Het Thomas Evangelie

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

is niet(s) MOGEN voelen onze oorspronkelijke natuur???

Wie heeft het over mogen? Ik heb het over een gevolg zijn van....

[glans]

Dan heb ik je verkeerd begrepen Naadje.
Is niet(s) voelen een gevolg van realiseren van onze oorspronkelijke natuur?

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Het is de verstandelijke shit die bij emoties direct in de ivoren toren van "realisatie" gaat zitten om het leven te vermijden. En de leerling verbiedt een emotie aan te gaan. Dat is mijn persoonlijke ervaring van vele jaren..

Wanneer alles werkelijk doorleefd is (emoties) wordt er niets verboden maar doet 't zich weinig meer voor omdat het doorleefd en doorzien is.
Verbieden is onderdrukken.
Wel zou 't kunnen dat ik/jij iemand die daar is (aangekomen) zich zo uit in die dingen en ik/jij meent dat 't DUS zo moet.

Het is enkel een kwestie van het doorzien van de mind.
Emoties immers komen uit de mind.

-> en de mind is mad <-

Het Denken dus...

Maar door alles te laten zijn zoals 't is stopt 't vechten, komt er rust en kan gekeken/gevoeld worden wat er scheelt.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

En idd dankzij o.a. Adyashanti ben ik op het juiste spoor gekomen. Helemaal niet moeilijk te begrijpen, want hier spreekt OOK het hart...

Adyashanti wordt b.v. door Tony Parsons 'n dualistisch leraar genoemd en dat zie ik ook.
Ik kan het dualistische duidelijk zien in Adyashanti en toch zie ik in Adyashanti Tony's boodschap terug. (en b.v. ook nog Steven Norquist)

Ra, ra hoe kan dat?

note: alle verlichten verklaren elkaar als fake.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

Dan heb ik je verkeerd begrepen Naadje.
Is niet(s) voelen een gevolg van realiseren van onze oorspronkelijke natuur?

Het voorkomen van voelen in de vorm van gewaarwordingen, zal zich blijven voordoen. Het voordoen van emoties echter, zoals daar zijn woede, pijn, verdriet etc. behoren m.i. tot het domein van de persoonlijkheid, en niet tot je oorspronkelijke natuur. Waarbij emoties, zo lang ze er zijn, niet afgewezen dienen te worden, integendeel, maar op een bepaald moment (althans in mijn ervaring), komen ze op en verdampen ze vrijwel meteen weer, om steeds minder (frequent) voor te komen, en ik kan me zo voorstellen dat ze op enig moment volledig verdampt zullen zijn. Zoiets?

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Het voorkomen van voelen in de vorm van gewaarwordingen, zal zich blijven voordoen. Het voordoen van emoties echter, zoals daar zijn woede, pijn, verdriet etc. behoren m.i. tot het domein van de persoonlijkheid, en niet tot je oorspronkelijke natuur. Waarbij emoties, zo lang ze er zijn, niet afgewezen dienen te worden, integendeel, maar op een bepaald moment (althans in mijn ervaring), komen ze op en verdampen ze vrijwel meteen weer, om steeds minder (frequent) voor te komen, en ik kan me zo voorstellen dat ze op enig moment volledig verdampt zullen zijn. Zoiets?

Het zou kunnen Naadje, dankjewel voor je antwoord.
Ik weet het niet.
We hadden het hier eerder ergens over, weet ik wel opeens.
Ik weet alleen dat boosheid, pijn, verdriet, angst, blijdschap (het zijn er zomaar opeens vijf :-) echt en heel oorspronkelijk kunnen zijn.
Gewoon authentiek menselijk zoals je ook wel eens ziet bij heel jonge kinderen van nul tot ongeveer twee/drie jaar, maar dan op een volwassen wijze. Misschien...zoiets...geen idee...veel voelen...weinig weten...
'k Ga nu lekker douchen...alles door het afvoerputje...wegspoelen...verdampen zie ik nog niet zo snel gebeuren...

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

Het gaat er niet om of je iets wel of niet afwijst, maar dat er niets GEVOELD mag worden. Rationeel wel of niet afwijzen is nog altijd een denk-dingetje...

Er is m.i niets mis met het denken, we doen immers niets anders?
Maar me bewust zijn van dat denken en wat dat denken doet, daar gaat het volgens mij om.

Dit zou dus verstandelijke shit genoemd worden...
Let wel, niet door mij, maar in dat soort kringen.

Ook al was het door jou, dan zou je dat hebben genoemd vanuit je onschuld. Zo zie ik het. (als ik me van mijn eigen denken bewust ben)

Ze zouden in die kringen hun verstand wat meer mogen gebruiken

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Blikje

Adyashanti wordt b.v. door Tony Parsons 'n dualistisch leraar genoemd en dat zie ik ook.
Ik kan het dualistische duidelijk zien in Adyashanti en toch zie ik in Adyashanti Tony's boodschap terug. (en b.v. ook nog Steven Norquist)

Ra, ra hoe kan dat?

Al die gerealiseerde grappenmakers vertellen het zelfde verhaal.
De één verpakt het in een blauw papiertje met een rode strik
en de ander in rood papiertje met een blauwe strik.
Eenmaal uitgepakt, is het het zelfde kado.

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik vind zo mooi dat hij niemand met nondualistische theorie om de oren slaat, maar heel erg vanuit "zichzelf" praat.

Dat probeer ik ook altijd te doen. Ik vind het ook heel prettig als ik dat bij een ander zie. Hierdoor leer je jezelf beter kennen en accepteren en dat betekent voor mij ook dat je daardoor de ander ook beter leert kennen en leert te accepteren zonder daarover te oordelen.

De woorden komen bij mij echt binnen, op zo'n manier dat ik er stil van word.

Ja mooi he?

Hij schrijft ook verhalen en één van de mooiste verhalen vind ik dat van "de roodborstjes en het mysterie van het everzwijn" . Het past precies bij wat hij hier zegt, bij lijden past barmhartigheid (http://www.brammoerland.com/verhalen/roodborstjes.html)

Als je het leuk vindt om meer van hem te lezen, een van zijn boeken "schatgraven in thomas" staat ook voor een heel groot deel online
http://www.brammoerland.com/thomasev...elichting.html
Alle logions van het Thomas Evangelie staan erin, met Bram zijn uitleg.

Ik ga dat eens even bekijken. Ga vanmiddag toch even naar de stad, naar de boekenwinkel.
Bedankt voor de tips!

[Lyme]

Oorspronkelijk geplaatst door diane

ik denk bijv. ook aan Byron Katie, die dan zullen zeggen: Je vindt dus dat het anders zou moeten zijn..." terwijl iemand ligt te kreperen van de pijn.
Nu is het vanuit het Absolute standpunt idd altijd zo dat de dingen zijn zoals ze zijn.
Dat is rationeel gezien helemaal juist.
Maar wat ik miste was de aanwezigheid van HART.
Ik zie dit soort opvattingen als een identificatie met het Absolute en vooral als een verwisseling van niveaus.
Want het dagelijkse leven met verdriet en pijn is OOK het Absolute..

Ja precies.
Ik vind dat ik ook idd moet oppassen met de interpretatie van bep. dingen. Ook met die van Byron K.
Het is idd zo als het is, dit inzicht maakt in feite een eind aan het lijden. Het doet het ego terugtreden. Hierdoor is er ook ruimte om het hart te laten spreken.
Byron K. laat ook zien dat dat inzicht niet betekent dat je dan niets meer hoeft te doen.
Als vanzelf treed dan die barmhartigheid op, misschien omdat er geen eigenbelang is en geen angst om dat te doen wat je hart ingeeft?

Ik typte net " BRAMHARTIGHEID"
grappig..WiNk