Zoek je zelf.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ja, daar heb je een goed punt te pakken Hans. Misschien is het zo dat iemand die rancune oid jegens zijn ouders voelt, in staat is om dit jaren lang af te schotten? En dat dan op een gegeven moment de schotten in elkaar donderen en dat je weer naadloos in een situatie zit van 20 jaar terug?

Bedoel je zoiets?

Precies zo,....
En als je het niet herkend als zodanig(of durft te herkennen) dan kan je het af doen als "karakter" of als "fout" van degene die het jou "aandoet"
Daarom geloof ik niet zo in een "oud" en "nieuw" ego, waar je het over hebt.
Als je het over ego hebt waarin je strijd of wrijving voelt komt dat voor mij allemaal uit kindmechanismes, of zoals jij zegt door dingen jaren lang af te schotten.

Waarbij het "afschotten" toen nodig was om te "overleven" als kind.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Precies zo,....
En als je het niet herkend als zodanig(of durft te herkennen) dan kan je het af doen als "karakter" of als "fout" van degene die het jou "aandoet"
Daarom geloof ik niet zo in een "oud" en "nieuw" ego, waar je het over hebt.
Als je het over ego hebt waarin je strijd of wrijving voelt komt dat voor mij allemaal uit kindmechanismes, of zoals jij zegt door dingen jaren lang af te schotten.

Waarbij het "afschotten" toen nodig was om te "overleven" als kind.

Maar in ieder kind huist toch ook een volwassene? Om als kind te kunnen overleven moest je de volwassene zijn. En nu je volwassen bent mag je weer kind zijn. Volgens mij heeft Jezus daar ooit wel eens iets over gezegd, over (opnieuw) kind worden en dan het hemelrijk pas te kunnen betreden.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Je wordt inderdaad gevormd in de eerste jaren van je leven. Daar ligt de basis. Zo schiet mij spontaan te binnen, ik droeg mijn vader altijd op handen. Mijn vader was mijn held en mijn grote voorbeeld. Toen ik als kind voor mijn 4de verjaardag, en dat was tevens de dag waarop ik uit het ziekenhuis werd ontslagen (ik was als kind altijd erg ziek(elijk)) een puppie kreeg en dat was mijn diepste, innigste wens, was ik helemaal verguld. Niet lang daarna gingen we echter verhuizen, naar een nieuw huis in een andere plaats, en toen moest ik van mijn vader de hond weg doen. Puppies, Puppies bijten en krabben overal aan en maken soms dingen kapot en dat kon natuurlijk niet in een nieuw huis. Dus exit puppie. Wie kon er mij meer en juist daarmee het meest op mijn tere kinderzieltje trappen dan mijn vader? Maar ik hield nu eenmaal onvoorwaardelijk van die man. En ik heb altijd geweten dat dat andersom ook zo was, liefde herkent liefde nietwaar?, en die bleef dan ook onaangetast. Maar het zijn de dingen die je leven tekenen. En zo heeft iedereen zijn eigen verhaal. Maar het is goed om daar zicht op te hebben. Maar het gaat uiteindelijk om de essentie toch? En die is in ieder verhaal gelijk.

Ik vind het wel bijzonder dat je toen nog steeds de liefde kon voelen, wat ik me herinner als kind zou me dit niet als "geliefd en gezien" laten voelen.
Ook al omdat een kind, net als een puppie ook dingen kapot maakt, "lastig" kan zijn,....
Het komt voor mij over als een kind(puppie) de ruimte ontnemen,....maar waarschijnlijk met de beste bedoelingen, en door mij toen als "logisch" aanvaard,...omdat ik ook geen keuze had daarin.

Zoals ik op mijn donder kreeg als ik als klein ventje bij mijn flink oudere broer mijn glas niet op de onderzetter plaatste,.....
Moeillijk als kind(volwassene) onvoorwaardelijke liefde te zien als er overal "voorwaardes" worden geschapen.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik vind het wel bijzonder dat je toen nog steeds de liefde kon voelen...

Ik durf zelfs te stellen dat ik het als kind veel beter of makkelijker kon voelen. Toen was het meer een voelen, nu is er een soort van beseffen en accepteren bijgekomen. Lijkt het.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Zoals ik op mijn donder kreeg als ik als klein ventje bij mijn flink oudere broer mijn glas niet op de onderzetter plaatste,.....
Moeillijk als kind(volwassene) onvoorwaardelijke liefde te zien als er overal "voorwaardes" worden geschapen.

Ja glas niet op de onderzetter plaatsen, waar hebben we het over? Bizar he? Maar je weet het nog als de dag van gisteren.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Maar in ieder kind huist toch ook een volwassene? Om als kind te kunnen overleven moest je de volwassene zijn. En nu je volwassen bent mag je weer kind zijn. Volgens mij heeft Jezus daar ooit wel eens iets over gezegd, over (opnieuw) kind worden en dan het hemelrijk pas te kunnen betreden.

De topprestatie om als kind,(weinig ratio/ veel emotie) als een volwassene rationeel dingen "kloppend" te maken, breekt het kind later op, als het als volwassene op een ego(emotioneel) manier dingen benaderd en behandeld.

Toen probeerden we als volwassene dingen op te lossen terwijl we kind waren, en nu als kind(ego) terwijl we volwassen zijn,....en volgens mij zit hierin de wrijving.
Als je als "echte" volwassene(vrij van ego) naar je kindzijn kan kijken, lost die wrijving op,...en dan kan je Aart gaan spelen.WiNk

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Guy

Ja glas niet op de onderzetter plaatsen, waar hebben we het over? Bizar he? Maar je weet het nog als de dag van gisteren.

Ja,...en mijn tafel zit vol kringen!

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

De topprestatie om als kind,(weinig ratio/ veel emotie) als een volwassene rationeel dingen "kloppend" te maken, breekt het kind later op, als het als volwassene op een ego(emotioneel) manier dingen benaderd en behandeld.

Toen probeerden we als volwassene dingen op te lossen terwijl we kind waren, en nu als kind(ego) terwijl we volwassen zijn,....en volgens mij zit hierin de wrijving.
Als je als "echte" volwassene(vrij van ego) naar je kindzijn kan kijken, lost die wrijving op,...en dan kan je Aart gaan spelen.WiNk

Ja en nee. Wat je zegt over kloppend maken, dat snap ik. Wat je misschien bedoelt is dat je als kind de zaak goedpraat. De liefde zat wel goed, maar mijn vader was wel de volwassene en ik het kind. En ik kon hem vanuit die liefde begrijpen, maar daarmee zijn actie niet goedpraten. Ik heb hem daar dan ook, vele jaren later, op aangesproken. En hij heeft zijn aandeel in het gebeuren (h)erkend en daar gaat het maar om, tenslotte.

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ja,...en mijn tafel zit vol kringen!

Vanuit jou gezien zit ik in de fase waarin ik, op gezette tijden weliswaar, probeer de kringen te voorkomen, enkel en alleen omdat het de gedachte aan mijn broer oproept, en mij dat van liefde vervult. Zoiets. Klinkt heel melodramatisch wellicht, maar anderzijds (voor mij) ook juist heel simpel. Nou ja, misschien snap je ook helemaal geen hout van wat ik zeg....geeft niks, ik voel me nu even heerlijk verbonden met je. Mag dat Aart? Gun mij mijn momentje ja?

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ja,...en mijn tafel zit vol kringen!

Dan zit je nog in het verzet. WiNk