Professor Krishna

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik kan me niet in je gedachtewereld verplaatsen omdat het de mijne niet is. Omdat verder ook het vernuft van de ratio niet bij machte is aan je verhaal een touw vast te knopen bedien ik me maar van wat van kunst en vliegwerk. Maar weet dat ik mijn best heb gedaan.

Nochtans ken ik nog steeds de hoedanigheid van 'ik' niet, een druppel in die bron zegt me niks.

Hierboven zegt je:

Het is Bewustzijn wat je bent en dat voortleeft.

Akkoord daarmee... inderdaad groeiend bewustzijn dat zich verruimd tot algemeen bewustzijn... de grenzen van het 'ik' worden afgegooid...
Maar het blijft het 'ik' dat het moet doen... Ik kan het niet doen in jouw plaats of omgekeerd... Ieder voor zich moet de weg gaan...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hierboven zegt je:
Akkoord daarmee... inderdaad groeiend bewustzijn dat zich verruimd tot algemeen bewustzijn... de grenzen van het 'ik' worden afgegooid...
Maar het blijft het 'ik' dat het moet doen... Ik kan het niet doen in jouw plaats of omgekeerd... Ieder voor zich moet de weg gaan...

Hoi Marie, ik dacht dat het wel duidelijk was dat het laatste citaat mijn opvatting over 'ik' is en dat ik graag de hoedanigheid van jouw 'ik' wilde weten.

Maar ik merk dat ik moe wordt van al dit gefilosofeer en de belangstelling verloren heb. Een antwoord als 'ik is in mijn beleving Bewustzijn' of 'het 'ik' heeft bij mij geen persoonlijke inhoud' volstaat.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hoi Marie, ik dacht dat het wel duidelijk was dat het laatste citaat mijn opvatting over 'ik' is en dat ik graag de hoedanigheid van jouw 'ik' wilde weten.

Maar ik merk dat ik moe wordt van al dit gefilosofeer en de belangstelling verloren heb. Een antwoord als 'ik is in mijn beleving Bewustzijn' of 'het 'ik' heeft bij mij geen persoonlijke inhoud' volstaat.

Je bent niet verplicht te antwoorden, hoor...
Maar heb ik ooit iets anders gezegd dan dat 'ik' Bewustzijn, Zijn zou zijn...
Wat denk je dat 'de bron' anders is dan het algemene Zijn, dat elke mens doordringt, en dus ook mijzelf die daar een druppel in ben... en daar komt inderdaad niets persoonlijks meer bij kijken...

Waarom ik in deze draad reageerde is omdat de tekst van Krishnamurti mij klaar en duidelijk mijn eigen afgelegde weg beschreef en zo vele stukjes van de puzzle, die er toch nog altijd is, op zijn plaats legde... en als afgehandeld mogen worden gezien... zodat ik al mijn energie nu verder kan concentreren op wat er echt toe doet...

En dat wat er echt toe doet verdwijnt verder en verder in het Niets... maar het is zo overweldigend...

Groetjes Laurens, het ga je goed...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Je bent niet verplicht te antwoorden, hoor...
Maar heb ik ooit iets anders gezegd dan dat 'ik' Bewustzijn, Zijn zou zijn...
Wat denk je dat 'de bron' anders is dan het algemene Zijn, dat elke mens doordringt, en dus ook mijzelf die daar een druppel in ben... en daar komt inderdaad niets persoonlijks meer bij kijken...

Waarom ik in deze draad reageerde is omdat de tekst van Krishnamurti mij klaar en duidelijk mijn eigen afgelegde weg beschreef en zo vele stukjes van de puzzle, die er toch nog altijd is, op zijn plaats legde... en als afgehandeld mogen worden gezien... zodat ik al mijn energie nu verder kan concentreren op wat er echt toe doet...

En dat wat er echt toe doet verdwijnt verder en verder in het Niets... maar het is zo overweldigend...

Groetjes Laurens, het ga je goed...

Nou ik vind het wel zo netjes om te reageren in een door mij gestart draadje. Ik ben het gestart omdat de wijze waarop Professor Krishna schrijft iets meer ruimte bied dan wat de bedoeling is met het door mij aanbevolen gedegen zelfonderzoek waar kennelijk weinig mensen wat mee ophebben. Een afwijkende methode, c.q. weg om deze, wat hij noemt 'transformatie' te doorlopen blijft in mijn opvatting altijd het gemak waarmee je je kunt verliezen in de verschijnselen. Die verschijnselen zijn vaak zo verlichtend dat vele volgers van de leer, en niet alleen die van van Krishnamurti, daarin blijven hangen. Ik ben dus sceptisch over verhalen dat het allemaal zo overweldigend is want in feite is ook dit een voorbijgaand stadium op de weg naar realisatie.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nou ik vind het wel zo netjes om te reageren in een door mij gestart draadje. Ik ben het gestart omdat de wijze waarop Professor Krishna schrijft iets meer ruimte bied dan wat de bedoeling is met het door mij aanbevolen gedegen zelfonderzoek waar kennelijk weinig mensen wat mee ophebben. Een afwijkende methode, c.q. weg om deze, wat hij noemt 'transformatie' te doorlopen blijft in mijn opvatting altijd het gemak waarmee je je kunt verliezen in de verschijnselen. Die verschijnselen zijn vaak zo verlichtend dat vele volgers van de leer, en niet alleen die van van Krishnamurti, daarin blijven hangen. Ik ben dus sceptisch over verhalen dat het allemaal zo overweldigend is want in feite is ook dit een voorbijgaand stadium op de weg naar realisatie.

Blijven hangen is stilstand en dat heb ik nooit aanvaard... Mij verliezen in zelfwaan hoort er ook niet bij... Ik heb altijd mijn voeten honkvast op de grond, in de aardse realiteit gehouden... Vroeger stelde ik, ik wil opstijgen naar de hemel maar wel met mijn beide voeten vast op de grond...

En zoals er misschien een indeling is in denken en denken zo zou er ook wel een indeling in voelen en voelen kunnen zijn... In feiten moeten wij beide ontdoen van de persoonsgebonden klemmen die er al te veel, soms heel duidelijk, maar dikwijls ook verborgen in zitten...

Achterom kijkend, kan ik alleen stellen dat er steeds weer en opnieuw een grote constante in mijn afgelegde weg zit en het is die constante die steeds meer en meer blijkt te verfijnen...

[Mihaela]

Ik luister nu de lezing van Jiddu Krishnamurti:' To Live Without The Shadow of Control.'
In het verleden toen ik naar hem luisterde zag ik ( innerlijk dan) hoe ik langs een muur ( als een mistbank) moet maneuvreren , om dat wat hij zei binnen te kunnen laten. De 'mistbank' was de innerlijke conflict.
Graag deel ik nu mee dat de mistige muur niet aanwezig is.

Dat ik dat kan(heb gekund), vertedert me..
Ik zie het in dat dit weer een nieuw begin is, want de ruimte is weer ' ruimer'.

Een goed moment, want met het boek 'De vierde weg' ontstond er een vraagteken bij mij(?), die nu door deze lezing van J.K beantwoordt werd.

Wat een rijkdom mensen toch het internet( en de geest), je klikt erop, en je krijgt het..

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik luister nu de lezing van Jiddu Krishnamurti:' To Live Without The Shadow of Control.'
In het verleden toen ik naar hem luisterde zag ik ( innerlijk dan) hoe ik langs een muur ( als een mistbank) moet maneuvreren , om dat wat hij zei binnen te kunnen laten. De 'mistbank' was de innerlijke conflict.
Graag deel ik nu mee dat de mistige muur niet aanwezig is.

Dat ik dat kan(heb gekund), vertedert me..
Ik zie het in dat dit weer een nieuw begin is, want de ruimte is weer ' ruimer'.

Een goed moment, want met het boek 'De vierde weg' ontstond er een vraagteken bij mij(?), die nu door deze lezing van J.K beantwoordt werd.

Wat een rijkdom mensen toch het internet( en de geest), je klikt erop, en je krijgt het..

En soms krijgen we iets wat we liever niet willen... de kunst is dan niet vertederd te raken door vermeende illusies... en de ruimte niet via moderating te willen controleren....

Rijkdom is ervaren, wat is dat is, zonder controle....

[Mihaela]

Verhuisd naar een daar voor bestemd draadje..

[Bassie]

Dus enerzijds gebruiken we het denken om te communiceren met elkaar en ook om te verkennen, te ontdekken wat werkelijkheid kan zijn, wat de waarheid kan zijn, en anderzijds is dit instrument zelf een factor die kleuring geeft.

De kleuring is iets willen. Dat is de innerlijk uitgesproken wens om iets anders te willen dan er aangetroffen wordt. We hebben een voorstelling binnen het denken nodig om onze wil er ja/nee op uit te oefenen.

Users die weigeren om het deugdelijk onderzoek te doen is een voorstelling binnen mijn denken. Ik kan ze een naam geven en uitdrukking geven aan de wens binnen mij dat ze gaan onderzoeken. Dat is willen! Dat is kleuring.

Maar waarom zou ik dat willen? In gelatenheid zie ik aan hoe sommige users dwalen. Ik hoef geen repeterend denk-mechanisme in mijzelf te doen ontwaken betreffende users die weigeren het deugdelijk onderzoek te doen. Dan zou ik mijn denken kleuren.

Nu komen gedachten op uit het niets en verdwijnen weer in het niets. De denker hoef ik middels het denken niet trachten te traceren, want dan zou ik een conceptuele denker bedenken. De denker is -in wezen vrij van concepten, de gedachten zelf zijn concepten. Gedachten komen en gaan.

[Bassie]

Omdat, als ik luister naar wat jij zegt of wat een of ander boek zegt en ik het ermee eens ben, dat niets anders betekent dan dat het is wat ik zelf al als mijn herinnering bewaar. En wat het zegt komt overeen met de mening die ik al heb. Als ik het er niet mee eens ben en het daarom verwerp, dan komt het niet eens in mijn bewustzijn binnen. Het betekent slechts dat het iets uitdrukt dat tegengesteld is aan datgene waaraan ik al vasthoud. In beide gevallen verandert er niets in mij en er vindt geen leren plaats.

Dit is op het lijf geschreven voor een user op dit forum. (Ik noem geen naam.)
Als je een boek leest en verwerpt waar je het toch al niet mee eens was en bevestig (binnen je zelf) wat overeenkomt met je mening.

Dan ben je op de laatste bladzijde nog net zo ver als op de eerste!

Als dus zowel instemming en verwerping onintelligente reacties zijn op een bewering, wat is dan een intelligente reactie?

Dat is nog eens een goede vraag.

We hebben naast het denken nog een instrument, namelijk bewustzijn, observatie en aandacht, dat vrij is van de kleuring van het denken.

Terwijl je een boek leest, een video kijkt, een gedicht leest, een mens aanhoort kun je het denken het werk laten doen zonder dat je zelf actief denkt (kiest). Je kunt het aan de innerlijke intelligentie over laten zonder controle er over te willen uitoefenen.

Dan lees je een boek en vraag je jezelf achteraf waarom?
Dan lees je een boek en een passage heeft je innerlijke aandacht getrokken.
Dan ben je beschikbaar voor het geschrevene zonder inmenging van degene die zich ik noemt.