Hans

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Het "rotte" gevoel er laten zijn, zien waar het vandaan komt en voorbij laten gaan.
Kost nog wel moeite en is af en toe best beangstigend, rationeel denk ik het wel te weten maar emotioneel kan het nog pittig zijn,...het aangeleerde is er nog niet uitgesleten.

Als dat "rotte" gevoel zich op enig moment nog eens weer mocht aandienen, kom hier, gooi het eruit, zeg wat er speelt en rust met je hoofd tegen mijn zachte (moeder)boezem, en ik zal je strelen en koesteren en er voor je zijn. Vraag en u zal gegeven worden. Het is zo simpel en kost (mij in dit geval) zo weinig moeite. Geen enkele. Het is graag gedaan, moet je maar denken. Wees welkom in mijn hart. Dat is een liedje. Ik zal 's gaan zoeken. Als ik zin heb.

Oh ja.....mag ook per pb. Ik publiceer ze niet in de openbaarheid. Wees niet bevreesd.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Angst voor de angst denk ik, rationeel weet ik dat ik nu geen gevaar loop, maar als ik in een trigger/oud gevoel kom, dan krijg ik het benauwd, dan is de ratio minder aanwezig.
Een beetje als iemand met hoogtevrees op een stoel laten staan met matrassen er rond,...nog steeds zal die peentjes zweten.

Ook tegelijkertijd een soort schaamte als ik soms erachter kom dat ik mijzelf te laag inschat, dan lijken de jaren hiervoor soms zo weg gegooid.
Zo denken is niet echt productief en zinvol, maar is niet altijd zo makkelijk te vermijden.

Ik ben erg beschermd/verzorgd opgevoed, dus ben niet zo gewend om door te pakken als het moeilijk word, ik weet altijd wel een ontsnapping en krijg van alles voor elkaar.
Zo ook bv de kinderwens die ik altijd heb gehad maar niet doorgezet vanwege "risico's"

Ik neig sterk naar ontwijken en richt daar mijn leven ook op in.
Zou misschien blij moeten zijn met zoveel "voorspoed" maar soms kan ik iemand benijden die door "hard vallen" op een bepaalde manier wijs is geworden.

Ik vind je wijs Hans. Daar mankeert niks aan.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nog steeds?

Nog steeds, maar wel minder.
De afgelopen paar jaar ben ik er bewuster in geworden, dat helpt maar is tegelijkertijd ook zwaar en confronterend.

Mooi praktisch voorbeeld is dat als ik een keer een zuuraanval heb of misselijk ben dan hou ik met alle macht alles binnen, ik zal en mag niet overgeven, terwijl ik weet dat met één keer goed spugen alles weg is.
Mijn vriendin loopt gelijk naar de wc en spuugt even en is weer ok.

Een rot gevoel van mij is na uitspreken nog dagenlang rommelend aanwezig, van haar is als sneeuw voor de zon weg.
Ik ben een beetje dwars,....

Wij braken niet dagelijks trouwens hoor,.....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Nog steeds, maar wel minder.
De afgelopen paar jaar ben ik er bewuster in geworden, dat helpt maar is tegelijkertijd ook zwaar en confronterend.

Mooi praktisch voorbeeld is dat als ik een keer een zuuraanval heb of misselijk ben dan hou ik met alle macht alles binnen, ik zal en mag niet overgeven, terwijl ik weet dat met één keer goed spugen alles weg is.
Mijn vriendin loopt gelijk naar de wc en spuugt even en is weer ok.

Een rot gevoel van mij is na uitspreken nog dagenlang rommelend aanwezig, van haar is als sneeuw voor de zon weg.
Ik ben een beetje dwars,....

Wij braken niet dagelijks trouwens hoor,.....

Dat zou anders wel je interesse in anorexia verklaren. Daar wou ik het trouwens toch nog even met je over hebben, want ik ben in mijn antwoord naar jou toe daarin onvolledig geweest. Maar goed, daar kom ik nog op terug. Je lijkt een beetje heen en weer geslingerd te worden tussen al je ikken die allemaal iets anders willen. Ik zou zeggen, in navolging van het spelletje wie van de drie, wil de enige, echte, ik, nu opstaan?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Als dat "rotte" gevoel zich op enig moment nog eens weer mocht aandienen, kom hier, gooi het eruit, zeg wat er speelt en rust met je hoofd tegen mijn zachte (moeder)boezem, en ik zal je strelen en koesteren en er voor je zijn. Vraag en u zal gegeven worden. Het is zo simpel en kost (mij in dit geval) zo weinig moeite. Geen enkele. Het is graag gedaan, moet je maar denken. Wees welkom in mijn hart. Dat is een liedje. Ik zal 's gaan zoeken. Als ik zin heb.

Oh ja.....mag ook per pb. Ik publiceer ze niet in de openbaarheid. Wees niet bevreesd.

Heel erg aardig van je, maar ik heb nu al weer drie jaar een super vriendin, waarmee ik veel bespreek, waarmee ik samen onze "blinde" vlekken mee ontdek en doorzie.
We hebben ons nog nooit zo bloot kunnen geven aan een ander, en elke wrijving of aanvaring word met respect bekeken en uitgesproken.

Maar op één of andere manier lijkt zij dingen sneller los te kunnen laten, waarbij ik dan eerst weer dagen slecht slaap voordat het geland is.
Zij is moeder en "moet" misschien wel, en ik de alleenstaande die het zich ook kan veroorloven om zich er wat in te verliezen.

Ik voel me soms die man die zou kunnen genieten van het zwemmen in een meer, maar denk te verzuipen omdat ik hoor hoe diep het is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Heel erg aardig van je, maar ik heb nu al weer drie jaar een super vriendin, waarmee ik veel bespreek, waarmee ik samen onze "blinde" vlekken mee ontdek en doorzie.
We hebben ons nog nooit zo bloot kunnen geven aan een ander, en elke wrijving of aanvaring word met respect bekeken en uitgesproken.

Maar op één of andere manier lijkt zij dingen sneller los te kunnen laten, waarbij ik dan eerst weer dagen slecht slaap voordat het geland is.
Zij is moeder en "moet" misschien wel, en ik de alleenstaande die het zich ook kan veroorloven om zich er wat in te verliezen.

Ik voel me soms die man die zou kunnen genieten van het zwemmen in een meer, maar denk te verzuipen omdat ik hoor hoe diep het is.

Mooi Hans. Fijn dat je zo'n goede vriendin hebt. Blijft mijn boezem voor Rob. Daar zal ie blij mee zijn. Je bedoelt dat je nu toch een beetje vader bent geworden? Of begrijp ik dat niet goed?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Dat zou anders wel je interesse in anorexia verklaren. Daar wou ik het trouwens toch nog even met je over hebben, want ik ben in mijn antwoord naar jou toe daarin onvolledig geweest. Maar goed, daar kom ik nog op terug. Je lijkt een beetje heen en weer geslingerd te worden tussen al je ikken die allemaal iets anders willen. Ik zou zeggen, in navolging van het spelletje wie van de drie, wil de enige, echte, ik, nu opstaan?

Ik heb wel een eetprobleem, maar ik hou het wel binnen,....
Maar het zijn idd allemaal ikken,......meestal noem ik ze apen, apen op mijn schouder die allemaal claimen dat ze mij zijn, en allemaal de waarheid claimen.
Misschien dat ik daarom ook slecht tegen "indrukken" kan,...geen harde muziek, geen drukke feesten of verjaardagen, snel oordoppen in, slapen met een zoemende ventilator die "alles" overstemt.

Tis druk in het koppie, en tegelijkertijd durf ik me bijna niet af te vragen als het "stil" zou zijn, alsof ik de drukte nodig heb om te overleven.

Soms doorzie je een truc, maar trap je er nog steeds in,....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ik heb wel een eetprobleem, maar ik hou het wel binnen,....
Maar het zijn idd allemaal ikken,......meestal noem ik ze apen, apen op mijn schouder die allemaal claimen dat ze mij zijn, en allemaal de waarheid claimen.
Misschien dat ik daarom ook slecht tegen "indrukken" kan,...geen harde muziek, geen drukke feesten of verjaardagen, snel oordoppen in, slapen met een zoemende ventilator die "alles" overstemt.

Tis druk in het koppie, en tegelijkertijd durf ik me bijna niet af te vragen als het "stil" zou zijn, alsof ik de drukte nodig heb om te overleven.

Soms doorzie je een truc, maar trap je er nog steeds in,....

Zou het lukken om wat meer bij je gevoel te komen? Meer in het lijf. Observeren van sensaties, gewaarwordingen? He getsie, ik lijk wel een therapeut. Geenszins de bedoeling en anders moet je me gewoon afkappen, ok?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Mooi Hans. Fijn dat je zo'n goede vriendin hebt. Blijft mijn boezem voor Rob. Daar zal ie blij mee zijn. Je bedoelt dat je nu toch een beetje vader bent geworden? Of begrijp ik dat niet goed?

Ze heeft een erg slimme dochter van 12, en is gek op mij.
Negen was ze toen ik voor het eerst(iets te laat) aan hun deur stond, zij deed open en zei "je bent een beetje laat,...ga je daar een gewoonte van maken?"
Ze hing gelijk heel de avond aan me, en toen ze naar bed ging liep ik mee en voor we het wisten lagen we met ons drieën in het grote bed.
Ik liet een scheet en ging met de dekens wapperen, en ze gierde het uit, en zei "eindelijk een papa die een beetje gek doet"
Dat vond ik heerlijk om te horen, dat ik dat voor een kind kon betekenen.

Na een jaar gingen we samen wonen, maar ik kreeg benauwdheden, ontdekte van alles van mezelf, herstelde daar best langzaam van.
Ging nog slechter slapen dan ik al deed, stress op mijn werk, en de angst dat ik het niet goed zou doen als vader werd steeds groter.
Door die stress en zelf opgelegde druk ging ik ook twijfelen aan mijn kwaliteiten als partner, ondertussen vlogen triggers van mij en mijn partner heen en weer.
Ik reageer ontwijkend en zij confronterend,....en dat met een meisje wat net ging puberen.

We zijn toen uit elkaar gegaan, wonen vlak bij elkaar en hebben veel gepraat, gelachen, gehuild ect. en door die ruimte kregen we door dat we niet verkeerd waren voor onszelf en voor elkaar.
Dochter kreeg ook veel meer ruimte, en komt weer af en toe bij me uithuilen als ze het niet bij haar moeder wilt doen.

Hoogtepunten waren dat ik haar goed mocht leren fietsen voor het fietsdiploma, ze was erg onzeker.
Ik heb haar veters leren strikken, en ze kwam met haar slip op haar knieën uit de wc en zei, "pap, kijk,..ik ben ongesteld geworden!" (waarna we een feestje hebben gehouden)
Heerlijke momenten, waar ik me trots voel dat ik daar bij mocht zijn,...alleen,.....het moet allemaal goed gaan, ik ben erg gevoelig voor wrijving en confrontatie.
En als ik dan het gevoel krijg dat ik niet even een paar dagen kan ontsnappen dan word het van kwaad tot erger.

Nu dat we apart wonen, en elkaar de helft van de week zien gaat dit erg veel beter.
De halve week alleen is lekker, maar voelt soms ook weer wel als wegkruiperig, ik zou graag "meer" willen doen,..of is dat dan weer opgelegd?

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Zou het lukken om wat meer bij je gevoel te komen? Meer in het lijf. Observeren van sensaties, gewaarwordingen? He getsie, ik lijk wel een therapeut. Geenszins de bedoeling en anders moet je me gewoon afkappen, ok?

Ik heb een tijdje in de wicca gezeten, en toen kon ik rust vinden via natuur en gelijkgestemden.
Maar toen ik begon te zien dat het ook weer weglopen was van de "echte wereld" kon ik dat niet meer doen
Al van klein af heb ik moeite met concentreren, mediteren lukt me bijna niet, bij Yoga moest ik langzaam door mijn lichaam reizen, maar vergat elke keer waar ik dan was.
Soms snap ik niet dat ik nooit aan drank of drugs ben begonnen om het hoofd stil te krijgen(gelukkig niet trouwens)

Dat observeren vind ik dus moeilijk bij mijzelf, bij mijn vriendin kan ik het heel goed, en ze prijst me erom, haar laat ik bijna niet toe om dat bij mij te doen.

Hoewel ik er zelf sterk aan twijfel, ik ben in 2006 of zo, positief gediagnosticeerd op ADHD, heb daar ritalin voor gehad, wat wel rust bracht maar ook een soort "doodsheid"
Vorig jaar weer geprobeerd en toen weer erg doods,...
In ieder geval kloppen de beschrijvingen van ADHD erg, heb last van concentratiestoornis, warrig, vergeetachtig, hak op de tak, gevoelig voor harde geluiden en licht is al heel snel fel.(wat niet typisch ADHD is)

Hoe leuk moet je dan wel niet zijn als toch een super lieve vrouw je als partner wilt en een knappe dochter je als vader,......het wilt er nog steeds niet goed in.