Taal mengen is gif mengen

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Hier verschillen we van mening, lijkt mij. Ik kan met de beste wil van de wereld ( ) geen onvrij (of vrij) plakken aan de wil of willen. In zien is er gewoon willen wat zich voordoet. Zodra dat dan ook verlost is van oordeel (en afgescheidenheid) gaat het niet meer over het 'willen an zich' maar kan het over de inhoud er van gaan.

Zo is er de legendarisch uitspraak van Jezus , "niet mijn wil maar Uw wil geschiede". Dat gaat niet over het wegvallen van de wil / willen (veel te simpel gesteld), maar van het samenvallen van 'de mijne en de Uwe' (dus een-zijnde).

Eerst even naar de geest. Het bewegende/vormende deel van de geest noem ik geest. En daarmee bedoel ik dus niet de vormen (gedachten bijvoorbeeld) zelf, maar het vermogen om vormen te vormen.

Het niet-bewegende deel noem ik bewustzijn/waarnemendheid.

Bewustzijn neemt de vormen/gedachten waar. Daarom hebben er ook maar weinig mensen weet van bewustzijn.


----------------------------------

Nu even naar het 'willen'. Willen heeft altijd betrekking op een situatie welke er nu niet is, maar die wel gewenst wordt. Of -dat kan ook- een situatie welke er nu wél is maar die juist ongewenst is.

Het 'willen' haalt de mens altijd uit de actuele situatie -zoals het bewustzijn die waarneemt- vandaan. Het 'willen' is een scheppende/vormende kracht in de geest en 'bewustzijn' (jouw of mijn bewustzijn) kan het 'willen' ook tot object van waarneming maken. Dan blijkt in die waarneming het 'willen' een geestelijke drang te zijn, een soort van energie die 'wilt'.

[Bassie]

Vervolg:

En nu even naar het 'zelf'. Het is mij gebleken dat het 'zelf' in het verleden gevormd is door het scheppende deel van mijn eigen geest. En ik heb dat geïnternaliseerd als het zijnde. (ik ben mijzelf)

Je zou kunnen zeggen dat het 'zelf' een geestelijke afdruk is van 'jezelf' als zijnde een lichaam, vermogen tot denken en waarnemen etc.

Dat is wat ik bedoel met geïnternaliseerd : eigen gemaakt, dat ben ik!

Deze geestelijke afdruk beschikt over het 'willen', het geïnternaliseerde beeld wenst in de toekomst voort te bestaan. En dit beeld leeft ook in het verleden. Als 'willen' betrekking heeft op het verleden dan kan er zoiets als 'spijt' zijn of juist het omgekeerde: trots zijn op iets.

Wat ik met 'sterven' bedoel is dat 'ik' niet langer wens (willen!) als geïnternaliseerd beeld in de toekomst voort te bestaan. Ik geef de toekomst totaal op. Ik wens niet meer te bestaan! Het is een soort van geestelijke suïcide op jezelf. Het dient uiteraard wel serieus en intentioneel te zijn, want 'jezelf' voor het lapje houden is onmogelijk.

Dus dat 'sterven' is een gerealiseerd afsnijden van de toekomst.

Het is op dit forum een platitude om over het NU te spreken, maar hé...realiseer dat maar eens. Daar gaat zelfkennis over. Een verbeeld NU is geen NU maar een vorm in de geest.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

In pure waarnemendheid is geen tussenkomst van de denkende geest.

Zoals ik het 'ervaar' is er in zuivere waarnemendheid geen sprake meer van het conceptuele denken. Er is bewustzijn van de objecten én van bewustzijn zelf.
Maar er is nog wel 'iets' van denken, anders zou zuivere waarnemendheid zich niet als vorm kunnen gedragen in mijn geheugen.

I.m.o. komt het conceptuele denken van het stoffelijke brein (waar ook het zelf huist), maar is er op een 'ijler' niveau nog wel iets van scheppen.

Maar daar betreed ik een terrein waar ik nog niet goed thuis ben.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Maar daar betreed ik een terrein waar ik nog niet goed thuis ben.

Waarschijnlijk omdat het nou juist voorbij het denken gaat. Zonder gedachten bestaat er ook niet zoiets als scheppen, schepping......whatsoever. Het wordt vanaf hier heel rubberig en stroperig om er iets zinnigs over te zeggen. In de dualiteit is de gedachte het scheppende, iets onstoffelijks wordt via verlangen omgezet in iets stoffelijks. Voor complexe scheppingen, een brug bijvoorbeeld, worden meerdere geesten aangetrokken om onstoffelijke gedachten om te zetten in iets stoffelijks een brug in dit geval. Het lijkt er dan op als je zegt 'Maar daar betreed ik een terrein waar ik nog niet goed thuis in ben' je iets wil verklaren wat simpel weg niet te verklaren of in woorden uit te drukken is, misschien is de wil om te scheppen dan nog niet helemaal verdwenen. Is pure waarnemendheid niet voldoende? Is daar nog behoefte om überhaubt nog iets te willen verklaren? Nee toch!

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Waarschijnlijk omdat het nou juist voorbij het denken gaat. Zonder gedachten bestaat er ook niet zoiets als scheppen, schepping......whatsoever. Het wordt vanaf hier heel rubberig en stroperig om er iets zinnigs over te zeggen. In de dualiteit is de gedachte het scheppende, iets onstoffelijks wordt via verlangen omgezet in iets stoffelijks. Voor complexe scheppingen, een brug bijvoorbeeld, worden meerdere geesten aangetrokken om onstoffelijke gedachten om te zetten in iets stoffelijks een brug in dit geval. Het lijkt er dan op als je zegt 'Maar daar betreed ik een terrein waar ik nog niet goed thuis in ben' je iets wil verklaren wat simpel weg niet te verklaren of in woorden uit te drukken is, misschien is de wil om te scheppen dan nog niet helemaal verdwenen. Is pure waarnemendheid niet voldoende? Is daar nog behoefte om überhaubt nog iets te willen verklaren? Nee toch!

De waarnemendheid op zich verklaart zichzelf. Door het waarnemen van een object komt waarnemendheid 'in act'. (Hoewel het geheel en al vanzelf gaat natuurlijk). Oftewel: bewustzijn wordt van zichzelf bewust door zich van iets anders bewust te zijn.

Er is geen behoefte om waarnemendheid te verklaren, dat is afgerond, maar er is in mij nog wel een behoefte om te onderzoeken.

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het is op dit forum een platitude om over het NU te spreken, maar hé...realiseer dat maar eens. Daar gaat zelfkennis over.

Wie Byron Katie's werk doet komt sowieso in het NU terecht.
Maar het probleem is helemaal niet dat je niet in het Nu bent, hoe zou je niet in het Nu kunnen zijn? Er valt niet aan te ontsnappen, je bent altijd in het Nu, er is niets anders. Niet in het Nu zijn is niet het probleem; het probleem is dat je eruit wilt, dat je iets anders wilt dan wat er op dit moment is. Je verzet je tegen de ervaring die er op dit moment is, je wilt haar inruilen voor iets anders en dat zorgt voor de stress en het ongemak.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Wie Byron Katie's werk doet komt sowieso in het NU terecht.
Maar het probleem is helemaal niet dat je niet in het Nu bent, hoe zou je niet in het Nu kunnen zijn? Er valt niet aan te ontsnappen, je bent altijd in het Nu, er is niets anders. Niet in het Nu zijn is niet het probleem; het probleem is dat je eruit wilt, dat je iets anders wilt dan wat er op dit moment is. Je verzet je tegen de ervaring die er op dit moment is, je wilt haar inruilen voor iets anders en dat zorgt voor de stress en het ongemak.

Je?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

En nu even naar het 'zelf'. Het is mij gebleken dat het 'zelf' in het verleden gevormd is door het scheppende deel van mijn eigen geest. En ik heb dat geïnternaliseerd als het zijnde. (ik ben mijzelf)

Voor wat het waard is: de "ik" die "mijn eigen" geest internaliseert door iets eigen te maken, is al zelf ook al een eigen maken dat er aan vooraf is gegaan. Ook hiervan kan er zich een vaststellen voordoen dat ook dit eigen maken al geen Werkelijheid is op zich. Dat heeft zich misschien nog niet geprojecteerd in de tijd, in het worden, in een 'persoonlijke' beleving, maar het is wel al een opdeling tussen 'ik' en de Werkelijkheid, er is al een stukje van die Werkelijkheid eigen gemaakt, "mijn", "mijn geest" en de rest "niet-mijn' is hier al mee buiten gesloten.

Dit is op zich geen probleem. Dit hoeft niet gegumd te worden. Er zou hier dit schrijven niet zijn als het gegumd was, het enige dat best niet gebeurt is deze, nog steeds, illusie voor Werkelijkheid te houden. Dat is de enige reden waarom Guido, ik, Darsho, ... een beetje gaan rammelen aan die mooie theorietjes die je hier neerpent. Ze gaan nog teveel uit van wat zelf ook nog illusie is.

Als dit je zelfonderzoek is, mag je ze neerpennen, maar dan mag je ook blij zijn met de reactie erop, anders is er geen sprake van onderzoek, maar van bevestiging willen van iets dat nog niet diep genoeg onderzoekt is.

Dan hoeft dit geen gebekvecht te zijn.

De grootste weerstand hier tegen is het nihilisirende van dat subjectief bestaan. Absoluut normaal, Subject, dat stukje eigen gemaakte geest, dat 'ik' wat geinternaliseerd heeft en zijn eigen internalisatie ontdekt heeft, zal het eigenaarschap op deze ontdekking niet graag afstaan aan iets subjectloos, een vaststellen dat niet gebeurt door iets of iemand, niet middels een subject gebeurt, niet iets dat nu gebeurt is hier, maar nog niet gebeurt is daar, niet gebeurt door het subject dat geen objecten meer buiten zich sluit, maar er mee samen valt, vereenigd heeft.

Dit vaststellen is er altijd en niet eigen te maken. Het is altijd in de achtergrond, het is de achtergrond. Het is de subjectieve eigen making van een onderdeeltje er van ("mijn") die op de voorgrond komt, die het vaststellen gaat overschaduwen en er dus "mijn" vaststelling van gaat maken, "mijn" ervaring. Dit mijn gemaakte kan dit mijn maken zelf nooit vast stellen. Opdat dit vaststellen weer op de voorgrond kan komen, moet alles wat zich op de voorgrond dringt even wegvallen, niet voorgoed (het moet niet gegumd worden), even is voldoende. Als er dan puur vaststellen overblijft, dan blijft hier iets van hangen in het weer op gang komen van dit "eigen maken", dit Subject, dit subject t.o.v. de objecten... Wat overblijft is dat deze steeds verdere opdeling (één, twee, veel...) in zijn geheel blijft geweten als geen Werkelijkheid op zich. Dan hoeft er ook niets verlaten worden of te sterven, dan is wat zich voordoet gewoon geweten als geen Werkelijkheid op zich. Wat zich voordoet binnen de beleving weliswaar. Het slaat niet op de Werkelijkheid die is zoals die is.

Dit is geen nihilisme, want het nihiliseert de Werkelijkheid niet, de Werkelijkheid is wat is, zoals het is, los van wat subjectief er allemaal van gemaakt is (te beginnen bij "mijn geest"). Het nihiliseert ook niet de subjectieve beleving ervan op zich. Dat dit zich voordoet is ook wat is. Het nihiliseert enkel de Werkelijkheid zelve van die ervaring en van dit Subject. Subject maakt ervaring van de Werkelijkheid mogelijk en dat is een wonder op zich, hoeft niet gegumd te worden, het 'kan' hoewel het zich voordoet, hoewel het ervaren wordt, op een gegeven moment gewoon vastgesteld zijn als geen Werkelijkheid op zich. Dit nihiliseert geenzins de Werkelijkheid die is zoals die is, het nihiliseert enkel dat de subjectieve ervaring ervan, hetzij als persoon, hetzij als subjectieve beleefde afscheiding van de Werkelijkheid als dat wat nog vooraf gaat aan de persoonsbeleving, de Werkelijkheid zelve zou zijn.

Als dat vastgesteld is, hoeven al die verklaringen en beschrijvingen niet meer van "mijn geest" en de verdere verklaringen die hier op verder bouwen. Dan kan heel dat beschrijf en geverklaar gelaten worden voor wat het is: gewoon nog de eigen subjectieve beleving in woorden gezet. En kan er in de plaats aangevangen worden met het vinden van Waarheid. Waarheid kan maar gevonden worden als het belang in het verhaal en de verklaringen van die wat het wil vinden weg is komen te vallen. Wat echt belangrijk is, het vaststellen, de achtergrond, komt dan vanzelf op de voorgrond. En al de rest dat blijft verschijnen, inclusief dat wat nog vooraf gaat aan persoon, is dan ook vastgesteld als niet de Waarheid. De Werkelijkheid zoals die is nog voor er enig eigen maken van is, is dan wat gevonden wordt als Waarheid.

En dan kunnen we afstappen van al die uitleg, verklaringen en verhalen, maar ons beperken tot het onderzoek waarbij die/dat wat het onderzoek doet en die/dat wat er zo graag woorden aan wil geven zelf mee opgenomen 'blijft', inclusief dat wat ook nog vooraf gaat aan de persoon maar ook al een eigen maken is. Ook dat wordt dan opgenomen in het onderzoek naar de Waarheid ervan. Dat is "gedegen" (zelf)onderzoek tot op het bot!

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Voor wat het waard is: de "ik" die "mijn eigen" geest internaliseert door iets eigen te maken, is al zelf ook al een eigen maken dat er aan vooraf is gegaan. Ook hiervan kan er zich een vaststellen voordoen dat ook dit eigen maken al geen Werkelijheid is op zich. Dat heeft zich misschien nog niet geprojecteerd in de tijd, in het worden, in een 'persoonlijke' beleving, maar het is wel al een opdeling tussen 'ik' en de Werkelijkheid, er is al een stukje van die Werkelijkheid eigen gemaakt, "mijn", "mijn geest" en de rest "niet-mijn' is hier al mee buiten gesloten.

Dit is op zich geen probleem. Dit hoeft niet gegumd te worden. Er zou hier dit schrijven niet zijn als het gegumd was, het enige dat best niet gebeurt is deze, nog steeds, illusie voor Werkelijkheid te houden. Dat is de enige reden waarom Guido, ik, Darsho, ... een beetje gaan rammelen aan die mooie theorietjes die je hier neerpent. Ze gaan nog teveel uit van wat zelf ook nog illusie is.

Goed geschreven Dorje.
Wat Bassie nodig heeft is een flinke hersenspoeling.
Uitleggen kan hij als de beste professor, maar het NU realiseren... ho, ho, dat is wat anders!
Het is niet voor niets dat zijn oren suizen van al dat 'ik'-gekwetter in zijn hoofd.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Goed geschreven Dorje.
Wat Bassie nodig heeft is een flinke hersenspoeling.
Uitleggen kan hij als de beste professor, maar het NU realiseren... ho, ho, dat is wat anders!
Het is niet voor niets dat zijn oren suizen van al dat 'ik'-gekwetter in zijn hoofd.

Theorietjes mooi beschreven boni, het is helder dat het 'nu' en 'jij en ik' te hoog gegrepen zijn..

Tip: stop de drugs! .. en start het ZELF-onderzoek.
Mss dat dan het kwartje valt en 'je' oorsuizingen stoppen.