Wel of geen therapie?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Nou ja.. therapie heeft gewoon niets te maken met 'ontwaken'. Klaar.
Therapie kan je gewoon weer even op weg helpen als je vast loopt.
Allemaal onderdeel van een levenspaadje.
Het kan allemaal ook wat korter door je gedachten niet te geloven.
Maar dat is niet altijd even gemakkelijk.
En ook daar is niets mis mee.
Lijkt me.
Pfff... waar gaat dit eigenlijk over?

Volgens 'De stelling' ben je je gedachten.
Misschien zijn niet al je gedachten waar maar ze komen wel uit je eigen geest, je roept ze zelf op of trekt ze zelf aan.
Je kunt gedachten met rust laten maar ze zonder meer niet geloven is volgens mij een spelletje spelen met jezelf.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Als baby beschik je nog niet echt over een zelfbeeld.
Je voelt je vrij maar weet niet waarom en waardoor, er is geen kennis daarover.
Je groeit dan op en je neemt dingen aan of niet, vaak op basis van een geloof. Maar heeft deze kennis echt aansluiting op jouw werkelijkheid, jouw voelen, denken en doen?

Ik heb geen idee, geen beeld over hoe het was als baby.
Ik zal, net als ale andere babys vermoedelijk vredig aan de borst hebben gelegen en liggen schreeuwen als ik mijn luier had volgepoept.
Althans, dat vermoed ik.....

Ik kan dus ook niet zeggen of ik mij als baby vrij heb gevoeld.
Het is speculeren, wishfull thinking van een volwassene dat nergens op gebaseerd is, anders dan op een huidig beeld van 'vrijheid'.

[Danique]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

..je roept ze zelf op of trekt ze zelf aan..

Juist, het is geen contante.
En juist daarom BEN je je gedachten niet.
Dat wat je werkelijk bent... onbeschrijflijk... tegelijkertijd onveranderlijk.
Soms zo 'voelbaar' voor mij, soms ook niet.
Het meest 'voelbaar' als ik niet denk.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

De client wordt sowieso gestuurd,
ook al zegt de behandelaar dat dat niet de bedoeling is.

Dat is één van de paradoxen van het bestaan.
Het is onmogelijk om iemand anders te sturen,
geen enkele garantie op succes.
En ondertussen beïnvloeden we elkaar voortdurend, bedoelt of onbedoeld.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik heb geen idee, geen beeld over hoe het was als baby.
Ik zal, net als ale andere babys vermoedelijk vredig aan de borst hebben gelegen en liggen schreeuwen als ik mijn luier had volgepoept.
Althans, dat vermoed ik.....

Ik kan dus ook niet zeggen of ik mij als baby vrij heb gevoeld.
Het is speculeren, wishfull thinking van een volwassene dat nergens op gebaseerd is, anders dan op een huidig beeld van 'vrijheid'.

Heb je geen baby foto's, Rob.
En kijk je nooit eens in de ogen van een baby?
Kinderen zijn nog zo totaal in wat ze doen en laten. Hoe ouder een kind wordt, hoe berekenbaarder ie wordt, vanwege het zelfbeeld.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Juist, het is geen contante.
En juist daarom BEN je je gedachten niet.
Dat wat je werkelijk bent... onbeschrijflijk... tegelijkertijd onveranderlijk.
Soms zo 'voelbaar' voor mij, soms ook niet.
Het meest 'voelbaar' als ik niet denk.

Wanneer de zee kalm is, zijn er geen golven (gedachten).
Hoge golven zijn zeg maar je emoties, in deze beeldspraak.
Het is een paradox, je bent wel je gedachten en je bent niet je gedachten.
Als je echt denkt niet je gedachten te zijn, dan is dat ook een product van jezelf, dus zijn dat bepaalde gedachtes, niet waar?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Heb je geen baby foto's, Rob.
En kijk je nooit eens in de ogen van een baby?
Kinderen zijn nog zo totaal in wat ze doen en laten. Hoe ouder een kind wordt, hoe berekenbaarder ie wordt, vanwege het zelfbeeld.

Kijken is niet zo eenvoudig, Nathan.
Kijken is gebaseerd op invulling, interpretatie.
Je invulling van het beeld baby is die van een romanticus
en die van het oudere kind die van een dramaticus (is dat nl?).
Het zegt alles over jou, meer niet.

Wat je kunt zien, is dat het allemaal invulling is en het daar bij laten.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Kijken is niet zo eenvoudig, Nathan.
Kijken is gebaseerd op invulling, interpretatie.
Je invulling van het beeld baby is die van een romanticus
en die van het oudere kind die van een dramaticus (is dat nl?).
Het zegt alles over jou, meer niet.

Wat je kunt zien, is dat het allemaal invulling is en het daar bij laten.

Je kunt het ook zien bij jonge honden, puppys, heerlijke mooie beesten.
Bij een oudere hond kun je al aardig zien in zijn of haar ogen wat ie bezielt, pijn, angst, begeerte, en dergelijke.
Hoe jonger, hoe onschuldiger en puurder.
Natuurlijk kunnen oudere honden ook nog die uitstraling hebben maar sommige honden hebben veel verloren van hun frisheid.
Onbewust is er dat beeld gekomen van alles... Zelfs een hond kan helaas reageren volgens patronen, vooroordeel.
Ook bij een baby groeit onbewust dat beeld over zichzelf en de wereld omzich heen, niet waar, Rob?

[Rob]

Jij was vroeger vast een hele schattige, lieve, onschuldige baby, Nathan.

De vraag is, kun je je dat herinneren of hebben je ouders je dat verteld?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Jij was vroeger vast een hele schattige, lieve, onschuldige baby, Nathan.

De vraag is, kun je je dat herinneren of hebben je ouders je dat verteld?

Natuurlijk weet ik niet alles van mezelf, als baby maar bepaalde zaken kun je aardig inschatten, vooral wanneer je nu zelf naar baby's kijkt.
Mijn ouders hebben hun verhalen over mij en er zijn kinderfoto's waar je ook het een en ander aan af kunt lezen.
In wezen zijn we tijdloos en dat vind je terug bij jonge kinderen, baby's.