Ego'loos bestaan, kan dat?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is inderdaad wat ook ik ondervonden heb toen ik tot het diepste van mijzelf doorgedrongen was, nl dat ik niet was, dat ik ondergedompeld was in een niets, maar een niets dat zo totaal vervuld was van alles. Nooit heb ik meer en dieper geleefd dan op die ogenblikken.
En daar is inderdaad alles één en daar zijn inderdaad geen grenzen meer.

Maar ik zie het nog altijd als een weg te gaan en ik kan mij moeilijk inbeelden dat enkel het inzicht hebben dat jezelf, je ego verbeelding is van het bewust zijn, volstaat om dat helemaal te doorvoelen en ook volledig te zijn.
Voor mij zijn het eerder schaarse momenten die ik steeds dikwijler en dikwijler kan bereiken en waarvan ik de duur steeds meer en meer kan rekken.

Al het nadenken hierover verdwijnt hier. Een soort van zijn toestand. In het hier en nu te zijn. De momenten van eruit schieten worden steeds schaarser en vallen dan ook op. Het "ik" vervaagt, is er nog wel maar heel erg op de achtergrond, opgenomen in het geheel. Rust, stilte, sereniteit, de stilte spreekt. hahha dat is ook een boektitel.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.
Maar antwoordend op Rob, bewustzijn is veranderlijk en evolueert.

Hoe zou jij dan Dat noemen wat niet verandert? Er is Iets nodig om vast te stellen dat verschijnselen voortdurend veranderen en Dat zelf kan dat alleen maar doen als het zelf onveranderlijk is.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen persoonlijk bewustzijn (van iemand) en ongedefinieerd Bewustzijn (wat niet te lokaliseren is - dus van niemand). Persoonlijk bewustzijn zou je kunnen zien als een bril die steeds van kleur verandert. Dat is de menselijk bril waarmee gekeken wordt. Maar om te zien dat die bril steeds van kleur verandert, is er iets nodig dat zelf niet steeds van kleur verandert. Dat is Bewustzijn of Dat wat aan alles vooraf gaat.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Al het nadenken hierover verdwijnt hier. Een soort van zijn toestand. In het hier en nu te zijn. De momenten van eruit schieten worden steeds schaarser en vallen dan ook op. Het "ik" vervaagt, is er nog wel maar heel erg op de achtergrond, opgenomen in het geheel. Rust, stilte, sereniteit, de stilte spreekt. hahha dat is ook een boektitel.

:)

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Lichaam en geest verschijnen in Bewustzijn. Daarmee bestaan ze ( en zijn dus echt) als uitdrukking van dat Bewustzijn. Maar net zoals ze verschijnen in Bewustzijn, verdwijnen ze ook weer in Bewustzijn, zoals bv in diepe slaap. Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.

Juist Nadje,

Iedere invulling van twijfel of vragen, die dit in twijfel trekken, behoren bij 'diegene' waar het niet duidelijk is, van deze directe aanwijzing.

Zal dus onderzocht moeten worden door de twijfelaars en vragenstellers zelf.

Je laat zien dat Bewustzijn(ongedefinieerd) en bewustzijn(lichaam en geest) één geheel ZIJN.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hoe zou jij dan Dat noemen wat niet verandert? Er is Iets nodig om vast te stellen dat verschijnselen voortdurend veranderen en Dat zelf kan dat alleen maar doen als het zelf onveranderlijk is.

Er wordt een onderscheid gemaakt tussen persoonlijk bewustzijn (van iemand) en ongedefinieerd Bewustzijn (wat niet te lokaliseren is - dus van niemand). Persoonlijk bewustzijn zou je kunnen zien als een bril die steeds van kleur verandert. Dat is de menselijk bril waarmee gekeken wordt. Maar om te zien dat die bril steeds van kleur verandert, is er iets nodig dat zelf niet steeds van kleur verandert. Dat is Bewustzijn of Dat wat aan alles vooraf gaat.

Ik kan met jou aannemen dat 'dat wat aan alles vooraf gaat' gezien door onze bekrompen menselijke bril nooit verandert; maar eens dat je daar aangekomen bent blijkt dat nooit veranderlijke, nl. het leven voor ons mensen hun diepste zijn te zijn, en blijkt dat dan ook één en al veranderlijkheid te zijn; het blijkt het 'niets' te zijn maar dan een 'niets' waar alles in de knop aanwezig is en bloeit.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Al het nadenken hierover verdwijnt hier. Een soort van zijn toestand. In het hier en nu te zijn. De momenten van eruit schieten worden steeds schaarser en vallen dan ook op. Het "ik" vervaagt, is er nog wel maar heel erg op de achtergrond, opgenomen in het geheel. Rust, stilte, sereniteit, de stilte spreekt. hahha dat is ook een boektitel.

De stilte spreekt; juist en mooi gezegd.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Nee? Wat word er dan wakker (gemaakt)? En wat registreert of je diep geslapen of naar gedroomd hebt?

Geen idee, jij beweerd dat bewustzijn de enige constante is.

[Vagebond]

Wanneer bewustzijn de enige constante is kunnen we ons afvragen of dat wat er in verschijnt wel zo echt is als beweerd wordt. Wat is het wat iets als echt echt ervaart?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik kan met jou aannemen dat 'dat wat aan alles vooraf gaat' gezien door onze bekrompen menselijke bril nooit verandert; maar eens dat je daar aangekomen bent blijkt dat nooit veranderlijke, nl. het leven voor ons mensen hun diepste zijn te zijn, en blijkt dat dan ook één en al veranderlijkheid te zijn; het blijkt het 'niets' te zijn maar dan een 'niets' waar alles in de knop aanwezig is en bloeit.

Hoeveel zijnen zijn er eigenlijk?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.
Maar antwoordend op Rob, bewustzijn is veranderlijk en evolueert.

Vraag; waarom roept het bewustzijn als die verschijnselen op, waarom creëert het bewustzijn dat?
Gewoon al de vraag waarom heeft het bewustzijn dat verderfelijk 'ego' gecreëert?
Kan het bewustzijn evolueren zonder die verschijningen die het oproept of zou het kunnen zijn dat zonder die verschijningen het bewustzijn zichzelf verliest?

Hans Stolp drukte het in het boek welke ik laatst deelde zo uit: God (Bewustzijn) groeit met de verschijningen die groeien en ont_wikkelen.
Weer in die zin van dat Zelf ervaren. Even vrij vertaald. Hij heeft het zelf iets anders gezegd, maar komt op hetzelfde neer. Als verschijnselen van Bewustzijn zijnde weten wij wat ons drijft. Dus weer die weg naar binnen gaan en luisteren. Onderzoeken zoals het hier wordt genoemd.