Wat versta jij onder 'het ego'?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, wat voor beeld heb je van jezelf?

Wat is jouw zelfbeeld?

Het gaat me niet om jou of mij maar dat mensen zich mogelijk kunnen afvragen; ja wat is eigenlijk mijn zelfbeeld of het beeld wat ik van een ander heb, hoe ontstaat het en wat is het nut van een beeld.

Zou zomaar kunnen dat we eerst boeken moeten schrijven wat een ieder onder 'beeld' verstaat.

Maar laten we beginnen met; 'wat versta jij onder ego'.

Nou Aad je bent nogal vrijpostig mij naar m'n zelfbeeld te vragen, zoiets doe je niet. Daarbij zeg ik het ook niet want als het een positief zelfbeeld is wordt ik al snel arrogant genoemd. Als het een negatief zelfbeeld is krijg ik allemaal berichten om mij een hart onder de riem te steken. Het moet je maar voldoende zijn als ik zeg een zelfbeeld te hebben.

Je kunt van jezelf toch zeggen of je een aardig iemand bent, of je iemand bent die alsmaar in de problemen komt, iemand bent die graag lacht, of de traantjes veel te los heeft zitten. Dat hoef ik toch niemand te vertellen ?

Het is me veel te onbelangrijk om het langdurig over het idee 'beeld' en 'zelfbeeld' te hebben laat staan er een boek over schijven. Wat ik onder ego versta heb ik, min of meer, hier al gezegd en vaker ook uitgebreid in mijn schrijvens zo her en der hier op het forum.

Dat brengt me op de vraag 'Hoe zou het met Nadje zijn?'.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nou Aad je bent nogal vrijpostig mij naar m'n zelfbeeld te vragen, zoiets doe je niet. Daarbij zeg ik het ook niet want als het een positief zelfbeeld is wordt ik al snel arrogant genoemd. Als het een negatief zelfbeeld is krijg ik allemaal berichten om mij een hart onder de riem te steken. Het moet je maar voldoende zijn als ik zeg een zelfbeeld te hebben.

Je kunt van jezelf toch zeggen of je een aardig iemand bent, of je iemand bent die alsmaar in de problemen komt, iemand bent die graag lacht, of de traantjes veel te los heeft zitten. Dat hoef ik toch niemand te vertellen ?

Het is me veel te onbelangrijk om het langdurig over het idee 'beeld' en 'zelfbeeld' te hebben laat staan er een boek over schijven. Wat ik onder ego versta heb ik, min of meer, hier al gezegd en al vaker in mijn schrijvens zo her en der op het forum.

Dat brengt me op de vraag 'Hoe zou het met Nadje zijn?'.

Ze ligt bovenop me.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Ze ligt bovenop me.

Dat is een plaatsbepaling geen zijnstoestand.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Nou Aad je bent nogal vrijpostig mij naar m'n zelfbeeld te vragen, zoiets doe je niet. Daarbij zeg ik het ook niet want als het een positief zelfbeeld is wordt ik al snel arrogant genoemd. Als het een negatief zelfbeeld is krijg ik allemaal berichten om mij een hart onder de riem te steken. Het moet je maar voldoende zijn als ik zeg een zelfbeeld te hebben.

Je kunt van jezelf toch zeggen of je een aardig iemand bent, of je iemand bent die alsmaar in de problemen komt, iemand bent die graag lacht, of de traantjes veel te los heeft zitten. Dat hoef ik toch niemand te vertellen ?

Het is me veel te onbelangrijk om het langdurig over het idee 'beeld' en 'zelfbeeld' te hebben laat staan er een boek over schijven. Wat ik onder ego versta heb ik, min of meer, hier al gezegd en vaker ook uitgebreid in mijn schrijvens zo her en der hier op het forum.

Dat brengt me op de vraag 'Hoe zou het met Nadje zijn?'.

Renoir, is het een groot of klein zelfbeeld.

Dat moet je toch wel kunnen zeggen.

Onder groot versta ik groter dan een tuinkabouter en onder klein, kleiner dan een tuinkabouter.

We smachten naar de mens achter, Renoir die weet wat hij is, Renoir.

Dan voelen we een band en door die band voelen we ons 1 en gelijk en veilig en gewenst en kan dan je boodschap beter bij ons binnen komen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat is een plaatsbepaling geen zijnstoestand.

Ze zegt; het is FIJN om bovenop je te ZIJN.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Als het kind zonder ego/beschermingsmechanismes waardoor er weer die natuurlijke ontspannenheid, speelsheid, openheid, vrijheid is. Dat wat 'onze natuur' is.

Nice, Ulla.

Niet zo nice dat ik vanuit mijn ego op je schrijven reageer en mijn stokpaardje berijdt, jakkie, fout, fout, ik zag de letters weer eens niet voor letters aan maar moest mijn kwakkie weer eens kwijt (ik plaag maar en dit schrijven zegt niets over een ander, wat ook letterlijk niet kan, het zegt iets over de ander als de ander dat al van zichzelf vond).

Kolere, ik ga letters bijdrukken, ik zit zonder door al mijn getyp.

Oh was ik maar een hond dan hield ik het bij overal tegenaan pissen.

Aart, op het moment dat het kind de spruitjes niet meer gewoon uitspuugt maar i.p.v. zegt en dreint ik wil dit niet eten en mokt en weigert te eten is er al een ik besef aan de gang. Begint met een jaar of 2 misschien zelfs al eerder.
Het ik besef ontstaat als het kind beseft dat het niet meer onlosmakelijk is verbonden aan wat het om zich heen ziet. Dat begint redelijk vroeg al.

Niks meer puur natuur. Mijn huisdieren zijn niet eens meer puur natuur, want ook zij doen ook dingen die ik ze hebben geleerd en mijn gemak ( en hun welzijn in deze maatschappij) dienen.

In een restaurant zeg ik (onder het lachen) ook niet stop die spruitjes maar in je r.....t. of spuug ze gewoon uit. Maar in een andere situatie misschien ook wel en dan lach ik om mijn eigen uitspraak. Toch is er een of andere ik in mijn gedachten, anders zou ik geen onderscheid maken. Wat ik mij dan weleens afvraag, heb ik er last van dat ik mij in "dien" te houden? Ik niet want ik maak er geen probleem van dat dat moet. En wat mij niet bevalt om mij in te houden of te moeten probeer ik zelf op te lossen door er niet aan mee te doen.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Aart, op het moment dat het kind de spruitjes niet meer gewoon uitspuugt maar i.p.v. zegt en dreint ik wil dit niet eten en mokt en weigert te eten is er al een ik besef aan de gang. Begint met een jaar of 2 misschien zelfs al eerder.
Het ik besef ontstaat als het kind beseft dat het niet meer onlosmakelijk is verbonden aan wat het om zich heen ziet. Dat begint redelijk vroeg al.

Niks meer puur natuur. Mijn huisdieren zijn niet eens meer puur natuur, want ook zij doen ook dingen die ik ze hebben geleerd en mijn gemak ( en hun welzijn in deze maatschappij) dienen.

In een restaurant zeg ik (onder het lachen) ook niet stop die spruitjes maar in je r.....t. of spuug ze gewoon uit. Maar in een andere situatie misschien ook wel en dan lach ik om mijn eigen uitspraak. Toch is er een of andere ik in mijn gedachten, anders zou ik geen onderscheid maken. Wat ik mij dan weleens afvraag, heb ik er last van dat ik mij in "dien" te houden? Ik niet want ik maak er geen probleem van dat dat moet. En wat mij niet bevalt om mij in te houden of te moeten probeer ik zelf op te lossen door er niet aan mee te doen.

Er resteren nog wat druppeltjes in mijn blaas m.a.w. ik reageer nog effe.

Mijn inziens of hoe ik het 'bij mezelf' zie gebeuren is dat 'de bewustzijnstrilling/intelligentie bepaalt hoe bij mij een reactie is.

Ik ervaar dat niet als een 'ik' die een onderscheid maakt.

Ik ervaar het ook niet als een inhouden.

Er vind iets plaats of het vind niet plaats.

Ik zie bij mezelf de ene keer dit en de andere keer dat gebeuren, het hangt gewoon van de gehele energietrilling af, om het in woorden te gieten.

Als voorbeeld; zou ik met mijn vader in een restaurant dan zie ik dat ik rustig ben. Zou ik met de koelkastvriendin in een restaurant zitten dan zie ik me ruidruchtig zijn, lekker zitten smakken, etc.

Dat is iets wat gebeurd en ik zie het gewoon gebeuren en ik snap heus wel waarom het gebeurd.

De koelkast vriendin heeft nog mechanismes in zich die zeggen; niet opvallen, wees beleefd, wees niet luidruchtig, doe geen vreemde dingen, netjes eten, etc, etc en die gaan bij haar reageren en dat mag ze ervaren/zien.

Als zij trouwens niet in de energie van die mechanismes zit dan zie ik mezelf die fratsen niet uithalen.

Wat ik eigenlijk zeggen/plassen wil is; er hoeft geen ik te zijn die onderscheid maakt.

Er kan wel een ik zijn die onderscheid maakt maar dat is m.i. weer iets anders.

Maar als iemand geen last heeft van zijn of haar 'ik/ego' dan zou ik het daar maar lekker bij laten.

Geen wrijving met het leven dan geen wrijving met het leven.

Als wrijving niet als wrijving ervaren wordt dan ook lekker niets mee doen.

Ben je dol op wrijving dan daar heerlijk van genieten en niet vergeten te klagen natuurlijk.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Er resteren nog wat druppeltjes in mijn blaas m.a.w. ik reageer nog effe.

Mijn inziens of hoe ik het 'bij mezelf' zie gebeuren is dat 'de bewustzijnstrilling/intelligentie bepaalt hoe bij mij een reactie is.

Ik ervaar dat niet als een 'ik' die een onderscheid maakt.

Ik ervaar het ook niet als een inhouden.

Er vind iets plaats of het vind niet plaats.

Ik zie bij mezelf de ene keer dit en de andere keer dat gebeuren, het hangt gewoon van de gehele energietrilling af, om het in woorden te gieten.

Als voorbeeld; zou ik met mijn vader in een restaurant dan zie ik dat ik rustig ben. Zou ik met de koelkastvriendin in een restaurant zitten dan zie ik me ruidruchtig zijn, lekker zitten smakken, etc.

Juist het verschil in gedrag bij vader en vriendin zou kunnen doen aan nemen dat er toch ook (nog)een zekere conditionering plaatsvind, ook al gooi je het onder de noemer energietrilling. Maar dat weet je zelf natuurlijk het beste en deze bevinding zegt ook niet dat het zo is. Ik stoei er zelf ook nog mee.

Als je egoloos in elkaar zit ga je elke behoefte volgens je instincten daar lozen waar je op het moment bent. Wat houdt je tegen? Niet dat dit soort praatjes mijn voorkeur heeft. Dus ik ga hier niet eindeloos door bakkeleien. Maar ga je werkelijk zonder enige ego conditionering en aangeleerd gedrag door het leven? Zie je het alleen nog maar als kunstje die je zijn aangeleerd? Van wie moet je deze kunstjes dan nu nog doen? Wie is je baas van je kunstjes nu dan?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, is het een groot of klein zelfbeeld.

Dat moet je toch wel kunnen zeggen.

Onder groot versta ik groter dan een tuinkabouter en onder klein, kleiner dan een tuinkabouter.

We smachten naar de mens achter, Renoir die weet wat hij is, Renoir.

Dan voelen we een band en door die band voelen we ons 1 en gelijk en veilig en gewenst en kan dan je boodschap beter bij ons binnen komen.

Ik heb het nooit gemeten..

Blijf gerust smachten mij stoort dat niet.
Ben je bij de koningin op bezoek geweest dat je in de pluralis majestatis ('wij' vorm) spreekt ?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Hans, wat versta jij dan onder het ego?

Zonder ego is er dus grot.

Is er niet zoiets als een bepaalde bewustheid?

Het schijnt dat alle inspiratie juist niets met het ego van doen had, althans de inspiratie die bijdraagt t.b.v. harmonie/geheel.

Ego maakt wapens, consumptiemaatschappij, ziet/ervaart dualiteit.

'Dat andere'/openheid/egoloosheid reageert als vanzelf vanuit het geheel, ook wel heel voorzichtig 'hart' genoemd.

Hans had jij als kind een ego?

Zonder ego, geen humor.
Met ego, niet altijd leuk.