Laat ie fijn Zijn

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus de mens moet door een catharsis gaan???
Ik ben van oordeel dat ik blijf waarnemen, aanvaarden, zien waarbij alle futiliteiten vanzelf zullen wegvallen en de kern overblijft...
Zoals de mieren in hun mierenwereld leven en dus leven volgens de regels van die mierenwereld, leven wij mensen in de mensenwereld en leven wij volgens de regels van die mensenwereld waardoor mensen, mijlenver van elkaar toch op dezelfde wijze zullen reageren, toch tot dezelfde interpretaties, oordelen zullen komen... Het is dat wat ik wou aantonen, niet de eenheid tussen de wezens...
Zo denk ik ook dat eens deze mensenwereld overstegen ik in een andere geordende wereld zal terecht komen waar ik nu nog alleen maar enkele flitsen van heb. Maar ik geloof niet dat die wereld onveranderlijk zou zijn zoals jij zegt van het ZIJN omdat die wereld buiten de tijd zou staan...
Eeuwigheid is voor mij geen synoniem van onveranderlijkheid... Evenmin als buiten de tijd te staan... Volgens mij zit je dan gewoon in een ander tijdsschema, die je voor ons als eeuwigheid zou kunnen aanduiden...

Marie, dit heeft geen zin zo. Je eigent je allerlei begrippen toe en past die toe in communicatie. Zelfkennis kan niet anders werken dan dat je bepaalde zaken realiseert en dan kun je er met gelijkgestemden over communiceren.

Je verschilt niet van de 'gedegen' onderzoeker die maar kletst over zaken waar hij geen weet van heeft. Het 'zijn' kan geweten worden intern en dat kan nooit in de tijd geplaatst worden. In tijdruimte is er alleen 'worden'.

Het 'worden' dient dan ook verlaten: het einde aan iedere toekomstvervulling, het einde aan iedere hoop op een betere toekomst.....

Een andere weg is er niet.

[Bassie]

Het adagium is en blijft dat zijn nooit zal worden en dat worden nooit zal zijn.
Bekijk je zelf en alles wat 'Marie' is, is wordende en niet daadwerkelijk zijnde.
Zijn is zonder enige restwaarde: Niets. Geklets over 'iets' brengt je nergens.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus de mens moet door een catharsis gaan???
Ik ben van oordeel dat ik blijf waarnemen, aanvaarden, zien waarbij alle futiliteiten vanzelf zullen wegvallen en de kern overblijft...
Zoals de mieren in hun mierenwereld leven en dus leven volgens de regels van die mierenwereld, leven wij mensen in de mensenwereld en leven wij volgens de regels van die mensenwereld waardoor mensen, mijlenver van elkaar toch op dezelfde wijze zullen reageren, toch tot dezelfde interpretaties, oordelen zullen komen... Het is dat wat ik wou aantonen, niet de eenheid tussen de wezens...
Zo denk ik ook dat eens deze mensenwereld overstegen ik in een andere geordende wereld zal terecht komen waar ik nu nog alleen maar enkele flitsen van heb. Maar ik geloof niet dat die wereld onveranderlijk zou zijn zoals jij zegt van het ZIJN omdat die wereld buiten de tijd zou staan...
Eeuwigheid is voor mij geen synoniem van onveranderlijkheid... Evenmin als buiten de tijd te staan... Volgens mij zit je dan gewoon in een ander tijdsschema, die je voor ons als eeuwigheid zou kunnen aanduiden...

Catharsis is verhaal, kern is verhaal, leven als mens in de mensenwereld is verhaal, eenheid tussen de wezens is verhaal, een 'ik' die de mensenwereld overstijgt en in een andere wereld terecht komt is verhaal.

Het al die verhaaltjes onderzoeken op Waarheid leidt uiteindelijk tot loskomen van elk verhaal, én aan het subject 'ik' in dat verhaal.

De mens gaat dan gewoon door mens te zijn tussen de mensen, maar dat is dan niet meer wat je bent. Dus geen catharsis nodig, niets overstijgen en ergens anders in terecht komen nodig, geen 'ik' nodig. 'ikken' en verhalen, zoals ook dit verhaal hier, blijven dan gewoon doorgaan, maar worden niet meer geloofd Werkelijk te zijn.

Als er zeer sterke identificatie is met een 'ik' geeft dit verhaal hier erg veel weerstand. Er kan niet ingebeeld worden dat alles gewoon blijft doorgaan zonder dat "ik" en dat het niet dat 'ik' is dat ergens uit moet ergens anders in moet, iets moet overstijgen, ... . Maar dat "ik" dat gezien moet worden voor wat het is: gewoon maar een functie, zich af en toe voordoende, geen identiteit.

Dit is niet voor te stellen, subjectloos Zijn is niet voor te stellen. Bij het voorstellen komt er altijd een 'ik' op de proppen die zich iets voorstelt, die zich voorstelt het Zijn te zijn. Het voorstellen niet meer geloven is het enigste dat kan gebeuren en daarvoor dient alles wat voorgesteld wordt radicaal onderzocht te worden, ook de voorstelling als 'ik' iets te moeten overstijgen, in Zijn te moeten gaan en uit worden te moeten gaan.

Er worden hier alleen maar meer verhalen opgehangen aan dat 'ik', verhalen wat dat 'ik' zou moeten doen, wat het zou kunnen worden, hoe het buiten het worden kan geraken en het Zijn kan betreden. En op die manier blijft die identificatie gewoon in stand in plaats van dat het door de mand komt te vallen.

Dat is heel wat verloren moeite.

Beter toch dat hardnekkig identificeren op zich eens heel grondig te onderzoeken, niet mentaal, niet met nog meer verhaaltjes toe te voegen, maar direct, zonder omweg van een subject dat onderzoekt. Dat kan zomaar gebeuren door elk verhaaltje op zijn Werkelijkheid te onderzoeken tot er nog maar één verhaaltje overblijft: het verhaaltje 'ik'. Dit kan niet meer vanuit dat 'ik' onderzocht worden op Werkelijkheid, daarvoor dient die 'ik' als identiteit weg te vallen. Hoe dat precies gebeurt dat is niet te beschrijven, alleen gebeurt het niet en zal het nooit gebeuren zolang er nog verhalen rond dat 'ik' geloofd worden, ook niet verhalen dat het iets moet overstijgen of verlaten moet worden, deze moeten hoedankook allemaal ontdaan worden van geloof er in.

En als dat 'ik' als identiteit dan weggevallen is, stopt Marie dan? Stopt het leven dan? Is er dan alleen nog maar Onveranderlijkheid en Dood?

Neen, alles gaat dan gewoon verder, maar zonder geloof dat het Werkelijk is. Leven ontplooit zich dan helemaal vanzelf, wat het sowieso al deed, Marie blijft ervaren, maar niets van dat alles is dan identiteit. Het is dan wat zich voordoet en geen identiteit nodig heeft om zich voor te doen. Zonder identiteit loopt alles perfect vanzelf, is alles volmaakt, vrij en Werkelijk. Er is geen 'ik' die die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid komt te bezitten of te bereiken. Het is maar Werkelijk, Vrij, Volmaakt waar die 'ik' niet meer geloofd wordt te zijn wat je bent, een Werkelijke identiteit te zijn. Er is geen plaats voor dat 'ik' in die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid. Dus ook niet voor een 'ik ben die Werkelijkheid, Vrijheid, Volmaaktheid', ja, dus ook niet voor 'ik ben God', noch voor 'ik ben het Zijn, of voor "in het Zijn ben ik niet anders als de ander'. Voor geen enkel van die ikken is er plaats. Enkel nog voor ik die zich voordoet als functie wanneer het even nodig is, en weer verdwijnt als dat even niet meer is, niet iets wat je bent.

Dit is allemaal vast te stellen, niet mentaal, maar direct, als er niets meer overblijft van geloof in iets dat het vaststellen doet. En dat kan maar als eerst alle verhaaltjes van dat wat het vaststellen denkt te doen ontkracht zijn Werkelijk te zijn. M.a.w. diepgaand, radicaal, gedegen zelfonderzoek tot op het bot, tot op het laatste overblijfsel van identificatie.

Geeft dit weerstand? Heel normaal. En dan weet je weer te onderzoeken of die weerstand Werkelijkheid heeft.

[Bassie]

Beweren dat dit of dat verhaal is, is ook weer verhaal.....
Geloven dat er geen 'ik' is, is ook weer een geloof...
Geloven dat er niks om te overstijgen is ook weer een geloof...
Geloven dat catharsis maar een verhaal is, is ook maar een geloof...

En zo gaat de samsarische cirkel dan weer verder, onderwijl wat kruimeltjes strooiend vanuit de samsarische cirkel om anderen te onderwijzen.

[Bassie]

Wat Dorje zo mooi demonstreert (en daar kunnen we van leren) is dat hij nog altijd 'de jager' is. Vermoedelijk geleerd op de hogere boeddhistenschool waar iemand die niks weet anderen onderwijzen die ook niks weten.

En waar jaagt 'de jager' dan op? Dat laat Dorje ook mooi zien: identificatie.
Identificatie is fout. Zolang er nog identificatie is dan.... *dreigende muziek*....
Een ander noemt het dan weer ego wat fout is. En zo blijven de users maar jagen in het veld van goed en kwaad.

Ik zie ego bij jou!
ik zie identificatie bij jou!
Jij, jij, jij bent degene die het allemaal niet zo goed ziet, Marie.
Gelukkig heb je Dorje om je uit het moeras de weg te wijzen.
Identificatie is nu de oorzaak van alle ellende.

Identificatie gaat nergens over. Jij bent een Belg omdat ik Nederlander ben. Zouden er alleen maar Belgen zijn (denk de rest van de wereld weg) dan valt de identificatie ook weg. En zo is het met alle polariteiten waar identificaties uit bestaan. Jij bent vrouw omdat ik man ben. Vrouw en man bestaan uit elkaar. Dat leer je al in de 1e klas van zelfkennisschool. Dat vergt nauwelijks onderzoek. Dat iemand jou dat wenst 'te leren' zegt dan ook alles over de leraar.....

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Beweren dat dit of dat verhaal is, is ook weer verhaal.....
Geloven dat er geen 'ik' is, is ook weer een geloof...
Geloven dat er niks om te overstijgen is ook weer een geloof...
Geloven dat catharsis maar een verhaal is, is ook maar een geloof...

Exact!

Schiet er nog over los te komen van al die verhaaltjes en geloven én aan het subject 'ik' in dat verhaal, of de gelover of die Belg of die Nederlander te zijn. Dat is niet wat je bent, is men daar in de zelfkennis school dan nog niet aan toe?

Verhaaltjes blijven zich dan nog steeds voordoen, Bassie, zo is dat op een forum, maar het geloof er in of het geloof er niet in is dan nergens meer voor nodig, laat staan leraren.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wat Dorje zo mooi demonstreert (en daar kunnen we van leren) is dat hij nog altijd 'de jager' is. Vermoedelijk geleerd op de hogere boeddhistenschool waar iemand die niks weet anderen onderwijzen die ook niks weten.

En waar jaagt 'de jager' dan op? Dat laat Dorje ook mooi zien: identificatie.
Identificatie is fout. Zolang er nog identificatie is dan.... *dreigende muziek*....
Een ander noemt het dan weer ego wat fout is. En zo blijven de users maar jagen in het veld van goed en kwaad.

Ik zie ego bij jou!
ik zie identificatie bij jou!
Jij, jij, jij bent degene die het allemaal niet zo goed ziet, Marie.
Gelukkig heb je Dorje om je uit het moeras de weg te wijzen.
Identificatie is nu de oorzaak van alle ellende.

Identificatie gaat nergens over. Jij bent een Belg omdat ik Nederlander ben. Zouden er alleen maar Belgen zijn (denk de rest van de wereld weg) dan valt de identificatie ook weg. En zo is het met alle polariteiten waar identificaties uit bestaan. Jij bent vrouw omdat ik man ben. Vrouw en man bestaan uit elkaar. Dat leer je al in de 1e klas van zelfkennisschool. Dat vergt nauwelijks onderzoek. Dat iemand jou dat wenst 'te leren' zegt dan ook alles over de leraar.....

Als jij denkt perfect geschoren rond te lopen, en er stapt iemand op je af die je er attent op maakt dat er nog scheerschuim achter je oor hangt, is dat dan een leraar? Komt dat zo over? Voor wie?

Er is niets mis met scheerschuim, het is nodig om je te scheren, het heeft een functie. Zelfs identificeren op zich is niet mis, het heeft een functie, maar het hoeft gewoon niet achter je oor te blijven te hangen. En het hoeft niet als prooi gezien te worden voor een jager. Het is elementaire beleefdheid iemand te wijzen op dat overgeschoten beetje scheerschuim.

Laat de invulling, het verhaaltje als weerstand er tegen gewoon maar achterwege, of onderzoek het op Werkelijkheid. Dan kan het gewoon weggevaagd worden en loop je echt mooi geschoren verder (dan is het niet meer iets dat je gelooft en niet waar is).

En dan blijft er helemaal geen slecht gevoel over er op gewezen te zijn. Dan hoef je je niet beleerd te voelen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Beweren dat dit of dat verhaal is, is ook weer verhaal.....
Geloven dat er geen 'ik' is, is ook weer een geloof...
Geloven dat er niks om te overstijgen is ook weer een geloof...
Geloven dat catharsis maar een verhaal is, is ook maar een geloof...

En zo gaat de samsarische cirkel dan weer verder, onderwijl wat kruimeltjes strooiend vanuit de samsarische cirkel om anderen te onderwijzen.

Alles is een verhaal en alles is geloof, ga je zelf niet alsmaar in je staart bijten.
Onderzoek wat er waar is van je gedachten.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Exact!

Schiet er nog over los te komen van al die verhaaltjes en geloven én aan het subject 'ik' in dat verhaal, of de gelover of die Belg of die Nederlander te zijn. Dat is niet wat je bent, is men daar in de zelfkennis school dan nog niet aan toe?

Verhaaltjes blijven zich dan nog steeds voordoen, Bassie, zo is dat op een forum, maar het geloof er in of het geloof er niet in is dan nergens meer voor nodig, laat staan leraren.

Wat er speelt is dat Dorje geen kennis heeft van catharsis en het afdoet als 'een verhaaltje' en zo zijn onwetendheid handhaaft.

Dat gezegd hebbende is het ook zaak dat catharsis voor jou een verhaaltje/geloof blijft. Je bent er immers onwetend van en je zaken toe-eigenen waar je geen weet van hebt is contraproductief.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Als jij denkt perfect geschoren rond te lopen, en er stapt iemand op je af die je er attent op maakt dat er nog scheerschuim achter je oor hangt, is dat dan een leraar? Komt dat zo over? Voor wie?

Er is niets mis met scheerschuim, het is nodig om je te scheren, het heeft een functie. Zelfs identificeren op zich is niet mis, het heeft een functie, maar het hoeft gewoon niet achter je oor te blijven te hangen. En het hoeft niet als prooi gezien te worden voor een jager. Het is elementaire beleefdheid iemand te wijzen op dat overgeschoten beetje scheerschuim.

Laat de invulling, het verhaaltje als weerstand er tegen gewoon maar achterwege, of onderzoek het op Werkelijkheid. Dan kan het gewoon weggevaagd worden en loop je echt mooi geschoren verder (dan is het niet meer iets dat je gelooft en niet waar is).

En dan blijft er helemaal geen slecht gevoel over er op gewezen te zijn. Dan hoef je je niet beleerd te voelen.

Je zag je kans schoon om weer eens de leraar uit te hangen, er van uitgaande dat Marie zo onwetend is dat ze niks van identificatie weet. Identificatie is beginnerswerk, dat niveau is Marie al lang ontgroeit. In een serieus zelfkennis-gesprek zou 'identificatie' nooit onderwerp van gesprek mogen zijn.

Maak je geen zorgen dat ik me beleerd zou voelen, ik zie de gaten in je zelfkennis. Ik wijs er slechts op dat enige bescheidenheid niet zou misstaan.