Jed over ego

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Aart

Renoir, ik wil inderdaad geen antwoord.

Ik bied enkel de mogelijkheid dat de mens zelf eens gaat onderzoeken hoe de dingen werkelijk zijn en niet klakkeloos iets aannemen wat bv ene Jed, Renoir of Aart neerkwakken.

Onderzoek wat ego is, hoe het ontstaan is, zie hoe enkel het ego denkt niet zonder zichzelf te kunnen, vraag je af waar het ego is als je slaapt en hoe het dan toch mogelijk is dat alles gewoon functioneerd, etc, etc.

Renoir, je kunt inderdaad het ego weer aantrekken maar dat houdt enkel in dat er weer ego is en niet de egoloosheid/grenzeloosheid waar ik het over heb.

Tuurlijk wil ego weer zichzelf aantrekken/in stand houden.

Ik kom er later op terug, ik ben met iets bezig dat dringend mijn aandacht behoeft, iets in real life.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik kom er later op terug, ik ben met iets bezig dat dringend mijn aandacht behoeft, iets in real life.

Sterkte ermee en/of succes!

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

En dat het verschil van voor en na niet in het ego zit, maar in de identificatie er mee.

Da was ik nie!

Da was mun ego!

Voordien kon ik niet tegen trage mensen en indentificeerde ik me ermee, nu stoor ik me er nog steeds aan maar weet dat ik niet het ego ben wat zich stoort?
Ik vind het meer een smoes om af en toe nog eens lekker op de ego tour te gaan, maar je dan daar niet meer mee te "identificeren" om het "goed" te praten.

Ik zou zeggen, maar dat bekt niet zo lekker,....je bent gewoon nooit klaar met innerlijke groei, en het opkomen van het ego(of teveel in je hoofd zitten) is daar het bewijs van.

Maar ja,....het klinkt beter als je kan zeggen dat je ruim voor je dood het allemaal al uitgevonden hebt, dan dat het een ongoing proces is.
Plus,....door je zogenaamd niet te indentificeren met je ego, maar het gewoon laat gebeuren laat je weerhouden om nog dieper te gaan in jezelf.

Nog dieper,...nog confronterender,.....nee, dan liever maar niet mee indentificeren!

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Da was ik nie!

Da was mun ego!

Voordien kon ik niet tegen trage mensen en indentificeerde ik me ermee, nu stoor ik me er nog steeds aan maar weet dat ik niet het ego ben wat zich stoort?
Ik vind het meer een smoes om af en toe nog eens lekker op de ego tour te gaan, maar je dan daar niet meer mee te "identificeren" om het "goed" te praten.

Ik zou zeggen, maar dat bekt niet zo lekker,....je bent gewoon nooit klaar met innerlijke groei, en het opkomen van het ego(of teveel in je hoofd zitten) is daar het bewijs van.

Maar ja,....het klinkt beter als je kan zeggen dat je ruim voor je dood het allemaal al uitgevonden hebt, dan dat het een ongoing proces is.
Plus,....door je zogenaamd niet te indentificeren met je ego, maar het gewoon laat gebeuren laat je weerhouden om nog dieper te gaan in jezelf.

Nog dieper,...nog confronterender,.....nee, dan liever maar niet mee indentificeren!

Na de eerste twee zinnen was er deze:

Maaruh, ik is toch gewoon ego?
Het is de vorm waarin ik verschijn in de wereld.

En als we excuses willen verzinnen, dan zijn er genoeg.
Maar hoe zit het dan met de behoefte om excuses te verzinnen?
Wat is dat dan?

In mijn optiek is dat vanwege de identificatie. Als ik vind dat ik dat ben, als dat alles is waar ik wat ik ben aan ophang, dan is het nog al wat als er iemand voorbij komt die daar wat op aan te merken heeft. Dat wat ik meen te zijn raakt gekwetst, beschadigd. Maar als die identificatie er niet is, wat heb ik dan op te houden? Waar heb ik excuses voor nodig?

Je kunt het ruim voor je dood al allemaal hebben uitgevogeld en toch is het een ongoing proces. Dat wat we ik noemen (dat zoals ik in de wereld verschijnt) is namelijk niets anders dan iets wat bij voortduring aan verandering onderhevig is. Het dealt nu met de omstandigheden zoals die nu zijn. En straks zijn de omstandigheden weer anders en wordt er weer iets anders gevraagd om daar mee te dealen. En toch is het een wereld van verschil of het al dan niet uitgevogeld is. Dieper dan het opheffen van de identificatie, meer confronterend dan dat, kan het niet worden. Er is niets meer om aan vast te houden. Niets meer te winnen, niets te verliezen.

Enne, die 'innerlijke groei', dat begint daarna pas echt goed. Omdat het enige wat die groei in de weg zit, de identificatie is! Geen excuses meer nodig, niet meer nodig om iets of iemand ergens de schuld van te geven.

En ondertussen net de nieuwe hoge druk reiniger voor het eerst in de tuin uitgeprobeerd. Dat werkt uitstekend, mijn ego (ik) glom er helemaal van.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Na de eerste twee zinnen was er deze:

Maaruh, ik is toch gewoon ego?
Het is de vorm waarin ik verschijn in de wereld.

En als we excuses willen verzinnen, dan zijn er genoeg.
Maar hoe zit het dan met de behoefte om excuses te verzinnen?
Wat is dat dan?

In mijn optiek is dat vanwege de identificatie. Als ik vind dat ik dat ben, als dat alles is waar ik wat ik ben aan ophang, dan is het nog al wat als er iemand voorbij komt die daar wat op aan te merken heeft. Dat wat ik meen te zijn raakt gekwetst, beschadigd. Maar als die identificatie er niet is, wat heb ik dan op te houden? Waar heb ik excuses voor nodig?

Je kunt het ruim voor je dood al allemaal hebben uitgevogeld en toch is het een ongoing proces. Dat wat we ik noemen (dat zoals ik in de wereld verschijnt) is namelijk niets anders dan iets wat bij voortduring aan verandering onderhevig is. Het dealt nu met de omstandigheden zoals die nu zijn. En straks zijn de omstandigheden weer anders en wordt er weer iets anders gevraagd om daar mee te dealen. En toch is het een wereld van verschil of het al dan niet uitgevogeld is. Dieper dan het opheffen van de identificatie, meer confronterend dan dat, kan het niet worden. Er is niets meer om aan vast te houden. Niets meer te winnen, niets te verliezen.

Enne, die 'innerlijke groei', dat begint daarna pas echt goed. Omdat het enige wat die groei in de weg zit, de identificatie is! Geen excuses meer nodig, niet meer nodig om iets of iemand ergens de schuld van te geven.

En ondertussen net de nieuwe hoge druk reiniger voor het eerst in de tuin uitgeprobeerd. Dat werkt uitstekend, mijn ego (ik) glom er helemaal van.

Ik vond het erg moeilijk om te lezen, maar ik denk dat ik je snap.
Wel vraag ik me af in hoever iemand zichzelf die "niet identificatie" aan kan praten, er zijn gekkere dingen hardnekkig geloofd door mensen.
Als dat zou kunnen zou dat de ultieme ego truuk zijn natuurlijk,....of het is deze,....WiNk

Tot nu toe blijf ik geloven dat het niet in de "niet identificatie" zit maar in de "waarom wel identificatie", het innerlijk kindwerk zeg maar.
Ik zie daar bij mijzelf en bij anderen soms zoveel weerstand, dat ik geneigd bent te denken dat veel "manieren" bedacht zijn juist door het ego om daar niet bij te komen.

Maar dit raakt hier al wel een beetje bekend van mij,....

De verstoorde basis doorzien en vooral doorleven maakt mijn handelen van nu helderderderderder.(minder wazig)

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik vond het erg moeilijk om te lezen, maar ik denk dat ik je snap.
Wel vraag ik me af in hoever iemand zichzelf die "niet identificatie" aan kan praten, er zijn gekkere dingen hardnekkig geloofd door mensen.
Als dat zou kunnen zou dat de ultieme ego truuk zijn natuurlijk,....of het is deze,....WiNk

Tot nu toe blijf ik geloven dat het niet in de "niet identificatie" zit maar in de "waarom wel identificatie", het innerlijk kindwerk zeg maar.
Ik zie daar bij mijzelf en bij anderen soms zoveel weerstand, dat ik geneigd bent te denken dat veel "manieren" bedacht zijn juist door het ego om daar niet bij te komen.

Maar dit raakt hier al wel een beetje bekend van mij,....

De verstoorde basis doorzien en vooral doorleven maakt mijn handelen van nu helderderderderder.(minder wazig)

Ik denk dat ik jou ook snap ...

Die identificatie is nu net het geloof. Maar je hebt gelijk, het is mogelijk om het ene geloof in te ruilen voor een ander.

Dat innerlijk kind werk (en alle andere varianten die er van zijn) dat doet mij denken aan zelfverbetering. Maar wat is het dan dat 'beterderder' moet worden? Zijn er twee ikken, een good guy en een bad guy? Dat lijkt de oplossing van Aart te zijn, als ik hem goed begrijp. Hij heeft het over ziel en ego. Ik herken me daar niet in. Ook mijn verschijnen in de wereld is 1 en niet gedeeld. Maar nu maak ik het misschien weer veel te ingewikkeld ...

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik denk dat ik jou ook snap ...

Die identificatie is nu net het geloof. Maar je hebt gelijk, het is mogelijk om het ene geloof in te ruilen voor een ander.

Dat innerlijk kind werk (en alle andere varianten die er van zijn) dat doet mij denken aan zelfverbetering. Maar wat is het dan dat 'beterderder' moet worden? Zijn er twee ikken, een good guy en een bad guy? Dat lijkt de oplossing van Aart te zijn, als ik hem goed begrijp. Hij heeft het over ziel en ego. Ik herken me daar niet in. Ook mijn verschijnen in de wereld is 1 en niet gedeeld. Maar nu maak ik het misschien weer veel te ingewikkeld ...

Ik denk eerder eenvoudiger,

Even kort(of lang) door de bocht,...door vallen en opstaan heb ik mede door mijn ouders geleerd hoe te fietsen, dan kan ik nu dan ook,...ik vind er alleen weinig aanWiNk
Ik heb ook geleerd als er iets even niet lekker loopt, wrijving, meningsverschil, dat er dan gezwegen werd/word, en om dat als kind te snappen heb ik erbij verzonnen dat ik de reden van de wrijving was.
Want immers, in de ogen van het afhankelijke kind doen de ouders het perfekt.

30 jaar later,... regelmatig gezwegen,.....ga ik ineens twijfelen aan "mijn" manier van omgaan met wrijving, ga ik iets zien van een soort schuldgevoel, terwijl rationeel ik me dan niet schuldig acht,...maar wel voel.
Door me via regressieachtige manieren dat gevoel op kindsniveau te herleven, en tegelijkertijd als "rationeel volwassene" te zien dat het van toen was en niet van nu, kan ik ook de schuld die ik op me nam(onbewust) van me af laten glijden.
Dit meerdere keren doen, met allerlei "ego verschijnselen" maakt me lichter en helderderderder, minder stress, minder "onduidelijke gevoelens"
En serieus,....minder aannames en meer compassie voor de (vroegere) vijand.(hier oefen ik soms op het blinde stuk,....WiNk)

Dus dan zie ik mezelf ook niet zo als gedeeld, maar als iemand die een beetje verkeerd heeft leren fietsen en daar gewrichtsproblemen mee heeft gekregen, en stiekem ook nog vind dat ik daar zelfs schuldig aan ben/was.

Begrijpen waarom ik scheef op de fiets zit, dat dat niet mijn schuld is, en ook een ander niet daarvan hoef te beschuldigen,..
Opnieuw naar school, en nu met mezelf als leraar,....oh jee
Zo zie ik mijn "zelfverbetering"

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk eerder eenvoudiger,

Even kort(of lang) door de bocht,...door vallen en opstaan heb ik mede door mijn ouders geleerd hoe te fietsen, dan kan ik nu dan ook,...ik vind er alleen weinig aanWiNk
Ik heb ook geleerd als er iets even niet lekker loopt, wrijving, meningsverschil, dat er dan gezwegen werd/word, en om dat als kind te snappen heb ik erbij verzonnen dat ik de reden van de wrijving was.
Want immers, in de ogen van het afhankelijke kind doen de ouders het perfekt.

30 jaar later,... regelmatig gezwegen,.....ga ik ineens twijfelen aan "mijn" manier van omgaan met wrijving, ga ik iets zien van een soort schuldgevoel, terwijl rationeel ik me dan niet schuldig acht,...maar wel voel.
Door me via regressieachtige manieren dat gevoel op kindsniveau te herleven, en tegelijkertijd als "rationeel volwassene" te zien dat het van toen was en niet van nu, kan ik ook de schuld die ik op me nam(onbewust) van me af laten glijden.
Dit meerdere keren doen, met allerlei "ego verschijnselen" maakt me lichter en helderderderder, minder stress, minder "onduidelijke gevoelens"
En serieus,....minder aannames en meer compassie voor de (vroegere) vijand.(hier oefen ik soms op het blinde stuk,....WiNk)

Dus dan zie ik mezelf ook niet zo als gedeeld, maar als iemand die een beetje verkeerd heeft leren fietsen en daar gewrichtsproblemen mee heeft gekregen, en stiekem ook nog vind dat ik daar zelfs schuldig aan ben/was.

Begrijpen waarom ik scheef op de fiets zit, dat dat niet mijn schuld is, en ook een ander niet daarvan hoef te beschuldigen,..
Opnieuw naar school, en nu met mezelf als leraar,....oh jee
Zo zie ik mijn "zelfverbetering"

Mooi helder verhaal. Dank voor het delen Hans. Kijk dit zijn nou bijdrages recht uit het hart. Zo lees ik je graag. Er is dus nog hoop, want ik zie hierin verbetering met je eerdere bijdrages elders. Enne....ik .....ook van jou.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik denk eerder eenvoudiger,

Even kort(of lang) door de bocht,...door vallen en opstaan heb ik mede door mijn ouders geleerd hoe te fietsen, dan kan ik nu dan ook,...ik vind er alleen weinig aanWiNk
Ik heb ook geleerd als er iets even niet lekker loopt, wrijving, meningsverschil, dat er dan gezwegen werd/word, en om dat als kind te snappen heb ik erbij verzonnen dat ik de reden van de wrijving was.
Want immers, in de ogen van het afhankelijke kind doen de ouders het perfekt.

30 jaar later,... regelmatig gezwegen,.....ga ik ineens twijfelen aan "mijn" manier van omgaan met wrijving, ga ik iets zien van een soort schuldgevoel, terwijl rationeel ik me dan niet schuldig acht,...maar wel voel.
Door me via regressieachtige manieren dat gevoel op kindsniveau te herleven, en tegelijkertijd als "rationeel volwassene" te zien dat het van toen was en niet van nu, kan ik ook de schuld die ik op me nam(onbewust) van me af laten glijden.
Dit meerdere keren doen, met allerlei "ego verschijnselen" maakt me lichter en helderderderder, minder stress, minder "onduidelijke gevoelens"
En serieus,....minder aannames en meer compassie voor de (vroegere) vijand.(hier oefen ik soms op het blinde stuk,....WiNk)

Dus dan zie ik mezelf ook niet zo als gedeeld, maar als iemand die een beetje verkeerd heeft leren fietsen en daar gewrichtsproblemen mee heeft gekregen, en stiekem ook nog vind dat ik daar zelfs schuldig aan ben/was.

Begrijpen waarom ik scheef op de fiets zit, dat dat niet mijn schuld is, en ook een ander niet daarvan hoef te beschuldigen,..
Opnieuw naar school, en nu met mezelf als leraar,....oh jee
Zo zie ik mijn "zelfverbetering"

Het lijkt wel of je de zelfde ouders als ik hebt! Zou het kunnen dat jouw vader vreemd gegaan is met mijn moeder? Dan zouden we zomaar half broers kunnen zijn ...

Bedankt voor je bericht. Ik kom er graag op terug. Later.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Mooi helder verhaal. Dank voor het delen Hans. Kijk dit zijn nou bijdrages recht uit het hart. Zo lees ik je graag. Er is dus nog hoop, want ik zie hierin verbetering met je eerdere bijdrages elders. Enne....ik .....ook van jou.

Leuk om te horen!

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

een good guy en een bad guy?

Beide zou ik zeggen!WiNk