

Is het inzicht in de fluctuaties van alles dat met dualiteit te maken heeft, zoals de laatste niet al een bevrijding ? Beter dan acceptatie van het blijven in een abusievelijk aangenomen rol.
Is het omdat mijn ouders niet bij machte waren mij te laten ervaren wat liefde is dan mijn onontkoombaarheid ? Weerstand kan ook de functie hebben op onderzoek uit te gaan de krachten te mobiliseren, niet de slachtofferrol aan te nemen.

Misschien is dit beter, misschien dat maar er zijn geen uniforme regels voor op te stellen als zou het voorstel tot acceptatie meteen onomstotelijk de enige beste zijn. Maar ik heb er geen verstand van hoor, ik geef m' n mening graag voor een andere.