Ontginnen van eenzaamheid

[Iona]

Een of het mysterie klinkt hier in door. Ik weet het niet.

[Guido]

Dit' laat zich niet verdelen, delen noch mededelen.
Het delen, verdelen of mededelen is van wat dood is.
En wat dood is heeft nooit geleefd.
Naar de dood kun je wijzen en is van de wijzen.
Naar het leven kun je niet wijzen en is zonder wijze.

[Nowee]

' teksten zijn doordrenkt van leugentjes, steeds het anders voordoen dan wat werkelijk wordt beleefd. Eens iemand werkelijk zichzelf aanschouwt, ziet hij het ego precies zoals het is, geen boeman, en ook niet iets wat ontkent of geaccepteerd moet worden, maar een poort. '

Veralgemeend uit Mihaela's bijdage in 'Kennis (omtrent) over mijzelf: Hoe staande te houden in de maatschappij', bericht #63, 25 april 2018 op het forum van Waarheidsvindng.nl

Overal in de tekst liggen woorden verspreid.
Zij klonteren samen en vormen een theorie, een schil die nu eens hier oplicht en betekenis krijgt en daar inzakt in een bodem van twijfel. Overal verspreidt liggen indrukken.

Teruggetrokken in zichzelf is de lezer het vervormen aan het opnemen.
De plek waar hij staat is een aaneengesloten verzameling van waarnemingen en herinneringen. Het is een plek die hij zorgvuldig onderhoudt in wat hij noemt: 'De huidige toestand is over alles verspreid'.
Hij neemt, deel na deel, de woorden in acht.
Hij ontdoet de tekst van twijfel tot de bodem zich ontsluit in een vlakte, een opening van eindeloos oplichten als sterrenstof de eerste keer begin maakte.

Elke letter van een woord is een vruchtbare korrel aarde en licht op, steekt het woord aan tot een landschap van eindeloos herkennen. Een herkenning waarin de werkelijkheid zich ontplooit en tot in de kleinste uithoeken beleving is van zichzelf.
Uitvinden van zichzelf is werkelijkheid. Geen werkelijkheid kan zonder de aanraking van zichzelf.
In het zorgvuldig onderhouden van het landschap waarin elke letter als een korrel aarde kan oplichten, vindt de lezer zichzelf uit, niet in tekst maar in beleving van werkelijkheid, van zichzelf als laatste van zichzelf.

Zorgvuldigheid steunt op onderzoek van de eigen omstandigheden. Omstandigheden die zoals woorden in een tekst verspreidt liggen over de huidige toestand.
De onderzoeker werkt met terughouden en neemt de vervorming van fragmenten op. De eerste indruk valt uiteen in kleine delen, delen over alles verspreid.

Alleen de waarheid weet

Alleen de waarheid weet dat ik
niet lieg. Van mens tot mens
de dagen niet meer tellen, niets anders
weten dan dat zij gezuiverd zijn
van honing. Bitter als de nasmaak
van gedroogde vruchten
leg ik mij neer
en lach onhandig.

Walter HAESAERT,1973

[marie]

Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten
en zit op mijn ziel ten troon...

Durven de waarheid zien... de zuivere waarheid...
Het verstand komt erna om ons bewust te maken...

[Teh]

Het aardige van eenzaamheid is dat je er een ander voor nodig hebt.
Hetgeen impliceert dat men zich nog in de pijn van seperatie zich bevindt.
De pijn van seperatie kan men terug vinden in zichzelf.
Jaren heb ik mij er over verbaasd, ik spiegelde toch niks?
Wat ik niet begreep is dat ik de eenzaamheid ontliep.
Ik had een ander nodig om te kunnen bestaan.

Deze thread herinnert me er aan hoe de mens beheerst wordt door krachten.
Hoe kan ik pijn voelen als ik fysiek niks mankeer?
De pijn van seperatie heeft de mens wat te vertellen.
Wát die vertelling is, is pas duidelijk als de pijn weg is.
Maar weest waakzaam, verlangen naar afwezigheid van pijn is een begeerte welke het eigenbelang dient.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Teh

Het aardige van eenzaamheid is dat je er een ander voor nodig hebt.
Hetgeen impliceert dat men zich nog in de pijn van seperatie zich bevindt.
De pijn van seperatie kan men terug vinden in zichzelf.
Jaren heb ik mij er over verbaasd, ik spiegelde toch niks?
Wat ik niet begreep is dat ik de eenzaamheid ontliep.
Ik had een ander nodig om te kunnen bestaan.

Deze thread herinnert me er aan hoe de mens beheerst wordt door krachten.
Hoe kan ik pijn voelen als ik fysiek niks mankeer?
De pijn van seperatie heeft de mens wat te vertellen.
Wát die vertelling is, is pas duidelijk als de pijn weg is.
Maar weest waakzaam, verlangen naar afwezigheid van pijn is een begeerte welke het eigenbelang dient.

Het is dan ook een enorm gelukkig gevoel wanneer je tot het besef komt dat je genoeg heb aan jezelf, dat je met jezelf kunt leven en dat dat een enorme schat is van het Zijn..., die blijkbaar aan heel weinig mensen gegeven is...

En zoals je zegt je hebt geen spiegeling in een ander meer nodig, je hebt de tweeledigheid achter je gelaten... Je leeft in éénheid met jezelf en met je omgeving...