Het technische verhaal

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat is jouw mening. Alleen daarover kun je het oneens zijn. Dus om in jouw termen te blijven, tot de volgende aanvaring maar weer.

Ja je ontsnapt nu, zoals telkens aan het slot, aan de plek waar ik je met mijn inzicht heb gekregen met flauwe kul. Ik ken je inmiddels en doe dus niet méér moeite dan ik vanzelf al bereid ben te doen, zodat ik me niet erger aan steeds ten lange leste opduikende vindingrijke slimmigheidjes die alles tot nul reduceren. Gemiste kansen, maar je doet maar.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ja je ontsnapt nu, zoals telkens aan het slot, aan de plek waar ik je met mijn inzicht heb gekregen met flauwe kul. Ik ken je inmiddels en doe dus niet méér moeite dan ik vanzelf al bereid ben te doen, zodat ik me niet erger aan steeds ten lange leste opduikende vindingrijke slimmigheidjes die alles tot nul reduceren. Gemiste kansen, maar je doet maar.

Lieverd, zo eindigt het toch altijd met ons? Dat je dat nu (nog) niet weet....
Zoal hier wel vaker aangehaald, de lijfspreuk van mijn vader zaliger: nicht ?rgern, nur wundern, tsja.....dat is mij met de paplepel ingegoten.....
zo'n vader had ik jou ook zo graag gegund.....over gemiste kansen gesproken.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Lieverd, zo eindigt het toch altijd met ons? Dat je dat nu (nog) niet weet....
Zoal hier wel vaker aangehaald, de lijfspreuk van mijn vader zaliger: nicht ?rgern, nur wundern, tsja.....dat is mij met de paplepel ingegoten.....
zo'n vader had ik jou ook zo graag gegund.....over gemiste kansen gesproken.

Jammer dat je niet leest/toelaat wat hij schrijft, want daar gaat het over. Oprecht grondig zelfonderzoek, en niet over spreuken en leukeheden...

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Jammer dat je niet leest/toelaat wat hij schrijft, want daar gaat het over. Oprecht grondig zelfonderzoek, en niet over spreuken en leukeheden...

Na mijn zelfonderzoek ben ik steeds minder behept met ergernissen en frustraties en gevoelens van teleurstelling. Mijn zelfonderzoek leidt me naar genieten van het leven, van alles wat zich daarin aandient en alles heeft zijn eigen unieke schoonheid. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe ik mijn leven vorm geef en daarin is geen plaats (meer) voor dat soort gevoelens, laat staan dat ik daar een ander nog langer voor verantwoordelijk kan houden. De uitkomst van mijn zelfonderzoek leidt me blijkbaar in een andere richting dan die van jullie. So be it.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Na mijn zelfonderzoek ben ik steeds minder behept met ergernissen en frustraties en gevoelens van teleurstelling. Mijn zelfonderzoek leidt me naar genieten van het leven, van alles wat zich daarin aandient en alles heeft zijn eigen unieke schoonheid. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe ik mijn leven vorm geef en daarin is geen plaats (meer) voor dat soort gevoelens, laat staan dat ik daar een ander nog langer voor verantwoordelijk kan houden. De uitkomst van mijn zelfonderzoek leidt me blijkbaar in een andere richting dan die van jullie. So be it.

Het heet niet voor niks 'gedegen zelfonderzoek' want je kunt je zelf in een state of mind (staat van de geest) brengen waarin je kunt leven in een overtuiging. Het is een soort van zelfhypnose waarin je heilig bent gaan geloven en waarin je ten slotte overtuigd geraakt dat dat je realiteit is. Ik zou al de op deze wijze zelfgerealiseerden de kost niet willen geven.

Ergernissen en frustraties en gevoelens van teleurstelling kun je afleren te hebben voor het bereiken van een frictieloze state of mind maar hetzelfde geldt voor het jezelf aanpraten altijd maar moeilijkheden te ondervinden. De hersenen zijn capabel je naar datgene te brengen waar je behoeftes liggen (Self-fulfilling prophecy, affirmeren).

Hoe het zit met je overtuigingen daar is alleen maar achter te komen middels gedegen zelfonderzoek. Daarom blijf ik het doen ervan aanprijzen wanneer dat niet gedaan kan zijn.

Zoals je schrijft in termen van 'ik voel me verantwoordelijk voor hoe ik mijn leven vorm geef en daarin is geen plaats meer voor dat soort gevoelens' heeft veel weg van een 'state of mind' en ik kan je daar dan op wijzen. Maar als de intentie er niet is om zelfonderzoek te doen naar aangenomen waarheden, overtuigingen en dergelijken, tja dan houdt natuurlijk alles op.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het heet niet voor niks 'gedegen zelfonderzoek' want je kunt je zelf in een state of mind (staat van de geest) brengen waarin je kunt leven in een overtuiging. Het is een soort van zelfhypnose waarin je heilig bent gaan geloven en waarin je ten slotte overtuigd geraakt dat dat je realiteit is. Ik zou al de op deze wijze zelfgerealiseerden de kost niet willen geven.

Ergernissen en frustraties en gevoelens van teleurstelling kun je afleren te hebben voor het bereiken van een frictieloze state of mind maar hetzelfde geldt voor het jezelf aanpraten altijd maar moeilijkheden te ondervinden. De hersenen zijn capabel je naar datgene te brengen waar je behoeftes liggen (Self-fulfilling prophecy, affirmeren).

Hoe het zit met je overtuigingen daar is alleen maar achter te komen middels gedegen zelfonderzoek. Daarom blijf ik het doen ervan aanprijzen wanneer dat niet gedaan kan zijn.

Zoals je schrijft in termen van 'ik voel me verantwoordelijk voor hoe ik mijn leven vorm geef en daarin is geen plaats meer voor dat soort gevoelens' heeft veel weg van een 'state of mind' en ik kan je daar dan op wijzen. Maar als de intentie er niet is om zelfonderzoek te doen naar aangenomen waarheden, overtuigingen en dergelijken, tja dan houdt natuurlijk alles op.

Over state of mind of gesproken. Hersenen kunnen op 2 manieren denken, in de doe modus of de zijn modus. Als je denkt in de doe-modus kijk je naar de wereld zoals die volgens jou zou moeten zijn. Het behoeft geen betoog dat hier sprake is van het ervaren van een discrepantie tussen hoe de realiteit is en hoe jij denkt dat deze zou moeten zijn. Dus kom me niet aan met zelfhypnose aangaande de realiteit. Ja die van jezelf bedoel je zeker? De ergernissen, frustraties en teleurstellingen komen enkel daaruit voort. Als je dat nog niet eens onderzocht hebt, wat wil je mij dan komen vertellen? Ga fietsen man.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Over state of mind of gesproken. Hersenen kunnen op 2 manieren denken, in de doe modus of de zijn modus. Als je denkt in de doe-modus kijk je naar de wereld zoals die volgens jou zou moeten zijn. Het behoeft geen betoog dat hier sprake is van het ervaren van een discrepantie tussen hoe de realiteit is en hoe jij denkt dat deze zou moeten zijn. Dus kom me niet aan met zelfhypnose aangaande de realiteit. Ja die van jezelf bedoel je zeker? De ergernissen, frustraties en teleurstellingen komen enkel daaruit voort. Als je dat nog niet eens onderzocht hebt, wat wil je mij dan komen vertellen? Ga fietsen man.

Het zou natuurlijk wel kunnen, wat Renoir uitlegt. Frustraties en gevoelens van boosheid "mogen" er in het algemeen liever niet zijn. Het leven moet altijd maar goed zijn. Je verdrietig en boos voelen zien als iets wat moet verdwijnen en in de vorm van affirmaties laten verdwijnen bestaat ook in de praktijk als programmering van je hersenen.

Hardnekkige frustraties verdwijnen bij mik ook niet in de genietmodus.
(het is niet voor niets een soort van modus). Ook al voel ik mij toch meestal genieten. Frustraties doen daar ook niets aan af omdat ik weet dat ze niet bij mij horen maar wel ergens vanuit een onhebbelijke gedachte vandaan komen.

Ze verdwijnen wel als ik ze kan herkennen als zijnde een overtuiging die ik (nog) aanhang en doorzien heb. En dat is wat anders dan zelfhypnose. Ik voel wel het verschil tussen het met je verstand doorzien en het ook werkelijk verwezenlijkt te hebben. En de openheid waarmee ik er wel of niet na kan kijken. Aan de wrijving die ik nog steeds kan voelen ondanks dat ik het meen te weten. En er zijn ook stadia tussenin. Ik zie je reageren vanuit een soort van ergernis die ik bij mezelf ook herken als ik er absoluut niet aan wil.

Ik ben daarom wel benieuwd wat je eigenlijk bedoelt met je uitleg en jouw zelfonderzoek.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Het zou natuurlijk wel kunnen, wat Renoir uitlegt. Frustraties en gevoelens van boosheid "mogen" er in het algemeen liever niet zijn. Het leven moet altijd maar goed zijn. Je verdrietig en boos voelen zien als iets wat moet verdwijnen en in de vorm van affirmaties laten verdwijnen bestaat ook in de praktijk als programmering van je hersenen.

Hardnekkige frustraties verdwijnen bij mik ook niet in de genietmodus.
(het is niet voor niets een soort van modus). Ook al voel ik mij toch meestal genieten. Frustraties doen daar ook niets aan af omdat ik weet dat ze niet bij mij horen maar wel ergens vanuit een onhebbelijke gedachte vandaan komen.

Ze verdwijnen wel als ik ze kan herkennen als zijnde een overtuiging die ik (nog) aanhang en doorzien heb. En dat is wat anders dan zelfhypnose. Ik voel wel het verschil tussen het met je verstand doorzien en het ook werkelijk verwezenlijkt te hebben. En de openheid waarmee ik er wel of niet na kan kijken. Aan de wrijving die ik nog steeds kan voelen ondanks dat ik het meen te weten. En er zijn ook stadia tussenin. Ik zie je reageren vanuit een soort van ergernis die ik bij mezelf ook herken als ik er absoluut niet aan wil.

Ik ben daarom wel benieuwd wat je eigenlijk bedoelt met je uitleg en jouw zelfonderzoek.

Het leven hoeft niet goed te zijn. Het leven is goed, inclusief frustraties en boosheid. Maar ze lijken zich als vanzelf op te lossen omdat je steeds meer afgestemd raakt, of zo je wilt, in de zijn-modus bent. De ergernis betrof mij niet, maar Rennie. Als er zich frustraties of boosheid voordoen dan is omschakelen van de doe-modus naar de zijn-modus voor mij genoeg. Daarin lost alles zich voor mij op.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Het leven hoeft niet goed te zijn. Het leven is goed, inclusief frustraties en boosheid. Maar ze lijken zich als vanzelf op te lossen omdat je steeds meer afgestemd raakt, of zo je wilt, in de zijn-modus bent. De ergernis betrof mij niet, maar Rennie. Als er zich frustraties of boosheid voordoen dan is omschakelen van de doe-modus naar de zijn-modus voor mij genoeg. Daarin lost alles zich voor mij op.

Hieraan toevoegend, verdriet, boosheid e.d. kunnen enkel opgelost worden door ze juist volledig te doorleven. Mijn ervaring. Volgens mij heb ik dat toch vaak genoeg gezegd hier, hoe ik dat zie. De vraag verbaast me.

[Cynthia]

Gedachten zijn niet waar! Vandaar dat de mens zo verschillend is. Ieder heeft zijn eigen gedachten en gelooft ze. Zo zijn ze blij, zo zijn ze boos maar nog geen uur later blijkt de boosheid nergens meer op te slaan. Kon de mens dat maar gelijk inzien. Als je niet gelooft in je gedachten blijft adem, ziel en leven over.