Help! Ik heb geen beeld meer over God.

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

je geen benul hebt waarover je het hebt.

Eens.

[Mihaela]

Zal ik dan dat doen wat ik van een ander verlang. En dat is delen, en over mijn recties vertellen..
Ik las in de tekst van Mars het woord God. Op dat moment ontstond bij mij de belangstelling over zijn gedachten en beleving omtrent God.
Hij gaf een antwoord, maar zijn antwoord voldeed niet aan mijn verwachtingen. Vervolgens werd ik boos op hem, en ik maakte hem voor sukkel uit, ik ervoer dat ook zo.
Wat zegt mijn boosheid over mezelf? Dat ik verwachtingen heb, dat iemand iets deelt, op mijn manier, en als dat niet gebeurt word ik dan boos, en wil ik dan de andere dwingen tot het gewenste antwoord.
Alsnog vind ik hem een sukkel, die het woordje ''ik'' uit zijn zinnen weg laat, alsof hij niet meer vanuit zijn ego praat, maar zijn zinnen zijn bol van zijn zelfingenomenheid, en slaan nergens op, want hij is duidelijk een ego'tripper.
Ik voel me nog steeds boos op hem.

Wat wil ik eigenlijk? Dat hij naar mijn beeld verandert?
Als hij een sukkel is, dan is het zo, maar wat heeft dat met mij te maken?

Dus welke rollen ontken ik in mezelf? Welke maskers, van mezelf, zie ik niet onder ogen?

Ik herken mezelf wel in, hij gebruikt weinig worden over iets waar hij geen benul van heeft, ik gebruik veel woorden over iets waarover IK geen benul van heb.
...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Als hij een sukkel is, dan is het zo, maar wat heeft dat met mij te maken?

Als hij volgens mij een sukkel is, dan ben ik dat ook want ik herken mezelf in zijn uiting. Hmhm.. dat voelt niet prettig! even goed maken naar mezelf met een hartje..

ik merkte dat ik me schaamde toen ik besefte dat ik in mijn ogen een sukkel ben, want als hij in mijn ogen een sukkel is, en ik herken mijn gedrag in zijn gedrag, dan is de conclusie dat ik hem ben.. Sukkel = Sukkel.
Ik voelde me ongemakkelijk, en durfde ik niet direct om dat toe te geven. Nu dat ik dat neer zet, voel ik een beetje compassie zoals voor mezelf als voor ieder ander sukkel op dit aardebol.
Alsnog rust een oordeel op het woord sukkel, voel ik.
Het woord sukkel is voor mij beladen, alsof iemand niet goed genoeg is, schaamte en verdriet ziet er in.
Naar Mars toe voel ik nog steeds geen vriendelijkheid, wat dan wel?
ik ben nog steeds boos op die sukkel!..

[Mihaela]

Waarom ben ik dan boos op iemand die in mijn ogen een sukkel is?
Zijn gedrag triggert iets in me op. Daarop ben ik dus boos op, op mijn sukkel zijn. Ik ben dus boos op hem, dat zijn gedrag, mij met mijn eigen gedrag confronteert. En om nog eerlijker te durven zijn zal ik ook moeten toegeven dat ik niet 100% xzeker kan zijn dat hij echt een sukkel is, het is mijn perceptie over zijn gedrag. Hier heb ik nog moeite mee, om dit zo te zeggen, want ik blijf hem een sukkel vinden.. maar goed..... Mijn trots staat me nog in de weg, om te durven zeggen dat IK niet weet hoe het zit.
hmhm.. het blijft bezig hier...

[Mihaela]

Iets in de woorden van Mars triggerde een masker (een rol) in mezelf, een gedrag en houding dat ik heb waarover ik me schaam. Het rust nog pijn op dat gedrag, en ik voel boosheid naar mezelf toe. Ik voldoe niet aan mijn beeld van hoe zou ik moeten zijn.
Ik heb ook moeite om toe te geven dat ik uit boosheid naar mezelf iemand aanviel, Mars dus.


Fijne zondag en tot de volgende keer..

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Leg het uit wie/wat God voor jou is als je wilt..(?)

God is al(les) wat is. Dat ben ik met Mars eens. En het spreekt tot mij door de stem van bewustzijn van een diep doordrongen, gevoel van verbondenheid, met al wat leeft, heel deze wondere, wereld. Dit universum. Dat leidt mij tot verwondering en dankbaarheid, en tevens is er het bewustzijn van al het leed en de pijn van diezelfde wereld. Het licht dat mij doordringt, filtert zich door/via mij en wordt zo teruggegeven aan de wereld. Om op die manier alle pijn en leed wat te verzachten. Die verwondering, dat bewustzijn, die aandacht, draag je voortdurend met je mee, bij iedere stap die je zet.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

God is al(les) wat is. Dat ben ik met Mars eens. En het spreekt tot mij door de stem van bewustzijn van een diep doordrongen, gevoel van verbondenheid, met al wat leeft, heel deze wondere, wereld. Dit universum. Dat leidt mij tot verwondering en dankbaarheid, en tevens is er het bewustzijn van al het leed en de pijn van diezelfde wereld. Het licht dat mij doordringt, filtert zich door/via mij en wordt zo teruggegeven aan de wereld. Om op die manier alle pijn en leed wat te verzachten. Die verwondering, dat bewustzijn, die aandacht, draag je voortdurend met je mee, bij iedere stap die je zet.

Ja ja ja.. het klinkt allemaal mooi en prachtig, maar mijn vraag was hoe JIJ het beleeft, en niet hoe het zo mooi (blablabla). omschreven kan worden. Geef me een voorbeeld van een moment waarin jij ECHT geraakt werd door dat aanwezigheid dat jij God noemt.
Jongens toch, moet ik het echt helemaal voorkauwen? Al dat theorie klinkt mooi en prachtig, maar voor mij komt HOL over.
Ik wil JOU horen, hoe het voor jou voelt, hoe JIJ hier er door geraakt wordt.. en dat licht dat door de hele wereld reist en zo alleluja mooi en prachtig is, kan wel zo wezen, maar leg het uit hoe jouw lichaam God ervaart, of (?)ervaren heeft gehad...
Pff. allemaal woorden, maar leg het uit hoe het voor jou voelt als je je eenzaam, en alleen, en verlaten voelt of gevoeld hebt, en als je de dood voelt langzaam maar zeker in je leven snuffelen, en dan dat jij de adem van God door je adders voelt( of gevoeld hebt)..
Ja ja ja.. je bent er met Mars eens, of voelde je je geraakt door mijn worden naar Mars toe, en wilde je hem een hart onder de riem steken met je woorden ..?.
Wat is bewustwording voor JOU?
Is het gelijk hebben, en gelijk krijgen?
Is het iets over God neer zetten op een forum, een theorietje? Of heb je het dit zelf helemaal ondervonden, beleeft, en nu en dan glijdt er weer weg, en voel je de donkerte en het ontbreken van God in je leven?
Wat is God voor jou, leg me uit hoe jij dat ondervonden hebt, leg het uit hoe de zweet op je voorhoofd je benauwde, en toen ineens .. was er licht (of wat dan ook..)..
Laat me voelen dat je je door je woorden doordrongen bent, want het komt op mij over als een theorietje dat je neer zet omdat jij je even benauwd voelde door mijn benadering naar Mars..
Mogelijk zit ik hier weer 100% helemaal naast, maar ach.. wat doet het toe als God bestaat??

Ben niet echt sociaal vandaag zie ik..

[Mars]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ben niet echt sociaal vandaag zie ik..

Mjaa, God is me dr eentje.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ja ja ja.. het klinkt allemaal mooi en prachtig, maar mijn vraag was hoe JIJ het beleeft, en niet hoe het zo mooi (blablabla). omschreven kan worden. Geef me een voorbeeld van een moment waarin jij ECHT geraakt werd door dat aanwezigheid dat jij God noemt.
Jongens toch, moet ik het echt helemaal voorkauwen? Al dat theorie klinkt mooi en prachtig, maar voor mij komt HOL over.
Ik wil JOU horen, hoe het voor jou voelt, hoe JIJ hier er door geraakt wordt.. en dat licht dat door de hele wereld reist en zo alleluja mooi en prachtig is, kan wel zo wezen, maar leg het uit hoe jouw lichaam God ervaart, of (?)ervaren heeft gehad...

Ik leg uit hoe het voor mij is, en hoe het door mij ervaren en beleeft wordt. Ik word bij herhaling echt geraakt door de aanwezigheid van God. Dat het voor jou theorie is en voor mij praktijk, wil niks anders zeggen dan dat jij God niet als zodanig herkent in je leven. Of er (nog) niet voor open kunt staan. Blijkbaar.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Mars

Dan ga ik het in de handen van God leggen.

wel...
God verstopt alles op aparte plekjes ,dus daar heb je niks aan.
De Duivel is een grote verzamelaar die niks meer tussen alle rotzooi kan terugvinden, dus dat schiet ook niet op.
Ik zou zeggen...gewoon laten liggen waar alles ligt.