Wat dient wat? Wie is wie?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Ja... maar dat gaat heel wat verder dan het herkennen van een appel of een peer.
Dat gaat over hoe je omgaat met mensen.

Inzicht in wat mij drijft is beperkt... dat besef ik maar al te goed.
Een heleboel processen gebeuren automatisch en hebben een invloed waar ik geen vat op heb.
Waarom kan ik niet genieten van mijn leven? Waarom is mijn omgaan met praktische problemen zo ineffici?nt?

Maar één ding is zeker: Er is een drang om hoe dan ook te overleven in een wereld die ik niet al te best aankan.
Als alle manieren die ik daarvoor gebruik falen, volgt noodgedwongen de depressie, de apathie en de dood.

Dit staat los van een discussie over het feit dat de these: bewustzijn=brein fout is.

Een discussie over bewustzijn & brein vind ik minder interessant dan wat wat je daarvoor schrijft. En nogmaals: ik ben geen psycholoog en wil dat ook niet pretenderen te zijn. Het zijn vragen die in mij opkomen die ik net zo goed anderen stel als mijzelf.

Hoe zit dat met de dood dan, waarom is dat zo'n groot punt?
We leven en na enige tijd gaan we dood. So what?
Door er een punt van te maken, zijn we al dood voordat het moment daar is.
Hoe komt het dat we niet voluit leven, hoe houden we onszelf van dat leven af? En: overleven is toch iets anders dan leven?

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Een discussie over bewustzijn & brein vind ik minder interessant dan wat wat je daarvoor schrijft. En nogmaals: ik ben geen psycholoog en wil dat ook niet pretenderen te zijn. Het zijn vragen die in mij opkomen die ik net zo goed anderen stel als mijzelf.

Hoe zit dat met de dood dan, waarom is dat zo'n groot punt?
We leven en na enige tijd gaan we dood. So what?
Door er een punt van te maken, zijn we al dood voordat het moment daar is.
Hoe komt het dat we niet voluit leven, hoe houden we onszelf van dat leven af? En: overleven is toch iets anders dan leven?

Het is ook de reden waarom ik zo fanatiek op zoek geweest ben naar bewijzen voor een leven na dit leven, omdat mijn leven hier op aarde tot nu toe een pijnlijke zaak geweest is.
En dan maar hopen dat het hierna beter zal gaan...
Ik heb geen bewijzen gevonden.
Ik moet mijn straf uitzitten zolang mijn overlevingsinstinct mij verhindert er uit te stappen.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Het is ook de reden waarom ik zo fanatiek op zoek geweest ben naar bewijzen voor een leven na dit leven, omdat mijn leven hier op aarde tot nu toe een pijnlijke zaak geweest is.
En dan maar hopen dat het hierna beter zal gaan...
Ik heb geen bewijzen gevonden.
Ik moet mijn straf uitzitten zolang mijn overlevingsinstinct mij verhindert er uit te stappen.

Punt is dat het tegendeel, dat er geen leven na dit leven is, ook niet te bewijzen valt.
Als ik jou was zou ik maar als de sodemieter een godvruchtig leven gaan leiden!

En dat het leven tot nu toe een pijnlijke zaak is, daar komt hier dan meteen het relativerend vermogen om de hoek kijken. Volgens mij hebben we een leven als een luis op een zeer hoofd hier. Of had je liever als kindsoldaat, in de mijnen honderden meters onder de grond of op de vuilnisbelt zoekend naar iets van waarde, willen leven? Die pijnlijke zaak van ons is niet meer dan een luxe probleem die we kunnen koesteren bij centrale verwarming, stromend warm en koud water en electrisch licht.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

En dan maar hopen dat het hierna beter zal gaan...

Vooral blijven hopen, maar weet....

Mooier dan nu zal het nooit gaan......

http://www.youtube.com/watch?v=1i_HZHMs9hY

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Het is ook de reden waarom ik zo fanatiek op zoek geweest ben naar bewijzen voor een leven na dit leven, omdat mijn leven hier op aarde tot nu toe een pijnlijke zaak geweest is.
En dan maar hopen dat het hierna beter zal gaan...
Ik heb geen bewijzen gevonden.
Ik moet mijn straf uitzitten zolang mijn overlevingsinstinct mij verhindert er uit te stappen.

Is het de angst voor de dood waardoor je het leven als een straf ervaart?
En dat misschien al vele jaren?
Als dit zo mocht zijn verhindert je dat idd om te leven en sterf je zonder echt geleefd te hebben.
Ooit of ergens moet die angst toch zijn ontstaan?

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Het functioneren van een lichaam is niet hetzelfde als bewustzijn.
Bewustzijn is de interactie van dat lichaam met de wereld om hem heen.
Als je ligt te slapen is er geen behoefte aan handelen.
Het wordt de vegetatieve toestand genooemd. Het vermogen om te reageren op prikkels is latent aanwezig: door een por of een hard geluid word je wakker en kunt weer reageren op wat je gestoord heeft bvb.

Het geheugen en de andere mentale vermogens worden niet gewist of vernietigd terwijl je ligt te slapen. Moest dat gebeuren zou je elke morgen weer als een pasgeboren baby zijn die weer alles opnieuw moet leren.

De slaap is voor een groot deel een mysterie voor de onderzoekers!

Het schijnt dat als mensen langdurig slaap wordt onthouden ze stapelgek worden of zelfs kunnen sterven.
Zoals je bewustzijn omschrijft is niet datgene wat ik bedoel.
Je omschrijft het als de interactie van het lichaam met de wereld.
Niettemin kun je volledig en bij bewustzijn...volledig in iets opgaan waarbij je totaal vergeet dat JIJ met iets bezig bent.
Hier heb je zelfs de wereld niet voor nodig..
Ken je zulke momenten niet waarbij je jezelf en de omgeving (de wereld) volkomen vergeet?

Het geheugen zoals alle functies van het brein blijven gelukkig intact tijdens de slaap. Maar wat heeft dat met Datgene te maken waardoor het kán functioneren?

Als voorbeeld, neem een radio of TV-toestel. Het ding gaat kapot en mensen zweren dat er dus geen uitzendingen meer zijn.
Intussen blijven de uitzending voortdurend "in the air", maar worden ze "slechts" niet meer ontvangen vanwege een defect aan het apparaat (geest/lichaammechanisme).

[Frederiki]

Oorspronkelijk geplaatst door Diane

Niettemin kun je volledig en bij bewustzijn...volledig in iets opgaan waarbij je totaal vergeet dat JIJ met iets bezig bent.
Hier heb je zelfs de wereld niet voor nodig..
Ken je zulke momenten niet waarbij je jezelf en de omgeving (de wereld) volkomen vergeet?

Maar dit gebeurt in de wereld! Je aandacht is alleen eenpuntig gericht en je hebt geen aandacht voor de dingen om je heen. De wereld is niet verdwenen! Je ziet hem alleen niet.

Natuurlijk ken ik het fenomeen... het wordt heden ten dage 'flow' genoemd: opgaan in wat je aan het doen bent, met als gevolg zelfvergetelheid.
Dat wil zeggen dat je tijdelijk geen angst en weerstand gewaar wordt! Daarom wordt het als aangenaam ervaren. Mensen zijn hier voortdurend mee bezig. Met iets dat 'afleiding' bezorgt, 'entertainment'.
Maar het is maar een tijdelijke oplossing. Angst en weerstand keren altijd weer terug.
Als er geen angst en weerstand waren zou je altijd in 'flow' zijn.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Maar dit gebeurt in de wereld! Je aandacht is alleen eenpuntig gericht en je hebt geen aandacht voor de dingen om je heen. De wereld is niet verdwenen! Je ziet hem alleen niet.

Natuurlijk ken ik het fenomeen... het wordt heden ten dage 'flow' genoemd: opgaan in wat je aan het doen bent, met als gevolg zelfvergetelheid.
Dat wil zeggen dat je tijdelijk geen angst en weerstand gewaar wordt! Daarom wordt het als aangenaam ervaren. Mensen zijn hier voortdurend mee bezig. Met iets dat 'afleiding' bezorgt, 'entertainment'.
Maar het is maar een tijdelijke oplossing. Angst en weerstand keren altijd weer terug.
Als er geen angst en weerstand waren zou je altijd in 'flow' zijn.

Zonder mijn aandacht is er idd geen wereld. M.a.w. het bestaan van de wereld is afhankelijk van mijn aandacht met als middelpunt een waarnemer, die ik als mezelf beschouw.
En niet alleen de wereld verdwijnt bij die flow maar ook degene die iets waarneemt. Althans zo voelt het. Pas daarna herinner ik mij e.e.a. Je noemde het al: zelf-vergetelheid...
Dus kun je misschien zeggen dat angst en weerstand samen hangt met de aanwezigheid van een iemand, die zich meent te moeten beschermen of iets bereiken.
Denk je niet dat bij het "vergeten" van dit middelpunt (en dat gebeurt spontaan) het leven eigenlijk uiterst simpel is?
Zo herinner ik me mijn kindertijd.
Of bij afwezigheid van angst/weerstand, het laissez faire, het durven vertrouwen op het leven zoals het is en gaat.
Nu kan ik dit helaas niet opzettelijk voor elkaar krijgen, anders zou iedereen dit wel even doen tenslotte.
Het komt meer diep van binnenuit met veel vallen en opstaan en weer vallen.
Tot ik er meer en meer achter kom dat de dingen toch gaan zoals ze gaan en er een soort opgeven plaatsvindt.
Niet vanuit moedeloosheid o.i.d.
Meer het voelen van een soort wezenlijke "goedheid" of "is-heid" van de dingen in het leven. Zelfs als het ogenschijnlijk niet zo "goed" is.
Ik merk dat ik dit niet kan uitleggen.

[Nadje]

Ik kan je anders prima volgen Diana. Sterker nog, ik vind dit één van je heldere bijdrages.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Maar het is maar een tijdelijke oplossing. Angst en weerstand keren altijd weer terug.

Flow gelukkig ook.

Ik weet niet of ik angst en weerstand als "tegenhanger" van flow zie. Flow is volgens mij niet zozeer de aanwezigheid van iets, maar eerder de afwezigheid van angst en weerstand.