Bezig met de dood

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Ik denk in ieder geval, in dit geval, dat het irrationele gedachten zijn en ik die het beste met de ratio kan aanpakken. Dat voelt voor mij als de juiste weg.

Nou ja, ik vind het wel logisch dat ze af en toe opkomen, zeker als je met iets schokkends geconfronteerd wordt. De oermens vroeger zal toch ook wel de schrik gekregen hebben als een mede-stam-bewoner voor hun ogen werd aangevallen en opgegeten door een (onnadenkende) leeuw. Dat ze dachten, dat moeten we toch maar zien te voorkomen (of ze dachten oegagaga, maar dat betekende dan hetzelfde )

Af en toe zo'n gedachte zal je alert houden op het voorkomen van levensbedreigende situaties. Als ze blijven hangen, als je er echt last van hebt, als je de hele dag angstig rondloopt omdat je misschien wel op een akelige manier overlijdt, dan is er iets anders aan de hand. Ik heb alleen de indruk dat dat bij jou niet zo is.

[Aart]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

De gedachten ontstaan bij mij naar aanleiding van dingen die ik zie of lees.

Op de terugweg van onze vakantie passeerden we een uitgebrande auto op de snelweg en dan pats... er gaat dan vanalles door mijn hoofd.

Jaren geleden heb ik eens een artikel gelezen over een gezin waarbij een molotov-cocktail in huis was gegooid. De kinderkamer had vlam gevat en de moeder omschreef hoe ze haar kindje hoorde roepen: ?mama mijn voetje staat in brand? en er niet bij kon. Daar kan ik nog emotioneel van worden en ik herinner me de zinsnede uit het artikel als heb ik het net vijf minuten geleden gelezen.

Mijn gedachten kunnen nog lang na zoiets bezig zijn met zulke dingen.

Ik denk dus dat de gedachten niets met mij van doen hebben, maar met impulsen van buitenaf die geen uitweg vinden. Of zoiets..

Ik denk in ieder geval, in dit geval, dat het irrationele gedachten zijn en ik die het beste met de ratio kan aanpakken. Dat voelt voor mij als de juiste weg.

Dat van die uitgebrande auto herken ik wel, al heb ik dat enkel als het een Fiat is.

[Ulla]

Ik denk dus dat de gedachten niets met mij van doen hebben, maar met impulsen van buitenaf die geen uitweg vinden. Of zoiets.. (Caroline)

Mij herinneren dit soort gebeurtenissen er ook aan dat het niet vanzelfsprekend is dat het altijd maar goed gaat. Een gedachteflits van o.a. dat al mijn kinderen dan in ieder geval allemaal volwassen zijn en het zelf ook niet mee hoeven te maken. Denk dat dit soort gedachten bij tijd en wijle wel heel normaal zijn, zolang ze je leven maar niet gaan beheersen. Komt trouwens ook voor in bepaalde levensfasen, dat je dit soort gedachten schijnt te hebben.

[Danique]

Nee hoor. Het beheerst mijn leven zeker niet.
Grin, Maria.. wat een leuk beschreven voorbeeld en Aad.. je bent niets veranderd

KiSs

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Nee hoor. Het beheerst mijn leven zeker niet.

Ik vind eerlijk gezegd helemaal niks mis met zulke gedachten. Integendeel. Sommige beelden raken je onmiddellijk tot diep in je hart, of ziel, whatever. Ik noem dat een soort van plaatsvervangende pijn of lijden. Je voelt als het ware die pijn van die ander, en om die te kunnen (meee) voelen, moet je wel in die ervaring meegaan. En je hoeft 'm (dit leven) niet "echt" beleefd te hebben om hem te kunnen (mee) ervaren. En meevoelen lijdt als vanzelf tot mededogen. En dat lijkt me pas echt iets dat de wereld kan gebruiken. En dat kan nergens anders uit voortvloeien als van het niet meer kwijtraken van de impact van dergelijke gedachtes. Dus koesteren die gedachtes, zou ik zeggen. Kijk tot welke schitterende inzichten ze je kunnen brengen. KiSs

[Danique]

Jeetje Nada.. KiSs

[Ogenblik-sem]

Beste Keen,

N.a.v. hier op het forum 't 'bezig zijn met de dood' een vraag voor jou:

Het valt mij op dat meerdere gerealiseerden ook meerdere opvattingen hebben over de fysieke dood.
Sommigen zien een leven na de dood nog steeds zitten plus reïncarnatie en alle bijbehorendheden.
Anderen beweren dat dit allemaal niet bestaat omdat enz. enz. enz.

Mijn indruk is dat het hier, ook bij gerealiseerden - hoewel ze claimen intuïtief aan te voelen - om niets anders gaat dan om denken over en geloven in deze kwestie.

Hoe zie jij dat? (intuïtief )

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Beste Keen,

N.a.v. hier op het forum 't 'bezig zijn met de dood' een vraag voor jou:

Het valt mij op dat meerdere gerealiseerden ook meerdere opvattingen hebben over de fysieke dood.
Sommigen zien een leven na de dood nog steeds zitten plus reïncarnatie en alle bijbehorendheden.
Anderen beweren dat dit allemaal niet bestaat omdat enz. enz. enz.

Mijn indruk is dat het hier, ook bij gerealiseerden - hoewel ze claimen intuïtief aan te voelen - om niets anders gaat dan om denken over en geloven in deze kwestie.

Hoe zie jij dat? (intuïtief )

Blik-sem...

De overtuiging van het wel' of niet' bestaan van een 'bestaan' na het fysiek gestorven zijn.....zijn beide een fabeltje, en zeer kinder-achtig in voorstelling. Harry potter is er niets bij, en Friedrich Nietzsche was een dromer...

Het moment van een fysiek sterven is v??l levendiger als proces' dan het moment van een fysieke geboorte.
De geboorte van een fysiek bestaan luid direct het sterven in.
Er is groei en wording van een bestaan' omdat het Bevrijding kent' in sterven.....
Elk moment.
Zo is de natuur.

Het gaat de natuur (in general) niet om te bestaan als' zichzelf...maar om zo efficent mogelijk te sterven aan' zichzelf.
Een Werkzaamheid van sterven !, waarvan de geboorte, groei en wording van de verschijning de gemanifesteerde weergave is.

De psycho-somatische Angst van de mens voor de 'dood' en het sterven' komt omdat de 'ervarings'/'belevings' vereenzelviging bestaat bij de gratie van een natuurlijke intentie tot...Behoud. (van het gekende)

Het vermogen van de mens tot verbeeldings/voorstellings reflexie en de daarmee samengaande sensatie van het Kiezen/Keuze, is eigelijk een intentie tot behoud ! en het fixeren/vastzetten van een ...Belang.
Die intentie tot Behoud is feitelijk eigen aan alle verschijnselen...een Behoud van wat onontkoombaar zal sterven/verdwijnen.
Daarom is Absolute overgave dan ook tot een sterven' en niet tot een willen bestaan.

Sinds tijden her, is het reflecterende vermogen van de mens zich gaan toeleggen op een ultiem zelf-behoud... wat zich heeft ont-aard in een wijdverspreid geloof/overtuiging van een bestaan na' het fysiek gestorven zijn. Een ingevulde verbeelding gedragen op het overlevings/Behoud' instinct. Als psycho-somatisch Belang heel natuurlijk, maar als Wezenlijk feit zeer tegennatuurlijk.

Het geloof/overtuiging van geen bestaan' na het fysiek gestorven zijn, ofwel de aanname van een compleet uitgewist zijn..ZAPPSS ! foetsie, is daarintegen ook een kinder-achtige en onjuiste aanname....het is de lankmoedige houding van ' ik zie het wel ja of nee...So what ?.

Beide voorstellingen zijn wanen'..als onmachtig excuus niet in staat te zijn te 'Herkennen' en te 'Merken' WAT' men is.
Bestaan'...is Sterven !, de zogenaamde dood is Leven.
Maar het psycho-somatische Belang' tot Behoud' van het overleven van een 'schijn'-gestalte (Zelf-beeld), heeft het wonder van sterven en dood tot een gruwel gemaakt.

De natuur wil overleven om slechts één Belang, en dat is om vol-daan' (het wegleven van duur.) te kunnen sterven aan zichzelf.

Dit klinkt allemaal erg paradoxaal en tegenstrijdig...maar het is mijn onder-vinding (daar vroeg je naar.) en daar heb ik' het maar mee te doen.
De weergave in begripsvorming zoals ik dat toon in deze quote, is uiteraard een .......Mindfuck !, maar wel oprecht en gemeend.
Elk concept heeft z'n handicap, maar het doet niets af aan de HELDERHEID' van ''Gewaarzijn''.

Bij leven en welzijn kan willekeurig ieder mens iig komen tot een 'Herkennen' van een zeer aanwezig ' maar o'zo subtiel gegeven aan haar/zijn bestaan'....is dat eenmaal 'herkent' dan is het overduidelijk dat een Persoonlijk bestaan Vóór de dood alswel na' de dood....een illusie is.

De zogenaamde Zelf-realisatie is een opoffering van de psyche , om een Overleven te kennen' van een geheel andere orde.
Kortom Zelf-realisatie is een Overlevings strategie.

Realisatie daarintegen is een genadeslag van de natuur zelf...om de intentie van een Overlevings-Belang op te heffen, of teniet te doen....wat een 'MERKEN' bij het bestaan openbaart ''LEVEN'' zelf te zijn !, en dat is geheel iets anders dan het realiseren of 'Herkennen' absoluut Bewustzijn te zijn ',( 'LEDIGHEID') wat gerealiseerd kan worden door de strategie van intenties.

Kortom.....
WAT' je bent , ieder en alles is,...is ALTIJD HIER',..en nooit ergens anders.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Keen

De zogenaamde Zelf-realisatie is een opoffering van de psyche , om een Overleven te kennen' van een geheel andere orde.
Kortom Zelf-realisatie is een Overlevings strategie.

Dat het tot dit is verworden is nooit mijn intentie geweest.
Bedoeld is ZELF realisatie waarmee niet een persoonlijk zelf is bedoeld.

Een interessante visie overigens die je hier weergeeft (ik kon me er aardig in vinden).

[Frederiki]

Keen jongen... ik... euh....
Je hebt ongetwijfeld echt een reptielenbrein!